ΕΝΑΣ ΟΥΡΑΝΟΣ, ΔΥΟ ΘΑΛΑΣΣΕΣ

ΜΙΑ ΧΟΥΦΤΑ ΑΣΤΕΡΙΑ   

 ΣΤΟΝ ΔΗΜΗΤΡΗ ΜΟΥ

("Το ματωμένο χέρι μου")

(Δημιουργία Υιώτας. Σεπτέμβρης, 8, .20)

 ΜΙΑ ΧΟΥΦΤΑ ΑΣΤΕΡΙΑ

Μια χούφτα αστέρια σού έφερνα

και μια καρδιά γεμάτη νέκταρ.

Λαμπύρισαν τα μάτια σου.

Τα χείλη, τα χιλιοφίλητα, τόξευσαν αχνό χαμόγελο.

Πάντα μιλούσαμε περισσότερο

με τα μάτια. Κι οι ώρες δεν μας έφταναν.

Όταν ριζώνει ο φόβος της απόστασης,

ο χρόνος συρρικνώνεται.

Όπως κι ο ύπνος. Όπως κι η σκέψη.

 

Γλίστρησες

με την ταχύτητα της αστραπής.

Σκάλωσες στην άκρη των χειλιών μου κι ένιωσα

το σθένος σου σε ολόκληρο το κορμί μου.

 

Πότε θα πάψεις να παραμιλάς με τις σκιές της Σελήνης;

Αδυνατώ πλέον, να ιχνογραφήσω μηνύματα ακατάληπτα.

Κρατώ τον ήλιο στο μαξιλάρι που πλάγιαζες αμέριμνος,

μετρώντας τις ανάσες σου.

Το στέρνο μου μοιάζει ανίκανο να ηχογραφήσει

το βάρος σου.

 Η πλευρά που ξάπλωνες, έχει το σχήμα σου.

Αυτό δεν μετριέται.

 

Κι έφυγες σαν Κύριος,

όπως τότε που σε γνώρισα, με το σημάδι

της πληγωμένης καρδιάς σου στο πέτο.

Σε έλουσα στα νερά του αρχαίου Σελινούντα,

σε μύησα στις γιασεμο-στόλιστες τελετές

της Αρχαίας Ελίκης.

Διέλυσα την άμμο μέσα από την βρύση της δικής μου καρδιάς, 

κι άνθισαν οι αμπελώνες.

Το κέρινο σταφύλι,

ρόγα φορτωμένης κύησης, σε τάισε νέκταρ των θεών.

Πολλά έχουν να διηγηθούν οι άγριες ανεμώνες

στα Λιβάδια*

και τα σφερδούκλια στα Παλιάμπελα*.

Θεράπευσα παλαιά αιματώματα στο δέρμα σου.

Σε ανέστησα. Σε οδήγησα στις πλαγιές του ήλιου

να καρποφορήσεις Άνοιξη.

Σε αγάπησα.

Κι όταν η Αγάπη μέστωσε,

πάλι σαν Κύριος έφυγες.

Μου έφυγες!

Ήταν στο τέλος της εβδομάδας, στο γύρισμα του ΄Ηλιου.

Αρπάχτηκα από τις αδύναμες ηλιαχτίδες του

να σε εμποδίσω, να σε μυρώσω, να σε λαμποκοπήσω.

Πέτρινο και το δικό μου χέρι.

Το κορμί, ανήμπορο. Ξύλινο.

 

Μοιάζει να με εκδικήθηκες που έμεινα πίσω.

Τρεμάμενο το στερνό φιλί σου,

δεν ήταν δυνατό από τα σφριγηλά σου χείλη.

Το ένοιωθα.

Χρειαζόσουν

και την έσχατη ρανίδα της ανάσας σου,

απομεινάδι της ελπίδας στην επιστροφή,

που μου αρνήθηκες.

 

Έφυγες Κύριος.

Όπως σε συνάντησα. Όπως σε έζησα.

Όπως ορκιστήκαμε, για να μας αγαπούν. Να μας θυμούνται.

 

Μη μου στέλνεις άλλα σημάδια στον λειψό ύπνο μου.

Μόνο τον δρόμο

Να θυμάσαι…

(Ανάμνηση από την βάπτιση της μικρής και τα γενέθλια της πρωτοκόρης)

*************************************************

ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ

ΣΕ ΟΛΟΥΣ

ΥΓΕΙΑ, ΚΑΤΑΝΟΗΣΗ, ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ,

ΑΓΑΠΗ

*************************************************