28 Μαρ 2013

Δύο Χρόνια Ευτυχία, χτεσινό ...μωρό μας !!!


 ΧΡΟΝΙΑ ΣΟΥ ΠΟΛΛΑ κι ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΑ
 πολυ-αγαπημένο μας εγγονάκι!

Άσπιλο ρόδο  της Ζωής,
μύρο στην αγκαλιά μας!

Στα μάτια; Θείο Όραμα.
Δροσοσταλιά στα χείλη.

Ευλογημένη Ύπαρξη,
άστρο σ΄ουράνιο θόλο!

Ψυχή, Καρδιά, Ανάσα μας!

Σ΄ευχαριστούμε, Θεέ μου.


Φίλες και Φίλοι μας, δυο χρόνια ονειρεμένα συμπλήρωσε ήδη ο αγαπημένος μας εγγονός,  στις 28 του Μάρτη, μια ευτυχία που τρέχει σαν καλόβολη πηγή και που ευχόμαστε ποτέ να μην στερέψει για μας...
Να έχετε Καλή Σαρακοστή και να απολαμβάνετε κάθε στιγμή της ζωής σας!

Χρόνια Πολλά σου, μωρό μας !

Πάντα με την αγάπη όλων μας,
Υιώτα


Υγ.: Η φωτογραφία, μέρος του πίνακα της Anne Ophelia Dowden, N.Y.

26 Μαρ 2013

...ΣΥΝΕΧΕΙΑ του Ταξιδιού!!! Νάτοι, τους...μετέφερα!

ΟΛΟΙ ΗΤΑΝ ΥΠΕΡΟΧΟΙ!!! τους/ΜΑς ΒΛΈΠΕΤΕ!
(ΔΙΌΤΙ...λέγε - λέγε το κοπέλι !!!
δηλαδή: φτιάξε-σβήσε - γράψε - βάλε ...   κι ό,τι άλλο!!! κατάφερα να αντιγράψω από την Ιστοσελίδα του Συλλόγου των Αθηναίων τους βασικότερους  ομιλητές στην *συνταρακτική* παρουσίαση της εκδήλωσις για τον Κ. Καβάφη!!!)
Η ψυχούλα του, σίγουρα θα αγάλλεται, μέρες κι ...εποχές, σαν αυτές!
Τώρα, μπορώ να συμπληρώσω τα ανώδυνα α-συμπλήρωτα, από την δική μου συμμετοχή.
<
Tasos Mouzakis
Tasos Mouzakis
 
Alexiou_ Lambropoulos
Professor Nikos Alexiou with Professor Vassilis Lambropoulos

 
Yiota Stratis
Yiota Stratis
Nick Savolas

Nikos Zavolas
Group Photo
Dr. Kosmidou, Panos 
Adamopoulos, Professor Ismini Lamb
 
George Vassiliou
George Vassiliou
Group
Athena Lazaridou, Panos & Sylvia Adamopoulos, 
Seated: Dr. Alkmini Anastasiadou and Harold Leigh 
and Eleni Pavlou seated in the far background righ
( ...με άπειρα Συγχαρητήρια σε όλους, ειδικά το ...αγαπημένο προεδρικό ζεύγος Πάνος και Σύλβια Αδαμοπούλου (που έμαθε θαυμάσια ελληνικά για χάρη του!!!)
Πάμε, λοιπόν.
(Φυσικά, χαιρέτησα, Καλο-λόγησα όλους τους υψηλά ιστάμενους, δεν άφησα και τον... Δημήτριό μου!!! όπου έφερε -τουλάχιστον- ένα ευχάριστο ξύπνημα στο ακροατήριο του δευτέρου μέρους του Προγράμματος).
Ζήτησα την άδεια να παρουσιάσω στον χρόνο που μου ανήκε, σχεδόν επιγραμματικά, αξιόλογους συγγραφείς μας που γράφουν στην Ελληνική Γλώσσα, ενώ ζουν στην περιοχή της Νέας Υόρκης, οι οποίοι λόγω προσωπικών υποχρεώσεων, απόστασης ή και υγείας, δεν κατάφεραν να είναι μαζί μας, 
τους :
την Βάνα Κοντομέρκου, γνωστή μυθιστοριογράφο, με πέντε βιβλία,
τον Μάκη Τζιλιάνο, κυρίως ποιητή  σοννετο-λάτρη, πρόεδρο της Εταιρείας Ελληνο-Αμερικανών Συγγραφέων Ν. Υόρκης, -ο Τάσος Μουζάκης, εδώ, δεξιά,  ποιητής φυσικά, κι αυτός υπήρξε πρόεδρος.. -όσο για μένα: όλο Γραμματέας... !!! ...,
την Στέλλα Ζαμπούρου-Φόλλεντερ, βασικά τρυφερή ποιήτρια,
τον Ντένη Κονταρίνη, γνωστό Δημοσιογράφο και Συγγραφέα, με τέσσερα βιβλία,
και τον Γαβρίλη Παναγιωσσούλη, με αρκετά βιβλία, δύο βραβευμένα,... ένα Κεφαλλονίτη θαλασσοδαρμένο από 17 χρονών, πενήντα-τόσα χρόνια στην θάλασσα, 8 στην Γουατεμάλα... μετρίου αναστήματος που το μυαλό του τριβέλλιζε και τον ανέβασε δυο φορές πάνω από το ανάστημά του... διότι ΓΥΡΙΣΕ και ΜΕΛΕΤΗΣΕ την Ελληνική και γράφει-γράφει, δίχως πλέον να νοιάζεται για ορθογραφικά ή συντακτικά λάθη... μόνο του μέλημα να γράφει στην ΓΛΩΣΣΑ ΜΑΣ, την Ελληνική!!!

Και τώρα, Στον Καβάφη! Το Καβάφη τον ...δικό μας, και του κόσμου!
- Όταν, ΉΜΟΥΝ μικρή, και μετέπειτα φοιτήτρια, ΔΕΝ μου έκανε καμιά εντύπωση ο Καβάφης και η φιλοσοφία του! Όταν, όμως άρχισαν οι σπουδαίοι μεγαλο-φιλόσοφοι να του απαγγέλουν τα ποιήματά του, να
τυπώνουν τα βιβλία του και να βάζουν σε μουσική (!!!) τα άκαμπτα ποιήματά του, μέχρι και ο ΜΗΤΡΟΠΟΥΛΟΣ να ενορχηστρώνει κομμάτια της ποίησής του, ο Σην Κώνερυ να απαγγέλει την ΙΘΑΚΗ του, ο Ρήγκαν, κ.ά. να τον αναφέρουν ειδικά μ΄εκείνη την ΙΘΑΚΗ ΠΟΥ  τους ταίριαζε
(- όπου στο γυμνάσιο ΔΕΝ μας άφηναν να την διαβάζουμε ως ...ξεμυαλίστρα ποίηση για την νοοτροπία των νέων... -πόσο αλλάζουν οι καιροί, κύριε Μικρασιάτη, εξ Αλεξανδρείας της Αιγύπτου, Καβάφη μου!!!)
- εντρύφησα λοιπόν, στην εργασία του, και διαπίστωσα πολλά, με το σπουδαιότερο -για μένα- ότι ενώ μπορούσε, όχι μόνον δεν τύπωσε βιβλίο του, όχι μόνον κάποια στιγμή διάλεξε ως αξιόλογα μόνον κάποια 23 ποιήματά του, -άντε εσύ και ...μάζευε εκείνα που είχαν ήδη τυπωθεί σε περιοδικά...Αίγυπτο, Αγγλία κι αλλού,  -
μα ΔΕΝ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΗΣΕ ΑΛΛΗΝ ΓΛΩΣΣΑΝ ΠΛΗΝ ΤΗς ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ!!!!!!!!!!!!!!!!
Αυτό και μόνο, εδώ εις την ξένην που ζω για 40 περίπου χρόνια, μ΄έκανε να του αφιερώσω κι εγώ (!!! με όλη μου την ταπεινότητα το εννοώ) το ακόλουθο δικό μου πόνημα:
Θέλω να Πιστεύω ότι η Αιωρούμενη Ψυχή του Καβάφη θα ευφραίνεται!


Κωνσταντίνος Π. Καβάφης
(29 Απρ. 1863-29 Απριλίου 1933)
          
 Εύγε! Σε σένα που ευλογήθηκες
σκέψεις προκλητικές, κι ορμές απρόσκλητες
να βάζεις σε τάξη, βάλσαμο κερνώντας μα κι ενόχληση, σε καρδιές ξάγρυπνες.
Η σκληροτράχηλη δύναμη του «Πρέπει»  σε καιρούς υποκριτικά επικίνδυνους, 
ήταν αστέρι ευπρέπειας στη θέληση, κεραυνός ανεπίστρεπτος
στην κρυφή αδυναμία.

Με τον αστερισμό σου, δεν ασχοληθήκανε, 
δεν μάθαμε, ως είθισται στους καιρούς μας, 
μα εκείνος ο του Λέοντος κυριάρχησε στην εύθραυστη έσω ύπαρξή σου.

Ιχνογράφησες κρουνούς αγάπης,
ενστερνίστηκες αστραπές συχνά ειρωνικές στη ματιά σου, άφησες ίχνη νέας δομής, πελώρια,
για να συγκρίνουμε τα δικά μας.

Μας κληροδότησες μια γραφή που γνώριζε τη γεύση της βίας και της θωπείας, 
μια ποιητική φωνή Σαπφική, πρωτόλαλη 
που κράτησαν αποκλειστικά οι βοριάδες
για της ώρες της αφής 
και της αντάρας.

Οι λέξεις σου, διαλεγμένες.
Οι έννοιες, αλυσίδα άσπαστη, 
έστω κι αν σε στιγμές χρονοβόρες και 
ζηλόφθονοι αντίπαλοι καταβρόχθισαν το μέγα 
της γραφής σου έργο.

Στης ζωής τον κύκλο τον ατέλειωτο,
εμείς δεν έχουμε παρά ν’ αφιερώσουμε τις ίμερες αχτίδες του νου μας.

Δίκαια αιμοδοσία στο αστείρευτο δικό σου όραμα,
που αναποδογύριζε προσεκτικά μια ηθική εύθραυστη, πασχίζοντας για ελπίδα της Αλήθειας,

για μια πλήρη, ολοκληρωμένη Κοινωνία,

δίχως να απομακρύνεσαι 
από το αθάνατο ελληνικό, μεγαλόπνοο Πνεύμα.


_***********_

Μετά από αυτά, έκλεισα με τα δυο δικά μου που διαβάσατε στην προηγούμενη Ανάρτηση... συνεχίστηκε το υπόλοιπο του προγράμματος, .... υπογραφή βιβλίων... και τα συνήθη...
Επιθυμώ, κλείνοντας, λόγω χρόνου, να ευχαριστήσω τον αθόρυβο, εξαίσιο κ. Αντώνη Μαρμαρινό, Εκπαιδευτικό Ακόλουθο της Πρεσβείας, εκεί, στην Γουάσινγτον, ο οποίος, διακριτικά, μιλούσε για πολλά μαζί μου και τις προσπάθειες που πρέπει να κάνουμε για την Γλώσσα μας, Τσάρτερς κ.λ.π. 
Τους χάρισα την *γαλάζια Ανθολογία* της ΕΕΛΣΠΗ, μαζί μας ήταν και η καθηγήτρια Ισμήνη Λαμπ, καταχάρηκαν !!! τους εξήγησα αρκετά, με την εδώ πείρα μου..., και
μόνο που δεν έχασα το ταξίδι της επιστροφής! ο κ. Αδαμόπουλος, με τον οπερατέρ Μάικ... μάζεψαν τα δικά μου!!! και, 
ούφ! και του χρόνου!
Αν με διαβάσατε, σας ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ,
πάντα με την Αγάπη, Υιώτα

25 Μαρ 2013

...ΣΥΝΕΧΕΙΑ από το *** ΤΑΞΙΔΙ*** με φωτογραφίες!



Φίλες και Φίλοι μου, Γεια σας.
Λένε ότι ακόμη και  ένα ...θαύμα κρατάει τρεις ημέρες!!! μα σας υποσχέθηκα αυτή την συνέχεια -ίσως και την επομένη... ; ; ;.- μα θα σας εξηγήσω ότι:
συνεχίζω αργοπορημένα με φωτογραφίες από την εκδήλωση διότι
1) η αίθουσα ήταν με χαμηλό φωτισμό και οι δικές μου βγήκαν πολύ θαμπές... και 
2) περίμενα να συναντηθούμε με τον Πρόεδρο των Αθηναίων, χθες, Κυριακή, στην Γενική Συνέλευση, να δω ΤΙ εκείνος είχε, ΤΙ έγραψε ο Τύπος, και να δώσω την αξέχαστη εμπειρία του *ΤΑΞΙΔΙΟΥ στην Γουάσινγκτον* -δανείζομαι το κυριότερο- από το ταξίδι στην ΙΘΑΚΗ, 
του Κ. Καβάφη, τον οποίον ετίμησε ο απόδημος Ελληνισμός με τον δικό του τρόπο.
Τόσον η μοναδική ημερήσια εφημερίδα Εθνικός Κήρυκας,  το Χελλένικ Βόις οβ Νιου Γιορκ, και το Γκρίκ Νιους, όσον και η θαυμάσια ιστοσελίδα του Συλλόγου Αθηναίων, αναφέρθηκαν πολύ καλύτερα από μένα στο μοναδικό ομογενειακό γεγονός.
Θα παρακαλέσω να επισκευτείτε  αν μπορείτε  τον 
συλλογοαθηναίων..κομ
για να δείτε περισσότερους λογοτέχνες.
Στην επομένη ανάρτηση
θα σας δώσω ποίηση τους, μου είπαν ότι θα μου στείλουν,
και θα σας γράψω το δικό μου αφιέρωμα στον ποιητή που τιμά ο κόσμος των Γραμμάτων.
Ες ...αύριον, λοιπόν τα... ποιήματα.
Καλή εβδομάδα, Φίλη σας, Υιώτα




Cavafy Commemorative,  Washington, D.C.


19 Μαρ 2013

From: Westbury-Astoria to:The Embassy of Greece in Washington D.C.+ Georgetown University + the Library of Congress and the Athenians' Society of N.Y., Tribute to K. Kavafy -and back!!!


'Ενα ταξίδι ΔΕΚΑ-ΟΚΤΩ ωρών, στην Washington D.C., σαν το ...*ΤΑΞΙΔΙ* του Κ. Καβάφη!!!

In celebration of the 150th anniversary
 of the birth of 
Constantine Cavafy
ATHENIAN'S SOCIETY LITERATURE AND BOOKS EVENT WASHINGTON DC AD BY MGTVUSA.COM
Click Here
 
 MARCH 16, 2013 
10:00 AM TO 3:00 PM
The Embassy of Greece in Washington, DC, in collaboration with the Modern Greek Studies Program of Georgetown University, the Library of Congress, and the Athenians' Society of New York,
presents for the first time in Washington, DC 
a Greek Literature and Book Festival, dedicated to the 
Greek poet Constantine Cavafy,
 in honor of the 150th anniversary of his birth
celebrated by UNESCO this year.

GEORGETOWN UNIVERSITY 
37th and 0 Streets, NW
Washington, D.C.   20057
  
Reception and Refreshments
Complimentary Admission - Open to All
Athenians' Society of New York
P.O. Box 5725 
Astoria, NY 11105 
718.721.1111 
atheniansocietyny@gmail.com
www.atheniansociety.com
a 501 (c)(3) Non Profit Organization
TRANSPORTATION- We are organizing a bus to leave at 6:00 AM  from Neptune Diner, Astoria, returning the same evening. Last day for  reservations is Tuesday, March 12.  Please call:  718-721-1111.  Cost for round trip ticket is $40 per person.


Φίλες και Φίλοι μου, όλοι Αγαπημένοι, Καλή Σαρακοστή!

Καταφέραμε ένα μοναδικό ταξίδι 
και το *Ε Υ Γ Ε* μαζί με τα αμέτρητα *ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ* 
ανήκει στον πανάξιο Πρόεδρο του Συλλόγου των Αθηναίων Νέας Υόρκης, τον φίλτατο Πάνο Αδαμόπουλο!
Ήταν ένας ακόμη σταθμός στην ιστορία του Συλλόγου και μια ατέλειωτη ...ανθολογία εντυπώσεων και αναμνήσεων! Ακόμη να συνέλθουμε...

Στην επομένη Ανάρτηση θα προσπαθήσω να σας γράψω τα όσα ζήσαμε μαζί και μερικές απόψεις.
Για τώρα,
συμβάλλοντας στον ερχομό της  ΑΝΟΙΞΗΣ και στις ευαισθησίες:


ΤΟ ΟΡΑΜΑ

Το όραμα, όπως κι η καρδιά, έχουν δικό τους κόσμο.
Τόλμη να έχεις και Ψυχή, αν θέλεις να τ' αγγίξεις.

Μόνο, τον δρόμο χάραξε
' τι επιστροφή δεν έχει!


(και λόγω του ότι η Αγάπη μου για σας και για την Αθάνατη Ελλάδα μας είναι ριζωμένη στην καρδιά μου, συνεχίζω:)


ΣΑΝ ΕΡΘΕΙΣ

Σαν έρθεις φορτωμένος ΠΑΤΡΙΔΑ,
σταμάτα στο κατώφλι μου.
Μπορεί να δανειστούν λίγο γαλάζιο
τα μαύρα μάτια μου!


Καλή σας μέρα,
Πάντα με την Αγάπη,
Υιώτα






4 Μαρ 2013

ΣΥΝΤΟΜΗ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ*

                                   Ξερά Φύλλα. Σύνθεση Υιώτας.


                       Σύντομη Συνάντηση
   Ξεψυχώντας ο Ιούλιος είχε τροχίσει τα δόντια του και τα έμπηγε στη σάρκα. Η πλατεία έβραζε. Η μελίγκρα στ' αρρωστημένα πορτοκαλόδεντρα και τις απεριποίητες τριανταφυλλιές είχε φουντώσει. Τα μάτια μου αποτύπωναν τις γύρω εικόνες, τόσο διαφορετικές από εκείνες του τότε.
-Αργεί, σκέφτηκα. Καλύτερα, να ηρεμήσω... 

Το ντύσιμό μου, για την σκόπιμη συνάντηση, ένα λευκό ντεπιές, κι ένα καπέλο σε ξέχρωμο ροδακινί. Βλέπεις, τα δεκαπέντε χρόνια απόστασης ήταν πολλά για μια αγάπη που κόπηκε με το μαχαίρι της εγωιστικής από μέρους μου, αξιοπρέπειας. 
Ερχόταν, με βήματα αργά, κουρασμένα. Ο νους άρχιζε να μη συμμαζεύεται:
-Είναι δυνατόν να μην πήρε το αυτοκίνητο; να περπάτησε, μ' όλη αυτή τη ζέστη; σκέφτηκα. -Ναι. Μπορεί, μου απάντησε μια υπόκωφη φωνή,… για να μη δώσει υποψίες... 
Η λογική δούλευε δίχως να με ρωτάει. Ήμουν προετοιμασμένη ότι η πρώτη εντύπωση θα έπρεπε να είναι πιο συνταρακτική. Δεκαπέντε ολόκληρα χρόνια ήταν αυτά! Τα πάντα αλλάζουν. Σκεπτόμουν πόσο διαφορετική θα έμοιαζα κι εγώ με το λίγο βάρος που είχα πάρει, σίγουρα περισσότερο γυναίκα. 
Κι εκείνος! Καλά, πώς έχει αλλάξει, Θεούλη μου! μονολόγησα, ελπίζοντας ότι δεν θα διάβαζε ούτε τα χείλη μα ούτε και την έκπληξη στο πρόσωπό μου. Πλησίαζε, ξεροψημένος, ξερακιανός, μόνο το γεμάτο κάτω χείλι του διατηρούσε την προκλητικότητά του. 
-Μοντελάκι είσαι, είπε. Πολύ όμορφη!
Λίγο το χαμόγελό του. Μικρή η σιωπή.
-Πρέπει να είσαι ευτυχισμένη, έτσι; συνέχισε, και...

Να είναι η αντίδραση, ο εγωισμός της ανταρσίας μου στην μη υποχώρηση της τότε στιγμής; Μέσα μου ζητούσα απάντηση για την αναμενόμενη συνέχεια, μα εκείνος, έξυπνα, δεν συνέχισε, παρά:
-Και …πού είναι ο άνδρας σου;

Ανάσανα.
-Πήγαν για μπάνιο... Βγήκα ν’ αγοράσω μπαταρία, για τη φωτογραφική μου μηχανή. Τα καταστήματα βέβαια τούτη την ώρα είναι κλειστά, ...δεν ήθελα να πάω στο πάρκο, μόνη μου, και σκέφτηκα να σε ανησυχήσω... Θυμήθηκα ότι εσύ ξέρεις από...μηχανές...
Ήθελα να ξεκαρδιστώ στα γέλια με το υπονοούμενό μου, μα σοβάρεψα!

-Κι εγώ ήθελα κάποτε να σε δω... είπε. Συχνά-πυκνά σε σκεπτόμουν, ιδίως όταν έπιανε το καλοκαίρι. Συγκεκριμένα, τον Δεκαπενταύγουστο με τις Μαρίες…
Πήγε να χαμογελάσει, τίποτα. Εμείς, εδώ, τα ίδια! συνέχισε. Εγώ, έχω αγοράσει κάτι δεντροπερίβολα, έχω γίνει αγρότης πλέον, κανονικός χωριάτης… Βλέπεις, έχουμε υποχρεώσεις, οικογένεια, σχολεία, έξοδα…

-Ε! δεν είμαι η εφορία, είπα δήθεν γελαστά, απλά για να πω κάτι.
                                                                               
 Ανάσανε, κι έφτιαξε λίγο την καπέτα απ' τ' αραιά μαλλιά του. Ακολούθησε το βλέμμα μου. Κάποτε, σε αθώες ώρες, περνούσα τρυφερά εκεί τα δάχτυλα κι έφτιαχνα «στριφτά σαλιγκάρια»… Τι ανόητοι που είμαστε, τότε, σκέφτηκα, και …
-Ναι, το διαπίστωσα, έχεις ξεροψηθεί δουλεύοντας στον ήλιο, έτσι; 
Πας και για ψάρεμα;  είπα, κι ο νους φτεροκοπούσε με ταχύτητα, σαν κυνηγημένο αγριοπούλι. 
(μα... είναι δυνατόν! Καλοκαιριάτικα, να φοράει καρό φθινοπωρινό σακάκι και καφέ πολιέστερ παντελόνι!!! Αυτός!!! Σκέφτηκα με εύλογη απορία, κι ευτυχώς που δεν πήδηξαν τα λόγια έξω από τα χείλη μου. Ίσως να ήθελε να μου δείξει αρχοντιά, ή την γνωστή του βαρετή ωριμότητα… ) 
Περίμενα να χαμογελάσει λίγο με την αξιολόγηση που γελαστά του έκανα, πάλι τίποτα. Κι όμως, αυτό το αινιγματικό του χαμόγελο ήταν κάποτε σε μένα η γοητεία του...  

-Πώς τα περνάτε πέραν του Ατλαντικού; ξαναρώτησε.  
Ξεγλίστρησα. Η διακοπή των εντυπώσεων ήταν ευεργετική. Άνοιξα την τσάντα, έβγαλα το στενόμακρο πορτοφόλι με τις κάρτες και τις φωτογραφίες και με κρυφή υπερηφάνεια του έδειξα τ' αγόρια μου.
-Όμορφόπαιδα! Είπε…
Ακόμη σφιγμένα τα χείλη. 
–Εσύ; του είπα διστακτικά. Τα δικά σου; Πόσα έχεις;

Έβγαλε από την εσωτερική τσέπη του σακακιού του ένα ιδρωμένο πλαστικό φακελάκι και μου έδειξε τις κόρες του! 
–Χμ! Τρία ωραία κορίτσια, είπα και το εννοούσα. Πήγαινες για γιο, ε; 
Δεν απάντησε, γι΄ αυτό συνέχισα: 
-Μοιάζουν και στην γυναίκα σου;
-Μπα! Περισσότερο σε μας, στο σόι μας. Εκείνη, … δεν ξέρεις, μπορεί να της μοιάσουν μεγαλώνοντας…
-Δεν καταλαβαίνω, συμπλήρωσα βιαστικά. Δεν έχεις φωτογραφία της; 

Δίστασε.  - Αφού την ξέρεις, είπε. Πηγαίνατε μαζί στο γυμνάσιο… ήταν το ...προξενιό... Τελικά, την παντρεύτηκα…

Έστριψα τα χείλη, να πονέσουν. Αστραπή η θύμηση.
Δηλαδή, εκείνη πήρε!; Μισή πιθαμή γυναίκα, μα με μπόλικα χτήματα και μεγάλο διαμέρισμα στην πόλη; Όχι ότι ήταν και του πεταμού, η κοπέλα, μα σαν περνούσε στον δρόμο, δεύτερο μάτι δεν γύριζε να την κοιτάξει. Απλή, σπιτική νοικοκυρούλα. Βλαχούλα, την λέγαμε εμείς, που μας άρεσε να δίνουμε παρατσούκλια η μια για την άλλη...
 Ήταν πράγματι -όπως μου είχαν πει- ένας προικοθήρας;
Τίναξα το κεφάλι ψηλά. Ο αέρας γινόταν πνικτικός. Έβαλα τις φωτογραφίες μου στην θέση τους. Θα πρέπει να διάβασε τις σκέψεις μου.

 … -ναι, μικρή παντρεύτηκα… έχει ο καθένας την ζωή του, συμπλήρωσε κάπως βιαστικά… Από την αρχή,  έτσι τα συμφωνήσαμε. Εγώ στα κτήματα κι αυτή στο μαγαζί… είναι πιο φιλική με τον κόσμο… και το σπουδαιότερο, δεν είναι εγωίστρια…
Σκεπτόμουν αν έπρεπε να ζητήσω ανάλυση του τι  ήθελε να πει, ή τι να δικαιολογήσει;
Επικίνδυνη η στροφή, είπα μέσα μου. Άλλωστε δεν ήταν αυτός ο σκοπός μου. Απλά, ήθελα να τον δω, πώς ήταν τώρα, αν θα είχε αλλάξει… πώς θα με αντιμετώπιζε… 
Θυμήθηκα την χρυσή σιωπή.
Οι πορτοκαλάδες που είχε παραγγείλει, δεν πρόφτασαν να ζεσταθούν. Ούτε και η συζήτηση. 
Η ζέστη εντός είχε διπλασιαστεί. Το τσουλούφι στο μέτωπό του είχε αρχίσει να στάζει ιδρώτα. Σηκώθηκα.

-Πρέπει να γυρίσω, είπα κάπως βιαστικά. 
Δεν επέμεινε, και τι να έλεγε! 
Δώσαμε τα χέρια που μίλησαν με την δική τους γλώσσα, χαμογέλασε και… στο στόμα, που κάποτε άφηνα τα δειλά φοιτητικά φιλιά μου, δυο δεξιά δόντια έλειπαν! 
Αδέξια ακολούθησε τα μάτια μου.
-Αύριο θα πάω στον οδοντίατρο, είπε με φανερή δικαιολογία.

-Αύριο πάμε στο αεροδρόμιο, είπα πετώντας ήδη ξαλαφρωμένη...

***
ΥΓ·  (Παλαιότερη, σύντομη παρουσίαση με υπότιτλο: Η καπέτα,=κυματιστό μαλλί, μετά από την χωρίστρα)

Καλό Μήνα, Φίλες και Φίλοι μου. 
Πάντα με την αγάπη, 
Υιώτα