ΕΘΝΙΚΟΣ ΚΗΡΥΞ - εφημερίδα Νέας Υόρκης

 Η ΑΝΑΣΤΑΣΗ 

της ψυχής και της Άνοιξης

(από τις Φωλιές του Ήλιου, σελ. 12 , 1991)

                                                       (Φωτο-σύνθεση: Υιώτας. 2024)

ΑΝΑΣΤΑΣΗ

Γλυκιά η αναμονή της Άνοιξης.

Σκιρτάει η καρδιά στο μεγαλείο της Ανάστασης.

Της Γης τα ναρκωμένα καρδιοχτύπια ανθίζουν κρόκους, κρίνους,

ομορφιά περίσια, 

παραδείσια.

Η τελειότητα του κύκλου πλήρης στης ζωής τη μεταμόρφωση.

Στο κοιμητήρι, οι σταυροί στολίστηκαν κι οι άγγελοι 

φτερά δανείστηκαν απ΄ της ψυχές της αθανασίας.

Οι ελπίδες, φλόγες κεριών στα οράματα τών θνητών που λύγισαν.

Η Πίστη, βράχος, ν΄ακουμπήσει η έγνοια.

Η Ιερουσαλήμ * 

η επουράνια, σε μυστική ενόραση μας περιμένει.

Άφωνη η συνομιλία με τον Θεό.

"Άνω σχώμεν τας καρδίας ..."

**********************

* (αντιγραφή από Βικι-ταξίδια, μια μικρή ενημέρωση)

Η Ιερουσαλήμ (εβραϊκά: יְרוּשָׁלַיִם, αραβικά: القُدس, αναφέρεται και ως Ιεροσόλυμα) είναι πόλη στο Ισραήλ η οποία βρίσκεται σε ένα υψίπεδο στα όρη της Ιουδαίας, ανάμεσα στη Μεσόγειο και τη Νεκρά Θάλασσα.

Με μία ματιά[επεξεργασία]

Άποψη του Ein Kerem

Ιστορία[επεξεργασία]

Είναι αρχαία πόλη, η οποία αποτελεί ιουδαϊκό, χριστιανικό και ισλαμικό κέντρο θρησκευτικής και ιστορικής σημασίας. Μετά τη διαίρεση του έθνους του Ισραήλ η Ιερουσαλήμ κατέστη πρωτεύουσα και άγια πόλη των Ισραηλιτών και του νοτίου βασιλείου του Ιούδα. Επίσης στην πόλη αυτή ο βασιλιάς Σολομώντας έχτισε τον μεγαλοπρεπή ιουδαϊκό Ναό ο οποίος καταστράφηκε λίγους αιώνες αργότερα από τους Βαβυλώνιους. Σήμερα σώζεται μόνο ένα τμήμα του τείχους από την περίοδο του Δεύτερου Ναού, το γνωστό «τείχος των δακρύωνή ορθότερα «Δυτικό Τείχος» Η Ιερουσαλήμ είναι μια από τις αρχαιότερες πόλεις της παγκόσμιας ιστορίας. Την ίδρυσαν οι Ιουσιβαιοι το 3.000 π.Χ και την κατέλαβαν οι Καναανίτες το 2000 π.Χ. Το 1400 π.Χ. ήταν υποτελής στον Φαραώ της Αιγύπτου. Το 1000 π.Χ. ο Δαβίδ την έκανε πρωτεύουσα του Ισραηλιτικού έθνους κι αργότερα ο Σολομώντας έχτισε εκεί τον περίφημο ναό του για τη λατρεία του Θεού των Εβραίων, καθιστώντας την και θρησκευτικό κέντρο. Όταν ο Σολομώντας πέθανε και το κράτος του Ισραήλ χωρίστηκε στα δύο, η Ιερουσαλήμ ήταν πρωτεύουσα του βασιλείου του Ιούδα. Η πόλη πέρασε στα χέρια των Βαβυλωνίων το 586 π.Χ. οπότε και καταστράφηκε μαζί με τον ναό του Σολωμόντα. Στη συνέχεια πέρασε στην κατοχή των Περσών, των Ελλήνων, των Σελευκιδών, των Πτολεμαίων και των Ρωμαίων γνωρίζοντας και άλλες καταστροφές, αλλά πάντοτε αναστηλωνόταν. Στα χρόνια μάλιστα του Αντιόχου Δ΄ του Επιφανούς (175 -164 π.Χ.), η πόλη έλαβε προσωρινά την ονομασία Αντιόχεια. Η πιο μεγάλη καταστροφή έγινε το 70 μ.Χ. από τους Ρωμαίους με αφορμή την επανάσταση των Εβραίων. Η πόλη ξαναχτίστηκε το 134 μ.Χ. από τον αυτοκράτορα Αδριανό ως νέα πόλη με το όνομα Αιλία Καπιτωλίνα. Στην καταστροφή του 70 μ.Χ. καταστράφηκε και ο δεύτερος ναός της Ιερουσαλήμ, ο οποίος είχε οικοδομηθεί πάνω στα ερείπεια του πρώτου το 516 π.Χ. Μετά τους Ρωμαίους, η πόλη περιήλθε στην Βυζαντινή αυτοκρατορία. Ο Μέγας Κωνσταντίνος της απόδωσε το παλιό της όνομα, έχτισε με τη μητέρα του την Αγία Ελένη το ναό της Ανάστασης στο λόφο του Γολγοθά και τη στόλισε με πολλά μνημεία. Το 637 μ.Χ. κατέλαβαν την Ιερουσαλήμ οι Άραβες οι οποίοι την έλεγαν Κουντούς Σερίφ, που σημαίνει ιερή πόλη. Οι Άραβες έχτισαν το 691 μ.Χ. πάνω στα ερείπια του δευτέρου ναού της Ιερουσαλήμ ένα περίλαμπρο τζαμί, το Τέμενος του Ομάρ. Το 1099 την πήραν οι Σταυροφόροι, οι οποίοι την έκαναν έδρα του βασιλείου της Ιερουσαλήμ. Το 1187 την πήραν ξανά οι Άραβες, ενώ αργότερα την πήραν πίσω οι σταυροφόροι του κυπριακού βασιλείου. το 1517 την πήραν οι Τούρκοι και το 1917 οι Βρετανοί, οι οποίοι αποχώρησαν από εκεί όταν άρχισε να γίνεται αντικείμενο σφοδρής διαμάχης μεταξύ των Αράβων και των Εβραίων. Τελικά, το 1947 ένα τμήμα της έγινε εβραϊκό και το άλλο αραβικό, ενώ από το 1967 βρίσκεται υπό πλήρη Ισραηλινή κατοχή, παραβιάζοντας το σχέδιο του ΟΗΕ για το διαχωρισμό της Παλαιστίνης και τις ομόφωνες αποφάσεις του συμβουλίου ασφαλείας του ΟΗΕ για μονομερή αποχώρηση.