7 Δεκ 2013

...όταν ο Θάνατος ανεμίζει την κάπα του...

(Σχέδιο Υιώτας, .12)

Σκιές τα καράβια που ταξιδεύουμε. Σαθρές οι άγκυρες. 
Τα λιμάνια
αφιλόξενα. Οι ωκεανοί, άδοξο όνειρο.
Ο Θάνατος, συμπλέει πίσω από τον ώμο μας.
Αόρατος.
Αδιάφορος. Αδιάφθορος. 
Αβάπτιστα ποιήματα. Ομίχλη αδιαπέραστη
του "Αχ!" του αδικαίωτου.

Πολλές φορές του ξέφυγα
κι ας ερωτοτροπούσε ο Αδίστακτος...
κι άλλες τόσες καμώθηκα 
ότι τον αγνοούσα 
ως ανύπαρκτο
σαν τριγύριζε ανεμίζοντας τη μαύρη κάπα του
για καρδιακούς μου ανθρώπους...

Αν και το μαύρο του μαχαίρι πορφυρό 
έσταζε αίμα
που το ξέπλενε 
σε λίμνες γεμάτες πίκρα και γόο,
γονυπετής παρακαλούσα να τυφλωθεί, 
δρόμο ν' αλλάξει...

Συμφωνίες δεν δέχεται. 
Παρατάσεις δεν δίνει.
Έχει ένα προσύμφωνο αόρατο
ν΄ανεμίζει επάνω μας...
Η "ώρα" μας; Εκεί. Αδιάλεκτη μοιάζει, 
σε καταλόγους αδήρητους ...

Ο χρόνος, αδιόριστος κι ας εξακοντίζει 
σημάδια
αδιατύπωτα. Η εξουσία του 
αδιαμφισβήτητη. Κι ας δείχνει
πολλάκις αγύρτης.

Στις ξαγρύπνιες μου, ταπεινή,
Τον καληνυχτίζω μ΄ευγένεια.
Μήπως ο ούριος άνεμος τον σπρώξει 
μακριά μας...

(Στον αγαπημένο συμπέθερο, ακόμη ένα υποψήφιο θύμα του) 

Υγεία. Αγάπη. Κατανόηση.

Φίλη σας,
Υιώτα

10 σχόλια:

pylaros είπε...

Αγαπητή μου Υιώτα,
Στέκωμαι και φιλοσοφώ μπρος σε αυτή σου τη φράση (Μήπως ο ούριος άνεμος τον σπρώξει
μακριά μας)...

Και σκεπτωμαι τι είναι η ζωή!
μια περαστική σταγόνα ανάσας πριν την καταπιεί η θάλασσα της λησμονιάς.

χαιρετισμούς

Γαβριήλ




Κατερίνα δε 'στάπα; είπε...

Συμφωνίες δεν δέχεται.
Παρατάσεις δεν δίνει.

Δεν μπορούμε να ξέρουμε, ΤΙΠΟΤΑ, Γιώτα μου!

Κουράγια...
Κατανόηση και όλα τα άλλα, τα έχεις.
Φιλιά!

σπυρος δαρσινός είπε...

Γιωτα,με ανησυχείς.Ξεχασες ? Για μας κοιμάται ο θάνατος.Τον νανουρίσαμε με τον φλοίσβο της θάλασσάς μας,με τις απαλές ρίμες των στίχων μας .Αν ξυπνησει ? δεν θα μας πάρει , θα το ακολουθήσουμε με τις μνήμες μας χορδές στο απαλόσυρτο κύμα του Κορινθιακού.

Dennis Kontarinis είπε...

Μεγάλο πράμα και πολύ θάρρος, Υιώτα μου καλή μου, να μπορείς με ευγένεια να τον καληνυχτίζεις.
Δεν ξορκίζεται με τίποτα. Κοντά μας και μας τριγυρίζει.
Τι να κάνουμε;

Αστοριανή είπε...

...
θάλασσες και θάλασσες,
Γαβρίλη μου!
... μερικές φορές, ξεβράσματα
σε κάποια ακτή... να επιπλέουν....

Δύσκολες μέρες...

Τί κάνει ο Μάκης;

Χαιρετισμούς,
Υιώτα

Αστοριανή είπε...

Κατερίνα μου,

...από τα μισά του Δεκαπενταύγουστου
υποφέρει ο άνθρωπος.
Τον έχουν "ανοίξει" τρεις φορές!!!
κι ακόμη...
Ένα άνδρας δυο μέτρα, Καρπενησιώτικο δεντρί που έσπασε στα δύο...
Τρίζουν τα δόντια μου
από λύπηση...
Ακόμη όλοι μας, προσεύχονται...
Φιλάκια,
Υιώτα

Αστοριανή είπε...

Μακάρι να ήταν όπως τα γράφεις,
Φίλε Σπύρο.

Ρίξε μια ματιά από πάνω, στης Κατερίνας,
θα καταλάβεις.

Ο Δημήτρης μου, πολύπαθος,
μα το κρύωμα
αύριο αρχίζει 4η εβδομάδα!

Είθε ο Κορινθιακός να μας βαπτίσει υγεία.

Σε φιλούμε,
Υιώτα-Δημήτρης

ΥΓ: ΔΕΝ μπαίνω και πολύ, στο Φ-Μπουκ...

Αστοριανή είπε...

Ντένη μου!
Γνωρίζω τα "ανείπωτα λόγια" σου...
Δυστυχώς,
δεν του βλέπω πολλές αχτίδες...
Φυσικό είναι,
αφού είναι μέλος
της κοντινής οικογένειας
να μας ταράζει η κάθε άσχημη σκέψη...
Μακάρι, να γλυτώσει ο άνθρωπος...
¨Εμαθα ότι και ο
Γιώργος Γιάνναρης
είναι στον ίδιο "παρονομαστή"...
Ο Θεός βοηθός.
Πάντα με την αγάπη μας,
Υιώτα

Γιάννης Τσίγκρας είπε...

ΠΟΙΗΜΑ ΣΤΗΝ ΕΤΑΖΕΡΑ
Δεν περιμένω πολλά
Καθώς ο χρόνος μικραίνει
Τα χελιδόνια κουράζονται
Και τα σεντούκια κλείνουν
Ένα-ένα, ερμητικά
Με περισσότερες φωτογραφίες
Και λιγότερα παιγνίδια
Με κάποιες κάφτρες
Νυχτερινών τσιγάρων
Καθησυχαστικές
Για τον κακό λύκο
Που χάθηκε οριστικά στα παραμύθια:
Ένα κλαράκι ανθισμένης αμυγδαλιάς
Μου φτάνει
Ένα παιδικό
Μονόλεκτο,δειλινό,αυτοσχέδιο
Τραγούδι-
Κάτι σαν το "απιτιρινούια".
Κι ίσως το τελευταίο ποίημα-
Αυτό που μουφερε ο Άη Βασίλης
Κι η μάνα το ακούμπησε στην εταζέρα.

Γιάννης Τσίγκρας είπε...

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ Σ'ΟΛΟΥΣ