ΤΑ Χ Ε Λ Ι Δ Ο Ν Ι Α Ε Π Ι Σ Τ Ρ Ε Φ Ο Υ Ν ...

Κυλά ο χρόνος ανεμπόδιστος. Το ρολόι του,

δεν επαναφέρει τα σπασμένα όνειρα. 

Φτεροκοπούν, σαν τρομαγμένα χελιδόνια,

στο βάθος το απύθμενο, στην αγκαλιά 

της νύχτας, της απύθμενης.

Τα χελιδόνια, μόνο στα προσωρινά όνειρα

επιστρέφουν ...

(Φωτο-σύνθεση  Υιώτας. 2017)


Φτεροκοπούν με το βοριά, οι μαργαρίτες. Γνωρίζουν το μέλλον τους. Δεν παύουν, όμως,

να ανθίζουν ξανά και ξανά...

(Φωτο-σύνθεση Υιώτας. 2017)

Με τις κακοκαιριές, ζαλίζονται τα δεντρόφυλλα.

Χορεύουν σιγο-ψιθυρίζοντας  τον χορό τον 

ύστατο, ώσπου να γίνουν ένα με τη σάρκα 

της αχόρταγης γης.

( Φωτοσύνθεση Υιώτας. 2017)

Τα κογχύλια, συναθροίστηκαν να μοιραστούν

καλοκαιρινές αναμνήσεις. Άλλες γοητευτικές.

Άλλες άσχημες. Η τύχη δεν ξεχωρίζει...

(Φωτοσύνθεση Υιώτας. 1995)

... Κι όλα αυτά, γιατί τα δυό μας "χελιδόνια" τιτιβίζοντας στην αυλή, γεμίζουν 

τις καρδιές μας

το αναγκαίο οξυγόνο της επομένης μέρας...

                  Τα χελιδόνια…

Στην γειτονιά μας

φωλιές δεν χτίζουν τα χελιδόνια.

Τα τιτιβίσματα που ακούς να τρυπούν τα αυτιά μας

έρχονται από το προαύλιο που οργώνουν

τα ξεπεταρούδια.

Σπαθιά τα μάτια τους. Βέλη οι φωνές τους.

Το τρυφερό τους σώμα, λάστιχο γίνεται,

στην ηλιο-φλόγα ψήνεται της άθλησης 
και της πειθαρχίας.

Σας αγαπώ εύπιστα αϊτόπουλα, 
ή

και αθέλητοι γύπες του αύριο. 

Θλίβομαι, με φόβο κρυφό κι ανομολόγητο, 

για τους απρόσμενους κεραυνούς

που ελλοχεύουν 
στον όμορφο κόσμο

που σας φέραμε…

Το ένα από τα ... χελιδόνια μας

...Κι ως έρχεται η "αποκριάτικη" γιορτή του Χάλλογουήν,
μια ακόμη πρόσφατη "φωτο-σύνθεσή μου" με τίτλο:

("Η σπασμένη άρπα" 2018)

  ΞΕΡΩ 
 ότι δεν είμαι "συνεπής" με τις αναρτήσεις, εδώ   
 που αρχίσαμε με τόση όρεξη επικοινωνίας... 
 Ήταν μια άλλη σελίδα που κατά κάποιο τρόπο 
 μας γοήτευσε...  
 Οι δεκαετίες της προηγούμενης δημιουργίας-συμμετοχής   στα ομογενειακά, ... παραμερίστηκε. 
 Μα κι ο κόσμος άλλαξε!  Κυρίαρχος και η απόσταση.
 Είχε αρχίσει η εποχή της "αθέλητης, της οδυνηρής   σιωπής"...  πολλά τα : "και..."
 Εδώ, ήταν η αλλαγή.  Φαινομενική κι αυτή...

  Ξεφυλλίζω τις πρότερες αναρτήσεις, τα "σχόλια", τις         αυθόρμητες στιγμές ευαισθησίας... κι ΕΔΩ αλλάξαμε.
  Κι ΕΔΩ η φρούδα προβολή, με όλες τις γεύσεις...

                                  Προτίμησα
                    Μια σιωπή-ανακεφαλαίωση.

 Κάποτε, είπαμε πολλά...  Κάπου διαπιστώθηκε μια   αδράνια, κάποτε ακόμη και μια κάποια " επίθεση"...
 Έδωσα περισσότερο "βάρος" στις μικρές μου 
          δημιουργίες: τις "Φωτο-συνθέσεις"  μου. 

Ποτέ όμως δεν έπαψα να σας σκέπτομαι!

  Πάντα με την Αγάπη,

  Υιώτα