22 Ιαν 2017

.Από την μια στιγμή στην άλλη...

(φωτο-σύνθεση Υιώτας. 2016)

Από τη μια στιγμή στην άλλη...

Σχίστηκε η αστραπή στα δυο. Αδύνατη 
το διχασμένο πρόσωπό σου να ενώσω.
Στόλισα με αχτίδες την ανάμνηση.
Τα μάτια βούρκωσαν. Μάταιη η προσπάθεια.

(φωτο-σύνθεση Υιώτας. 2016)
Φτερούγα λαβωμένη στην ακτή,
αίμα στη θάλασσα, και τα πανιά γαλάζια.
Ιδέα -είπαν- την πνιγμένη αναπνοή,
του σκοταδιού τα μάτια, τα πελώρια...

(φωτο-σύνθεση Υιώτας. 2016)
Μνήματα στο βυθό της θάλασσας
οι σκέψεις που το φως εντύθηκαν...
Σάστισε η Σελήνη. Ακολουθεί
αμίλητη τον παγωμένο Ήλιο.


(φωτο-σύνθεση Υιώτας. 2016)
Ιέρειες της Άνοιξης οι ελπίδες.
Αμφίροπες στιγμές... 
Οι πεταλούδες της καρδιάς  
ανήσυχες.

Κι εγώ, 
το πρόσωπό σου πάσχω να ενώσω
Αγάπη, απρόσιτη.
Του κόσμου διαμάντι δυσεύρετο

Να λαμπρύνουν
με Φως
τα μάτια των παιδιών.
Και της Αλήθειας.

******************

Φίλες και Φίλοι μου,

Κυλάει ασταμάτητα ο καιρός. 
Οι μέρες... πώς θάθελα να ήταν μεγαλύτερες, να τα προφταίνω όλα... 
Σας σκέπτομαι, όμως, κι αυτό μας δένει.
Πάντα με την αγάπη μου,
Υιώτα

20 σχόλια:

akrat είπε...

καλημέρα και καλή εβδομάδα. επαυξάνω στις διαπιστώσεις σου επαυξάνω με δραματικό τόνο

ΣΤΡΑΤΗΣ ΠΑΡΕΛΗΣ είπε...



Άραγε αν σου δινόταν περισσότερος χρόνος, πού θα τον δαπανούσες; Όπως και να 'χει, η φωνή σου μένει άσβηστη και ακούγεται ως εδώ που σε αγαπάμε. Τα φιλία μου έχεις και χαιρετισμούς κι από την Μαριάννα μου. Μείνε όπως είσαι γιατί είναι ωραίο που υπάρχεις!

Άρης Άλμπης είπε...

«Οι μέρες …πώς θάθελα να ήταν μεγαλύτερες…».
Δυστυχώς, η διαστολή τού χρόνου μόνο στα ...χαρτιά τού Αϊνστάιν. Κι έτσι οι δημιουργικοί άνθρωποι θα έχουν μόνιμο το πρόβλημα με το χρόνο.
Και θ’ αρκούνται στην ευφορία που θα τους δίνει το τελείωμα είτε ενός ωραίου πίνακα είτε ενός περιεκτικού ποιήματος.
Θα μπορούν έτσι ν’ αντέχουν, όταν τα μάτια βουρκώνουν από τις μάταιες προσπάθειες να ενώσουν διχασμένα πρόσωπα…
Καλή συνέχεια, Υιώτα.

Paraskevi Lamprini M. είπε...

αστέρι μου, κάνεις ένα θαυμάσιο βίντεο με αυτό το ποστ... άψογα...
καλά να περνάς!! Εμεις, εδώ ήμαστε... ολα καλά

φιλιά και Χαιρετίσματα!!!

Κυκλαμίνα είπε...

...Τι μ' ανησυχεί στις λέξεις σου, δεν ξέρω! Εύχομαι να ήταν μόνο έμπνευση μελαγχολικής στιγμής.
Κρατάμε γερά, Γιώτα! Μην το ξεχνάς! Φιλιά σε όλους σας και Υγεία!

litsa t. είπε...

kαι εγω ανησυχησα.σας σκεφτομαστε και ελπιζουμε να ειστε καλα.πολλα φιλια σε ολους.

pylaros είπε...

Τα χρώματά σου μυρίζουν Άνοιξη,
Είμαστε όμως στην καρδιά του χειμώνα,
Άρα μας φέρνεις μια χρωματιστή ελπίδα ότι καλύερες μέρες έρχοντε!1

αγαπητή μου Υιώτα
Χαθρετισμούς μαζί και Δημήτρη

Γαβριήλ

ΕΥΡΥΤΑΝΑΣ ΙΧΝΗΛΑΤΗΣ είπε...

Εμπνευσμένη κατάθεση ψυχής.
Να είσαι πάντα καλά.

Αστοριανή είπε...

Γεια σου Φίλε ΑΚΡΑΤ!

Ευχαριστώ για τις εντυπώσεις σου.

Προσπαθώ,
αν και τα "γεγονότα"
μαζί με τον καιρό... δεν βοηθούν.

Και πάλι ευχαριστώ σε,
Υιώτα

Αστοριανή είπε...

Όπως και να 'χει, η φωνή σου μένει άσβηστη και ακούγεται ως εδώ που σε αγαπάμε. ...ΣΠ

Στρατή μου,
οι αγάπες ζυγίζονται όχι μόνο με την ζυγαριά της καρδιάς αλλά και του νου.

Ευτυχώς, που έχουμε αρκετούς να μας ενθαρρύνουν...

Όσο για το αν είχα περισσότερο καιρό...
θα δακτυλογραφούσα τα "άγραφτα"
διότι Δεν ευελπιστώ πλέον σε κανέναν... Ίσως ακούγεται λίγο εγωϊστικό, ειδικά για εκεί... μα εδώ ποιός γνωρίζει τον γραφικό μου χαρακτήρα...... έπαψα να είμαι πάνω από τα σύννεφα από πολύ καιρό.

Την αγάπη μας, σε όλους, ειδικά στην γλυκύτατη Μαριάννα.
Υιώτα

Αστοριανή είπε...

όταν τα μάτια βουρκώνουν από τις μάταιες προσπάθειες να ενώσουν διχασμένα πρόσωπα… Α.Α.


Άρη μου,
αυτό τον καιρό περνάμε τόσες παράξενα ακατανόητες (πολιτικές) καταστάσεις που μας φέρνουν σε μια κάποια απόγνωση... Λέγαμε : πολύ δύσκολα τα της πατρίδας,... μα κι εδώ;;;;
ΔΕΝ έχει ο κόσμος καταλάβει ότι
έχουμε γίνει ένα καζάνι που βράζει... Βάζουμε τα "κοκκόρια" να κράζουν και μας βγαίνουν λάθος...
Από πού να αρχίσει κανείς και πού να τελειώσει.

Κυρίως αυτή είναι η άποψή μου στο "διχασμό"

Έχω και με τους γιατρούς και γιατρουδάκια... που μας στέλνουν (έχω και τον Δημήτρη, φίλε μου) σε λάθος ειδικούς... πληρώνουμε για να μας δεχτούν... και σου λένε: - καλά, γιατί ήρθες εδώ... να σε στείλουν σε άλλο γιατρό...

Ναι, εδώ στην χώρα των επαγγελματικά εξοπλισμένων...

Φιλι στην σύζυγό σου,
Βιαστική ως πάντα,
Υιώτα

Αστοριανή είπε...

Λαμπρίτσα μου!!!
Κι εσύ και εγώ....
από χρόνο, θριαμβεύουμε.
Γενικά ε'ιμαστε καλά.

εύχομαι και σε σένα τα καλύτερα.

Φιλιά,
Υιώτα

Αστοριανή είπε...

Κυκλαμινάκι μου,

Γενικά καλά είμαστε... Μην ανησυχείτε.
Ρίξε μια ματιά στου Άρη, πιο πάνω... θα καταλάβεις περισσότερα...
Φιλιά στο Δημήτρη σου και στα παιδιά,
Υιώτα

Αστοριανή είπε...

Λίτσα μου,
χαρούμενη έκπληξη!

Θα πρέπει να ... πας πολύ πίσω στις αναρτήσεις μας για να ...καταλαβαίνεις τις "ευαίσθητες"

ώρες μας με τα ποιητικά μας "ξεσπάσματα"
που ...ξεσκεπάζουν
ώρες δύσκολες...

Να είσαι καλά, καινούρια μου φίλη!

Υιώτα

Αστοριανή είπε...

Γαβρίλη μου!
Τουλάχιστον μπορούμε και τα .... λέμε!
Κι ας είναι και μουντές οι μέρες.

Ευχαριστώ για τον χρόνο σου.

Φιλιά στην Ορτανσία,
κι από τον Δημήτρη,
Υιώτα

Αστοριανή είπε...

Ευρυτάνα μου,

... είχαν πρόσφατα τον "Χορό" τους
οι εδώ συμπατριώτες σου... με πολλή επιτυχία.
Αν, κάποτε, σε ...καλέσουν, να με ειδοποιήσεις ενωρίτερα
γιατί κι οι αποστάσεις γύρω-γύρω από τούτη την "Μακρόνησο" είναι αρκετά μεγάλες!

Χαιρετισμούς, σε όλους,
Υιώτα

Frezia είπε...

Ελπίδες ανοιξιάτικες διαπιστώνω σήμερα που μας κάνουν
αισιόδοξους ότι όλα θα ΄βρούνε το σωστό δρόμο και θα
πάνε καλύτερα!
Να είσαι καλά αγαπημένη να μας χαρίζεις εικόνες και
κείμενα σαν τα σημερινά!!!
Να έχεις μία όμορφη Κυριακή γεμάτη και δημιουργική
μαζί με τους δικούς σου!!!
Σε φιλώ...

Αστοριανή είπε...

FREZIA MOU,
Thank You!!!!!!!!!

Lots of kisses,
and Love,
Yiwta

magda είπε...

Αγαπημένη μου Υιώτα
Συγκλονιστικά τα λόγια σου, απολύτως εναρμονισμένα με τις ζωγραφιές σου!
Τόση μελαγχολία διάχυτη...
Σου στέλνω μια μεγάλη αγκαλιά, γεμάτη αγάπη. Ίσως βοηθήσει...
Πολλούς χαιρετισμούς σε όλους σας και φιλιά!

ΥΓ. Δεν μπορώ να "μπω" στον Dennis. Του άφησα σχόλιο, δεν βγήκε. Η ανάρτηση του είναι διπλογραμμένη. Ελπίζω να είναι όλοι τους καλά.

Αστοριανή είπε...

Μαγδα μου, αγαπημένη!

Αν είμαστε κοντά, πόσα θα λέγαμε!
Εκείνο το πράσινο παράθυρο που φωτογράφησες όταν επισκέφτηκες το αγροτικό πατρικό μας,
πόσες φορές στον ύπνο μου έχει ανοίξει... μα η αδελφή μου δεν είναι πλέον ούτε εκεί, ούτε στο δικό της ...
Δέκα χρόνια έχουν περάσει από τότε που το επισκέφτηκα... δέν νομίζω ότι είναι εύκολο να ξαναπάμε...

Τον Ντένη δεν τον έχω δει, αν και οι δικές του υποχρεώσεις είναι πολλές με τα εγγόνια και τα πέρα-δώθε με τα σχολεία τους... Καλά είναι, από ότι μαθαίνω από τον "ΠΥΛΑΡΟ"

Πράγαματι, η υπε-ατλαντική αγκαλιά σας, κι η ζεστή σκέψη σας,
μαλακώνει την απόσταση...

Φιλιά στον σύζυγο και όλα τα εγγονάκια σας.
Χίλια"ευχαριστώ" για όλα!

Φιλιά κι αγάπη,

Υιώτα-Δημήτρης