ΕΘΝΙΚΟΣ ΚΗΡΥΞ - εφημερίδα Νέας Υόρκης

ΑΠΡΟΣΜΕΝΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ

Στον Δημήτρη μου

(Σχέδιο Υιώτας.Οκτ. 26, .20)

ΑΠΡΟΣΜΕΝΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ!

Πληγές στα γόνατα από τον μονόδρομο της απουσίας σου.

Κρυφές, ανείπωτες οι μελίρρυτες λέξεις. που σου χρωστάω.

Ο επιτάφιος θρήνος δεν έχει αλλάξει τις νότες του.

Εισβάλει στο αίμα δίχως να υπολογίζει αστάθεια ή τρέμουλο.

 

Δεν υπάρχουν καλοί άγγελοι στην μοναξιά.

Κρύβονται πίσω από θαμνώδεις αναμνήσεις, από μπερδεμένα

ξεφωνητά, από κρωγμές τρομαγμένων γλάρων όταν

υπερηψούνται στοχεύοντας  λίγη τροφή στο βρώμικο χιόνι.

Και το χιόνι; Ποτέ δεν βοήθησε η άσπιλη λευκότητα στα μάτια.

Θαμπώνει, μειώνοντας την ομορφιά που απολαμβάνουν

τα υπομονετικά ζώα της φύσης ή τα περιπλανόμενα σύννεφα

στον κοντινό ουρανό.

Σκιαγραφώ το λευκό πρόσωπό σου πάνω τους, ακόμη

κι απροσδόκητες κινήσεις των χεριών σου όταν τα σπρώχνει

ο αέρας δίχως σχεδιάγραμμα, δίχως ειρμό.

 

Τα σύννεφα δεν ακολουθούν κανενός το σχέδιο.

Δεν αντιγράφουν πρόσωπα που τα πλησίασαν,

πνοές

που τα προσπέρασαν.

 Δεν έχουν οφθαλμούς να βλέπουν ανημποριά ή να καθοδηγούν

στον κίνδυνο. Μουσική δεν γνωρίζουν.

Οι αστραπές έχουν δική τους αιτία, οι βροντές, δική τους ορχήστρα.

Κι εγώ, 

αδυνατώ να σου στείλω έστω ένα σεμνό τραγούδι αγάπης.

Η φωνή μου τσακίζει σαν κλαδί που το έσπρωξε ο δυνατός άνεμος.

Πνίγεται σαν πολύπαθη βάρκα που την αναποδογυρίζει το κύμα,

το ξέφρενο.

Κι εσύ, ήσουν σαν ξέφρενο κύμα όταν άφησες την καρδιά 

να αλλάξει κατεύθυνση. Δίχως σχεδιάγραμμα. Δίχως πρόγραμμα. 

Δίχως αιμοδοσία.

Μάζεψε ο κισσός που με καλωσόριζε, τα πορτοκαλιά του χρώματα,

σκάλωσε στο ακρότερο κλαδί της βελανιδιάς, τα έβαψε βυσσινιά,

 κάλεσε τον ήλιο να τα ντύσει με το φως του, 

κι ανέμιζε τα φύλλα του

μπροστά στα νεκρωμένα σου μάτια

μήπως και ξεθαρρέψουν να με δουν, 

να μου μιλήσουν.

Θυμάμαι, σιωπηλή επικοινωνία είχε το βλέμμα μας.

Ο ήχος της φωνής μας αντιδρούσε σαν ερωτικό πανηγύρι.

Ούτε που ήσουν καλλίφωνος. Βροντή, που σε έσπρωχνε η θύελλα.

Είχα εντρυφήσει στις χροιές της, αχρείαστες νότες δεν συνέχιζαν.

Αυτό γίνεται ΌΤΑΝ ξέρεις να ερμηνεύεις ξένους φορείς,

να απομακρύνεις περιττές ταραχές, ακροβασίες λεκτικές.

Κι όμως!

Ας ήσουν τώρα, εδώ, δίπλα μου, κι ας γινόταν ένα θαύμα

να ακούσω το γέλιο σου να θρυμματίζει τα κρύσταλλα,

να δονήζει το είναι μου. 

Ένα θαύμα, απρόσμενο θαύμα.

Όπως η προσμονή των Χριστουγέννων.

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ

ΦΙΛΕΣ ΚΑΙ ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ

ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ

ΚΑΛΗ ΣΑΣ  ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑ

(Σχέδιο Γιώτας. Δεκ. 2019)