Ποια ψήνει
σπιτικό ψωμί
Ποια ψήνει σπιτικό ψωμί το μεταμεσονύχτι
και τύλιξε στο στρώμα
μου του μισεμού το δίχτυ?
Τί αίσθηση! Τί νάρκωση!
Μη φταίει του Αυγούστου η λαύρα
που ξύπνησαν οι αισθήσεις μου
σε νοσταλγίας αύρα.
Βρέξε, Θεέ της ξενιτιάς,
μη το αρνιέσαι, όχι!
να αναθυμιάσει τούτη η γη
Πατρίδας πρωτοβρόχι.
Βρέξε! να αγγίξω το καυτό χώμα
με το κορμί μου
και να πιστέψει η καρδιά
τούτη τη γη δική μου.
Ποια ψήνει σπιτικό
ψωμί! ποια την καρδιά ματώνει
και τραγουδώ
μεσάνυχτα σαν πληγωμένο αηδόνι.
Βρέξε να ανοίξει ο ουρανός,
φύσηξε κρύο αγέρι,
γλυκό να στείλω το φιλί
στης μάνας μου το χέρι.
Ποια ψήνει σπιτικό ψωμί...
Υγ.
Α΄βραβείο, στο Γιοχάνεσμπουργκ, 1985. Περιέχεται στο δίγλωσσο βιβλίο μου: « Στην Άλλη Όχθη, εκδόσεις ΔΡΥΜΟΣ, Αθήνα,1986, σελ.18, σε ελεύθερο στίχο. Το διαμόρφωσα , το μελοποίησα και το τραγουδούσαμε στο Σύλλογο Αιγιωτών, κατά την ετήσια χοροεσπερίδα του, κι αλλού.
Τρεις δεκαετίες και πλέον, μα το αγαπώ ξεχωριστά.
Ήταν τότε που η αγάπη στην Μητέρα Ελλάδα ήταν πολύ δυνατή…
Τώρα, για να ψηφήσουμε σε ...μελλοντικές εκλογές,
η Ελλάδα ΔΕΝ μας αναγνωρίζει… Κρίμα, για τα παιδιά μας,
που θεωρούσαμε ιερό καθήκον να τα μάθουμε ότι είναι και «παιδιά της Ελλάδας» με μοναδική Γλώσσα, όπου την δανείζεται όλος ο κόσμος…
Έγκλημα, για όσους το αποφάσισαν, χειρότερο για εκείνους που το δέχτηκαν… Ο απανταχού Απόδημος Ελληνισμός, απορώ πως δεν έχει ξεσηκωθεί να το καταψηφίσει…
Αν η Πατρίδα μας "δωρίζει προσφιλή κομμάτια της αλλού",
κι εμάς, δεν μας αναγνωρίζει, κακό του κεφαλιού μας …
Για το μέλλον της.
**************************************************************
Πολύ Πίκρα, Φίλες και Φίλοι μου.
Θυμίζει αργό Θάνατο. Ας όψονται οι Έλληνες!
**************************************************************
Το σώμα μου, ζει εδώ, με μισή καρδιά.
Το ένα κομμάτι εδώ, το άλλο μισό στην Πατρίδα.
**************************************************************
Να είστε ΟΛΟΙ ΣΑΣ με υγεία
και καθάριο μυαλό,
Υιώτα
"αστοριανή"
2 σχόλια:
Δημοσιεύθηκε κι στο Φ'εις-μπουκ. Εκεί τα σχόλια)
Εκεί, δεν είμαστε φίλοι σου, Γιώτα μου!
Υπάρχουν πολλοί αναγνώστες σου, που δεν έχουν Φεις, για πολλούς χ λόγους!
Το ποίημα, ΠΟΙΗΜΑ!
Το υστερόγραφο, υστερόγραφο.
(Ίσως η θέση του να ανήκει στα σχόλια ή καλύτερα σε μια άλλη ανάρτηση, για να μην μπερδεύονται οι λέξεις, τα νοήματα, τα συναισθήματα, κ.λ.π. Δοκίμασέ το. Συμβουλή από μια "μικρή" για το "ύψος" σου, φίλη!)
Χαιρετώ σε!
Αγαπώ σε! (Και με το παρελθόν σου και με το παρόν σου! Σε δέχομαι, όπως ακριβώς, είσαι, γιατί ΕΙΣΑΙ!)
Δημοσίευση σχολίου