ΕΛΛΑΔΑ ΦΩΣ ΑΙΩΝΙΟ
(«Ψυχές αιωρούμενες», σελ. 27-28, Β’ έκδοση, 2015) ***
Γυμνή η ψυχή από σκιές και η καρδιά από φόβους.
Σε σκέπτομαι κι αναπολώ γέφυρες που ενώνουν, μα οι
ποταμοί στερέψανε,
κι οι ωκεανοί χωρίζουν.
Επίχρυσα νομίσματα καιρών σημαδεμένων στη θύμηση, οι
ελπίδες μου.
Πόση δημιουργία σπατάλησε ο ήλιος σου -της ξεγνοιασιάς
Μεσσίας!
Στις καθαρόχρωμες ακτές, σαν άτι πληγωμένο, εσφάδαζε ο τουρισμός.
Πόσος καιρός χαμένος, ρηχός και ανοργάνωτος.
Σ’ ένα λιβάδι ανόργωτο, πόσες οι υποσχέσεις!
Στων εποχών το γιόρτασμα, ανεύθυνοι οι Προεστοί.
Πρόποση δίχως οίνον!
Καλωσορίζω ό,ποια αστραπή μπορεί να καθρεφτίσει της Αρετής
το πρότυπο.
Δεμένους μας κρατάνε σ’ επώδυνη προσγείωση, κι είναι η
Αλήθεια κρίμα
σε Δικαστήριο κλειστό.
Μάταια αναζητάω κιθαρωδό Απόλλωνα, να σώσει την Αγάπη.
Είσ’ όνειρο, Πατρίδα μου, που δεν το σβήνει η νύχτα.
Φως, που δεν διαλύεται όταν τα μάτια κλείσουν.
Ίριδες της Κνωσσού κρατώ, τη Λήθη προκαλώντας, για τις ψυχές
που στοίβαξες
στους κήπους της Ελίκης. Στον κόρφο της Αιγιάλειας ξεσκέπασες
τους τάφους
με τη μορφή του Εγκέλαδου, να ζωντανέψει ο Μύθος.
Με τί μεγαλοπρέπεια οι κίονες των Ιώνων πρόσμεναν
θυρανοίξια!
Ελλάδα!
Πού μου στέλνεις τον σαστισμένο λογισμό! Στον πυρετό του
νόστου!
Αυτές οι πτήσεις της καρδιάς
δικαιώνουν το τραγούδι που σπάζει τη φωνή στα δυο!
Δεν είμαι παρά κρίκος μιας αλυσίδας που δονεί τη χαίτη
των κυμάτων.
Φιλί για την εσθήτα σου στον ψίθυρο τ’ ανέμου.
Δεν είμαι, παρά δάκρυ στην λιτανεία της βροχής.
Λέξη ευλογημένη, στο ποίημα των υμνωδών.
Νότα, που συμπληρώνει τ’ ασίγαστο τραγούδι σου.
Ιέρεια, είμαι, Πατρίδα μου, στο Απολλώνιο Φως σου.
Το Φως σου, το αιώνιο!
***
( Ξεχωριστή τιμή, το δώρο του Συμβουλίου Πειραιώς:
« ΠΕΙΡΑΙΑΣ ΚΕΝΤΡΟ ΝΑΥΤΙΛΙΑΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ »
Η ΠΟΛΗ ΤΟΥ ΘΕΜΙΣΤΟΚΛΗ ΚΑΙ ΤΟΥ ΙΠΠΟΔΑΜΟΥ
εκδ. ΕΦΕΣΟΣ, 2000 »
Συλλεκτικός Τόμος, δίγλωσσος: στην Ελληνική και Αγγλική:
Από την Προϊστορία του Πειραιώς έως σήμερον,
με υπογραφή του Γ. Γ. Π. Σ.: Μπουγάς Γεράσιμος
ΤΙΜΗΣ ΕΝΕΚΕΝ, 22-5-2001
2 σχόλια:
Πάντα συγκινούμαι με τους Έλληνες της διασποράς τέτοιες μέρες.
Έχουν το δικό τους τρόπο να εκδηλώνουν την αγάπη για τις πατρογονικές τους εστίες.
Κι εσύ Γιώτα με ακόμη πιο θαυμαστό τρόπο!
Ευρυτάνα μου!!! Τιμή και χαρά η επίσκεψή σου. Βαρύτητα, για τους "αδιάβαστους καιρούς μας" η άποψή σου. Για μένα, οξυγόνο στις ώρες τις - ας πω - αναγκαστικής απομόνωσις ... Υπάρχει η συνέχεια της αγαπημένης οικογένειας, το εννοώ, μα όταν λείπει το αγαπημένο ταίρι ... εκτός από την Υγεία, και το "ζωντανό μυαλό" ... δεν είναι εύκολη η διαβίωση στη μοναξιά ... Αμέτρητα τα "ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ", ευγνώμων! ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ, ΚΑΛΕΣ ΓΙΟΡΤΕΣ. Σε ΣΕΝΑ, στους αναγνώστες σου, και στην αγαπημένη Πατρίδα. Υιώτα, Λονγ Άϊλαντ (= Μακρονήσι...) ΝΥ
Δημοσίευση σχολίου