(φωτο-σχέδιο Υιώτας)
ΝΟΥΣ
ΣΑΣΤΙΣΜΕΝΟΣ
- ΨΥΧΕΣ ΑΙΩΡΟΥΜΕΝΕΣ
02-24-16
Έσπασαν κι απόψε οι κρουνοί του
ουρανού. Ξεχύνεται
με του βοριά την οργή το χημικό
φαρμάκι.
Αδύναμος ο νοτιάς, σαν φοβισμένο ζαρκάδι στην άκρη του δάσους.
Τα πτερωτά αθώρητα στα στερέωμα,
οι φωλιές ξεσχισμένες.
Τα οικιακά τετράποδα, τα νεογνά,
φοβισμένα.
Σχίζεται η νύχτα εκρηκτικά. Το
στόμα στεγνώνει.
Το χιόνι της «πάλλευκης σελήνης»
αργοπορεί.
Οι αμαρτίες της γης δεν
σκεπάζονται εύκολα.
Ούτε παγιώνονται.
Η γη, συνήθισε να ρουφάει άλικο
αίμα.
Καγχάζει στην πρόταση επιλογής.
Κοχλάζει στην οργισμένη ώρα.
Αχόρταγη,
ρουφάει ζωή αθώα, ζωή
απροετοίμαστη, ζωή
στα σπάργανα του ονείρου.
Άραγε, πόσες λεπίδες χρειάζονται να σχίσουν
τον καμβά
της ασυνειδησίας.
Πόσες ψυχές θα αιωρούνται
σαστισμένες
από ανθρώπινη αναλγησία.
Θεέ,
δείξε σημάδι να στερέψει ο
απείθαρχος ρους.
Να στερέψει το έγκλημα.
Να δυνηθεί να αναστηλωθεί η
έρπουσα ελπίδα!
(Της Υιώτας)
Να μπορέσουμε να ταξιδέψουμε άφοβα,
και πάντα με την Αγάπη,
Υιώτα
16 σχόλια:
υπέροχο!!!!
καλημέρα αγαπημένη μου!
Καλημέρα
Υπέροχο! Κάθε στίχος μια κραυγή μπροστά στην ανθρώπινη αναλγησία. Η ελπίδα μας έμεινε και κείνη λειψή.
Να μπορέσουμε να ταξειδεψουμε... χωρίς τον φοβο...
Πολύ ωραιο , το ποιημα..., και με ΕΛΠΙΔΑ!!
Καλη επιτυχια στο βιβλίο σου, Γιώτα!!!
Είναι άψογο!!!
Μάκια
Και ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΑΤΑ!!!!
Προσευχή!...
Είθε να εισακουστεί απ' τον Παντοδύναμο!
Τα φιλιά μου Γιώτα!
Αυτή τη φορά νομίζω είμαι στην ώρα μου
κι όχι αργοπορημένη όπως συνήθως.
Χαίρομαι κι απολαμβάνω όλα σου τα δημοσιεύματα,
κι ας μην μπορώ να εκφραστώ όπως θα πρέπει και
το αξίζουν αυτά!
Ευχαριστώ για τη φιλία σου,με πολλή αγάπη...
To έγραψες στις 24 να ξημερώνει 25 Φεβρουαρίου μήπως;
Ηταν τόση η δύναμη του ανεμοστρόβιλου που οι σταγόνες της βροχής ακουγόταν σαν σφαίρες στα τζάμια, ακριβώς τα μεσάνυχτα την ώρα που βγαίνουν τα στοιχειά...
Είναι η εντύπωσή μου από χθες το βράδυ, το ποίημα όμορφο αναμένοντας την νηνεμία να πλεύσει το της φωτογραφίας σου πλεούμενο.
χαιρετισμούς
Γαβριήλ
"Άκουσα" Θεό κι ελπίδα... πετάχτηκα!
Έχε Του, εμπιστοσύνη!
Φιλιά! Ας είναι και καθυστερημένα...
Κρατάτε γερά!
Κική, Καλό σου ΣαββατοΚύριακο, γλυκό κορίτσι. Ευχαριστώ!
Υιώτα
Η ελπίδα μας έμεινε και κείνη λειψή. ,,, ************
Ελένη μου,
αυτό πληγωνει πιο βαθια...
Υπομονη; και πόσο;
Φιλιά,
Υιώτα
Λαμπρίτσα μου,...κι έχασα το τηλέφωνό σου, καλή μου!!!
Ευχαριστώ θερμά που με σκέπτεσαι, φιλιά και στην μαμά,
Υιώτα
Μαρία μου, ήταν μια φοβερή νύχτα...
μόνο που η Νύχτα έχει πέσει παντού...
Σε φιλώ,
Υιώτα
Φρέζια μου μοσχομυριστή,
ΟΠΟΤΕ μπορείς, η επίσκεψή σου είναι χαρά μου.
Είναι μέρες που κι εγώ πνίγομαι...
Φιλιά πολλά,
Υιώτα
.... 24 να ξημερώνει 25 Φεβρουαρίου μήπως;
Ηταν τόση η δύναμη του ανεμοστρόβιλου που οι σταγόνες της βροχής ακουγόταν σαν σφαίρες στα τζάμια, ακριβώς τα μεσάνυχτα την ώρα που βγαίνουν τα στοιχειά... ΓΠ
Γαβρίλη μου!!!!!!!!!!!!
!!!!!!! ένα τρομερός θόρυβος, ένας μικρός ανεμοστρόβιλος ΑΝΑΠΟΔΙΓΥΡΙΣΕ το στενόμακρο (για 12) σιδερένιο τραπέζι έξω στο ξύλινο μπαλκονι... και
το ...στόλισε με ένα μεγάλο κλαδί (από τα τρία που έχουν φυτρώσει από τον πιο πέρα γείτονα,)
τα μπαμπού!!!
(που περπατάνε οι ρίζες τους και φύτρωσαν στην γωνία του κήπου μας...)
το έκοψε ακαριαίως... κι αυτά είναι σκληρά καλάμια...
Έβγαλα μια φωτογραφία εκεί, τον Δημήτρη την επομένη... (μα θα αργήσει, ξέρεις, δεν έχω αυτόματη... και πάω το φιλμ στο Γκαρτεν Σίτυ, πιο πάνω...)
Απίστευτο! Φοβήθηκα όσο ποτέ!!!
Η δε βροχή;;;;;;;;; πετραδάκια αιχμηρά,,,
Φυσικά ξαγρύπνησα
και διοχέτευσα τα συναισθήματα στο γράψιμο...
Σε/σας Φιλώ
Υιώτα
Φιλιά! Ας είναι και καθυστερημένα...
Κρατάτε γερά! Κ>Π>
Κατερινάκι μου,
κρατάω... ως που να με ...κρατάνε!!!!
Πράγματι, ο Θεός είναι Μεγάλος,
μα ...γίναμε πολλοί και Τον κουράζουμε!
Να είστε όλοι καλά,
αγαπημένοι μου,
Πάντα με την αγάπη μου/μας,
Υιώτα
Αγαπημένη μου Υιώτα
Κάθε σου λέξη είναι τόσο αληθινή και πολύ δυνατή!
Το ποίημα σου εκφράζει την θλιβερή πραγματικότητα, χωρίς ρετούς...
Μόνον η βαρκούλα σου και τα λόγια που την συνοδεύουν, εκφράζουν μια αχνή ελπίδα...
Λυπάμαι που ακόμα ο καιρός εκεί είναι άσχημος. Κουράγιο έρχεται η Άνοιξη. Φτάνει να είστε όλοι καλά.
Σας φιλώ όλους με αγάπη!
Πόσο με υποχρεώνεις,
Γλυκιά μου Μάγδα!
Η αγάπη σας είναι σαν την αγάπη μιας πολύ κοντινής φίλης...
Είθε η ελπίδα να υπερισχύσει, αρκετά πια!
Σας φιλώ όλους καλή μου,
Υιώτα
Δημοσίευση σχολίου