28 Μαρ 2009

ΕΝΑΣ 'ΦΙΛΟΣ ΚΑΡΔΙΑΚΟΣ' ΑΠΟ ΤΟ ΤΕΝΝΕΣΙ΄


«Μα πώς μπορώ να μην θυμάμαι τα παλιά;
Αφού μέσα τους η ζωή μου είναι βαλμένη
όμως θα στριμώξω στης ψυχής μου τη γωνιά
ό,τι η θύμηση πόνο μαζί της φέρνει».
Σπύρος Δαρσινός

03/28/09
(Από ΤΟ ΑΡΧΕΊΟ της Υιώτα Στρατή, ΝΥ)

Γεια σας, Φίλες και Φίλοι!

Μετά από ένα μήνα και τέσσαρες μέρες(!)
επιστρέφω σ’ αυτή τη σελίδα και σας ομολογώ ότι την …νοστάλγησα! Μπήκε κι Άνοιξη κι ούτε που την κατάλαβα! Ανεμοδαρμένη! Όμως, εκείνα τα σοφά μάτια των δέντρων, λες και ειδοποιήθηκαν, φούσκωσαν κι είναι έτοιμα για το μεγαλοπρεπές καλωσόρισμά της.
Φυσικά, εσείς που δεν μένετε στο βορειο-ανατολικό… μέρος της Νέας Υόρκης, όχι μόνο Άνοιξη έχετε δει μα και καλοκαιρινές ημέρες, αφού από φίλους είχα φωτογραφίες τους μέσα στη θάλασσα!
Μα πάλι δεν σας άφησα παραπονεμένους… Βιαστικά, κατά τα μεσάνυχτα, όλο και σας είχα δυο λεξούλες, έτσι για ένα «γεια»…
Τα νέα που δεν είπαμε, λίγα και καλά. Κάτι οι χοροί, μια-δυο λογοτεχνικές εκδηλώσεις… έ, μην περιμένετε και πολλά!
Λίγοι είμαστε, μεγάλες οι αποστάσεις, πολλές οι υποχρεώσεις, τα παγκόσμια νέα μυρίζουν –εξαρτάται από την… χώρα τους το πώς και πόσο-! κι εκείνη η …κρυφή ψυχολογία της «κρίσης»… πού το βάζετε αυτό! Τώρα, γι’ αυτά, τελεία και παύλα!
Τα «κοντινά καλά νέα»:
Από τον Βόλο, όπου οι μυγδαλιές του κήπου της Κατερίνας λες άνθισαν ειδικά για… μένα (!) –λόγω του ότι εκείνη πήρε τα βιβλία μου και τα φωτογράφισε πάνω τους, άλλα μαζί κι άλλα ένα-ένα! (τι μεράκι αυτό το «Κυκλάμινο»! Να προσπαθεί, και ν’ αλλάζει εικόνες λες και δεν θα έμενα ευχαριστημένη έστω και με μία!)
Από τον… Βόλο, λοιπόν, ήρθαν απροσδόκητα, τρία βιβλία της Κατερίνας, τα οποία ομολογώ, όχι μόνον ξενύχτησα να τα διαβάσω, μα μου έδωσαν κι εμένα την ιδέα να πάω στον κήπο μου μήπως κι έχει βγει κανένας μενεξελί κρόκος να της ανταποδώσω την «έμπνευση»!
Το τι έκπληξη είχα όταν είδα μια τούφα άσπρες καμπανούλες!
Κι είπα, το κατά την έκφραση της Κατερίνας: «.παπά μου, χαρούμενα νέα, ..χτύπα την καμπάνα… ν’ ακούσει ο κόσμος, κι έλα να δεις στην «Αστοριανή» ποιος είναι ο λόγος»!
1, 2. 3! Και μια «κλεμμένη» φωτογραφία!!!
(Την βιβλιο-παρουσίαση, παρακαλώ, μη βιάζεστε, θα την διαβάσετε στο επόμενο!)