20 Ιουλίου, 1974!  20 Ιουλίου, 2024

20 Ιουλίου, 1974!  20 Ιουλίου, 2024

Ακριβώς 50 χρόνια, και Τίποτε δεν έχει επιτευχθεί ακόμη! 

Η Ελπίδα, ζωντανή. Η ΜΝΗΜΗ, ολοζώντανη! 

«ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ» ! Μα πώς είναι δυνατόν να ξεχαστεί ένα ανοσιούργημα! Μια πληγή ολάνοιχτη! «…

·( ... Η τουρκική εισβολή στην Κύπρο με την κωδική ονομασία «Αττίλας» ξεκίνησε την αυγή της 20ής Ιουλίου 1974 με αποβατικές και αεροπορικές επιχειρήσεις. Έλαβαν μέρος:... αντιγραφή από ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ»

Διαβάζοντας σελίδες ολόκληρες, για το πανέμορφο νησί μας, από αρχαιοτάτων χρόνων μέχρι σήμερα, μένεις ενεός! Τόσο, που «κάπως δικαιολογείς τον εχθρό για την κατακτητική του ενέργεια …»

Ήδη πέρασε της Επετείου το 24ωρο, μα το θέμα ακόμη βράζει, κι οι αναμνήσεις μου, διαμαρτύρονται αν τις αργήσω ακόμη.

ΟΛΟΙ αναστατωμένοι, τότε. Η Ομογένεια δεν άφηνε στιγμή που να μην ενεργοποιείται, μήπως και βοηθήσει σε μια κάποια λύση.

Οι «εδώ άνθρωποι των Γραμμάτων» τελείως ανοργάνωτοι. (Το . 83, δημιουργήθηκε η Ε. Ε. Λογοτεχνών Νέας Υόρκης) … Στην Πατρίδα, (εκτός των «συνηθισμένων διαφωνιών, κ.λ.π.) η Λογοτεχνική κοινωνία δεν άφηνε ευκαιρία διαμαρτυρίας για το άδικο και τις συνέπειές του.

Ο  «Σύνδεσμος Φιλίας: «ΕΛΛΑΣ-ΚΥΠΡΟΣ», με έδρα την Θεσσαλονίκη, προκήρυξε για το 2002: Παγκόσμιο Διαγωνισμό Διηγήματος, με ορισμένο αριθμό σελίδων -μέχρι 30, αν θυμάμαι σωστά- ως και άλλες οδηγίες -ψευδώνυμο, σε σφραγισμένο μικρότερο φάκελο με το όνομα και την διεύθυνση του συγγραφέα-, και, με την χρηματική υποστήριξη του Υπουργείου Πολιτισμού, για τους πρωτεύσαντες.

¨Ένα Ελληνικό Βραβείο, και με πιθανή χρηματική αμοιβή, ήταν μια πρόκληση για μένα, την απόδημη ανερχόμενη λογοτέχνιδα,  αφού η δραστηριότητά μου εκείνη την δεκαετία, ήταν σε Συλλόγους της Νέας Υόρκης, με Κορυφαίο τον  αυστηρότατο National League of American PEN Women …

Ανήσυχο «τέκνο της Αιγιαλείας» με παθιασμένη αγάπη για τον θρύλο της ΑΡΧΑΙΑΣ ΕΛΙΚΗΣ και του Σελινούντα, τί άλλο να σκεφτόμουν παρά να ερευνήσω την ιστορία και να φτιάξω μια ιστορία ζωντανή, για την ΚΕΡΥΝΕΙΑ τη «δική μας» και την ΚΕΡΥΝΕΙΑ της βασανισμένης Κύπρου!

Έτσι γεννήθηκε το δέσιμο του παρελθόντος με την τρέχουσα κατάσταση, με τίτλο «ΚΕΡΥΝΕΙΑ Δάκρυα» … (και, μεταξύ μας, ακολούθησε αργότερα, άλλο ένα, με τίτλο «Το Μυστικό της Σήλεια»

Το τιμητικό αποτέλεσμα, με τη βράβευση των 100.000 δραχμών,  ήταν και η δημιουργία ενός βιβλίου, με τον ίδιο τίτλο, βέβαια, το 2003, από τις Εκδόσεις «ΔΕΘΣ», Ν Υ, συμπληρωμένο με δεύτερη ενότητα: Ποιήματα και Σκέψεις του «Ανδρέα»

Όπως π.χ. «Πού ν΄ ακουμπήσει τ’ όνειρο σαν η ψυχή αγριέψει …»  ή ‘Το τραγούδι των ηρώων, δυνατότερο κι απ’  τον πόνο. Να τ’  ακούν οι βάρβαροι και να φοβούνται» 

Το βιβλίο παρουσιάστηκε από τον ΕΘΝΙΚΟ ΚΗΡΥΚΑ Νέας Υόρκης, τον Δεκέμβρη, Σαββατο-Κύριακο 6-7, 2003.-

Αυτά, Φίλες και Φίλοι μου. Συμπληρώθηκαν ήδη 50 χρόνια μα λύση καμία!

 Συμμετέχοντας, κι εγώ «ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ»

 

       Λ Υ Γ Α Ρ Ι Α ,  η πολυ-αγαπημένη μου !!!

Άρρηκτος Δεσμός με τον τόπο που πρωτο-είδα το φως, και με την Πατρίδα που μου έχει λείψει σχεδόν μισό αιώνα ...

Μοσχοβολάει η γειτονιά κάθε χρόνο, στο μπάσιμο του Ιούλη. 

Στ΄ αριστερά του σπιτιού μου, όπως τη βλέπετε, δέντρο ολόκληρο, καμαρώνει, κι όλο φιλοξενεί πολύχρωμα και πολύλαλα πετούμενα του Λονγκ Άϊλαντ, στη Νέα Υόρκη. Ούτε που μου "θυμώνει" διότι φέτος δεν κατάφερα να κλαδέψω τα ξερά κλαδάκια της  (που διακρίνονται στη φωτογραφία ...)

... Βέβαια, δεν είναι μόνη της. Λίγο πιο πέρα, μια άλλη, "τεμπέλα", ακουμπάει στην άσπρη μανόλια, φλερτάροντας με την κατακόκκινη κλαρωτή τριανταφυλλιά, και συναγωνίζεται με την περήφανη "γουϊστίρια" -την πασχαλιά, όπου τα άνθη της θυμίζουν βαθυγάλαζα σταφύλια ... 

Απόψε, καταμεσίς την νύχτα, θέλησα να μετριάσω τη μοναξιά μου, ψάχνοντας να βρω λίγο από το "παρελθόν της" ...

Κι εδώ είναι που έμεινα άφωνη!

(...έγραψα: "λυγαριά, φυτό και ιδιότητες" ... ψηλά, αριστερά, στον υπολογιστή μου, κι εκεί είναι που δεν σταματούσα να διαβάζω, και να διαβάζω ... αποκλείεται να αντιγράψω τόσες σελίδες. Μόνο, για να με πιστέψετε, παραθέτω αυτό το λίγο. ΔΕΝ θα το μετανιώσετε. Είμαι σίγουρη.) ***********************************************

ΙΔΙΟΤΗΤΕΣ ΤΩΝ ΒΟΤΑΝΩΝ ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΒΟΤΑΝΩΝ

Λυγαριά, το πολύτιμο βότανο που λατρεύει τις γυναίκες

16 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ, 2021 BY BOTANOLOGIA ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΣΧΟΛΙΑ

(έχει φωτογραφία, που περέλειψα...)

όποιος λυγαριά δεν πιάσει
την αγάπη του θα χάσει
και όποιος δεν τη μυριστεί
θα την αποχωριστεί!!!

Λυγαριά, θάμνος αυτοφυόμενος και φυλλοβόλος.
Στις ακροποταμιές την συναντάμε να φυτρώνει και στις όχθες των χειμάρρων και των ρυακιών.
Αγαπάει τις υγρές τοποθεσίες.
Με βλαστό πολύ χνουδωτό τετραγωνικό με μακρόμισχα φύλλα στενόμακρα, λογχοειδή γεμάτα αρώματα και φαρμακευτικές ιδιότητες.
Τα λουλούδια της με τον κωδωνοειδή κάλυκα ξεπετιούνται στις κορυφές των διακλαδισμένων μίσχων -βότρυς- κάθε τέλος καλοκαιριού.
Άσπρα, γαλάζια και μενεξεδιά χαρίζοντάς μας την ευωδιά τους μέχρι το τέλος του Νοέμβρη.
Ο καρπός της μια τετράσπερμη αρωματική δρύπη πλήρεις φαρμακευτικών ιδιοτήτων, ο οποίος ωριμάζει τον φθινόπωρο.
Τα ευλύγιστα κλαδιά της της έδωσαν το όνομά της.
Λυγαριά την λέμε και λυγιά και καναπίτσα και αλυγαριά!
Οι επιστήμονες την ονομάζουν “άγνος η κοινή” και είναι παγκοσμίως γνωστή ως “Vitex agnus-castus”.
Αυτά τα ευλύγιστα κλωνάρια της χρησιμοποιούσαν οι καλαθοποιοί-καλαθοπλέχτες να κάνουν κοφίνια για να μεταφέρουν οι νοικοκυρές την μπουγάδα τους,
οι σταφιδοπαραγωγοί την σταφίδα τους στ’αλώνια,
οι αμπελουργοί τα σταφύλια τους στα πατητήρια και οι ελαιοπαραγωγοί τις ελιές τους στα λιοτρίβια!
Οι φαρμακευτικές ιδιότητες της λυγαριάς πολλές :
αναλγητικές,
αντικαρκινικές,
αντιφλεγμονώδεις,
αντιβακτηριδιακές,
αντιγηραντικές,
αντιοξειδωτικές,
αντιπυρετικές, βοηθάει να απαλλαγούμε από τον πυρετό και τους πονοκεφάλους, βοηθάει στην θεραπεία των ημικρανιών και στον πονοκέφαλο από μέθη”οι τρυφεροί βλαστοί και τα άνθη της λυγαριάς αναμεμιγμένα με λάδι τριανταφυλλιάς απομακρύνουν τον πονοκέφαλο τον προερχόμενο από μέθη”έλεγε ο Πλίνιος
αντικαταθλιπτικές,
αποχρεμπτικές,
αφροδισιακές, τα αφροδισιακά και αντιαφροδισιακά αποτελέσματα της λυγαριάς μας περιγράφει και ο Πλάτων
γαλακταγωγές
διουρητικές,
εμμηναγωγές, η ικανότητα των καρπών της λυγαριάς να διεγείρει την εμμηνορροϊκή ροή αναφέρθηκε και από τον Lonicerus το 1582. 
ευστόμαχες, άριστο γιατρικό για τον μετεωρισμό και την σωστή πέψη,
εντομοαπωθητικές, διώχνει μακρυά τα ενοχλητικά έντομα.
υπακτικές, βοηθάει στην αντιμετώπιση της δυσκοιλιότητας, η οποία συνδέεται με ορμονικά προβλήματα.
αντιαφροδισιακές, ο Πλίνιος έλεγε ότι “ελέγχει πλήρως την βίαιη σεξουαλική επιθυμία” και πιθανότατα ο καρπός της χρησιμοποιήθηκε για να μειώσει τη λίμπιντο των ανδρών κατά τη διάρκεια του Μεσαίωνα 
κατευναστικές,
οιστρογονικές,
ορεκτικές,
στυπτικές,
τονωτικές των γεννητικών οργάνων.
Παρατηρώντας τις ιδιότητες της λυγαριάς ίσως σκεφτούμε ότι είναι αντιφατικές –  δεν είναι όμως έτσι, διότι το μεγαλύτερο πλεονέκτημα της λυγαριάς είναι ότι είναι ένα βότανο εξομαλυντικό, προσαρμογόνο.
Είναι ένα ίαμα, το οποίο βοηθάει τον οργανισμό που έχει ταλαιπωρηθεί και νοσεί να επανέλθει στην πρότερή του υγιή κατάσταση.
Τον βοηθάει να βρει πάλι την ισορροπία του και θα επιτρέψει να συμβεί ότι είναι καλύτερο!
Η λυγαριά κάνει θεμελιώδεις αλλαγές στη λεπτή χημεία του σώματος, με ένα τρόπο φυσικό, ήρεμο και απόλυτο, γι ‘αυτό χρειάζεται χρόνος για να φανούν τα αποτελέσματά της.
Η λυγαριά σαν προσαρμογόνο βότανο, λειτουργεί πίσω από τα “παρασκήνια” για να αποκαταστήσει την ισορροπία με τρόπο ήρεμο, απαλό και φυσικό.
Η λυγαριά δεν εξαναγκάζει το σώμα να αλλάξει, απλά του χαρίζει αυτό που χρειάζεται για να τραφεί και το υποστηρίζει ώστε να αποκτήσει την ισορροπία που έχει χάσει
Και πάμε πίσω στον χρόνο-στη μυθολογία μας:
Λέγεται ότι ο Προμηθέας, όταν ο Κένταυρος Χείρωνας τον ελευθέρωσε από τα δεινά του, έφτιαξε ένα στεφάνι με κλάδους λυγαριάς και το έβαλε στο κεφάλι του για να θυμάται τα δεσμά του.
Λέγεται ότι ο Αχιλλέας έδεσε τα παιδιά του Πρίαμου με κλαδιά λυγαριάς εκεί ψηλά στα δάση της Ίδης στην Κρήτη, και με βέργες λυγαριάς ο πολυμήχανος Οδυσσέας έδεσε τους συντρόφους του κάτω από την κοιλιά των προβάτων του Πολύφημου, ώστε να τους βγάλει ανέπαφους από την σπηλιά του Κύκλωπα.
Η Ήρα – η θεά του γάμου – γεννήθηκε κάτω από μια λυγαριά.
Στην αρχαία Σπάρτη τον Μεγάλο Ασκληπιό τον ονόμαζαν και “Aγνίτα” επειδή το άγαλμά του ήταν κατασκευασμένο από ξύλο άγνου -γιατί οι αρχαίοι Έλληνες έλεγαν την λυγαριά “άγνος”
“άγνος ή λύγος θάμνος εστί δενδρώδης”  έγραφε 2000 χρόνια πριν ο Διοσκουρίδης ο Αναζαρβεύς για τον πολύτιμο δενδρώδη θάμνο – το λύγο-στο Α βιβλίο του “Περί ύλης ιατρικής”
Η λυγαριά μας λοιπόν είναι ένα φυτό φαρμακευτικό,
αρωματικό,
μελισσοτροφικό,
καλλυντικό.
Όλα τα μέρη του φυτού χρησιμοποιούνται και έχουν φαρμακευτικές ιδιότητες, τα φύλλα,
οι καρποί,
τα άνθη,
οι βλαστοί.
Οι ανθοφόροι βλαστοί περιέχουν ένα εξαίσιο αιθέριο έλαιο το οποίο χρησιμοποιείται ευρύτατα στην σαπωνοποιία και στην αρωματοποιία.
Το αφέψημα των φύλλων της βοηθάει στα στομαχικά προβλήματα,
στους κολικούς,
στις κυστίτιδες,
τονωτικό για το συκώτι και τη σπλήνα.

*************************************

Εδώ, ευνόητα, σας αφήνω, 

κι εύχομαι να  μην αγνοήσετε τις τόσο πολλές ιστορικές, και κυρίως θεραπευτικές ιδιότητες της ΛΥΓΑΡΙΑΣ !!!

Ευχαριστώ

Να Να'μαι και πάλι εδώ… (Αντιγραφή από το ξεκίνημα της "Αστοριανής" στο Ιντερνετ: 2007. Westbury, L I , N Y.)

          1η Ιουλίου    2024    

Μια ανάμνηση, ένα γεγονός, 

όπου ελάχιστοι πραγματοποιούν για να παρουσιάσουν 

τους -έστω λιγοστούς ανθρώπους των Γραμμάτων του Απόδημου Ελληνισμού- (ασυνήθιστο, αδιάφορο,  -για να μη πω υποτιμητικό... στην ίδια την  ΠΑΤΡΙΔΑ, όπου συνυπάρχει στο αίμα τους)

****************************

Να Να'μαι και πάλι εδώ…   (Αντιγραφή από το ξεκίνημα της "Αστοριανής" στο Ιντερνετ: 2007. Westbury, L I , N Y.)

Ένα μεγάλο ευχαριστώ για την Ιουστίνη μας!

(Ο Ηλίανθος, το "σήμα μου ...")

Ήταν μια ευτυχισμένη αστραπή,

καλοσυνάτη, όμορφη μα και μεγαλοπρεπής!
Η ευτυχισμένη στιγμή με την Ιουστίνη!
Η απλότητά της, η αυτοπεποίθησή της, η ομορφιά της

και… προ πάντων η ατμόσφαιρα για το ως τώρα έργο της,

είχε δημιουργήσει το συναίσθημα της ευφορίας

στο κυρίως Ισπανόφωνο κοινό της Σκέψης και της Τέχνης.
Ειδοποιημένοι και καλεσμένοι, ευχής έργον,

από τον κοινό μας Φίλο, Στράτο Δουκάκη,

ενώσαμε τις λεωφόρους στην Αστόρια,

ο Γαβρίλης κι εμείς στην Ετήσια Έκθεση.

Τα υπόλοιπα, γίνονται μια ξεχωριστή ανθοφορία.
Ανταλλάξαμε βιβλία μας, σκέψεις, υποσχέσεις...

(Φωτογραφία από την 'Εκθεση-Παρουσίαση )

Πρώτη εκείνη

 -κι εδώ είναι το μεγαλείο της ψυχής της-

παρουσίασε τα βιβλία και το έργο μας στην

ιστοσελίδα της...

Ο χρόνος όλων είναι μετρημένος, άρα πολύτιμος.
Η Ιουστίνη, πιστή και σωστή στην υπόσχεσή της,

μας ...διάβασε, μας... ανέλυσε, 

μας Τίμησε!

Προσωπικά εγώ, την χιλιο-ευχαρίστησα,

της έστειλα την αγάπη μας, κι ακόμη, προς το παρόν,

όλη τη λαμπεράδα του Ηλίανθου (όπου και το σήμα της "Αστοριανής")

να την τυλίγει στις επιθυμίες της.
Ένα καθαρό ρυάκι που έγινε ποτάμι

και προχωρεί να ενώνει τις φωνές του με τη Μάνα-θάλασσα.

.

Ιουστίνη μας,
Στο νησί σου, που είσαι τώρα για λίγο,

ρίξε ένα σημάδι στα κύματα,
κάποιο μπορεί να φτάσει στον Αιγιώτικο κόλπο, 

σίγουρα 

και στην Αρχαία Ελίκη,

για τα χαιρετίσματα.

Με την αγάπη μου,

κι ευχές για "Καλό Μήνα",