ΕΘΝΙΚΟΣ ΚΗΡΥΞ - εφημερίδα Νέας Υόρκης

 ****************   

01-11-23

ΑΝΕΚΑΘΕΝ ένας ΕΡΩΔΙΟΣ ήμουν!

ΜΟΝΟ ΠΟΥ ΔΕΝ ΤΟ ΓΝΩΡΙΖΑ ! 

(Το αρχικό κείμενο, στην Αγγλική, είναι στη πιο κάτω ανάρτηση . (Αιτία: πρόβλημα στο κομπιούτερ! Είναι μεταφρασμένο στην          Ελληνική, από μένα.) Σας ευχαριστώ!

                                (Φωτο-σύνθεσή Υιώτας: ΕΡΩΔΙΟΣ.Στοχεύοντας το Αγνωστο. 12-25-22)

Ένα πολύ ξεχωριστό «ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ» πριν το ξεχάσω, ή ,,,πριν φτερουγίσω …γι’ αλλού!

(Αιτία: ένα τρομερό όνειρο που είχα προσφάτως …)

ΕΔΩ, σας βάζω άπειρα «ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ» για τους αμέτρητους Φίλους μου που έχουν «εγκρίνει και βραβεύσει» την εργασία μου, όλα αυτά τα μακρόχρονα έτη, ακόμη κι όταν τα ονόματά τους εμφανίσθηκαν σε: εφημερίδες, περιοδικά, ή άλλα μέσα ενημερωτικά, ακόμη κι εκείνα που αναφέρονται ως “likes” στο Κομπιούτερ.

Περισσότερα, όμως, «ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ» σε «Όλους τους Ελληνικούς ή και Ξένους Λογοτεχνικούς Φορείς, και Εταιρίες συμπεριλαμβανομένων και Κυβερνητικών αναγνωρίσεων, στους οποίους έστελνα τα γραπτά μου -με διαφορετικά ψευδώνυμα- στους εκάστοτε Διαγωνισμούς των, με θέματα όπως: Ποίηση, Μικρές ιστορίες, Θεατρικά Μονόπρακτα, Ετήσιες βραβεύσεις βιβλίων, ή και Αναγνωρίσεις για τις συμμετοχές μου σε Σχολεία της Νέας Υόρκης, με θεατρικά ή και με ποίηση συνοδευόμενη με μοναδικές δικές μου φωτογραφίες και σχέδια, τις προσκλήσεις μου στην Πατρίδα: Αθήνα, Δελφοί, Πάτρα, ως και πόλεις στην Αμερική όπως : Σικάγο, και Πανεπιστήμια, (κυρίως θα τα διαβάστε σε αναρτήσεις στην «αστοριανή» ιστοσελίδα μου, διάσπαρτες από το 2008, συνοδευόμενες κι από το ΤΙΜΗΣ ΕΝΕΚΕΝ -μια ενεργή δημιουργία της πολύτιμης Φίλης και Συγγραφέως Κατερίνας Παπαθεοδώρου, από τον Βόλο, στην Ελλάδα, με το ψευδώνυμο «κυκλάμινο του βουνού» ως και άλλους, από τους οποίους είχα τιμητικά βραβευθεί…

Να μην παραλείψω την φημισμένη ημερήσια εφημερίδα της Νέας Υόρκης, τον ΕΘΝΙΚΟ ΚΗΡΥΚΑ, και τους άξιους συνεργάτες της, ειδικά τον Σταύρο Μαρμαρινό, ως και την «ΠΡΩΪΝΗ» και Την «Γκρήκ Νιούς» όπου δημοσίευαν τις βραβεύσεις μου.

Επίσης, όλους εκείνους τους ειδήμονες που έδιναν τον χρόνο τους στις υποβαλλόμενες εργασίες μου -συχνά των 20 ή και 30 σελίδων η κάθε υποβολή, όπου -με την εμπιστοσύνη εκπαιδευτικών επιτεύξεων της νεανικής μου ζωής) - με ανύψωναν λίγο υψηλότερα σε αυτό το «ξένο έδαφος» στο οποίο μετανάστευσα την 9τη Απριλίου, 1970, τρεις μήνες αφότου παντρευτήκαμε με τον γοητευτικό Δημήτρη Στρατή, τον Συριανο-Πειραιώτη Έλληνα της ζωής μου …

Χιλιάδες «ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ» σε όλους τους ανωτέρω, και σε εκείνους που ίσως ξεχνώ τούτη την ώρα, ξεχωρίζοντας αυτούς της Νέας Υόρκης, διακεκριμένους Συγγραφείς και Φίλους του Πόετρυ Φόρουμ οβ Νιου Υορκ, όπως τους: Δανιήλ Φερνάντεζ, Α.Μίλλερ, Βιρτζίνια Μπαγκλιόρε, Άννα Ντι-Μπέλλα, ως και την Ιδρύτρια του «Σέλλεϊ Σοσάιετυ» Αννέτ Φέλνμαν, η οποία ταξίδευε ανά την Ελλάδα, αγαπούσε την Ελληνική Μυθολογία , είχε γράψει εντυπωσιακά ποιήματα κατά τις επισκέψεις της στην Ελλάδα, την « περισσότερο άξια χώρα του Πνεύματος σε όλο τον Κόσμο» ‘όπως έλεγε, και με την οποία -καλεσμένες σε Βιβλιοθήκες στο Κουήνς, μοιραζόμαστε διαβάζοντας Ποίηση ή και μονόπρακτα θεατρικά …

Συμπληρώνω ευχαριστίες  στο κοινό, μα και σε πολλούς άλλους που ο νους μου δεν θυμάται με ακρίβεια τούτη την ώρα.

Οι γλυκύτερες ευχαριστίες μου είναι στις θυγατέρες μου: 

Τζόυ-Άντζελα και Όλγα-Ανθή, όπου τις μεγάλωνα τραγουδώντας δικά μου νανουρίσματα,  και που οι δυο τους λάβαιναν μέρος  στις ενωρίς δημιουργίες μου,  επίσης στις όμορφες εγγονές μου Έμπυ, και Άντζελα, στους γοητευτικούς εγγονούς μου Παναγιώτη-Δημήτρη και Αντρέα-Κρις, τον εξαίρετο πατέρα τους Ανδρέα, στον αδελφό μου Περικλή, και όλους εκείνους που είχαν να πουν μια ζεστή κουβέντα σε ό,τι ο νους μου διάλεγε να δημιουργήσει …

Η ΖΩΗ, είναι μία Πρόκληση. Η ΖΩΗ είναι μία Τόλμη. Τίποτα δεν προμηνύει αν θα είναι επιτυχής στο βαθμό που φανταζόμαστε.

Άλλοι είναι εξυπνότεροι, άλλοι πιο τυχεροί. Μερικοί, άτυχοι. Άλλοι, δεν ήταν ευτυχείς καν να γεννηθούν ή να μεγαλώσουν μια κανονική ζωή. Η Τύχη δεν είναι παρόμοια σε όλους.

Σε όλους μας,

Θα επιθυμούσα να πω να μη σταματάτε τις προσπάθειες, και την πίστη για τον προορισμό σας στη Γη!

Η Φύση, ποτέ δεν σταματάει να μας ενθαρρύνει.

Να εμπιστεύεστε τον εαυτό σας.

Μην προκαλείτε την πίστη σας στον Μοναδικό Ένα. Τον Μέγα Δημιουργό! Η Αγάπη και η Πίστη υπάρχει μέσα σας.

‘Οσο για μένα!

Απλά να θυμόσαστε ότι: Αγαπούσα τα λουλούδια. Αγαπούσα την ό,ποια δημιουργία. Αγαπούσα τα παιδιά οποιουδήποτε χρώματος, κάτω από τον Ήλιο.

Τελικά, να θυμόσαστε ότι προσπάθησα να ζήσω την ζωή μου με τον πλέον έντιμο τρόπο που οι γονείς μου με συμβούλευαν.

Αυτή είναι η μεγαλύτερη ικανοποίηση όλων.

Να είστε καλά. 

Με την Αγάπη μου.

 

Υστερόγραφο:

Δεν πρόκειται να επαναλάβω το άγριο όνειρο που είδα προχθές.

Με θάρρος μονολόγησα: Ίσως να είναι ένα σημάδι σε Σένα!

 

Αυτός είναι ο λόγος για όλα τα προ-αναφερθέντα.

Ίσως, ο Χρόνος θα δείξει…

Απλά, να μη ξεχνάτε: Αγαπώ την ΖΩΗ.

Και περισσότερο

Όλους εσάς.

***********************      ****************************