14 Οκτ 2009

Της Κυριακής (11 Οκτ. 2009) τα ... 5 Έψιλον !!!!!


Εδώ είμαστε, λοιπόν, αρχίζοντας με το "Λεύκωμα" και το Πρόγραμμα
του Συλλόγου Αθηναίων, Νέας Υόρκης:

Όλοι, ικανοποιημένοι από την μεγάλη επιτυχία της Εορτής,
και ... με την σειρά, αρχίζοντας από πάνω, μπροστά στην Αίθουσα του Πολιτιστικού
της Αρχιεπισκοπής: Σταύρος Μαρμαρινός, Δημοσιογράφος του Ε.Κήρυκα,
ο Γενικός Πρόξενος Κύπρου, Ανδρέας Παναγιώτου, ο παλαίμαχος τραγουδιστής Παπαιωάννου, η δραστήρια Πρόεδρος του Συλλόγου Αθηναίων Ν.Υ., Χριστίνα Κωστάκη,
ο Δημήτρης Στρατής, η ηθοποιός-σκηνοθέτρια Μάρθα Τομπουλίδου, η Υιώτα Στρατή
-(συγγραφέας-σκηνοθέτις- κ.λ.π. ... του έργου), ο νέος Πρόξενος Ελλάδος Ευάγγελος Κυριακόπουλος, ο κύριος ομιλητής Παναγιώτης Κρεκούκης, η όμορφη Μάρθα Τομπουλίδου, και οι αξιαγάπητες πλέον ηθοποιοί του μονόπρακτου " ΥΠΕΡΤΑΤΗ ΘΥΣΙΑ"
με την μοναδική απόδοση των χαρακτήρων του έργου,
Ηλέκτρα Μαμινάκη και Ιωάννα Χαστά!

Στην επάνω φωτογραφία, η θαυμάσια Γενική Πρόξενος Νέας Υόρκης, κ. Άγη Μπαλτά,
και κάτω, μια αναμνηστική με την ... γράφουσα, Γιώτα Στρατή...

Να οι δύο αγαπημένες μας ηθοποιοί:
η Ηλέκτρα, στο ρόλο της "Κυρίας" ...

και
η νεαρή ταλαντούχος Ιωάννα,
στο ρόλο της "φοιτήτριας" ...
Οι: Ηλέκτρα Μαμινάκη και η Ιωάννα Χαστά, στο κλείσιμο του έργου,
όπου έκαναν το κοινό να συγκινηθεί και να βουρκώσουν μάτια...
Το άλικο κρίνο,
έφερε ..."τύχη" ! από την προηγούμενη μέρα στην προσπάθειά μου (μιας και δεν είναι παρά ανοιξιάτικο) και μαζί με άλλα λούλουδα του κήπου μου συμπλήρωσαν τις δύο ανθοδέσμες που χάρηκαν οι ηθοποιοί μας...
ο Πάνος Κρεκούκης, και πλάι η Χριστίνα Κωστάκη,
όπως παρουσίασε ο μοναδικός Εθνικός Κήρυκας, με τον Σταύρο Μαρμαρινό...
Κάτω, στην πρώτη σειρά οι προαναφερθέντες Επίσημοι, μαζί κι ο Επίτιμος Πρόεδρος του Συλλόγου κ. Ντένης Συντήλας (Κύριος εμπνευστής της γνωστής πλέον Πλατείας Αθηνών, στο
Long Island City (Astoria) NY., με την σύζυγό του, Δασκάλα, κ. Ρίτα.
Στην δεύτερη σειρά, ακουμπισμένη στον τοίχο (!), η δεύτερη κόρη μας Όλγα,
κι αυτή Δασκάλα, και... κάπου στην μέση, το ζεύγος... Στρατή,
σε κάποια στιγμή, στην αρχή της εκδήλωσης ...




Αυτή ήταν, λοιπόν, η ...Κυριακή των 5 Έψιλον:
Υπήρχε: Ε-νέργεια, Έ-κπληξη, Ε-παγγελματισμός, Ε-πιτυχία, και ... στο τέλος Έ-ρωτας!!!
(Πιστεύω, θα θέλατε ν' αρχίσω από το ...τελευταίο "Ε", μα θα ήταν κάπως εγωϊστικό... εκτός του ...προσωπικό!!! άλλωστε, είχα το ... μερδικό μου σε όλα.)
Ο Σύλλογος Αθηναίων -είμαστε Φίλοι και Μέλη για κάμποσα χρόνια- είναι ένας από τους παλαιότερους Συλλόγους. Τα "σκαμπανεβάσματα" στα 8Ο τόσα χρόνια του, ουκ ολίγα, όμως τα τελευταία χρόνια, ιδίως υπό την προεδρία της κ. Χριστίνας Κωστάκη, σημειώνονται εξαιρετικές επιτεύξεις. Σε μία επαίτειο που επαναλαμβάνεται κάθε χρόνο, είναι δύσκολο να έχεις διαφορετική παρουσίαση ενώ χειρίζεσαι το ίδιο θέμα:
της τελικής απομάκρυνσης του Γερμανικού εχθρού από την Αθήνα και γενικά της Ελλάδας...
Θυμάμαι την μητέρα μου -που εργαζόταν στην τότε ΣΠΑΠ, να διηγείται για τις ολονύχτιες διαδρομές των φορτηγών τραίνων, όπου τα βαγόνια ερμητικά κλειδωμένα με τις σιδερένιες μπάρες και τις πελώριες κλειδαριές, πηγαινο-έρχονταν Καλάβρυτα-Διακοφτό-Αίγιο-Πάτρα- σταματούσαν πολλές φορές -λόγω διασταύρωσης στο σταθμό Βαλιμητίκων- κι ο Θεός ξέρει από πού και πώς διοχέτευαν τα μεγάλα κιβώτια με τους ατίμητους θησαυρούς του Μεγάλου Σπηλαίου, της Αγίας Λαύρας, και άλλων μοναστηριών της Επαρχίας Καλαβρύτων κι Αιγιαλείας...
Αχ! Αυτοί οι πόλεμοι! που... τους ξεχνάμε
(για χατήρι τίνος; και... πάλι "φτου κι απ' την αρχή;!!!")
Μετά από τις αξιοπρόσεχτες και σύντομες (!) ομιλίες, η εκδήλωση έκλεισε με το αναμενόμενο ενδιαφέρον στο βραβευμένο θεατρικό: "ΥΠΕΡΤΑΤΗ ΘΥΣΙΑ" , αναφορικά για την ηρωική απόφαση του εύζωνα-φρουρού Κωνσταντίνου Κουκίδη, ο οποίος, είμαι σίγουρη (!), θα... δάκρυσε μαζί μας αυτό το βράδυ της Κυριακής: 11 Οκτωβρίου, 2009...
Θέμα του έργου: Στοιχεία της ιστορίας και συναίσθημα αποδίδει μια κυρία των 80-82 ετών, συμμαθήτρια του Κώστα Κουκίδη, φίλη της καρδιάς των τρυφερών χρόνων, όπου έφερε στην επιφάνεια τα μεγαλειώδη συναισθήματα αυτού του λεβέντη ήρωα από τα μαθητικά του χρόνια, για να τα παρουσιάσει σε παρόμοια επαίτειο, μέσω του μοναδικού κειμηλίου που κατέχει: ένα γράμμα-έκθεση από το σχολείο τους, όπως και την σημαία όπου κρατούσε σαν αριστούχος σημαιοφόρος, στις τότε παρελάσεις...
Η κυρία Ηλέκτρα Μαμινάκη, στον δύσκολο ρόλο της 80-χρονης κι ακόμα ερωτευμένης με τον Κώστα Κουκίδη, στηρίχθηκε στο ασημί μπαστούνι της για να υψώσει κορμί και όραμα, να ενώσει παρελθόν και μέλλον, κατασυγκινώντας το κοινό, σ' ένα ευτυχισμένο "πάντρεμα" με την λεπτεπίλεπτη πτυχιούχο της υποκριτικής Ιωάννα Χαστά, στο ρόλο της φοιτήτριας, και να γεμίσει υπερηφάνεια την γράφουσα για την ευτυχισμένη στιγμή της πετυχημένης απόδοσης του έργου.
Δεν είναι μόνο να γράφεις. Είναι και να βλέπεις τα λόγια σου να παίρνουν σάρκα και οστά...
να τυπώνουν μια σελίδα μνήμης στο μυαλό των ανθρώπων... να σε κάνουν να προχωρείς στο σκοτεινό διάδρομο της σκέψης μ' ένα κερί ως που να πλησιάσεις και πάλι το φως...
Ήδη, γνωρίζετε ότι αγαπώ και τα λουλούδια...
Το άλικο φθινοπωριάτικο κρίνο, πάρα-πάνω, είναι το φιλί που σας αφιερώνω σε όλους, μα όλους που ακόμη μ' έχετε Φίλη σας.
Γεια σας, προς το παρόν,
Υιώτα
του ... ευτυχισμένου Ηλίανθου,
Αστοριανή
Ν.Υ.

Το μονόπρακτο "ΥΠΕΡΤΑΤΗ ΘΥΣΙΑ" θα το βρείτε εδώ:

8 Οκτ 2009

ΕΝΑ ΓΡΗΓΟΡΟ... ΓΕΙΑ-ΧΑΡΑ

Μπορεί, αυτή τη χρονιά, να μη βγήκαν εδώ, τα δικά μου κυκλάμινα... μα αφού κι αυτά δικά μου είναι, τα στέλνω πάλι στην Κατερίνα μας, με ένα τεράστιο "ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ" για την συνεχή ανάρτηση της Ανθολογίας της ΕΕΛΣΠΗ ( η οποία ας θυμήσω δεν είναι καθόλου... ελαφριά -κι από ...ιδέες αλλά κι από βάρος...) και που η Κατερίνα μας (ΔΕ.ΣΤΑ.ΠΑ.); την πήγε μέχρι το Πήλιο, να ...πάρουν μια "γεύση και οι Θεοί..." Κατερίνα, είσαι υπέροχη! και σ' αγαπάμε, όλοι!
Όσο για τις... βάρκες μου, τα... δύχτια κ.λ.π., δεν μ' αφήνουν να τα ξεχάσω.
Μια ακόμη , λοιπόν, από τα ... ίδια!

Σήμερα, ταξιδέψαμε κατά την... φίλτατη Αστόρια, όπου αν πάτε, θα δείτε περισσότερους ...ανατολίτες να κυκλοφορούν... παρά Έλληνες! Όμως, μιά ...ξαγρυπνησμένη Πανσέληνος μας συνταξίδευε μαζί μας, ενάντια στον ήλιο, κι εγώ, θυμήθηκα ότι η ...προτελευταία κίτρινη ντάλια μου που ήταν τόσο μεγάλη σαν ...πιάτο πορσελάνης... δεν χωρούσε στην εικόνα!

...όσο για το... παπάκι... "...παπάκι πάει στην ποταμιά, πάει να φέρει... τί; το ξέχασα... " και μη μου πείτε! "... άδουλος δουλειά δεν... έχει " και τα ... βάζει με τα... τελευταία αγγουράκια της εποχής!!!! Χαριτωμένα, εντάξει;

Και τώρα, σας αφήνω, περάσανε και τα τελευταία "νέα"... κι ο σύζυγος ζητάει ένα γιαουρτάκι, ...άρα: "γεια-χαρά" γι απόψε,

Πάντα μ' αγάπη,

Υιώτα

Αστοριανή...(!!!)

Ν.Υ.