Η κραυγή του ρόδου: Καλό Καλοκαίρι!

Καλό Καλοκαίρι
Φίλες και Φίλοι μου, όλοι αγαπημένοι.
Μέχρι και η Πανσέληνος ήρθε πιο κοντά μας, να μας το πει...
Όπου κι αν μείνετε, όπου κι αν πάτε, να είστε καλά!
Εμείς;  Εδώ, κι επί τα αυτά!

Χαρούμενη που ... επέστρεψε το Ιντερνέτ!
Αλήθεια, ΤΙ ΕΛΛΕΙΨΗ ΚΙ ΑΥΤΗ!!!!!!!!!!!!!!!!! ( ...και μη γελάτε! Να μή σας τύχει! διότι τότε θα διαπιστώσετε το χρόνο... το χρήμα ... και τη σιωπή...)

Θα επανέλθω, σίγουρα (!!!)
Υιώτα

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ, Πατέρα! με ένα Βιβλίο-ΔΩΡΟ από την Πατρίδα !

ΤΙ ΩΡΑΙΟΤΕΡΟ ΔΩΡΟ για την *Γιορτή του Πατέρα*!
μάλιστα από την Πατρίδα! Του αγαπητού Φίλου μας
Στρατή Παρέλη: ΠΕΡΙ ΟΥ Ο ΛΟΓΟΣ, Αθήνα 2012-13.

     Ο... Στρατής, στον...Στρατή!

Κι οι δυο Πατεράδες, αγαπημένοι, στην παγκόσμια αυτή εορτή ... εορτάζουν την Αγάπη.

Όταν, όμως, ο Φίλος Στρατής, στέλνει στον δικό μου... Στρατή, τον Δημήτρη,

έναν αμφορέα γεμάτο ψυχή και καρδιά εύγλωττη!!!
διπλή η χαρά, 
Φίλες και Φίλοι μου!

Πριν συνεχίσω,
επιτρέψατέ μου να διευκρινήσω ότι... έβαλα στο εξώφυλλό του
-δίχως να τον ρωτήσω-μερικά από τα κογχύλια μου, 
κειμήλια πατρίδας από την ακτή της Αρχαίας Ελίκης .....
Σίγουρα έχουν κρατήσει στα βάθη της καρδιάς τους μυστικά από την αεικίνητη Ελληνική Θάλασσα, ιδίως εκεί, στην αγκαλιά του Αιγαίου...
Αν δε, προσπαθήσετε θ΄ ακούσετε τα  πόσα ακόμη έχουν να συμπληρώσουν από εκείνα που δεν είναι δυνατόν να αναφέρω εδώ... 
είστε πράγματι φίλοι της ποίησης.

*...Με κατοικούν αγωνίες- οι τοίχοι μου

μισογκρεμισμένοι αφήνουν

να πλεονάζει συμπέρασμα

θλίψης... *  

γράφει ο αστείρευτος ποιητής Στρατής, με τις μοναδικές ενοράσεις του,

για να εκφράσει το βασανιστικό πάθος της δικής του αγωνίας για τον ακατανόητο πλέον κόσμο που τον (μας) περιβάλλει. 

Γράφει ακατάπαυστα! Και το ξέρει! μα δεν μπορεί να κάνει διαφορετικά! 

Κάθε στιγμή είναι για εκείνον μια πρόκληση. 

Κάθε λέξη, του ζητά με εμμονή μια ξεχωριστή άλλη λέξη που δεν έχει δει το φως της να λάμπει κατά πως ο ποιητής σκέπτεται. Προχωράει σαν τον ανθρακωρύχο να ανακαλύψει στο βάθος της σύραγγας το ανείπωτο, το ξεχασμένο-κοιμισμένο θάλεγα νόημα της, και με ευαίσθητα χέρια να μας το παρουσιάσει τόσο προσεχτικά που να μοιάζει εύκολη νόηση. 

Θέλει να απλοποιήσει ένα λαβύρινθο πρόσβασις για να επικοινωνήσει με τον Ανθρωπο!

*...στα γραφτά μου ξοδεύονται όλα: 

οι λέξεις, τα αισθήματα, οι θλίψεις 

και ο θάνατος.

Μόνο τις αλήθειες γυρεύω.*

κι αλλού:

*... πίνεις νερό που ξεδιψάει την δίψα

αλλά η δίψα ξαναγεννιέται.

Τιποτένιες οι ματαιοδοξίες σου.

Κανείς δεν φτάνει πουθενά.

.....

Η ζωή προχωρεί κι είναι αδυσώπητη...

....

Μπορεί ένας θεός να σ΄ελεήσει

κάνοντας την καρδιά σου βωμό...*

Κι είναι ένας πολυταξιδεμένος -λόγω εργασίας του- ο Στρατής.
Δεν υπάρχει τόπος που να τον έχει επισκευτεί και να μην τον καλο-ερευνήσει, με αίσιο για μας αποτέλεσμα, την γραφή ενός μεστού ποιηματός του. Ξεχωριστή καταγραφή που την επαινείς!

Ένα λευκό τριαντάφυλλο

για τον Φίλο-Ποιητή, Στρατή,

για τον δικό μου Πατέρα-σύζυγο, Δημήτρη Στρατή,

και για Όλους,

όσους έδωσαν ζωή για να συνεχίζεται η ΖΩΗ!

Χρόνια Πολλά.

Πάντα με την αγάπη,

Υιώτα

..κυρίες ώριμες, αρχοντικές...

...ήρεμες ώρες για ...μικρές συλλογές

και ...μεγάλες περισυλλογές!

(Φύλλα από τις τριανταφυλλιές που άγγιζαν τα λευκά κάγκελα...)

Ο πολυπόθητος Ιούνης μεταμορφώθηκε σε ξεψυχισμένο Σεπτέμβρη, πέταξε το κόκκινο γεράνι, την κίτρινη τσετσεκιά και την ντροπαλή ντάλια σχεδόν μπροστά στην πόρτα. 
                        Ευλαβικά τα μάζεψα, για σας. Όλους σας.

Μαζί, κι ένα πρόσφατο ποίημα.

Κυρίες ώριμες, αρχοντικές,

άξια θαυμασμού η περιφορά της ομορφιάς σας.
Στο φως του ήλιου, 
συντηρητικές οι εμφανίσεις.
Επιμελώς προστατευτικές. Κυρίως άψογες. 
Φίλη πιστή του σούρουπου η ώρα. 
Σύμμαχος.
Η νιότη ψεύδεται στο ασύστολα γυαλισμένο δέρμα. Λεία τα χέρια. Αδούλευτα. Τα δάχτυλα, φορτωμένα λάμψη αξιοζήλευτη. Αμφισβητήσιμη.
Ευμάρεια ξεδριάντοπη.
Πρόκληση επικίνδυνη σ΄ εποχή απείθαρχη.

Κομψές κυρίες, ώριμες, 
φιγούρες εποχής πρότερης.
Βαριανασαίνουν στις νύχτες τα εφηβικά όνειρα.
Ο Έρωτας εξέπνευσε. Πικροί συμβιβασμοί.
Η αίσθηση στην θύμηση στενάζει. 
Καταπίνει την ειρωνεία του βοριά. 
Συριστική η διάλεκτος της αλήθειας.

Ωραίες Κυρίες,
ώριμες, ο χρόνος δεν γελιέται!
Η κατάκτηση του ανέφικτου, 
προσωρινό τρόπαιο.
Δώστε
της έσω ομορφιάς παράθυρο στον ήλιο!

...κι οι μοσχοβολιστές πασχαλιές, ανεμοδαρμένες στιγμές, σύντομες.

Η περυσινή ρολογιά, ετοιμάζει τα μηνύματά της...

Κι εγώ, πάντα με την αγάπη μου
Υιώτα