ΓΥΝΑΙΚΑ !
(Φωτο-σχέδιο Υιώτας. 2020)
Γυναίκα! (Πρώτη Δ/ση στο "Φέις-μπουκ. 3-4-21)
Το λίκνο όλου του Κόσμου. Στα λαγόνια της
ανασταίνεται η συνέχεια ουρανού και γης.
Αρκεί να καθοδηγεί με σύνεση την παρουσία της
και να κατανοεί την ευθύνη της.
Στους ώμους της ισορροπεί η ανθρωπότητα.
Ειδικά,
στους ταραγμένους καιρούς μας,
ας το θυμάται!
===
(σχόλια)
(14Ελένη Φλογερά, Άρης Άλμπης and 12 others, 14 Comments,1 Share. Βλέπε στο ΅"γουώρντ")
Comments : Effie Mpartzou
Γιώτα μου υπέροχο!!!
... Α! ποιός νοιάζεται τούτες τις εποχές! Ευχές, Έφφη μου.
Πόσο όμορφο και πως με γεμίζει τουτος ο τόπος της ψυχής σου . Υπέροχο
!!!!!!!!!!!!!!!!
...δυο τριαντάφυλλα ένωσαν τις ρίζες τους, είναι κάτι κι αυτό... ευχές κι Υπομονή..
Αξεπέραστη η γραφή σου όπως πάντα!
= Ευχαριστώ για τις σκέψεις σου, μαζί και την αγάπη σου
=Καλημέρα ανοιξιάτικη.
=...και με
τσουχτερό βοριά...
Εξαίσιο!!! Αλίμονο, αν δεν το θυμάται...
Ευχαριστώ που τα είπαμε. όλα καλά, Καλή Δύναμη. και "καλοτάξιδο" το Βιβλίο σας.
Αχ, Γιώτα, με την χρυσή σου πένα έτσι τα έγραψες... αλλά εγώ έτσι τη βλέπω,...
Μαίρη μου, Καλό εμβόλιο... αλλά ό,τι πει ο Μαγαλοδύναμος... Δεν το "αποφασισα ακόμη", περιμένω για την μοναδική δόση... Σε σκέπτομαι. Είσαι δυνατή, όπως θα σε ήθελε ο Λίο... Σε φιλώ
Θεμέλιο πρώτο αρχέγονου
οίκου,
μικρών και γενναίων ανάγκη στοργής,
κρυμμένης ισχύος αδύναμο φύλο,
των πάντων μητέρα, ψυχή τής ζωής.
http://arisalbis.blogspot.com/.../%CE%93%CF%85%CE%BD%CE...
= Άρη μου, απ΄τον περήφανο Τόπο σας... που σας εμπνέει διαρκώς.
Συγχαρητήρια και πάλι στον μοναδικό σας γιο. Σας φιλώ, ¨Αστοριανή", ΝΥ
4 σχόλια:
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ, ΓΥΝΑΙΚΑ, Γιώτα!
Αυτό το ποίημα ανήκει στα σοφά, πια, με την σφραγίδα σου!
ΑΞΙΑ!
Με τα λαγόνια... πήγε κατευθείαν το μυαλό μου, στον λαγό και στην τρύπα.
Αμόρφωτη γαρ, έψαξα και έμαθα για λαγόνια οστά.
Και να το είχα διδαχτεί στην Ανθρωπολογία, δεν το θυμόμουνα.
(Μη γελάς, σε βλέπω!)
Ευκαιρία να σου πω κάτι.
Έχω δει χιλιάδες ταινίες, παλιότερα, δεν συγκρατούσα τίτλους, ονόματα ηθοποιών, κ.λ.π.
Ε, λοιπόν, μία σκηνή από μια ταινία την θυμάμαι πολύ συχνά.
Μια γυναίκα πόρνη, ξάπλα στον δρόμο (άσφαλτος - στην λευκή γραμμή, χωρίς κόσμο κι αυτοκίνητα) γυμνή, είχε όρθια τα γόνατο και ανοιχτά τα σκέλια της, σα να τα χάριζε σε γη και ουρανό. Ιταλικό ήταν το έργο, μου έχει μείνει αυτή η σκηνή.
Μου την θύμισαν τα λόγια σου, κι είπα να το γράψω.
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ, σε ΟΛΕΣ τις γυναίκες!
Τι να την κάνουμε την μία μέρα;
Φτάνει;
...Αυτή είναι η μαγεία μιας εσώτερης σκέψης που βλέπει το φως... Δυναμική η σκηνή για να σου μείνει, εκτός κι αν ήταν λόγω σεμνοτυφίας...
Μία μέρα δεν αρκεί,
Κυκλαμίνα μου... Μπορεί να λέμε ότι είμαστε ισάξιες ίσως και ανώτερες από το ανδρικό φύλλο,όμως βάζουμε πολύ τόλμη και δύναμη που γενικά γυρίζει εναντίον μας...
Βλέπεις έχουμε και τα ΣΟΔΟΜΑ ΚΑΙ ΓΟΜΟΡΑ που δεν βοηθούν καθόλου για μια ισορροπημένη κοινωνία.
Είμαστε σίγουρα κι εμείς ένοχες...
μα την νέα γενιά σκάπτομαι, ως και τις επόμενες...
Χάρηκα που σε ξανα είδα εδώ,
Καταλαβαίνω
(Τι γυναίκα θα ήμουν, αν δεν κατανοούσα τις ανείπωτες δυσκολίες...)
Σε φιλώ
Η σεμνότητα μ' ακολουθεί απ' την μήτρα της μάννας μου, Γιώτα μου, κι όχι μόνο εμένα, όλες τις αδελφές μου, ακόμα και τ' αγόρια.
Προσαρμοστήκαμε όμως, όσο γίνονταν, ως προς το ντύσιμο και κάποια "βήματα" της εποχής.
Όχι, η κριτική μου, δεν ήταν σεμνοτυφίας! Με τίποτα!
Απ' ότι ανακάλεσα σήμερα στην μνήμη μου, ήταν ασπρόμαυρη ταινία στην τηλεόραση, εποχή, σίγουρα από 90- 93 (ύστερα άρχισα να ασχολούμαι τις νύχτες με το βιβλίο), η πρωταγωνίστρια δεν ήταν δηλωμένη πόρνη, απλά, δινόταν ψυχικά και σωματικά, όπου ένιωθε, κι όποιος την είχε ανάγκη.
Θυμάμαι φτωχόσπιτα, θυμάμαι πως το πλάνο έδειχνε το κεφάλι της προς τα γόνατα και δεν ήταν ΚΑΘΟΛΟΥ τσόντα, σκηνή!
Θυμάμαι κι ένα ουρλιαχτό της, και νομίζω κάπως έτσι τελείωσε και η ταινία.
Το δίδαγμα που εξέλαβα τότε (πέραν της ώρας, ξημερώματα, κούρασης, κ.λ.π. στις 7 έπρεπε να είμαι στην δουλειά μου) ήταν πως η γυναίκα είναι σαν την φύση και κτήμα κανενός.
Μακάρι να την θυμόμουνα, να την ξαναδώ, να σου πω τώρα, περισσότερα!
Σόδομα και Γόμορα υπήρχαν πάντα, άνδρες και γυναίκες, το ίδιο, γενιές παλιές και νέες, το ίδιο, σωστά και λάθη, το ίδιο, ζυγαριές αδικούν.
Ανείπωτες, μεγάλη συζήτηση.
Θα επανέλθω, λόγω οικογ. υποχρεώσεων, άλλη στιγμή.
Φιλιά κι αγάντα!
Με υποτροπιάζεις, Γιώτα μου και με ξαναφέρνεις στα μπλογκς, ενώ προσπαθώ να το κόψω κι αυτό το "κουσούρι".
Χαλάλι σου, όμως, αρκεί να σου δίνω χαρά και παρέα στην μοναξιά σου.
Είχες ανοίξει πολλά θέματα.
"Είμαστε ένοχες", είπες.
Δεν το δέχομαι. Παλέψαμε πολύ και στερηθήκαμε πολλά, για να ζήσουν τα παιδιά μας ένα καλύτερο Αύριο. Αυτό το Αύριο όμως, το είχαν παγιδευμένο ήδη, κάποιοι επιτήδειοι, κι αν φταίμε κάπου εμείς, είναι, ότι δεν το πήραμε χαμπάρι εγκαίρως, ασχολούμενες με την Τέχνη κ.λ.π., και τώρα θα πρέπει, τα ίδια τα παιδιά μας και τα εγγόνια μας, να παλέψουν για τα δικαιώματά τους.
Εμείς δεν μπορούμε να βοηθήσουμε πολύ, αν αυτά, δεν θέλουν να ξυπνήσουν.
Πιστεύω όμως, πως θα την βρουν την άκρη, ότι τους δώσαμε όντως, βάσεις.
Όσο για τα ανείπωτα:
Πάνε οι καιροί που λέγαμε τα πολύ προσωπικά μας στον αέρα.
Είχαμε και περισσότερους φίλους, κάποτε. Νομίζαμε!
Προσωπικά, από πέρ'σι απομακρύνθηκα απ' τα μπλογκς,λόγω κακής διάθεσης υγείας αγαπημένου.
Ύστερα, μου έκαναν απανωτές ζημιές με ιούς, μου στοίχησαν πολύ ακριβά, τους έδωσα βέβαια την χαρά με την απόσυρσή μου, μα γλύτωσα το χαρτζηλίκι μου που το χρειάζομαι, δεν το χαρίζω άλλο.
Δεν είχα ποτέ κέρδος απ' τα μπλογκς, με πολέμησαν άγρια όμως, λες και ήμουνα εφημερίδα αντίθετη στα συμφέροντά τους, αναλόγως τι είδηση αναμετέδιδα.
Αυτά.
Μη με κάνεις να πάρω φόρα...
Φιλιά!
Δημοσίευση σχολίου