(Φωτο-σύνθεση Υιώτας. 2018)
Ο ΛΥΚΟΣ
(από το "Κερύνεια Δάκρυα" εκδ. ΔΕΘΣ, Καναδα-ΝΥ, 2003, σελ. 33)
Τον λύκο, πώς θα μπιστευτείς
σαν γεύτηκε την σάρκα από κορμί Ελληνικό;
Κοίταξε πώς την θράκα
με υπομονή και σχέδια
κρυφά την συνδαυλίζει
για να σε ψήσει ζωντανό
και να πανηγυρίζει.
Ξύπνα, Ελληνο-Κύπριε,
στάσου στητός και σκέψου
πως έχεις Μάνα κι Αδερφή!
Με το στεφάνι στέψου της Κύπρου,
της Πατρίδας σου,
που κλαιει μαραζωμένη,
που το κορμί της σπαρταρά
κι όλο από σε προσμένει,
-ευθυτενής, περήφανος για την καταγωγή σου-
να φέρεις πάλι Λευτεριά
στην μοιρασμένη Γη σου.
(φωτοσύνθεση Γιώτας. 2000)
***********************************
"Άκουσε την διάλεκτο της θάλασσας.
Αντηχεί τον κόσμο που παραμιλάει."
Γ.Σ.
***********************************
ΥΓ.: ..έχουν περάσει 18 χρόνια από τότε που είχα δημοσιεύσει το "Κερύνεια Δάκρυα", ένα μεγάλο διήγημα, (ως πρώτη ενότητα, μαζί και με την δεύτερη ενότητα:
10 ποιήματα γύρω από την Κύπρο και
16 "γνωμικά-σκέψεις" μου...
Χείριστα τα προηγούμενα ΓΕΓΟΝΌΤΑ τόσων χρόνων, μα ... ακόμη τρις χειρότερα;
ΠΟΥ ΠΑΕΙ αυτός ο κόσμος,
που "βγάζει τα μάτια του" μόνος του;;;
Ας είστε καλά, Φίλοι μου. Ένα ακόμη "παρών", των ανησυχιών που δεν έχουν σταματήσει.