Ο ΛΥΚΟΣ

(Φωτο-σύνθεση Υιώτας. 2018)

Ο ΛΥΚΟΣ
(από το "Κερύνεια Δάκρυα" εκδ. ΔΕΘΣ, Καναδα-ΝΥ, 2003, σελ. 33)

Τον λύκο, πώς θα μπιστευτείς 
σαν γεύτηκε την σάρκα από κορμί Ελληνικό;
Κοίταξε πώς την θράκα 
με υπομονή και σχέδια 
κρυφά την συνδαυλίζει
για να σε ψήσει ζωντανό
και να πανηγυρίζει.

Ξύπνα, Ελληνο-Κύπριε,
στάσου στητός και σκέψου
πως έχεις Μάνα κι Αδερφή!

Με το στεφάνι στέψου της Κύπρου, 
της Πατρίδας σου,
που κλαιει μαραζωμένη, 
που το κορμί της σπαρταρά
κι όλο από σε προσμένει,

-ευθυτενής, περήφανος για την καταγωγή σου-

να φέρεις πάλι Λευτεριά
στην μοιρασμένη Γη σου.

(φωτοσύνθεση Γιώτας. 2000)

***********************************

"Άκουσε την διάλεκτο της θάλασσας.
Αντηχεί τον κόσμο που παραμιλάει."
Γ.Σ.
***********************************

ΥΓ.:  ..έχουν περάσει 18 χρόνια από τότε που είχα δημοσιεύσει το "Κερύνεια Δάκρυα", ένα μεγάλο διήγημα, (ως πρώτη ενότητα, μαζί και με την δεύτερη ενότητα: 
10 ποιήματα γύρω από την Κύπρο και 
16 "γνωμικά-σκέψεις" μου... 

Χείριστα τα προηγούμενα ΓΕΓΟΝΌΤΑ τόσων χρόνων, μα ... ακόμη τρις χειρότερα; 
ΠΟΥ ΠΑΕΙ αυτός ο κόσμος, 
που "βγάζει τα μάτια του" μόνος του;;;

Ας είστε καλά, Φίλοι μου. Ένα ακόμη "παρών", των ανησυχιών που δεν έχουν σταματήσει.

ΤΟ ΓΛΑΡΟΠΟΥΛΙ

ΤΟ ΓΛΑΡΟΠΟΥΛΙ
(από τις "Φωλιές του Ήλιου, 1991)

(Σύνθεση Υιώτας, 2018)

Σαν γλαροπούλι λυχνίζω την άμμο.

Μετά την πλημμυρίδα

για καλούδια ψάχνω.

Τον Ποσειδώνα, 

προς τί να εχθρεύομαι

όταν σβήνει τα βήματα

που σαν μικρά αμαρτήματα

της ακτής το πρόσωπο υφαίνουν.

Στων ματιών το βάθος,

του ουρανού το γαλάζιο 

ίδιο 

με εκείνο του ωκεανού.

Υπερξέχειλος ο ήλιος

στις φτερούγες μου κρύβεται,

-αν χρειαστεί να ζεστάνω 

τα ταξίδια

των πλοίων...  Α!

Να μη ξεχάσω τα όνειρα

και τα οράματα...

Συμφωνώ, με εξαίρεση

ένα κάποιο παράπονο:

Αφού, Θεέ μου, 

Κύκνο δεν με έπλασες,

γιατί δεν με έκανες πλουμιστό ακτόπουλο

ή, καλύτερα,

ένα εωθινό αηδόνι;

(σύνθεση Υιώτας, 2007)

*************************************************

Λειώνει ο καύσωνας τα τρυφεράδια του κήπου μου.

 Αυτή είναι η"κοινωνική επαφή" μας... 

Στις ώρες της θλίψης και της απομόνωσης,

φτιάνω μάσκες ...

Σας σκέπτομαι,

σας ασπάζομαι (πάντα, από μακριά...)

κι εύχομαι να είμαστε όλοι καλά.