Μ έ ρ α Ευχαριστιών.

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ

με σκέψεις ζεστές, 

για όλο

το κόσμο.

Προσευχή από καρδιάς

για το χαμόγελο της Ελπίδας,

σε όλα τα παιδάκια.

Είθε να γίνει 

"Ημέρα των Ευχαριστιών"

η κάθε μέρα

της ζωής.

Υιώτα

Ε Ν Ν Ε Α Χ Ρ Ο Ν Ι Α ΑΡΓΟΤΕΡΑ !!!

(δέκα και χρόνια πριν, στη Δήλο)

ΕΝΝΕΑ ΧΡΟΝΙΑ ΑΡΓΟΤΕΡΑ

από τη πρώτη μου Ιστοσελίδα !!!!!!!!!!!!

Θεέ μου και πώς πέρασαν!!!

(Το Φεγγάρι της αυλής μου!) 

Τούτο το φεγγάρι 

δεν μαρτυράει ΤΙΠΟΤΑ!!!

και εύγε του!!!

Ξεχωριστό, επίμονο στη τροχιά του, αλλοπρόσαλλο στις προτιμήσεις του,

ζαλισμένο από τις γήινες εξερευνήσεις μας,

άραγε πότε θα μας πει: 

"Σταματάτε! Σας βαρέθηκα! 

Νου δεν βάζετε. Καρδιά σταθερή δεν έχετε! 

Τη μια με ονομάζετε γαλάζιο, την άλλη χρυσό, 

κάποια άλλη ματωμένο, σκιερό, άπονο, άδικο, 

καθρέφτη άμοιρης ψυχής, ταψί μπακιρένιο... 

φέτα καρπουζιού... 

χρηματίζεστε -δίχως την έγκρισή μου- ποικιλοτρόπως, 

με έργα, μελωδίες, και τόσα άλλα!

Μετά βίας σας αφουγράζομαι, γίνατε τόσοι πολλοί...   Μέχρι 

που φαντάζεστε ότι θα πατήσετε στο κορμί μου, ότι θα ...χτίσετε, θα πηγαίνετε για εξερευνήσεις... 

ότι θα με κάνετε σαν τον δικό σας τόπο!!! 

Με ρωτήσατε ΑΝ ΘΕΛΩ; 

Αν το επιτρέπω;! 

Αφήστε με να τριγυρίζω στους δικούς μου μονόδρομους,

στα δικά μου μονοπάτια. 

Αρκετά!

 (από το αρχείο του Γαβρίλη: Δημήτρης,Υιώτα, Ιουστίνη, Βάνα, Γαβρίλης)

Από ΠΟΥ ξεκίνησαν όλες τούτες οι σκέψεις;:

Σκέφτηκα να επισκευτώ τις παλιές μου αναρτήσεις

και ...πελάγωσα!

Ξεκίνησα από την πρώτη-πρώτη (κάτω, δεξιά, στη πρόσωψη, με σειρά χρονολογημένη...) υπάρχουν,

και δεν συνέχισα... 

Ολόκληρα βιβλία θα είχαμε γράψει! 

Επισκευτήτε την μόνο αν... αντέχετε!

Τί και ποιον να πρωτοθυμηθώ! 

Τί να διαβάσω και να μην υγρανθούν τα μάτια...

ΤΙ έγινε όλο αυτό το ξέσπασμα; 

όλη αυτή η βαθυστόχαστη σκέψη;

Σκέπτομαι: Συνεχίζουν να είναι τόσο ευαίσθητοι οι "ξενητεμένοι μας;"

ή

κάπου τινάξαμε το κεφάλι ψηλά, 

δήθεν αδιάφορα σφίξαμε τις πηγές και τις πληγές 

και προχωρούμε... 

ΠΟΥ; 

...ο Θεός το ξέρει.

'Ομως, πάντα με την αγάπη μου,

Υιώτα

Δ Υ Σ Κ Ο Λ Ε Σ Ω Ρ Ε Σ (Difficult Hours)

(Φωτο-σύνθεση Υιώτας. "Ματωμένη θάλασσα". 2013)

Αγαπημένοι, 
δύσκολες ώρες μας μουδιάζουν. Τα χείλη τρέμουν, η καρδιά γοργοχτυπάει... ο νους δεν συμμαζεύεται!
Δεν θα αναφερθώ στις τραγικές λεπτομέρειες.
Δεν μπορείς να πεις κάτι που να διορθώσει ή να βοηθήσει... Η οργή, ο φόβος, η αγανάκτηση, μαζί με πολλά άλλα συναισθήματα παραμερίζουν την αγάπη
στην κοντινή μα και στην απέραντη έννοια της.

Θυμήθηκα μια από τις πρώτες αναρτήσεις μου, το 2009, ένα ποίημα που είχε διακριθεί στο POETRY FORUM OF NEW YORK, όπου ήμουν μέλος. 
Σας το παρουσιάζω μαζί με τη μετάφρασή του στην γλώσσα μας, διαπιστώνοντας ότι σχεδόν στα δέκα χρόνια που έχουν περάσει, συνέβησαν τρις-χειρότερα γεγονότα!!!
Μα ΤΙ γίνεται, Φίλοι μου; 
Πιστεύουμε
Προσευχή κι Ελπίδα;
Ο Μεγαλοδύναμος ας βοηθήσει τον Κόσμο. 

(Φωτο-σύνθεση Υιώτας. "Άγρια θάλασσα". 2013)

LIFE IS HOPE

In times of despair, 
with not enough air 
to breathe, with no hope for a better tomorrow, 
where can we shed our sorrow?
Where, can we unload our grief 
when life resembles a boat thrown 
onto a stormy reef?

When tears flood the eyes 
with no rivers to flow into,
when the heart is not a sea 
for tall ships to navigate, 
how 
can dreams go past a locked gate
to find destination and flourish
since 
there is no one to help them perish
and walk straight on solid ground?

How can hope find its erased way around?

But 
LIFE IS HOPE. 
It’s a magical, bright kaleidoscope.

He, who sees it as such and smiles
and is making new paths, 
setting new signs,
he, who is becoming part of new designs, 
lucky he is, fortunate, as those who hear
the voice of God everywhere, 
as those 
who count on God’s blessings and declare:
GOD IS HERE. Do not despair!

Yiota Stratis, 915 Mirabelle Ave., 
Westbury, NY, 11590 
http://astoriani.blogspot.com 
E-mail: astoriani8@gmail.com

(Φωτο-σύνθεση Υιώτας. "Οργισμένη θάλασσα". 2013)

(Υιώτα Στρατή)

ΕΛΠΙΔΑ ΕΙΝΑΙ Η ΖΩΗ

Στις ώρες της απόγνωσης, 
όπου αέρα αρκετό δεν έχει 
ν’ αναπνεύσεις, με ελπίδα ανύπαρκτη 
για ένα καλύτερο αύριο,
πού θα ξαποστάσει η θλίψη;
Πού, την λύπη θα ξεφορτώσουμε 
όταν καράβι μοιάζει η ζωή πεταγμένο σε ύφαλο θυελλώδη;

Όταν τα μάτια δάκρυα πλημμυρίζουν
και ποταμοί δεν υπάρχουν για να κυλήσουν,
όταν η καρδιά θάλασσα δεν είναι 
για ψηλο-κάταρτα καράβια, 
να τη διασχίσουν,
πώς τα όνειρα θα περάσουν 
την κλειδωμένη πύλη
προορισμό να βρουν και να ριζώσουν,
αφού κανείς δεν τα βοηθά να ζήσουν 
κι ευθυτενή σε έδαφος στέρεο 
να περπατήσουν;
Πως σ’ ασημάδευτο δρόμο 
θα προχωρήσει  
η Ελπίδα;

Η ζωή, είναι Ελπίδα. 
Ένα καλειδοσκόπιο
λαμπερό, και μαγικό. 
Κι αυτός που το θωρεί 
και χαμογελάει, 
ανοίγοντας νέα μονοπάτια, 
νέα σήματα,
εκείνος που βοηθά και συμμετέχει 
σε νέα σχήματα,
ευνοούμενος είναι, τυχερός.
Όπως αυτοί όπου αφουγκράζονται 
τη Θεϊκή Φωνή ολόγυρα,
όπως εκείνοι που ελπίζουν 
στην ευλογία του Θεού
και λένε: 
Ο Θεός είναι εδώ. 
Μην απελπίζεστε!
(Νέα Υόρκη. 2009)


Ακόμη και τα ψίχουλα Αγάπης είναι καλόδεκτα
αν έχουμε την παλάμη ανοιχτή να τα δεχτούμε.
Είθε οι δοκιμασίες να σφίξουν τη χαλαρωμένη σκέψη μας. 
Η ενοχή υφαρπάζει τη δύναμη της αντοχής μας.
Αποδυναμώνει την ανθρωπιά στην καρδιά μας.
Δέστε τα δάχτυλα σε προσευχή
πριν γίνουν εκδικητική γροθιά.
ΕΝΑΣ είναι ο Μεγαλοδύναμος. Ευλαβικά, 
ας ζητήσουμε την Αγάπη Του.

Καλή Εβδομάδα.
Υιώτα

ΟΙ ΑΓΑΠΕΣ ΜΑΣ...!!!

"...του παιδιού μας το παιδί,

μας είναι ΔΥΟ φορές παιδί"...

πόσο μάλλον 

όταν είναι δυο, ο εξάχρονος Παναγιώτης-Δημητράκης και ο επτάμηνος Ανδρέας!!! ...εδώ (Λονγκ Άϊλαντ, Νέα Υόρκη)

και άλλες δυο στη Βιρτζίνια !!!

Τα...'εβαλε η μαμά τους στο "Φέις" κι εγώ, 

απλά, τα... αντέγραψα!!!!

Πάντα με την αγάπη μου

"Mario" had a little lamb! 😆

LikeShow more reactions

ΚΑΛΟ Ν Ο Ε Μ Β Ρ Η ... με Αντιγραφή !

( " Η τελευταία Νύχτα του Οκτώβρη. 2017.- Φωτο-σύνθεση Υιώτας, ΝΥ)

ΚΑΛΟ  ΝΟΕΜΒΡΗ

!!!

Είθε να μη μας φορτώσει όσα μας έφερε ο Οκτώβρης.

Η τελευταία μέρα του, 

εκτός από το έθιμο(!) του "Χαλλογουήν", μάτωσε ψυχές και γέμισε φόβο

με τη σκια του θανάτου

στη μεγαλούπολή μας...

Τι κι αν σφαλίζεις τα μάτια να σβήσεις 

τις άγριες εικόνες,

τί κι αν προσεύχεσαι με κλειστά τα χείλη

και δένεις σταυροχέρι το κακό, να φύγει "μακριά" -μα πού θα πάει; Πάλι σε συνανθρώπους...

Στις μοναχικές μου ώρες,

 απομονώνομαι και "δημιουργώ"

να φύγει η κατάρα...

Όπως,

η κάτωθι εικόνα τις τελευταίες ώρες της 31ης του μήνα... ας πάνε και να μη ξανάρθουν!

-.-

(¨Η τελευταία εικόνα του Οκτώβρη, 20117.- Φωτογραφία: Υιώτας)

-.-

"Φυλλομέτρησα" τις σελίδες-αναρτήσεις 

των Φίλων μου

και σταμάτησα

στην αγαπημένη του "Ευρυτάνα Ιχνηλάτη".

ΔΕΝ ζήτησα την άδειά του για να σας την "προσφέρω"

Είναι οι σκέψεις του που με συγκίνησαν, που ταίριασαν με τις δικές μου, και τα γεγονότα 

που δεν με άφηναν να τις προσπεράσω...

Εύχομαι να μη μου θυμώσει...

(Υγ.: την πανέμορφη συμβολική φωτογραφία του δεν μπόρεσα να αντιγράψω... μα αν πάτε εκεί, θα δείτε

τί ακριβώς εννοώ...

Πάντα με την αγάπη μου,

Υιώτα

Τα όσα βιώνουμε σήμερα ως Λαός από τους αφεντάδες μας, ντόπιους και ξένους, δεν χρειάζεται να τα περιγράψουμε ούτε φυσικά να τα επαναλάβουμε. Άλλωστε καθένας μας τα ζει στην καθημερινότητά του, οπότε τι αξία θα είχε να τα ανακυκλώνουμε γενικώς και αορίστως; 

Το δια ταύτα είναι το "τι κάνουμε"!

Οι απαντήσεις πολλές και διαφορετικές, όμως "τα ζητούμενα", η συλλογική τόλμη και η μαζική δράση αντίστασης, παραμένουν μάλλον ισχνά και σίγουρα κατώτερα των αναγκαιοτήτων. Κάποιοι βέβαια "κινούνται" και προς τιμήν τους επιμένουν να αγωνίζονται κόντρα στο τέλμα και το ραγιαδισμό, αλλά οι περισσότεροι εξ' ημών, αντί αυτής της επιλογής, προτιμούμε το εθνικό μοναχικό μας σπορ: τη "σιγουριά της ανάθεσης"! Παραχωρούμε τη ζωή μας σε μεσσίες/μαυρογιαλούρους με την φρούδα προσδοκία ότι ίσως έτσι... σωθούμε, χωρίς ποτέ να αναρωτηθούμε "ποιος θα μας σώσει από τους σωτήρες;"

Το... "ποιοι άλλοι αν όχι εμείς;" παραμένει ακόμη ανεκπλήρωτο με όλες τις γνωστές συνέπειες.

Είπαμε, λοιπόν, να επιλέξουμε ένα σπάνιο δυσεύρετο ποίημα του Ευρυτάνα λογοτέχνη Ζαχαρία Παπαντωνίου (1877-1940) - σαν μια συμβολική απάντηση στη στασιμότητα και την παραίτηση! 

Εξάλλου καμιά φορά μια χούφτα στίχοι λένε πολλά περισσότερα απ' ότι τόμοι ολόκληροι αναλύσεων!

Ιδού:  

Ο βάλτος

«Ξάδερφε!» φωνάζει ο  βάλτος

στο ποτάμι. «Τι όλο τρέχεις

και σταματημό δεν έχεις;

Από μια γενιά κρατούμε.

Κάτσε λίγο να σε ιδούμε.

Στους καλούς τούς συγγενείς

να 'σαι λίγο ευγενής».

Κι είπε ο ποταμός: «Τεμπέλη

ποιος για συγγενή σε θέλει;

Μη θαρρείς πως είσαι κάποιος

έτσι ακίνητος και σάπιος;

Παρακάλεσε να φύγω

μήπως άσχημα βρεθείς.

Αν έρθω κοντά σου λίγο

χάθηκες! Θα κινηθείς».

"Ευρυτάνας ιχνηλάτης"