(δέκα και χρόνια πριν, στη Δήλο)
ΕΝΝΕΑ ΧΡΟΝΙΑ ΑΡΓΟΤΕΡΑ
από τη πρώτη μου Ιστοσελίδα !!!!!!!!!!!!
Θεέ μου και πώς πέρασαν!!!
(Το Φεγγάρι της αυλής μου!)
Τούτο το φεγγάρι
δεν μαρτυράει ΤΙΠΟΤΑ!!!
και εύγε του!!!
Ξεχωριστό, επίμονο στη τροχιά του, αλλοπρόσαλλο στις προτιμήσεις του,
ζαλισμένο από τις γήινες εξερευνήσεις μας,
άραγε πότε θα μας πει:
"Σταματάτε! Σας βαρέθηκα!
Νου δεν βάζετε. Καρδιά σταθερή δεν έχετε!
Τη μια με ονομάζετε γαλάζιο, την άλλη χρυσό,
κάποια άλλη ματωμένο, σκιερό, άπονο, άδικο,
καθρέφτη άμοιρης ψυχής, ταψί μπακιρένιο...
φέτα καρπουζιού...
χρηματίζεστε -δίχως την έγκρισή μου- ποικιλοτρόπως,
με έργα, μελωδίες, και τόσα άλλα!
Μετά βίας σας αφουγράζομαι, γίνατε τόσοι πολλοί... Μέχρι
που φαντάζεστε ότι θα πατήσετε στο κορμί μου, ότι θα ...χτίσετε, θα πηγαίνετε για εξερευνήσεις...
ότι θα με κάνετε σαν τον δικό σας τόπο!!!
Με ρωτήσατε ΑΝ ΘΕΛΩ;
Αν το επιτρέπω;!
Αφήστε με να τριγυρίζω στους δικούς μου μονόδρομους,
στα δικά μου μονοπάτια.
Αρκετά!
(από το αρχείο του Γαβρίλη: Δημήτρης,Υιώτα, Ιουστίνη, Βάνα, Γαβρίλης)
Από ΠΟΥ ξεκίνησαν όλες τούτες οι σκέψεις;:
Σκέφτηκα να επισκευτώ τις παλιές μου αναρτήσεις
και ...πελάγωσα!
Ξεκίνησα από την πρώτη-πρώτη (κάτω, δεξιά, στη πρόσωψη, με σειρά χρονολογημένη...) υπάρχουν,
και δεν συνέχισα...
Ολόκληρα βιβλία θα είχαμε γράψει!
Επισκευτήτε την μόνο αν... αντέχετε!
Τί και ποιον να πρωτοθυμηθώ!
Τί να διαβάσω και να μην υγρανθούν τα μάτια...
ΤΙ έγινε όλο αυτό το ξέσπασμα;
όλη αυτή η βαθυστόχαστη σκέψη;
Σκέπτομαι: Συνεχίζουν να είναι τόσο ευαίσθητοι οι "ξενητεμένοι μας;"
ή
κάπου τινάξαμε το κεφάλι ψηλά,
δήθεν αδιάφορα σφίξαμε τις πηγές και τις πληγές
και προχωρούμε...
ΠΟΥ;
...ο Θεός το ξέρει.
'Ομως, πάντα με την αγάπη μου,
Υιώτα
17 σχόλια:
Η ζωή προχωρά ακάθεκτη,
το σώμα αλλάζει,
η πείρα της ζωής κρυφοκοιτά
δεν επιτρέπει το λάθος
η ψυχή μένει η ίδια...
οι αναμνήσεις πλημυρίζουν την σκέψη
τι απέμεινα από τα χρόνια της δράσης;
Μα να οι φωτογραφίες,
είναι οι μάρτυρες μιας περασμένης ζωής.
Με χαροποιεί όταν τις βλέπω,
αμφιβάλλω και τσιμπώ τον εαυτόν μου αν είμαι ο ίδιος άνθρωπος
Και όμως είμαι ο ίδιος, όπως και όλοι οι φιλοι στις φωτογραφίες
χαιρετισμούς αγαπητή μου Γιώτα
Γαβριήλ
Γαβρίλη μου, εκεί είσαι;
Αν πεταχτείς στη δεξιά μεριά, της ιστοσελίδας...
στο 2008,
και διαβάσεις τα σχόλια... πράγματι αξίζουν...
τότε
είμαστε όλοι "ελπιδοφόροι"...
όμως, μοιάζουμε να είμαστε τόσο αλλαγμένοι μέσα στην σχεδόν δεκαετία...
Φιλιά στην Ορτανσία σου,
Υιώτα
Ανοίγεις πληγές και θα ματώσουμε...
Άστο, καλύτερα!
Τίποτα δεν είναι ίδιο, εννιά χρόνια μετά!
Εδώ αλλάζουμε σε μια στιγμή, Γιώτα μου!
Σημασία έχει ότι η πάστα μας παραμένει η ίδια, καλώς ή κακώς!
Ωραίο το φεγγάρι σου, όπως όλα σου!
Να μην γυρνάς στο παρελθόν, εφόσον δακρύζεις!
Πάπαλα! Μας τελείωσε! Ζούμε στο εδώ και τώρα και το τώρα δεν θέλει βαθυστόχαστους! Γκε γκε;
Δώσε φιλιά σε όλους και κράτα γερά!
Υιώτα μου, η φωτογραφία σου στη Δήλο είναι υπέροχη. Ναι, τα χρόνια περνούν όμως από εμάς εξαρτάται να περνούν όμορφα και να μη μας αγγίζει η κακία που υπάρχει γύρω μας. Σου εύχομαι πολλά χρόνια ακόμη στο μπλογκοσπιτάκι σου. Να βλέπουμε τις αγαπημένες αναρτήσεις σου και να μοιραζόμαστε σκέψεις. Καλή εβδομάδα, φίλη μου. Με το καλό να επισκεφθείς ξανά σύντομα τη μαμά πατρίδα.
Την καλημέρα μου! Έτσι κι αλλιώς έχεις αφήσει το όμορφο χνάρι σου πάνω στον χρόνο και πάνω στις καρδιές μας. Αυτό και μόνο πρέπει να σε κάνει ευτυχή. Κατά τα άλλα δεν έχουν σημασία τα βραβεία που δίνονται για να δίνονται και εσύ καλά αυτό το ξέρεις. Συνέχισε να είσαι αυτό που είσαι και να μας μαγεύεις με την αληθινή ανθρώπινη και ποιητική παρουσία σου. Τα φιλιά μου!
Συνειδητοποιώ τι έχασα που δεν είμουνα φίλη σου από την αρχή,
η τότε ανάρτηση σου για το φεγγάρι που εγώ τη διαβάζω τώρα με μάγεψε!
Προτού καταλάβω ότι η φωτογραφία σου είναι από τη Δήλο,θαρρούσα για
λίγο πως μεταμφιέστηκες σε άγαλμα,αδύνατο να σου περιγράψω πως νιώθω
αυτή τη στιγμή...μακαρίζω τη στιγμή που βρέθηκα στο...μπλογκ σου.
Να είναι καλά η φίλη μας Καρμέλα Αντιγόνη Σώρρου,που μέσω αυτής
γνώρισα εσένα και τους άλλους υπέροχους φίλους και φίλες!
Συνέχισε δημοσιεύοντας πάλι τις παλιές σου αναρτήσεις!
Εύχομαι να είσαι καλά μαζί με την οικογένεια σου,σε φιλώ!
Τίποτε δεν άλλαξε
αλλά και...
τίποτε δεν είναι όπως παλιά.
Το βάσανο (μα) και η ομορφιά "της ζωής σε κίνηση"!
Καλή δύναμη-ψυχή βαθιά, αγαπητή Γιώτα.
πέρασαν τόσα χρόνια! μπράβο
να τα χιλιάσει το μπλογκσου... να δίνει φως παντού...
καλά να είστε, μευγεία...
καληνύχτα, φίλη και χαιρετίσματα... είχαμε πολύ πολύ βροχή...
Πάνω που ένιωσα τύψεις, που ξεχνάω πια να έρθω (συμβαίνει, αφού το βρίσκω παγωμένο!), είδα ότι δεν έρχεσαι κι εσύ!
Εμ, Γιώτα!Έγινες Φεϊσμπουκού, παραδέξου το!
Θα σου τραγουδήσω το γύρνα πίσω γύρνα!
Ή το αγάπα μας, κι εδώ, στα δύσκολα!
Εδώ είναι το κουπί!
Φιλιά!
Χμ! Καλά! Ήρθα και με άλλον κωδικό, τρέχα - γύρευε!
έχεις αφήσει το όμορφο χνάρι σου πάνω στον χρόνο και πάνω στις καρδιές μας ...ΣΠ
"...πάνω στις καρδιές μας...¨
αυτό με συγκινεί όσο δεν φαντάζεστε!
Σας αγαπω,
Υιώτα
Προτού καταλάβω ότι η φωτογραφία σου είναι από τη Δήλο,θαρρούσα για
λίγο πως μεταμφιέστηκες σε άγαλμα,αδύνατο να σου περιγράψω πως νιώθω
αυτή τη στιγμή...μακαρίζω τη στιγμή που βρέθηκα στο...μπλογκ σου. ... Ελίζαμπεθ Κ.
Φρέζια μου,
μαγεία τα λόγια της εκτίμησής σου. Αμοιβαία.
Φιλιά σε όλους σας
και στα ανηψάκια σου.
Υιώτα
Τίποτε δεν άλλαξε
αλλά και...
τίποτε δεν είναι όπως παλιά. Ε.Ι.
Ευρυτάνα μου,
ιχνηλατείς τόσο ευγενικά πάνω στις λέξεις μου...
Φιλί Νεο-Υορκέζικο, Φίλε μου
πέρασαν τόσα χρόνια!...
Λαμπρίτσα μου,
μια δεκαετια που ανήκεις κι εσύ, καλή μου. Συγχαρητήρια κι από δω για το βιβλίο σου,
καλοτάξιδο...
Φιλιά,
και στη μαμα,
Υιώτα
Θα σου τραγουδήσω το γύρνα πίσω γύρνα!
Ή το αγάπα μας, ...Τα χνάρια
έχεις αφήσει κι εσύ τόσα χνάρια στο μπλογκ μου,
δέντρο με γερά κλαδιά...
Να άκουγα το τραγούδι σου από κοντά, Φίλη μου,
πάντα με την αγάπη μας.
Αύριο,
πάμε στα παιδιά.
Φιλιά,
Υιώτα
Ήρθα και με άλλον κωδικό, τρέχα - γύρευε! Κατ.
Μπήκαν τα μεσάνυχτα... σε δυο μέρες, η γιορτή σου!!!!!!!!
Πολύχρονη,
να σε χαιρόμαστε... όλοι όσοι σε αγαπάμε.
Είδες, εγώ πώς μπήκα;;;
Φιλιά
Ευχαριστώ! Κι εγώ να χαίρομαι και να καμαρώνω, ΟΛΟΥΣ ΟΣΟΥΣ ΑΓΑΠΗΣΑ!
Δεν ήταν τυχαίο! Φιλιά!
Δημοσίευση σχολίου