19 Νοε 2020

ΕΝΑΣ ΟΥΡΑΝΟΣ, ΔΥΟ ΘΑΛΑΣΣΕΣ

                                      (Σχέδιο Υιώτας. 4 Σεπτεμβρίου, 2020)

 

ΕΝΑΣ ΟΥΡΑΝΟΣ,

                          ΔΥΟ ΘΑΛΑΣΣΕΣ

Στον Δημήτρη


Άδειασαν τα πιθάρια των δακρύων.

Το στενό μονοπάτι, πλημμύρισε.

Ξύλινα τα πόδια, που 

κρατώντας με, 

με έφερναν πίσω σου.

Αυτά τα πόδια που οι άλλοι έβλεπαν 

να σέρνονται, 

κι εγώ τα είχα

διπλώσει γύρω από την μέση σου,

όπως τότε στις ώρες της Άνοιξης.


Άνιση η χορταριασμένη γη που σε 

δέχτηκε.

Μέρα γλαυκή, σχεδόν φθινοπωρινή, 

που με απέρριψε,

κι ας την παρακαλούσα με τα χέρια

διπλωμένα πάνω από την μισή

καρδιά μου, κι ας έγερνα να πέσω 

στο κενό, να σε σκεπάσω.

Μη μου κρυώσεις.


Οι μέρες, που η καρδιά σου σε γονάτισε,

μεταμόρφωσαν μια ζωή ολόκληρη

σε σύνολο μηδαμινό! 

Σε δυόμιση γροθιές ημέρες,

σε δυο χούφτες ώρες ξάγρυπνες.


Κοιτούσα το παγωμένο πρόσωπο,

άθικτο, αινιγματικό. Υπεύθυνο.

'Οπως τότε, που ετοιμαζόσουν, 

ντυμένος με το άψογο γαμπριάτικο 

κοστούμι σου,

με το κόκκινο γαρύφαλλο στο πέτο,

για το ταξίδι του μέλιτος.


Λες και δεν πέρασε από πάνω του 

η αγωνία του κόσμου,

λες και δεν το ράγισε η αγάπη στα δύο,

στα τέσσερα, στα οκτώ,

στους δικούς, στους φίλους, 

σε αυτήν την σημαδιακή ημέρα

στις οκτώ του Σεπτέμβρη.


Σου άρεσε ο αριθμός.

Οκτώ του Φλεβάρη, οκτώ η ώρα, 

στην επιβλητική εκκλησιά

του Αη-Παντελεήμονα των Αχαρνών, 

όπου τα κλασσικά

ολόλευκα στεφάνια στο κεφάλι μας,

σφράγιζαν την μεγάλη απόσταση.


Τα στεφάνια, με τις παρθενόχρωμες

κορδέλλες. Συμβόλαια, που


Έσμιξαν τις

               Δυο θάλασσες 

που θα θα περνούσαμε, 

για να καταλήξουμε 

                σε Έναν Ουρανό.


 Δίπλα-δίπλα τα οκτώ, τα χρόνια σου,

 με την φυσική σου εμφάνιση να τα διαψεύδει.

 Με την αναμφισβήτητη αντρίκια σου αυτοπεποίθηση

 ότι η αχόρταγη ερωμένη που θα σε αγκάλιαζε,

 δεν θα απογοητευτεί…


 Δεν θυμάμαι πώς με έφεραν πίσω…

 Τα πόδια μου με γέλασαν.


 Έμεινα πίσω.

 Δίπλα του, δηλώνοντας τα δικαιώματά μου 

 στην άπληστη ερωμένη.

 Στην Γη, 

 που μας περιμένει.






 

12 σχόλια:

Κυκλαμίνα είπε...

Γράφε, Γιώτα μου, ξέσπασε, κάνε τον πόνο σου Τέχνη, έτσι που μόνο εσύ μπορείς. Είναι το μόνο "φάρμακο" που θα σε κρατήσει όρθια.
Έκανες το πρώτο δύσκολο βήμα, όλα τα επόμενα θα είναι πιο εύκολα, όλο και ποιο ανώδυνα.
Χάρηκε κι Εκείνος και το ξέρεις!
Έτσι σε θέλει, δυναμική, κι ας κλαίνε οι λέξεις σου...
Σφιχτή αγκαλιά, κριτική της Τέχνης σου, δεν κάνω.
Χειροκροτώ το πρώτο βήμα σου, το ένα ακόμα, αγάντα!

Άρης Άλμπης είπε...

Λέξεις πληγωμένες, μέσα από τα «πιθάρια των δακρύων», που μαρτυρούν έναν βαθύτατο δεσμό, αυτόν που κίνησε με λαμπρές προοπτικές κι έγινε καθαρός ουρανός!
Ουσιαστική αγάπη μέσα στις δεκαετίες μιας δημιουργικής συμπόρευσης. Και παράλληλα μιας σημαντικής προσφοράς στην υπόθεση της ομογένειας, σαν άξια τέκνα τής πατρίδας μας.
Πληγή και βάλσαμο ταυτόχρονα η μνήμη. Στεκόμαστε κοντά σου, φιλτάτη Υιώτα, κι ας μας χωρίζουν χιλιάδες μίλια.

Κική Κωνσταντίνου είπε...

αχ ψυχη μου!
ευχομαι να εισαι καλα!
να προσεχεις και να περνας ομορφα
σε φιλω

Αστοριανή είπε...

το πρώτο δύσκολο βήμα, όλα τα επόμενα θα είναι πιο εύκολα, όλο και ποιο ανώδυνα.
Χάρηκε κι Εκείνος και το ξέρεις! Κ.-+++++++++++++++

Έκρηξη ήταν, Φίλη μου...
Ακόμη τρέμω..
Σε ευχαριστώ και σε φιλώ

Αστοριανή είπε...

Πληγή και βάλσαμο ταυτόχρονα η μνήμη. Α.Α.

Άρη μου,
βάλσαμο η αγάπη σου
και για τους δυο μας, ΑΝ πράγματι είναι γύρω μας...

Σφιχτή αγκαλιά στο πανάξιο ταίρι σου,
ποτέ μη το ξεχνάτε,
Ευχαριστώ θερμά

Αστοριανή είπε...

αχ ψυχη μου!
ευχομαι να εισαι καλα! Κ.Κ.

Αγωνίζομαι, Κική μου.

Ευχαριστώ για την ευαισθησία σου.

akrat είπε...

Υπάρχουν στιγμές που τα λόγια είναι περιττά.
Συγκλονισμένος από το ποιήμα σου. Ναι απόλυτα.
Συγκλονισμένος από τα συναισθήματά σου. Ναι απόλυτα.
Συγκλονισμένος από την απουσία του και την μοναξιά σου. Ναι απόλυτα.
Σε καταλαβαίνω πλήρως

Αστοριανή είπε...

Πώς και Πόσο να σε ευχαριστήσω, αγαπητέ μου ΑΚΡΑΤ!
Ποτέ η ζωή δεν ήταν εύκολη
για τους περισσότερους..
Κι όταν τα χρόνια φτάνουν να λιγοστεύουν... δεν τα ΒΛΕΠΕΙΣ, δεν τα περιμένεις... δεν μπορείς να προετοιμαστεις για το ΤΕΛΟΣ!!!
Κι ο Θάνατος
είναι τρομερό γεγονός.
Δυστυχώς, γύρω μας, υπάρχει τόση δυστυχία, τόσος φόβος, τόση υποκρισία, τόση αδιαφορία...

Κι έρχονται και οι Γιορτές... Τα μικρά παιδιά σαστισμένα, τί να πεις και τί να εξηγήσεις.
Καταλαβαίνω πιο πολλά από ότι ίσως πρέπει... Αγωνίζομαι κι εγώ να επιπλεύσω. Ο Θεός ας βοηθήσει όλο τον κόσμο.
Ευχές και Κατανόηση, Φίλε μου. Σε ευχαριστω θερμά.

ΕΥΡΥΤΑΝΑΣ ΙΧΝΗΛΑΤΗΣ είπε...

Εξαιρετικό αγαπητή ξενιτεμένη μας φίλη.
Είθε να σε συνοδεύει τρυφερά το άρωμα των αναμνήσεών σας.
Σε χαιρετούμε με πολλή αγάπη και εκτίμηση.

Αστοριανή είπε...

Ευχαριστώ θερμά, Φίλε μας Ευρυτανα.
Κάθε δευτερόλεπτο
είναι πλάι μου,
είναι απίστευτο.

Καλό σας Μήνα και Εορτές όσο γίνεται με αγάπη, υγεία και κατανόηση.
Να είστε όλοι καλά.

magda είπε...

Αγαπημένη μου Υιώτα, μόλις τώρα ήρθα να σου πω μία καλησπέρα και το χαμόγελο πάγωσε στα χείλη μου από την θλιβερή είδηση του θανάτου του αγαπημένου σου Δημήτρη.
Λυπάμαι τόσο πολύ...
Συγκλονίστηκα από το ποίημα σου, ένοιωσα την απόγνωση σου, την μοναξιά σου...
Ελπίζω ο χρόνος να σου απαλύνει τον πόνο. Σύμμαχοι σ΄αυτό θα είναι τα παιδιά και τα εγγόνια σας.
Είθε να αναπαύεται εν ειρήνη και ο Θεός να σας χαρίζει την εξ ύψους παρηγορία.
Να είσαι καλά!
Με αγάπη

Αστοριανή είπε...

Μάγδα μου γλυκειά κι αγαπημένη,
Να είστε όλοι σας καλά και με υγεία.
Η ευχή μου και η αγάπη από όλους μας, είναι μαζί σας.
Ήρθε στην ζωή μου σαν κύριος και μας έφυγε το ίδιο...
Είθε να μην συμβαίνει αυτό... να φεύγουμε κι οι δυο την ίδια ώρα, μα ο Ύψιστος δεν ενεργεί έτσι....
Καλές Εορτές να έχετε.
Αγωνίζομαι, βάζω την λογική, μα τίποτε δεν λιγοστεύει τον πόνο... είναι διαρκώς πλάι μου...

Σε φιλώ, αγαπημένη μου.