23 Δεκ 2020


ΑΠΡΟΣΜΕΝΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ
Στον Δημήτρη μου


(Σχέδιο Υιώτας.Οκτ. 26, .20)


ΑΠΡΟΣΜΕΝΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ!

Πληγές στα γόνατα από τον μονόδρομο της απουσίας σου.

Κρυφές, ανείπωτες οι μελίρρυτες λέξεις. που σου χρωστάω.

Ο επιτάφιος θρήνος δεν έχει αλλάξει τις νότες του.

Εισβάλει στο αίμα δίχως να υπολογίζει αστάθεια ή τρέμουλο.

 

Δεν υπάρχουν καλοί άγγελοι στην μοναξιά.

Κρύβονται πίσω από θαμνώδεις αναμνήσεις, από μπερδεμένα

ξεφωνητά, από κρωγμές τρομαγμένων γλάρων όταν

υπερηψούνται στοχεύοντας  λίγη τροφή στο βρώμικο χιόνι.

Και το χιόνι; Ποτέ δεν βοήθησε η άσπιλη λευκότητα στα μάτια.

Θαμπώνει, μειώνοντας την ομορφιά που απολαμβάνουν

τα υπομονετικά ζώα της φύσης ή τα περιπλανόμενα σύννεφα

στον κοντινό ουρανό.

Σκιαγραφώ το λευκό πρόσωπό σου πάνω τους, ακόμη

κι απροσδόκητες κινήσεις των χεριών σου όταν τα σπρώχνει

ο αέρας δίχως σχεδιάγραμμα, δίχως ειρμό.

 

Τα σύννεφα δεν ακολουθούν κανενός το σχέδιο.

Δεν αντιγράφουν πρόσωπα που τα πλησίασαν,

πνοές

που τα προσπέρασαν.

 Δεν έχουν οφθαλμούς να βλέπουν ανημποριά ή να καθοδηγούν

στον κίνδυνο. Μουσική δεν γνωρίζουν.

Οι αστραπές έχουν δική τους αιτία, οι βροντές, δική τους ορχήστρα.

Κι εγώ, 

αδυνατώ να σου στείλω έστω ένα σεμνό τραγούδι αγάπης.

Η φωνή μου τσακίζει σαν κλαδί που το έσπρωξε ο δυνατός άνεμος.

Πνίγεται σαν πολύπαθη βάρκα που την αναποδογυρίζει το κύμα,

το ξέφρενο.

Κι εσύ, ήσουν σαν ξέφρενο κύμα όταν άφησες την καρδιά 

να αλλάξει κατεύθυνση. Δίχως σχεδιάγραμμα. Δίχως πρόγραμμα. 

Δίχως αιμοδοσία.


Μάζεψε ο κισσός που με καλωσόριζε, τα πορτοκαλιά του χρώματα,

σκάλωσε στο ακρότερο κλαδί της βελανιδιάς, τα έβαψε βυσσινιά,

 κάλεσε τον ήλιο να τα ντύσει με το φως του, 

κι ανέμιζε τα φύλλα του

μπροστά στα νεκρωμένα σου μάτια

μήπως και ξεθαρρέψουν να με δουν, 

να μου μιλήσουν.


Θυμάμαι, σιωπηλή επικοινωνία είχε το βλέμμα μας.

Ο ήχος της φωνής μας αντιδρούσε σαν ερωτικό πανηγύρι.

Ούτε που ήσουν καλλίφωνος. Βροντή, που σε έσπρωχνε η θύελλα.

Είχα εντρυφήσει στις χροιές της, αχρείαστες νότες δεν συνέχιζαν.

Αυτό γίνεται ΌΤΑΝ ξέρεις να ερμηνεύεις ξένους φορείς,

να απομακρύνεις περιττές ταραχές, ακροβασίες λεκτικές.

Κι όμως!

Ας ήσουν τώρα, εδώ, δίπλα μου, κι ας γινόταν ένα θαύμα

να ακούσω το γέλιο σου να θρυμματίζει τα κρύσταλλα,

να δονήζει το είναι μου. 

Ένα θαύμα, απρόσμενο θαύμα.

Όπως η προσμονή των Χριστουγέννων.


ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ

ΦΙΛΕΣ ΚΑΙ ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ

ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ

ΚΑΛΗ ΣΑΣ  ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑ


(Σχέδιο Γιώτας. Δεκ. 2019)














































 

4 σχόλια:

Άρης Άλμπης είπε...

Μελίρρυτες λέξεις μαρτυρούν βαθιά συναισθήματα, τόσο δυνατά που δεν θα μπορέσει να τα πειράξει ο χρόνος.
Κι αν «δεν υπάρχουν καλοί άγγελοι στην μοναξιά», υπάρχουν τα ανεξίτηλα βλέμματα· «Πάντα μιλούσαμε περισσότερο
με τα μάτια. Κι οι ώρες δεν μας έφταναν».
Τις θερμές μας ευχές, αγαπημένη μας Υιώτα! Και στη νέα χρονιά ας βοηθάει το μολύβι τις δύσκολες ώρες.

Αστοριανή είπε...

Αρη μου, Άρη μου!
Ευτυχώς που υπάρχει το μολύβι...
Το μυαλό δεν ξέρω για ...πόσο!

Ευχές από καρδιάς και σε σας, για Αύριο,
και κάθε μέρα.

Υγ.
...δεν βάζεις "σχόλια" στην ιστοσελίδα σου...
Στο Φέις
δεν το πολυ-αγαπώ. Σας φιλώ.

magda είπε...

Αγαπημένη μου Υιώτα
Σου εύχομαι μέσα από την καρδιά μου, η καινούργια χρονιά να σου μετριάσει την θλίψη και να χαρίσει υγεία σε σένα και στην οικογένεια σου.
Μακάρι να βρεις παρηγοριά γράφοντας τα αριστουργήματα σου.
Η σκέψη μου κοντά σου
Σου στέλνω μια μεγάλη αγκαλιά!

Αστοριανή είπε...

Μάγδα μου, αγαπημένη,
Καλή σας χρονιά. Ό,τι επιθυμείτε να σας το προσφέρει ο Μαγαλοδύναμος.
Μαζί σας , και σε όλο τον κόσμο.
Αγωνίζομαι. Δεν είναι εύκολο.
Προσπαθω.
Ευχαριστώ που με θυμηθηκες. Είναι κι αυτό μέρος της δύναμής μου.
Να είστε με υγεία και αγάπη. Αυτό αξίζει.
Σας φιλώ