30 Ιουλ 2015

ΤΟ ΔΕΥΤΕΡΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΗΣ "ΓΙΑΓΙΑ-ΑΝΤΙΓΟΝΗΣ" : "320 μίλια... "



Φίλες και Φίλοι μου,
πριν ξεψυχίσει ο τρελός Ιούλιος, σας παρουσιάζω ένα νέο βιβλίο που το ...στόλισα με δυο κλαδάκια ολόλευκα: Το χρώμα της άσπιλης ψυχής. 

Οι φωτογραφίες, δίνουν ολοκάθαρα την γεύση της ζωής που διαδραματίζεται περίπου το 1960 σε μια από τις πλέον κακόφημες συνοικίες του Πειραιά...

Η γνωστή σε όλους μας "Γιαγιά Αντιγόνη", με τις σύντομες -θεατρικά κινούμενες ιστορίες της- δημιούργησε δύο μυθιστορήματα. Καιρός ήταν!
Η γραφή της, με καθαρότητα έμπνευσης κι έκφρασης, ξεχωρίζει.

Σε τούτο το μυθιστόρημα, κινείται στο "πρώτο πρόσωπο", δίνοντας την οδυνηρή γεύση αυτοβιογραφίας...
Αν δεν ήξερα ότι η "Γιαγιά Αντιγόνη" είναι πολύ πιο νέα από την ηρωίδα της... θα έλεγα ότι αυτή η "εξομολόγηση" δεν χρειαζόταν... δεν προσφέρει τίποτα! 
Δεν είναι κάθαρση, ή άφεση αμαρτιών.... 

Ακόμη και η προσεχτικά φιλοσοφημένη αντιμετώπιση συναισθημάτων και γεγονότων
της συγγραφέως, με έκανε να τρίζω τα δόντια... όχι της σεμνοτυφίας... (αν και δεν "μιλάει ή και βρίζει" σαν μια πόρνη...) μα εκείνο το "Εγώ...", το  ΠΡΩΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ της ΓΡΑΦΗΣ της, με ενοχλούσε... ειδικά τώρα που γνωρίζω την Αντιγόνη!

Άρχισα το βιβλίο της από το τέλος (μια παλιά μου συνήθεια...) Ενδιαφέρον, μετά, το άρχισα από την αρχή... 

Το εμπόρευμα της σάρκας, έχει πολλά πρόσωπα και αισχρά κέρδη. 
Ιστορίες ατέλειωτες. Θέμα βαθύ, σκοτοδίνης και αηδίας. 

Οι τελευταίες σελίδες  του (286-292) αγωνίζονται για την "επιστροφή της χαμένης Αθωότητας" σε δεχτό λογοτεχνικό επίπεδο. Αν παραλείψετε το..."Εγώ... της..." 
αξίζει το καλοκαιρινό του διάβασμα.

Πάντα με την Αγάπη μου,
θα τα λέμε.
Υιώτα

23 Ιουλ 2015


 (Φωτογραφία Υιώτας)


Πέμπτη, 23 Ιουλίου 2015

Σύντομο χρονικό.
Φεύγει γρήγορα ο μήνας. Ανήσυχοι, κουρασμένοι.
Το "καρφί, σκουριασμένο, μπαίνει πιο επίμονα, πονά".
Φύση και άνθρωποι κινούνται σε επίπεδα παραλογισμού.
Θανατηφόρες προσεγγίσεις, άσκοπες λύσεις,
ελπίδες που παραδρομούν.
Στο σπίτι μας; 
Προς το παρόν, καλά. Τα παιδιά, τριγύρω καλά.
Ο Δημήτρης; καλά.
Σήμερα του "φύτεψαν" τον πιο σύγχρονο βηματοδότη.
Καρδιά ατίθαση, από μικρός... Κάποτε, μετά από τρεις μεγάλες προσπάθειες... έπρεπε να τιθασευτεί...
Μου υποσχέθηκε την συνέχεια της Αγάπης.
Για όλους. Τον ξέρω.

Όσο για τις ώρες της κρυφής μοναξιάς... αφήστε το για "άλλες ώρες"...
Καραδοκεί μια στυφή γεύση. 
Βιβλία; (!!!) Κάμποσα. Ποιότητα; Μέτρια.
Εύπεπτες φαντασιώσεις για άδεια στομάχια...
για νερουλιασμένα μυαλά... Κρίμα!

Τα άξια; στο εγγύς μέλλον.

κι καύσωνας... καλά κρατεί!

Πάντα με την αγάπη,
Υιώτα



Και μια ξεχωριστή "αντιγραφή...":



*****************************************************************

Τετάρτη, 24 Ιουνίου 2015

Καβάφης, το πρώτο σκαλί...

Φωτογραφία του χρήστη Τέχνη και Πολιτισμός.
Γράββαλος Παναγιώτης-Πορτραίτο Κ. Καβάφη, 1987

Το πρώτο σκαλί
Εις τον Θεόκριτο παραπονιούνταν
μιά μέρα ο νέος ποιητής Ευμένης·
«Τώρα δυό χρόνια πέρασαν που γράφω
κ' ένα ειδύλιο έκαμα μονάχα.
Το μόνον άρτιόν μου έργον είναι.
Αλλοίμονον, είν' υψηλή το βλέπω,
πολύ υψηλή της Ποιήσεως η σκάλα·
και απ' το σκαλί το πρώτο εδώ που είμαι
ποτέ δεν θ' αναιβώ ο δυστυχισμένος».
Ειπ' ο Θεόκριτος· «Αυτά τα λόγια
ανάρμοστα και βλασφημίες είναι.
Κι αν είσαι στο σκαλί το πρώτο, πρέπει
νάσαι υπερήφανος κ' ευτυχισμένος.
Εδώ που έφθασες, λίγο δεν είναι·
τόσο που έκαμες, μεγάλη δόξα.
Κι αυτό ακόμη το σκαλί το πρώτο
πολύ από τον κοινό τον κόσμο απέχει.
Εις το σκαλί για να πατήσεις τούτο
πρέπει με το δικαίωμά σου νάσαι
πολίτης εις των ιδεών την πόλι.
Και δύσκολο στην πόλι εκείνην είναι
και σπάνιο να σε πολιτογραφήσουν.
Στην αγορά της βρίσκεις Νομοθέτας
που δεν γελά κανένας τυχοδιώκτης.
Εδώ που έφθασες, λίγο δεν είναι·
τόσο που έκαμες, μεγάλη δόξα».
Κωνσταντίνος Π. Καβάφης

...............................................................................

Εδώ που έφθασες... πολύ είναι!

Lamprini T.

13 Ιουλ 2015

ΑΠΟΓΝΩΣΗ! Όταν κάθε λεπτό γίνεται καρφί σκουριασμένο...

Σεισάχθεια    

 (Αντιγραφή-Μεταφορά από τα "ΘΕΜΑΤΑ" του Στρατή Παρέλη)




  
Το πρώτο γνωστό “κούρεμα” χρεών στην ιστορία πιστώνεται στον Αθηναίο νομοθέτη και ποιητή Σόλωνα, έναν από τους επτά σοφούς της Αρχαίας Ελλάδας. Ονομάστηκε “σεισάχθεια”, από τις λέξεις “σείω”, που σημαίνει ταρακουνώ και “άχθος”, που σημαίνει βάρος, αλλά και χρέος. Ουσιαστικά, η σύνθετη λέξη σεισάχθεια σημαίνει την αποτίναξη των χρεών.
Ο Σόλων ο Αθηναίος, με καταγωγή από πλούσια οικογένεια ευγενών, περιεβλήθη με έκτακτες εξουσίες από την Αθηναϊκή Πολιτεία γύρω στο 594 π.Χ, προκειμένου να λύσει τη διαμάχη πολιτών και ευγενών. Ανάμεσα στα οικονομικά μέτρα που πήρε εντασσόταν και η σεισάχθεια. Στο πλαίσιο, λοιπόν, της σεισάχθειας ο Σόλων:
  • Κατάργησε τα υφιστάμενα χρέη ιδιωτών προς ιδιώτες και προς το δημόσιο.
  • Απελευθέρωσε όσους Αθηναίους είχαν γίνει δούλοι λόγω χρεών στην ίδια τους την πατρίδα και επανέφερε στην πόλη όσους εν τω μεταξύ είχαν μεταπωληθεί στο εξωτερικό ως δούλοι.
  • Κατάργησε το δανεισμό με εγγύηση την προσωπική ελευθερία του δανειολήπτη και των μελών της οικογένειάς του.
Τα νομοθετικά μέτρα του Σόλωνα, που περιλάμβαναν και διεύρυνση της λαϊκής κυριαρχίας, ήταν πολύ τολμηρά, αλλά και δραστικά. Βασίζονταν στην αρχή της δίκαιης ανισότητας και όχι της απόλυτης ισότητας, ενώ επιδίωκαν να αποτρέψουν την εμφύλια διαμάχη και τη διάλυση της Αθηναϊκής Πολιτείας, διατηρώντας παράλληλα τις κοινωνικές τάξεις.
Ο Σόλων δεν θέλησε να αναμειχθεί στην εφαρμογή της νομοθεσία του και αναχώρησε για το εξωτερικό, όπου παρέμεινε για δέκα χρόνια. Στην ενέργειά του αυτή διακρίνεται μια πρώτη εφαρμογή της διάκρισης της νομοθετικής από την εκτελεστική εξουσία. Κρίνοντας από την τυραννία του Πεισίστρατου και των διαδόχων του, που εγκαθιδρύθηκε το 561 π.Χ. και διάρκεσε ως το 510 π.Χ., οι μεταρρυθμίσεις του Σόλωνα φαίνεται πως δεν αντιμετώπισαν πλήρως τα προβλήματα που επιδίωκαν να λύσουν. Η ουσία τους, όμως, διατηρήθηκε και μετά το τέλος της τυραννίας και αποτέλεσε το θεμέλιο πάνω στο οποίο εδραιώθηκε η κλασική αθηναϊκή δημοκρατία του Περικλή.


ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/articles/518#ixzz3fUB3JBrG