Anastasia Neroli : "ΜΟΝΑΧΙΚΕ ΜΟΥ ΛΥΚΕ"

 

Anastasia Neroli.

"ΜΟΝΑΧΙΚΕ ΜΟΥ ΛΥΚΕ"

                       *

 Μια Τιμητική Παρουσίαση της "Αστοριανής                                  *

Anastasia Neroli.

"ΜΟΝΑΧΙΚΕ ΜΟΥ ΛΥΚΕ"

Κάτω από ημίφως πράας λήθης, σέρνω κουρέλια

εξαθλίωσης, οικεία αποστάγματα ζωής μου.

Κρύοι χειμώνες πάγωσαν ελπίδες ζοφερές, μέσα

σε ευήλιες χαραυγές.

Τερπνές στιγμές απανθρακώθηκαν, με στάχτες

ευτυχίας σε κενά αέρος. Αναζωπυρωμένη, μια

σκιά, μέσα σε σμήνη πυγολαμπίδων λαμπερών.

Ω! φλέγουσα ψυχή μου, πως καταπίπτεις κάτω

από κραδασμούς αποτεφρωμένων

υπολειμμάτων; 

Ω! λιμέ καρδιάς μου, ως πότε θ' ατενίζεις

τεθλιμμένες αστροφεγγιές μες στο ζόφο; 

Ωστόσο,

μια σπιθαμή φωτός, αρκεί να λαμπυρίσει 

τους αμυδρούς μαιάνδρους στοχασμών μου, και

μες στην αγριότητα παρθενικής πλάσης,

εναντιωμένη στη μικρή "συντέλεια" τού

κοσμικού ιστού της ζωής μου, άκαμπτη, εκεί

σε αναζητώ: τα χνάρια σου ιχνηλατώ, 

τους βρυχηθμούς σου νιώθω.

Ω! μοναχικέ μου λύκε, πυγμή αιώνιων

μαχητών και σφυρηλάτη των παθών,

πού σεργιανίζεις ;

Ξαγρύπνησα ολάκερη ζωή για να σε συναντήσω

και στο κατώφλι πορφυρού λυκόφωτος να σε

ξανα-υμνήσω.

Σε ακολουθώ. Σε ακολουθώ. 

Μαζί σου δε φοβάμαι! Τυμπανόκρουστες οι

ψυχές, αναφωνούν χίλιες ευχές, με σμίλη 

το φύσημα πνοής σου.

Μαζί με εσέ, μπροστά θωρώ: 

Η προσταγή ζωής μου! Σαν δύο ποιμένες

λευτεριάς, στο ΦΩΣ, να κυριαρχούμε

και όλα τα δεινά βάσανα, εκεί να υποταχτούνε:

Σ' ένα βωμό λατρείας ζωής που εγώ κι εσύ,

μοναχική ψυχή δική μου, παλέψαμε να μπούμε.

Είναι το τίμημα βαρύ, μα και συνάμα επιγραφή:

               "Σθένος ψυχής δικής μας."

Είν' τούτος νόμος συμπαντικός και άλλο τόσο υπαρξιακός: 

             Το ευτύχημα τρανό, Ω! ζωή μας! (c)

Anastasia Neroli 

(Το παρόν ποίημα,  παρουσιάστηκε και στο ΦέϊσΜπουκ από την ποιήτρια)

Χαρά μου να παρουσιάσω και το σύντομο

Βιογραφικό της, που μου έστειλε η κ. Νερολή.

"Αποτελεί τιμή για εμένα, η ανάρτηση της γραφής μου στην Αστοριανή. Ύψιστη, θα'λεγα Γιώτα μου.. Γεννήθηκα 27 Σεπτεμβρίου 1970 στη Λάρισα.. Κλίση στις γλώσσες, μελέτησα 4 με τα ελληνικά (αγγλικά, γαλλικά και ιταλικά) και με λατρεία για την τέχνη, κλασσικό μπαλέτο 5 χρόνια.. Στα 19 χρόνια αρχή ιατρικών σπουδων στην Ιταλία , και σπουδές εν αρχή ακόμη στην ψυχολογία, με στόχο την κλινική ψυχολογία. Απώτερος σκοπός: ως μεγάλη ανθρωπίστρια, το λειτούργημα προς την ανθρώπινη υγεία και Θείο δώρο ζωής... Μεγάλη αγάπη για την ποίηση,κυρίως λογοτεχνίας ιταλικών μονοπατιών: Ada Negri, Alda Merini, Salvatore Quasimodo, Grazia Deledda, Βαυdelaire, Neruda, ως και Έλληνες μεγάλοι όπως, Καβάφης, Σεφέρης, Ελύτης... Ενασχόληση με μεταφράσεις... Τούτα προς το παρόν.. Και ότι άλλο μπορώ, θα σου το δώσω. Μα και για εσένα, αν επιδρά ευεργετικά επάνω σου!!!! Με την αγάπη μου!!!

***************************************************

Φίλες και Φίλοι μου,

Δεν χρειάζεται να προσθέσω κάτι άλλο. Το μόνο, ότι απόλαυσα τούτο το ποίημά της, περισσότερο από τα άλλα, ίσως διότι έχω μία ιδιαίτερη αγάπη για το Λύκο, το υπέροχο αυτό ζώο της ερημιάς...

Μοιράζοντας τούτη την νύχτα (3.30 ώρα Νέας Υόρκης, με την Ποίηση, σας καλημερίζω στην Πατρίδα,

κι ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ θερμά την μελίρρητη Αναστασία,

Φίλη πλέον του νου και της καρδιάς.

Πάντα με την Αγάπη μου,

Υιώτα