28 Ιουν 2022

 

"ΥΠΕΡΑΤΛΑΝΤΙΚΟ... ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ"

(Μέρος Δεύτερο. 06-28-2022)



(από τον κήπο μου ...)

Μου έγραψες ευγενικά, 

ανάμεσα σε άλλα πολλά, που μελώνουν τις ξαγρύπνιες της νύχτας:

« Κράτα τα όλα αυτά μες την καρδιά· ο Χρόνος δεν μπορεί τίποτε να σου πάρει …. Καταλαβαίνω- πάντα σε καταλαβαίνω! S.P.

Αδελφέ 

« του νου και της καρδιάς»,

Η ζωή με έχει διδάξει ότι ο ΧΡΟΝΟΣ, ΟΛΑ μπορεί να τα οικειοποιείται! 

Κι ο χρόνος; Τι είναι ο χρόνος; 

Μια βαθιά αναπνοή μεγάλου μήκους. 

Τί κι αν εσύ, κολυμπάς σε μια αθώρητη λίμνη δακρύων, ο χρόνος κάνει έναν απότομο καύσωνα, κι εσύ λιποθυμάς. 

Συνέρχεσαι, αναπτερωμένος από μία ανεξάντλητη δύναμη επιβίωσης, σηκώνεις το κεφάλι αποφασιστικά κι αρχίζεις να τον πετροβολείς, δίχως ανάσα: Κι ενώ το σούρουπο είναι ασυνήθιστα νωπό για έναν Ιούνη που θάπρεπε να κουφοβράζει, απλώνονται τα δάχτυλα βιαστικά να σφιχτο-κλείσουν λάμψεις κι αναλαμπές...

Αδελφέ μου,

...γλιστράει η αστραπή
όπως η μουσική
πάνω στα πλήκτρα της ευαισθησίας.
Λευκό-μαύρο. Μαύρο-λευκό. Κανόνες απαράβατοι:  'Οπως:

Αυγή. Καταμεσήμερο. Δειλινό. Νύχτα. Όνειρα. Οράματα.

Μόνο το ουράνιο τόξο είναι αποκλειστικότητα -σκάλα

της έμπνευσης συνδυασμού χρωμάτων!

Η θάλασσα, η πολυπρόσωπη, το γνωρίζει. Κρύβει όλους τους θησαυρούς της στα έγκατα της ύπαρξής της. Αρνείται την ολική ανίχνευση. Αποποιείται την μερική αντιγραφή. Όπως η γητεύτρα γυναίκα που γνωρίζει να δίνει σταγόνα-σταγόνα τα κρυφά της χαρίσματα σε εκείνον που αξίζει να βαλσαμώνει τα θέλγητρά της.

Μοιάζει με θεϊκή συνομιλία αυτό το συνονθύλευμα των λεκτικών επιδρομών, αυτές οι εκλάμψεις που ανοίγουν τα φυλλοκάρδια της σιωπής.

Θυμίζουν νοητική απιστία
αυτές οι απίστευτες δραπετεύσεις, αυτές οι αναλαμπές ...
Στους αδαείς, σαστίζουν τα χρώματα της έκφρασης που λαγοκοιμόταν όπως ο αετός, με φτερά διπλωμένα.
Κι είναι άπλετα τα σχήματα στο βάθος του ουρανού
όταν τα σύννεφα διαφωνούν.

Ο Χρόνος, ζωγραφίζει.
Εγκυμονούσα η στιγμή, υφαίνει γελαστούς υάκινθους,
διεγείρει θύελλες, σκαρώνει ελικοειδείς τυφώνες.
Διεκδικεί διαφοροποίηση. Μια εγωϊστική μοναδικότητα. Μια ειδυλλιακή ενατένιση.
Την νιώθεις. Με βλέφαρα μισόκλειστα. Με χείλη σφραγισμένα.
Με χτυποκάρδια αφρόντιστα. Με αποστάσεις αναπνοής τεράστιες. Κι όμως! Αυτή η στιγμή ταυτίζεται με μια υπεροχή υπέροχη! Είναι Αναμάρτητη. Είναι Θεία.

Κι όπως το σούρουπο γίνεται βελούδινο σαν το μάγουλο τού αγοριού που το επισκέπτεται το πρώτο χνούδι, ένα ρίγος ηδονικό θυμίζει νύχτες ολόφωτες, με την σελήνη να ψάχνει θύματα ταξιδιάρη έρωτα σε απόμακρες ηλικίες…

Εδώ, δίπλα μου, 

το γελαστό του πρόσωπο παρακολουθεί κάθε κίνηση τών δαχτύλων στο πληκτρολόγιο, όμως δεν αντιλαμβάνεται τις δονήσεις του νου … 

Αυτός, είναι σίγουρος για της καρδιάς τους χτύπους.


Σε ευχαριστώ, Αδελφέ,
για τούτο το φτερούγισμα του νου.
Να είσαι πάντα καλά.
Ζεστά χαιρετίσματα σε κείνους που θρέφουν την ξεχωριστή καρδιά σου.

Υγ.: Σίγουρα, θα τα πούμε σύντομα. Σε φιλώ.


8 σχόλια:

ΣΤΡΑΤΗΣ ΠΑΡΕΛΗΣ είπε...




Τόσο ποιήτρια είσαι που σου αξίζουν οι έπαινοι όλου του κόσμου! Τι να πρωτοθαυμάσω; Λεξιλόγιο; εικόνες; παρομοιώσεις; τι;!!!!
Στολίζεις τον λογοτεχνικό οίκο με την λάμψη σου! είμαι περήφανος που σε προσεγγίζω! Να μείνεις έτσι όπως ήσουν πάντα. Κι ο Χρόνος θα σε φοβάται, να είσαι σίγουρη. Γιατί δεν μπορεί να σε πολιορκήσει όπως θα ήθελε! Σε φιλώ!


ΕΥΡΥΤΑΝΑΣ ΙΧΝΗΛΑΤΗΣ είπε...

Εύγε!!!!!

Αστοριανή είπε...

Στρατή μου,
...άργησα, μα ο νους ήταν εκεί!!!

(αιτία=αλλαγή γραφείου ενδοκρινολόγου... και αποστάσεις,
δημιούργησαν το κενό...)

ΠΟΣΟ να σε ευχαριστήσω για τα συναισθήματα που δημιούργησε αυτή η ανάρτηση.
Εμείς οι ποιητές χρειαζόμαστε "λίγο σπρώξιμο" για να ξυπνάνε τα "αστροπελέκια..."

Όμως, ΕΣΥ είσαι εκείνος που ώθησε αυτή την αστραπή. Σε Ευχαριστώ πολύ.

Αντεύχομαι, κι επαυξάνω, για τις δικές σου.

Σίγουρα δεν θα σταματήσουμε εδώ!
Έξω, τώρα, πραγματικά αστράφτει!!!!!!!!!!!!!!!

Σε φιλώ

Αστοριανή είπε...

Ευρυτάνα μου,

Χαίρομαι που δεν με ξεχνάς.

Ακόμη δυσκολίες
για να τυπώσει στην Υπέροχη Ιστοσελίδα σου
τις επισκέψεις μου.

Μόλις περάσει η 4η Ιουλίου
που εδώ γίνεται πανζουρλισμός...

θα πάρω τον τεχνικό.

Χαιρετισμούς σε όλους σας,
μαζί κι όλους τους "σχολιαστές" που τους διαβάζω με ενδιαφέρον.
Καλό καλοκαίρι.

magda είπε...

Αγαπημένη μου Υιώτα
Πάντα εξαιρετικά τα κείμενα σου, με πρωτότυπες λέξεις και εκφράσεις!
Συγκινητικά, πέρα για πέρα αληθινά!
Σου εύχομαι ολόψυχα να είσαι πάντα καλά και να μας χαρίζεις την ομορφιά του πνεύματός σου!
Χαιρετισμούς στην οικογένεια σου,
Καλό καλοκαίρι!

Κυκλαμίνα είπε...

"Ο Χρόνος, ζωγραφίζει."
Μαζί του κι εσύ, Γιώτα μου!
Να σ' έχει ο Θεός, ΚΑΛΑ!

Αστοριανή είπε...

Μάγδα μου,
αγαπημένη! Αμέτρητα ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ!!!

Γενικά, καλά είναι τα αγαπημένα μου πρόσωπα.

ΕΣΕΙΣ εύχομαι να είστε καλά, όσο το δυνατόν.

Ευχαριστώ για τον χρόνο σου. Σας φιλώ, όλους, πάντα με την Αγάπη μου.

Αστοριανή είπε...

Κυκλαμίνα μου,

πάλι παρούσα! Χαίρομαι που δεν με ξεχνάς κι εδώ.

Η Αστοριανή, πάντα χαμογελάει,
όταν σε βλέπει.

Η "Υιώτα"
πάντα όταν σε ακούει ή σε διαβάζει.

Φιλιά σε όλους σας.

Καλά μπάνια, που τόσο μου λείπουν...