Καλό Μήνα! Φίλες και Φίλοι μου!
Ο Αύγουστος, κλείνοντας, μου δώρησε μια πολύ μεγάλη χαρά!
Ο Εθνικός Κήρυκας,
Στο μηνιαίο του περιοδικό *Η ΓΥΝΑΙΚΑ* τίμησε την παρουσία μου στα Γράμματα και στην εθελοντική προσφορά μου στην Ομογένεια, σε οκτώ σελίδες .
Είναι μια κορυφαία τιμή για μένα και για την οικογένειά μου.
Οι ευχαριστίες μου, απέραντες.
Οι φωτογραφίες, είναι από τις σκαναρισμένες σελίδες...
Μ΄ένα ...κλικ πάνω τους -για κείνους που δεν το γνωρίζουν-, θα μεγαλώσουν τα γράμματα και θα διαβάσετε ότι είναι δυνατόν... Βέβαια, πολλά απ΄αυτά, ήδη τα ξέρετε...
Μόνο που σε μερικές φωτογραφίες έχουν κοπεί... αγαπημένα πρόσωπα...
Ζητώ συγγνώμη.
Μια φίλη, έγραψε: -Υιώτα, δεν χωράς σε λίγες λέξεις...
συμπληρώνω: οι σελίδες δεν χωράνε...
Ο φίλτατος δημοσιογράφος του Εθνικού Κήρυκα, Σταύρος Μαρμαρινός, ο οποίος άφησε την πολύβουη και πανάκριβη Νέα Υόρκη και εγκαταστάθηκε στη Φλόριδα, ανέκαθεν παρουσίαζε τις δραστηριότητές μου... Εκτός από ένα σύντομο βιογραφικό καταγωγής μου και καριέρας.. μέχρι το γάμο μου με το Δημήτρη και τη δημιουργία της οικογένειάς μας... συμπλήρωσε κι άλλα ενδιαφέροντα (!) από το αρχείο του...
ΟΛΑ τα παιδιά του Ε.Κ., εδώ και στην Αθήνα, είναι άξια, και θεωρώ τιμή μου ότι εργάστηκα μαζί τους, κάμποσα χρόνια πριν... Χίλιες ευχαριστίες, σε όλους σας.
Εκείνο που με συγκίνησε περισσότερο, πιστέψτε με, είναι τα αμέτρητα συγχαρητήρια από κόσμο που νόμιζα ότι δεν με θυμόντουσαν... Όμως και εκείνα των εκλεκτών της Ομογένειας, που έβαλαν τα *ΕΥΓΕ* τους, διανθίζοντας τις σελίδες της αναφοράς τους για μένα, σε καιρούς όπου πρέπει να προσέχεται το κάθε έξοδο, είναι ΑΝΕΚΤΙΜΗΤΕΣ!
Ας μου επιτραπεί να γράψω ότι αυτό, σαν εισόδημα, βοηθάει και την συνέχεια της αγαπημένης ομογενειακής εφημερίδας μας.
Φίλες και Φίλοι μου...
Με το να σας δείξω τη χαρά μου, δικαιολογήστε αυτή μου την ανάρτηση!
ΚΑΛΟ ΣΑς ΜΗΝΑ
ΜΕ ΤΗΝ ΕΥΧΉ ΝΑ ΠΆΝΕ ΌΛΑ ΚΑΛΎΤΕΡΑ, ΣΤΗΝ ΑΓΑΠΗΜΈΝΗ ΠΑΤΡΙΔΑ!
Πάντα με αγάπη, Υιώτα
30 σχόλια:
Αυτές τις οθόνες που μας φέρνουν κοντά ευγνωμονώ!
Με ποιο τρόπο θα έβλεπα τις πατημασιές σου;
Πώς θα είχα ανταμώσει μια γυναίκα από την άλλη πλευρά της πατρίδας μας που είναι και δική της!
Πώς θα κρατούσα στα χέρια ένα από τα τόσα βιβλία της με αφιέρωση;
Καλό μήνα Γιώτα αγαπημένη όλων μας!
Στη καρδιά σου φύλαξε αυτό το ξεχωριστό που μοιράζεις.. διδάσκεις.. πρώτα αγαπάς και μετά εκπέμπεις στους εδώ φίλους σου.
Τυχεροί όσοι σε έχουν κοντά τους!
Είμαι τυχερός που σε γνώρισα, έστω και με αυτό τον τρόπο και μπορώ να παρακολουθώ τα ίχνη που αφήνεις στο πέρασμά σου!
Τυχεροί και όσοι σε αγαπούν (όλοι δηλαδή)!!
Φιλιά σε όλους σας, από όλους μας.
ΚΑΛΌ ΜΗΝΑ!!!!
Γιώτα μου, ΚΑΛΟ (Ν) ΜΗΝΑ!
Χαρές και δικαιώσεις από δω και πέρα, Γιώτα μου!
Σου αξίζουν!
Αντιγράφω, ντελαλιάζω και μετά διαβάζω, για να κερδίσω χρόνο!
Θερμά Συγχαρητήρια στον ΚΗΡΥΚΑ!
ΑΞΙΟΣ!
Κι εσύ, ΑΞΙΟΤΑΤΗ!
Γιώτα, δεν φαίνονται τα γράμματα!Υπομονή! Αρκεί η πρώτη δόση!
Γερή να είσαι Γιώτα!!!
Καλό μήνα σε όλους σας.
Για μια ακόμα φορά συγχαρητήρια,
έχω χειροπιαστές αποδείξεις
έχω (διάβασα) και τον Κήρυκα...
Χαιρετισμούς Δημήτρη
με αγάπη
Γαβριήλ
Αγαπητή μου Υιώτα.
Συγχαρητήρια.
Ήταν κάτι που το άξιζες.
Εύγε.
Εκ παραδρομής, οι δικές μου ευχές δεν δημοσιεύτηκαν στο αφιέρωμα που έκανε ο Εθνικός Κήρυκας για την Γιώτα Στρατή.
Η Γιώτα Σπανού - Στρατή είναι για μένα μιά καταπληκτική, ευγενική, φιλόξενη, γεναιόδωρη γυναίκα.
Μιά υπέροχη λογοτέχνιδα σε όλα τα είδη του λόγου. Είμαι ευτυχισμένη που υπάρχει στη ζωή μου και που με θεωρεί φίλη της. Εύχομαι να είναι πάντα δημιουργική και υγιής, μαζί με τον υπέροχο, ξεχωριστό, αρχοντικό σύζυγό της.
(Γιώτα δεν σ'αγαπώ γιατί
ΣΕ ΛΑΤΡΕΥΩ...!!! )
Χριστίνα Αγρογιάννη - Κανελλοπούλου
Εκ παραδρομής(?) δεν έμεινε και το δικό μου σχόλιο που άφησα πριν μέρες εδώ και έδινα τα συγχαρητήριά μου!
Δεν πειράζει όμως, ευκαιρία ;ήταν να ξανάρθω και να αφήσω το δώρο μου
όχι σε σας καλή μου κυρία αλλά στο
στον Δημήτρη σας!
H επιθυμία του πείτε του εξετελέσθη και η παραγγελιά έπρεπε να δοθεί...:))
Εκεί μέσα θα συναντήσει κι'έναν ΄΄ ΄Αγιο αν δεν τον έχει ματαδεί! :)
Kαλό Φθινόπωρο νάχετε!
Αγαπημένη μας φίλη Υιώτα, σου αξίζουν πολλά συγχαρητήρια για την προσφορά σου στην Ομογένεια! Χαιρόμαστε ιδιαίτερα γι' αυτήν την τιμή που σου έγινε από τον Ε.Κ. κι ευχόμαστε να είσαι πάντα γερή και δυνατή, για να συνεχίσεις να προσφέρεις...
Μετά τις ετεροχρονισμένες μας ευχές που αφήσαμε για τη γιορτή σου, σου στέλνουμε την αγάπη μας για έναν όμορφο Σεπτέμβρη κι ένα ακόμα ωραιότερο Φθινόπωρο!
Αντώνης-Πόπη
ΦΙΛΕΣ ΚΑΙ ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ
ΔΕΝ
ΣΑΣ ΠΑΡΑΜΕΛΩ!!!!!
γΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΕΞΗΓΉΣΩ ΤΟΥς ΛΌΓΟΥς
- ΤΟΥς ...ΑΝΞΉΓΗΤΟΥς-
ΘΑ ΕΠΑΝΈΛΘΩ
ΌΤΑΝ
ΤΑ ΚΑΤΑΦΈΡΩ!!!!
(ΣΤΑ ΔΙΚΆ ΣΑς, ΑΓΩΝΊΖΟΜΑΙ ΝΑ ΣΑς ΕΠΙΣΚΈΠΤΟΜΑΙ, ΉΔΗ ΤΟ ΞΈΡΕΤΕ...)
ειμαι ΚΑΛΆ, ΌΜΩς, ΕΥΤΥΧΏς!
σας αγαπω, ΌΜΩς, ΚΑΙ ΜΆΛΙΣΤΑ πολΎ!
ΠΑΝΤΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΓΆΠΗ ΜΟΥ, ΣΕ ΌΛΟΥς,
ΥΙΏΤΑ
ΚΑΙ...
ΚΑΛΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ
ΥΙΏΤΑ
Γιώτα μου, μήπως πήγε στο ΤΕΞΑΣ, πάλι;
Φιλάκια! Αφού είστε καλά εσείς, καλά είμαστε κι εμείς!
Μην αγχώνεσαι! Το ίδιο θα κάνω κι εγώ!
Γιώτα μου, επιτέλους ΗΡΘΕ!
Δεν μπορώ να σου περιγράψω την συγκίνηση που έννοιωσα διαβάζοντάς το, ούτε το "ανατρίχιασμα", ειδικά σε κάποια σημεία!
Δώσε μου χρόνο τώρα κι εμένα, πρώτα να το χαρώ και μετά να το παρουσιάσω σωστά.Εντάξει;
Ο δικός μου εκτυπωτής είναι στο ράφι εδώ και μήνες, κι επειδή και στον δικό μου δεν "χωράς", προέχει η σμίκρυνση.
Είχα ξεχάσει την επιμονή σου να συμπληρώσω για το βιβλίο μου... κι εκεί ντράπηκα τόσο πολύ, γιατί άνθρωποι που δεν με ξέρουν θα με θεώρησαν ψώνιο!
Και με το δίκιο τους!...
Ωστόσο, το ξεπέρασα γρήγορα, γιατί ξέρω την πρόθεση στήριξής σου, συνάμα σ' αγαπάω, οπότε είπα μέσα μου: "Για την Γιώτα, χαλάλι να με πουν και ψώνιο!"
Νόμιζα ότι δεν χωρούσε και δεν μπήκε και είχα ξενοιαστεί!...
Μ' έπιασες στο ύπνο, μα χαλάλι σου!
Περιττό να σου πω ότι είχα δύσκολες δουλειές σήμερα, μα κρατούσα στο χέρι μου την εφημερίδα και την έδειχνα!
Εσένα, την Γυναίκα του Εθνικού Κήρυκα Νέας Υόρκης!
Ήθελα να φωνάξω εκεί στην παραλία του Βόλου... αλλά είπα να μην διανυκτερεύσω απόψε σε τρελάδικο, έχω άλλη δουλειά να κάνω και σιώπησα!...
Φιλάκια, ηρωίδα μου! Τα λέμε!
"Ευχαριστώ για όλα", είπα;
Με ιδιαίτερη συγκίνηση με περηφάνια αλλά και τιμή που είμαι φίλος σου σε αντίκρισα.
Ο Θεός να έχει καλά εσένα και την οικογένεια σου και να σου δίνει δύναμη και εμπνεύσεις προσφέροντας μας συγκινήσεις, χαρά και το ξαναλέω περηφάνια.
Νιώθω πως όλα συνέβηκαν σε άνθρωπο στενά δικό μου. Και έτσι είναι!
Γιώτα μου, χάρη στη βοήθεια της φίλης Παρασκευής - Λαμπρινής Μαλούχου, κατάφερα να ανεβάσω την συνέντευξη και τις ευχές στο Τιμής Ένεκεν, εδώ:
http://astoriani2.blogspot.gr/2012/09/blog-post_13.html
Λογικά πρέπει να την ανεβάσεις και στην σελίδα σου, για τυχόν σχόλια.
Εσύ ξέρεις!
Φιλάκια, πάντα χαρές, κι εγώ να παιδεύομαι με τα τεχνικά μου, αντί να σχολιάζω τι μ' άρεσε, τι με συγκίνησε κ.λ.π.
Ας είναι καλά η Λαμπρινή!
Πάμε στην ουσία τώρα!Ναι;
Γιώτα μου!
Ρίχνε ματιές στο f/b εκεί θα μπορείτε να μαθαίνετε με τον Δημήτρη νέα απο τον ανεμοδαρμένο βράχο, να βλέπετε φωτό που θα σηκώνω...έτσι ώστε η νοσταλγία σας λίγο ν'ανακουφίζεται!
Ευχαριστώ για την αγάπη σας και την ανταποδίδω...
Φιλιά πολλά!
Χαίρομαι που στην ομογένεια υπάρχουν άνθρωποι σαν εσένα, με όραμα, με όρεξη για δουλειά και με αγάπη για τα γράμματα. Να συνεχίσετε το έργο σας για να διατηρήσουμε ζωντανό τον ελληνισμό.
Με εκτίμηση,
Αγριμιώ από Μελβούρνη
Κατερίνα μου,
Θέλω -επι τέλους!- να καταλάβεις ότι δεν θα πρέπει να βάζεις τον εαυτό σου στη ζυγαριά επί καθημερινής βάσεως και να του *ζυγίζεις τα γραπτά-βιβλία του* με τον αυστηρότερο βαθμό! (Αυτό είναι για την ώρα των διορθώσεων των κειμένων!)
Τα βιβλία σου, η ΜΑΝΝΑ και το ΓΙΑ ΣΕΝΑ ΧΟΡΕΥΑΝ ΤΑ ΠΟΥΛΙΑ, ΠΑΤΕΡΑ
-δίχως αυτό να σημαίνει ότι και τα ενδιάμεσα άλλα σου παραβλέπονται-
έχουν μια εκφραστική δύναμη-ευαισθησία-διορατικότητα-καταγραφή ανομολόγητων στιγμών και συναισθημάτων, όπου μαζί με την περιγραφικότητα του ανεπιτήδευτου περιβάλλοντος στα νοσοκομεία, συμπεριλαμβανομένων και των καιρικών αλλαγών του έξω κόσμου που συμβάλλουν στην ψυχολογία του αναγνώστη...
γέρνουν κατά πολύ στο ζύγιζμα
της συγγραφικής σου παρουσίασης και καθιέρωσης.
ΔΕΝ το γράφω διότι -αν και δεν έχουμε συναντηθεί από κοντά-
είσαι Φίλη μου!
Ούτε διότι συχνά-πυκνά ξενυχτάς για να διορθώσεις τις δικές μου κομπιουτερικές ατέλειες (!!!)
!!!!!!!!!!!!
(Τότε, και τον Ινδό τεχνικό που έχω στο συμβόλαιο της εταιρίας... θάπρεπε να του είχα ...δώσει νόμπελ...)
Κατερίνα μου,
είναι πολλοί εκείνοι που γράφουν μα ολίγων τα γραπτά μένουν μπολιασμένα στην μνήμη των αναγνωστών.
Οι εκάστοτε περιπτώσεις πολλές φορές βοηθούν να ανέβει ο συγγραφέας ένα ίσως και δέκα σκαλιά...
Αυτό δεν σημαίνει επιτυχία ή και χρήμα.
Ο ανήφορος είνα δύσκολος, ιδίως στην εποχή μας, ασχέτως σε ποια χώρα ζεις.
Εσύ, να ξέρεις ότι ό,τι κι αν σου λένε ή ΔΕΝ σου λένε, είναι το ποτάμι σου που πρέπει να καταλήγει στην εκβολή. Και τα ποτάμια είναι απαραίτητα!
Δεν θέλω να σε κουράζω!
Απλά, χαίρομαι που είσαι Φίλη μου,
και σου έχω ξεχωριστή εκτίμηση κι αγάπη.
Σήμερα, του Σταυρού, μαζί και του Αγίου Εφραίμ, ας είναι στη σκέψη σου.
Καλή σου Νύχτα.
Υιώτα
Χριστοφόρε μου,
Φίλε ξεχωριστέ, με την ανήσυχη πένα και τη ζεστή καρδιά!
Πόσα *Ευχαριστώ* να γράψω
ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΣΕ ΣΕΝΑ
μα και σε τόσους άλλους:
Την Αντιγόνη μας,
Τον Σταύρο *Δύσπιστο* και τη Ράνια,
Στην Κατερίνα μου,
Στην Μαριάνθη μας,
στον Γαβρίλη
και στον Ντένη μας,
στον θαυμάσιο Γαριβάλδη μας, της Διασπορικής, Αυστραλία,
στην Μαρία Χριστοφοράτου,
στην εξαίρετη Ιουστίνη Φραγκούλη, περήφανη Ελληνο-Καναδέζα,
στην Μαίρη την Βαρβατάκου,
Φίλη και Ηθοποιό, -που ο Ε.Κ. δημοσίευσε την 35χρονη αγάπη της στο επόμενο (!)ΣαββατοΚύριακο... από την έκδοση της ΓΥΝΑΙΚΑΣ!!!
στη Χριστίνα Αγρογιάννη'Κανελλοπούλου και στο Γιάννη μας (άλλα τόσα χρόνια, Αθήνα,)
στην λυγερή και ...κοφτερή Καρυάτιδά μας,
Στον Αντώνη και Πόπη, από τα ελπιδοφόρα Παιδικά Χαμόγελα...
στην Παρασκευή-Λαμπρινή Μαλλούχου,
στην νέα Φίλη της Αστοριανής, από την μακρυνή Αυστραλία,
την Αγριμιώ!!!:
Στην Πέρσα Κουμούτση,
Στην Χρυσούλα Καραμήτρου,
Στην Ελένη Γκίκα (στο Φέις Μπουκ)
στην Νίτσα Αδάμη, Αθήνα,
στην Ράνια και Πάνο Ξανθόπουλο...
Πόσους να αναφέρω εδώ,
Χριστόφορέ μου!!!!!!!!!
Είπα να μη γράψω στον καθένα χωριστά
πιστεύοντας ότι επαναλαμβάνοντας
τις ευχαριστίες μου
θα ήταν
βαρετό...
κι ένιωθα κάπως ανάβολα
για τα Καλά Λόγια όλων!!!!
Μα έστω και μαζεμένα,
εδώ, στη δική σου απάντηση,
μου δίνετε τόση χαρά.
Σ΄αυτή την ... μπερδεμένη Ομογένεια
με τους συγκριτικά λίγους των Τεχνών και των Γραμμάτων...
έχω προσφέρει πολλά, για περίπου 40 χρόνια!
Ήρθα *ανθός* και ...παραμεγάλωσα... σ΄αυτή τη χώρα που δεν πολυ-αγάπησα,
μα κι η γενέτειρα μοιάζει
όνειρο-αυγή που θα αργήσει...
Καλή Νύχτα
Χαρά και Χριστόφορε,
και πάλι σας ευχαριστώ.
Υιώτα
Αχ! Ρε Γιώτα!
Πόσο με συγκινείς!
Πόσο σε σκέφτομαι!
Αν ήξερες πόσο λυπάμαι που σπαταλάς τον πολύτιμο χρόνο σου, πατώντας κουμπάκια, μόνο και μόνο για να ευχαριστήσεις κόσμο!
Να σ' έχει ο θεός καλά! Μόνο γι' αυτό προσεύχομαι κάθε μέρα!
Τίποτ' άλλο!
Όσο για μένα και τα "ποτάμια" μου, ναι, έχω μείνει στην ιστορία ως "η κοπέλα που έγραψε ένα πολύ συγκηνιτικό βιβλίο για τη μάννα"!
Έτσι με ξέρουν όλοι στην περιοχή μου, ακόμα τηλεφωνούν γι' αυτό, γιατί ταξιδεύει από χέρι σε χέρι και εννοείται πως πολλοί δεν ξέρουν το όνομά μου!
Στο χωριό, στους νέους ειδικά, δε λένε το όνομά μου!
Η σύσταση είναι αυτή!
Βέβαια, τώρα έγινα κυρία κι έγραψα για τον πεθερό, αλλά αυτό το έχω απωσιωπήσει πολύ, γιατί... μάλλον "ωρίμασα".
Επειδή όμως με προκαλείς, παρόλο που έγραψα πολλά, ίσως να το έχει ανάγκη και η μάννα, θα το γράψω δημόσια στο παρακάτω σχόλιο.
Και πριν αρχίσω, μη μιλάμε για τεχνικούς, για χάρες και υποχρεώσεις.
Χάνουμε χρόνο χωρίς νόημα.
Προχθές, παραμονή στα Γενέθλια της Παναγίας, πήγα πρώτη μου φορά σε μια Εκκλησία της παραπάνω γειτονιάς μου.
Πήγα νωρίς. Έτυχε κι αυτή τη φορά να μου προτείνει ο ίδιος ο παπάς, ν' ανάψω τα ήδη έτοιμα καντηλάκια.
Τέλος πάντων, μετά έβγαζα φωτογραφίες, ως συνήθως.
Τότε η νεοκόρος μου είπε: "Να πας και πίσω, όπωσδήποτε! Έχουμε λουλούδια!"
Αφού παντού είχε λουλούδια, δεν έδωσα σημασία.
Πήγα. Κι εκεί στη στροφή, έμεινα κόκκαλο!
Ένα αγαπημένο λουλούδι της μάννας που είχα χρόνια να το δω, το κόκκινο λυρί του κόκκορα, ολόκληρος θάμνος, με σκυμμένα τα λουλούδια του στη γη!
Έμεινα...
Κι ύστερα, περίπου στο τέλος της αγρυπνίας, βρήκα μια παλιά γειτόνισσα που είχα να δω απ' το 90! Εποχή μάννας;
"Πήγαινε μέσα στην εκκλησιά να σε δει η μάννα μου!" μου είπε.
"Ζει;" την ρώτησα.
Πήγα... και φυσικά την αναγνώρισα, ήταν και η μόνη! και δεν την άφηνα απ' την αγκαλιά μου.
Της έλεγα πια είμαι, χαιρόταν η γυναίκα, μ' αγάπαγε, εγώ της κράταγα τα χεράκι, μαζί μπήκαμε στο αυτοκίνητό τους, γιατί με πήρανε μαζί τους και μέσ' τ' αυτοκίνητο, ενώ της χάιδευα το πόδι που πονούσε, ακούω την κόρη:
"Κατάλαβες, μάννα, τελικά, ποια είναι η κυρία; Η παλιά γειτόνισσά μας, εκείνη που είχε γράψει το βιβλίο για τη μάννα!"
"Α, εσύ είσαι κορίτσι μ'; Εκείν' που διάβαζα το βιβλίο κι έκλαιγα για τ' μάννα μ';"
Δε μ' άφηνε απ' την αγκαλιά της, κι έπρεπε και να κατέβω!
Πολλή αγάπη μου έδωσε εκείνο το βιβλίο, παρόλο που είναι κι αυτό "κλειδωμένο".
Τα 'γραψα καλά;
Φεύγω. Δε διορθώνω τίποτα. Πολλά είπα στ' αυθόρμητο, σε λάθος στιγμή, σε λάθος χρόνο και τόπο.
Τώρα καμαρώνουμε για σένα και την πνευματική σου αξία!
Η φιλία είναι άλλο μεγάλο κεφάλαιο.
Φιλιά!
Ακόμα εδώ είμαι;
Υγ. Στο μπλογκ θαύματα και σημάδια έχω σε βιντεάκι το λιρί του κόκκορα που πάντα το θυμάμαι να κοιτάει τον ουρανό, αλλά αυτό κοίταζε κάτω...
Πω πω, λάθη που ξέφυγαν, λόγω κεκτημένης ταχύτητας!
αποσιωπήσει
ποια
Τα άλλα τ' αφήνω σ' εσένα! ξεχάστηκα μαζί σου και δεν ξύπνησα εγκαίρως τον άντρα μου να πάει για δουλειά!
Αυτά τα ωραία, κάνει το ίντερνετ!
Άντε να του εξηγήσω τώρα, σε τι κόσμους βρέθηκα απόψε!
Θερμά συγχαρητήρια κυρία Γιώτα, εύχομαι να είστε πάντα δημιουργική.
to alataki...
Κατερίνα μου,
αν ήταν όλοι σαν και σένα
σίγουρα ο κόσμος θα ήταν καλύτερος.
Πάντα με την αγάπη μας,
Υιώτα-Δημήτρης
...αλατάκι της νοστιμιάς,,,
χάρηκα πάρα πολύ!
Να είσαι πάντα καλά,
θα σε βρω κάποια στιγμή!.
Χαιρετισμούς,
Υιώτα
Φιλια νοτισμενα με σταλες απο την καταιγιδα τη Φθινοπωρινη που μολις ξεσπασε Αστοριανη μου! Φιλια κι ενα πλατυ χαμογελο ολόδικό σου!
από την ΗΛΙΑΧΤΙΔΑ!!!
...Φίλη πεντανόστιμη!!!!!!!!!!!!
Πολλά *ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ*
Να σε βλέπουμε, Φιλιά
Υιώτα
Δημοσίευση σχολίου