ΕΘΝΙΚΟΣ ΚΗΡΥΞ - εφημερίδα Νέας Υόρκης

ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟΝ

Ο ΘΡΗΝΟΣ των ΠΑΙΔΙΩΝ του ΜΕΛΛΟΝΤΟΣ

                              (Μάρτης, 3, 2023. Φωτο-Σύνθεση Υιώτας:Τίτλος Θρήνος, Τέμπη.)

 Ώρα 4.29   Έξι του Μάρτη, 2023

Αδύνατον να με πάρει ο ύπνος. Πήγα στο κρεβάτι κατά τις δύο, κι ήρθα πάλι εδώ ! Μόλις κυριολέκτησα ότι ακριβώς μία εβδομάδα και ίδια ώρα, μου έστειλε μήνυμα μία «ιντερνετική φίλη» -Η Αναστασία Νερολή, που μένει στην Ιταλία, για τον θρήνο της Πατρίδας΄. Άμεση η απάντησή μου:.  

«Θεέ μου! Όταν ακούω κάτι που αφορά τραίνα! Τρέμω! Έχω σχεδόν γεννηθεί ανάμεσα τους. Η μαμά μου ήταν Φυλακίδα όλα της τα χρόνια κι επί πλέον είχαμε και το κοινοτικό ταχυδρομείο...που σημαίνει γύρω στις 1 και 2 η ώρα, κάθε μεσημέρι έπρεπε να παίρνουμε από το μη επιβατικό βαγόνι το ταχυδρομείο... Πολλές φορές, ήταν εκεί η διασταύρωση των τρένων "Αθήνα-Πάτρα κ.λ.π., και από Πάτρα για ΑΘήνα... -όχι εύκολα πράγματα, διότι ΕΠΡΕΠΕ να "γυρίζουμε και το "κλειδί" των γραμμών (να ανοίγουν ή και να κλείνουν οι ράγες...) που σημαίνει ότι εγώ -σαν πρώτο και μεγαλύτερο παιδί ΕΠΡΕΠΕ να βοηθώ ... Σταματημένα τα τρένα, κι εγώ Ανέβαινα επάνω, έπαιρνα το μεγάλο φάκελο, και πηδούσα από εκείνο το βαγόνι να προφτάσω στο άλλο βαγόνι του τρένου... με άλλα λόγια βιαστική, υπεύθυνη εργασία! Η μαμά μου, με τον Γερμανικό πόλεμο που είχαν καταργήσει τις φυλάξεις ... ήταν ΕΚΕΙ, στο καθήκον,  -διότι ο κυρίως αυτοκινητόδρομος και οι γραμμές έκαναν κάτι σαν σταυρό... με μειωμένη ολόγυρα ορατότητα ... κι αυτή εκεί, στην "δουλειά της! Αργότερα,  την βράβευσαν και ΠΟΤ΄Ε δεν την μετάθεσαν σε άλλο σταθμό όπως ήταν τότε ο νόμος της ΣΠΑΠ.  «Τιμής Ένεκεν» !!! (Πρέπει να ομολογήσω ότι σε τούτο το αντίγραφο, έκανα μερικές επεξηγήσεις, διότι πάνω στην ταραχή μου, ΔΕΝ ήταν πλήρως κατανοητό για την Αναστασία)

Τα σχόλια είχαν ήδη να τρέχουν στο «Φέις», να τα διαβάζω και να Μην έχω δύναμη να συμμετέχω από την μεγάλη μου αγανάκτηση!

Βλέπω κάπου της Μάγδας, περιηγήτριας «MAGDA X .Gr.” της άγνωστης πριν για μένα, και αγαπημένης Φίλης μετέπειτα, όπου πολλά χρόνια πριν, σε περιήγηση στην Αχαϊα,  επεσκέφθη μαζί με τον σύζυγό της τον τόπο που Γεννήθηκα(!!!) για να μου δώσει ξεχωριστή-συγκινητική χαρά σαν μετανάστρια που ήμουν και εθελοντικά ήμουν παρούσα στην Ομογένεια της Νέας Υόρκης….   Συμπλήρωσα στην ανάρτησή της, αυθόρμητα:

 

(ΜΑΓΔΑ Χ  3-2-17  και  3-3-23)                     Μάγδα μου, αγαπημένη... Φοράμε τόσα "προσωπεία" που κι ο Θεός "μπερδεύεται " ... Η δύναμη της Ψυχής να μην ελαττώνεται... Θυμάσαι την Πανωρίτσα που σου έλεγε ότι η μάνα μου έτρεχε=πιλάλα ...(?) και δεν άφηνε στιγμή να μη μας παροτρύνει κι εμάς=οικογένεια... για να ΠΡΟΣΕΧΟΥΜΕ και να βοηθάμε /// ΧΡΟΟΟΝΙΑ εργαζόταν εκεί, που αν θυμάσαι δρόμος και ράγες ήταν μηδαμινής ορατότητας... Λαχτάρες, -γιατί είχαμε και το κοινοτικό ταχυδρομείο...- ναι, μα ΟΧΙ αυτά τα θανατερά αίσχη... Σε φιλώ, Υιώτα, ΝΥ)

Όλο και «ξεσπούσα από οργή» μα πάλι με δυσκολία!

Βλέπω της άλλης Φίλης, -από τότε που είχαμε πάει στην Θεσσαλονίκη, στην ΕΚΘΕΣΗ ΒΙΒΛΪΟΥ-, της Δασκάλας και λογοτέχνιδας Μαριάνθης Βάμβουρα:

Yiota Spanou Stratis

«Δεν τρελαίνεις στην τελική μια Ελλάδα ολόκληρη. M.B. τέλειωνε την δική της αγανάκτηση η Μαριάνθη»  

.... κι εμείς, εδώ, Ελλάδα είμαστε!!!Μαριάνθη μου! !!!!!!!!!!!!! Θρασύτητα υπευθύνων, ανευθυνότητα μηχανοδηγών σε μια εποχή που ΔΕΝ υπάρχει δικαιολογία «ελλείψεως μέσων επικοινωνίας.» Προέρχομαι από οικογένεια που υπηρετούσε στην ΣΠΑΠ (μητέρα Φυλακίδα, και πατέρα Κοινοτικό Ταχυδρομέα... που παίρναμε τα γράμματα από τα σταθμευμένα τραίνα στο Σταθμό Βαλιμητίκων-Τεμένης (Αιγίου), με κίνδυνο να περνάμε μέσα από το ένα βαγόνι του ενός τρένου, στο άλλο... σε χρόνο μηδέν ... Κι εκεί είχαμε τον Σταθμάρχη να επικοινωνεί συνέχεια με ΑΙΓΙΟ-ΔΙΑΚΟΦΤΟ πού βρίσκεται το εκάστοτε τρένο, και πολλές φορές ΕΜΕΙΣ "ανοίγαμε ή κλείναμε το Κλειδί " για να φύγει το ένα τρένο... και να αδειάσουν οι σιδερο-γραμμές ... Κι εμείς, έχουμε εκεί μειωμένη ορατότητα από όλες τις μεριές ... και ΠΟΤΕ δεν είχαμε πρόβλημα, τρομάρα και τρεχάλα να τα προφτάσουμε όλα, ναι, μα ...πόσα να πω και πόσα να θυμηθώ... οι Μηχανοδηγοί σφύριζαν και όλο σφύριζαν όταν πλησίαζαν για να σταθμεύσουν...

Τώρα, ξέρω, χρόνια τα έχουν καταργήσει, κι άφησαν τις παραλιακές γραμμές και ο κόσμος υποφέρει, απομονώθηκαν τελείως ... για να επωφελούνται ορισμένοι... που καρπώνονται από τις "αλλαγές" ...

Ένα να σου πω ακόμη: Ότι η μάνα μου , κατά τον Ιταλο-Γερμανικό πόλεμο, από τις 4 η ώρα που ξεκίναγε η κίνηση για ψαράδες στα Βαλιμήτικα... ΗΤΑΝ ΕΚΕΙ! Αμισθί στο καθήκον της, ευσυνείδητη : διότι είναι σταυροδρόμι = κυρίως αυτοκινητόδρομος και γραμμές τρένου, ΔΙΧΩΣ ορατότητα ... και ΠΟΤΕ δεν συνέβηκε    κάτι κακό !!! η αμοιβή της ήταν από την ΣΠΑΠ, αργότερα, Τιμής Ένεκεν, να ΜΗΝ την μεταθέσουν ποτέ (κάτι που ήταν νόμιμο, εκείνα τα χρόνια) ... ΤΙ άλλο να γράψω, παρά ότι ΔΕΝ τελειώνει ΠΟΤΕ η ανευθυνότητα των ανθρώπων .... Άλλες λέξεις ΔΕΝ υπάρχουν! Σε χαιρετώ, Υιώτα, "αστοριανή" ΝΥ.

Μετά, ένας άλλος Διδάσκαλος, ο Άρης Άλμπης,  Yiota Spanou Stratis

Άρης Άλμπης 

Άρη μου! Ευχαριστώ! ΝΟΝΟ που ΤΟΥΤΕΣ τις Ημέρες η σκέψη και η καρδιά ΓΕΜΙΣΕ ανθρώπινο ΠΟΝΟ, ξεχείλισε από αγανάκτηση για την απτή αδιαφορία των υπευθύνων, Δεν πρέπει να ατονήσει, Φίλε μου, παρά ο άδικος χαμός των Βλασταριών και των μελλοντικών Επιτεύξεων, να γίνει ΣΗΜΑΙΑ-ΣΥΜΒΟΛΟ Υπευθυνότητας όλων των Ελλήνων! Συζητάτε για μειωμένες γεννήσεις, γηρασμένου πληθυσμού... και ΔΕΝ φροντίζετε τα παιδιά του Μέλλοντος. Τα παιδιά της Πατρίδας μας. Τα παιδιά μας. Τα ποιήματα και τα νοητικά κείμενα μας... όλων μας, ΔΕΝ βοηθούν σε τίποτα. Ξεσπάσματα είναι πόνου και αγανάκτησης. ΟΛΟΙ μαζί, μια γροθιά, ΤΩΡΑ, πρέπει να απαιτήσουν τον έλεγχο και την τακτοποίηση των ατασθαλιών ... Προέρχομαι από οικογένεια που υπηρετούσε στην πάλε ποτέ ΣΠΑΠ! και, μάλιστα εθελοντικώς, μέσα στην καρδιά του Ιταλο-Γερμανικού πολέμου! Δίχως πληρωμή, σε επικίνδυνο μειωμένης ορατότητας σταυροδρόμι !!! ΔΕΝ υπήρχε αυτό το χάλι που άγεται και φέρεται «ως πρόοδος κι εκσυγχρονισμός!!!!»  Έλεος! Έβαλα κάποιες απόψεις μου στην σημερινή ανάρτηση της Μαριάνθης Βάμβουρα, σήμερα, και στης Αντ. και Παν. ΖΑΛΩΝΗ ...

 Δεν αντέχεται πλέον η φαγωμάρα και η Αδιαφορία... Προς ΤΙ, αν χύνεται το ΑΙΜΑ της Πατρίδας, άκαιρα, από Αδιαφορία των Υψηλά Ιστάμενων. ΈΛΕΟΣ! Τούτο, δεν είναι απλά κάτι που έγινε, και μετά να ξεχαστεί, όπως με τις φωτιές κ.λ.π. ΌΛΟΙ είμαστε υπεύθυνοι! Ευχαριστώ και πάλι, Υιώτα, "αστοριανή" ΝΥ.»

…και κάπου αλλού: (μέρος κειμένου:)

… Είδα πάλι. ένα όνειρο, κλεισμένοι στο " Γυμνάσιο-οίκημα"  του Αιγίου, με ένα-δυο καθηγητές και μερικά άλλα παιδιά όπου τα πάντα ήταν κλειστά, δεν είχαμε από που να βγούμε.. ΔΕΝ υπήρχε οξυγόνο να ανασάνουμε... μισο- λιπόθυμοι, δεν περνούσε ψυχή... να βοηθήσει, πνιγόμουν κυριολεκτικά... ξύπνησα, τρομαγμένη, σκέφτηκα κάμποσο για χαζο-εξήγηση ... δικός μου δεν ήταν κανένας εκεί μέσα... όλοι άγνωστοι, το συζήτησα με μια φίλη..."κάτι θα συμβεί, μου λέει... μα δεν θα είναι από τα παιδιά σου κ.λ.π. … βλακείες ή ανόητες επεξηγήσεις που λέμε... ΜΑ σε δυο μέρες έγινε ότι έγινε... Τέλος πάντων! ΄Αστα, για να ΜΗ πω καμιά βρόμικη λέξη και μετανιώσω μετά ... «

Σιγά-σιγά άρχιζα να συνέρχομαι. Λίγο.

Στις 3-3-23, σημειώνω:

(ΣΥΝΕΧΕΙΑ στην επόμενη Ανάρτηση)