(Φωτοσύνθεση Υιώτας. Ιούλιος 2017)

ΑΛΚΥΟΝΙΔΑ ΑΣΩΜΑΤΗ

Απέραντοι οι δρόμοι του νερού.

Ρυάκια, ποταμοί, κόλποι, θάλασσες, ωκεανοί…

Ρόδο ερυθρόλευκο η καρδιά. Ζηλεύει. Ταλανίζεται.

 Λυγαριά πρωτάνθιστη στο κατώφλι, θάμπος και

 δάκρυ στα μάτια. Ταξίδι νοερό σε γη αγαπημένη, σε παραλία λατρευτή.

Ασύνορο το όραμα.

Η Τύχη; 

Αράχνη κεντήστρα στον αφρό θάλασσας γήτισσας.

Ο βυθός, κόσμος ανεξερεύνητος. Απύθμενος.

Δεμένη ψηλά, στο κατάρτι, αλκυονίδα ασώματη,

ανεμίζω το όνειρο καταπραϋνοντας τους ανέμους. 

Τροχός, σε αρχέγονη άμαξα,

πού να σταθμεύσεις για την αέναη σπορά.

(Φωτο-σύνθεση Υιώτας. Ωκεάνιοι παλμοί. 2017)

Η Γη, αχόρταγη, για νερό, ιδρώτα, αίμα.

Οι βράχοι, οδόντες διάσπαρτοι άσκοπα, γυμνοί 

στο φως, σκεπασμένοι με μανδύα πράσινο, 
συχνά κρύβουν εντός ύλη πολύτιμη.

Κι ενώ η θάλασσα ανεβαίνει αθόρυβα, 

σκαρφαλώνοντας στο ρεύμα ενάντια,

τα δάκρυα του κόσμου 

βρύσες κρυφές, αστείρευτες, 

ιχνηλατούν δρόμους υδάτινους 
πριν επιστρέψουν στη μάνα-θάλασσα.

(Φωτο-σύνθεση Υιώτας. Ανθισμένη λυγαριά και Ρόδα. Ιούλιος 2017)

Α! Μικρή αλκυονίδα, το μέλλον σου άδηλο. 

Από το ψηλό κατάρτι σου, 

άθελα παρακολουθείς θανατερή ανακύκλωση.

Το όραμα που λάμπει, θαμπώνει το όνειρο στο

βαθύ γαλάζιο των ανθών της λυγαριάς. 

Μειώνει την απεραντοσύνη του ουρανού.

Δειλιάζει στους ανυπόταχτους 

ωκεάνιους παλμούς.

Ανώφελη και η νεανική προσπάθεια 

να πλησιάσεις τον Ήλιο!

******************************************************************************

Με το πορφυρό καράβι μου,

σας χαιρετώ

Φίλες και Φίλοι μου. 

Ας είστε όλοι καλο-τάξιδοι...

Υιώτα

(...από το σεισμό της Βρήσας, 12; Ιουνίου, 2017, Φωτ. Ε.Κήρυκας, ΝΥ)

'Αργησα!!!

Σκεφτήτε, Φίλες και Φίλοι μου, να δούλευα στην ...αναμετάδοση των νέων...

Την ερασμένη Κυριακή, η ΑΣΤΟΡΙΑ μας βρήκε στο 

" Σπίτι των Μυτηλιναίων ". 

Καύσωνας, κίνηση απίστευτη, εικόνα απροσδόκητη... 

Είχαμε αρκετά χρόνια να πάμε! 

Οι χαμηλόμισθοι του Μανχάτταν πέρασαν τη γέφυρα #59  και μετακόμισαν -πού αλλού- στην πολύπαθη Αστόρια (Ν.Υ. Σίτυ)... Στο δρόμο,

πρόσωπα ιδρωμένα, ενδυμασίες πολυποίκιλτες... ελληνισμός λίγος...

Καλεσμένοι στον έρανο του Συλλόγου, για τους σεισμοπαθείς, βγήκαμε τυχεροί στο "πάρκιν"!!!  Λιγοστοί και οι γνωστοί από τους παρόντες καλεσμένους... μόνο τα Μέλη. Φυσικά περίμεναν περισσότερους... είχαν καλέσει κι επίσημους  εκπροσώπους από την πατρίδα, μα πού να πρωτο-πάνε κι αυτοί... όσους...προφτάσουν! 

Η περιποίηση όμως, πολύ φιλική. Οι προσφορές, από ότι έβλεπα, αρκετά καλές. Ας μη ξεχνάμε ότι μέρες σαν κι αυτές, πολλοί έχουν ήδη ταξιδέψει στο αγαπημένο νησί τους.

Η προσφορά μου, δωρεά 20 (είκοσι) βιβλίων μου με τον τίτλο: "ΣΑΠΦΩ, η Λέσβια Ιέρεια της Αγάπης" (που το είχαμε παρουσιάσει σε θεατρική μορφή, δέκα χρόνια πριν στην ίδια αίθουσα του Συλλόγου), $10,00 το ένα ή όσο περισσότερο μπορούσαν για τον σκοπό αυτό, μια κρυστάλλινη κανάτα-βαρέλι, να βάζουν το ούζο τους... και $50.00 από τον Δημήτρη.

Προς το τέλος της εκδήλωσης, τους διάβασα ένα αδημοσίευτο ποίημά μου για την ΛΕΣΒΟ (που ακολουθεί)

 και, λόγω περιορισμένου χρόνου, ένα μικρό απόσπασμα του χωριανού τους πολυγραφότατου ποιητή Στρατή Παρέλη, από το βιβλίο του: "Περί ου ο λόγος.."  (δέκα σειρές από τη σελίδα 148)

Είθε να γίνονται περισσότερες εκδηλώσεις όπως αυτή. 

Και το ελάχιστο χρειάζεται...

********************************************

(Υιώτας Στρατή. 915 Mirabelle Ave, Westbury, NY 11590. Τηλέφωνο:

516 8335942 (Blog:astoriani.blogspot.com E-mail:yiotas@optonline.net)

*************************************************************************

ΛΕΣΒΟΣ  (07-09-2017)

Απ’ τη γροθιά του οργισμένου Ήφαιστου,

αλώβητη ξεπήδησες, 

παλάμη χρυσή, μισάνοιχτη, στον Ήλιο, 

λαμπιρίζοντας προκλητικά στη γαλάζια αγκαλιά 

της θάλασσας.

Λέσβος, εσύ, διαμάντι ακατέργαστο στη ροή του κόσμου. 

Υπομονετικά 

κύματα και βοριάδες το κορμί σου σμίλεψαν, 

στολίζοντας με πετράδια ατίμητα τις εποχές που 

δεν λησμόνησαν 

την ουράνια σφραγίδα τους να αποθέσουν. 

Νησί προσφοράς αξιοζήλευτης, 

νησί αρχοντιάς αξιομνημόνευτης, 

τ’ άσπρα καλογυαλισμένα σου βότσαλα εξιστορούν 

αναμνήσεις ακαταχώρητες στις σελίδες 

που πάσχουν 

την ακοή και την όραση να ελκύσουν.

Σαπφικές νότες σε τυλίγουν παντού, 

ποτισμένες στου γιασεμιού το άρωμα, 

στα δε ακρογιάλια σου, 

ψίθυροι πολύχρωμοι έχουν ηχογραφήσει μύθους 

αστείρευτους.

Το πέτρινο δάσος σου, μοναδική ενορχήστρωση 

της ψυχής σου, της αθάνατης. 

Η αγάπη του ήλιου, τρυφερό άγγιγμα στο κορμί σου 

το εύφορο.

Ας τροφοδοτήσεις το Σύμπαν με πνεύμα αλληλεγγύης και

ανθρωπιάς, Λέσβος αγαπημένη.

 Λέσβος αιώνια.

*************************************************************************

...Πώς περνούν τα χρόνια...

Καλό καλοκαίρι, αγαπημένοι μου.

Κάνετε και μερικά μπάνια για ...μας!!!

Σας φιλώ,

Υιώτα

Η ΟΜΟΡΦΙΑ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ!

(Φωτο-σύνθεση Υιώτας. " Η ψυχή του ρόδου". 7-4-2017)

Φίλες και Φίλοι μου,

Όταν οι καρδιές μιλούν, οι ψυχές αγαλλιάζουν.

Αφιερωμένη, 
αυτή η ανάρτηση, σε εκείνους που αγωνίστηκαν για την επικοινωνία ανάμεσα στον δαιδαλώδη κόσμο μας, μέσω της μουσικής, της ποίησης, και του απλού σφιξίματος των χεριών...

ΥΓ. # 1 
Αντιγράφω μέρος από το "σχόλιο" της Κατερίνας στην προηγούμενη ανάρτησή μου.

Της λες ένα απλό "ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ" και σου επιστρέφει χίλια!!!

ΥΓ.#2
Φίλοι μου!!! 
ΚΑΤΑΦΕΡΑ (!!!) για πρώτη φορά να ...μεταφέρω VIDEO στην ιστοσελίδα μου!!!!
Κατερίνα μου, να που η αγάπη σου είναι ενέργεια ...υπερ-ατλαντική... κι αν αργήσεις να το δεις...

                                      

 ΕΔΩ θα είναι.

*************

(Από το σχόλιο της Κατερίνας:
Τα τσακισμένα φτερά, σημαίνει πολυδουλεμένα. Μη μου μελαγχολείς! Υπάρχουν τόσων ειδών πετάγματα! Άκου τον τρανό Βασίλη Σκουλά!

https://www.youtube.com/watch?v=MsOKqbYrG0k

Ήλιος ΘΕΟΣ

Στίχοι: Πάρης Μίτσος
Μουσική: Μιχάλης Νικολούδης
Πρώτη εκτέλεση: Βασίλης Σκουλάς
Άλλες ερμηνείες: Νίκος Ξυλούρης

Σαν το σύννεφο φεύγω πετάω
έχω φίλο τον Ήλιο-Θεό
με του αγέρα το νέκταρ μεθάω
αγκαλιάζω και γη κι ουρανό.

Και χωρίς τα φτερά δεν φοβάμαι
το γαλάζιο ζεστή αγκαλιά
στα ψηλά τα βουνά να κοιμάμαι
στο Αιγαίο να δίνω φιλιά.

Λευτεριά στους ανέμους ζητάω
έχω πάψει να είμαι θνητός
ανεβαίνω ψηλά κι αγαπάω
δίχως σώμα χρυσός αετός.

Και χωρίς τα φτερά δεν φοβάμαι
το γαλάζιο ζεστή αγκαλιά
στα ψηλά τα βουνά να κοιμάμαι
στο Αιγαίο να δίνω φιλιά.

Σαν το σύννεφο φεύγω πετάω
έχω φίλο τον Ήλιο-Θεό
με του αγέρα το νέκταρ μεθάω
αγκαλιάζω και γη κι ουρανό.

Ανάρτηση από τη Κυκλαμίνα στο ΑΣΤΟΡΙΑΝΗ τη Πέμπτη, Ιουλίου 06, 2017   4:08:00 π.μ.

Περιοχή συνημμένων

Προβολή βίντεο YouTube ΗΛΙΟΣ ΘΕΟΣ -ΒΑΣΙΛΗΣ ΣΚΟΥΛΑΣ

ΗΛΙΟΣ ΘΕΟΣ -ΒΑΣΙΛΗΣ ΣΚΟΥΛΑΣ

Κυκλαμίνα <kalokairi08@gmail.com>	6 Ιουλ (Πριν από 1 ημέρα)
προς Εμένα

Ο/Η Κυκλαμίνα άφησε ένα νέο σχόλιο για την ανάρτησή σας "...To ONEIΡO": 

Αγκαλιάζουμε γη κι ουρανό, Γιώτα μου, μ' όλους τους ανθρώπους μαζί και προχωράμε για ΚΑΛΟ, υπόλοιπο ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ!


**************************

Κατερίνα!!!!!!!!!!  Το μισο...κατάφερα!!!!!!  ΗΧΟ  δεν έχει.  
Αν είχα ΑΕΤΟ'  θα τον έβαζα προμετωπίδα!!!
ΚΑΛΟ ΣΑΣ καλοκαίρι,...
Εμείς, εδώ!
Θα σε περιμένουμε.

...To ONEIΡO

(Φωτο-σύνθεση Υιώτας."Τραυματισμένη πεταλούδα" 2000)

Διαβαίνουν οι Μέρες, οι ΄Ωρες, οι Στιγμές, άτια περήφανα στης ζωής το δρόμο. Κυλούν πότε κύματα ήρεμα, συχνά ακατάστατα, εγκυμονούν ωκεάνια θεόρατα, ξετρελαμένα βουνά -λες με μαντίλες αφροκεντημένες, να κόβουν την ψυχή των ναυτικών μαζί και των στεριανών... 
Χρόνου "παιδιά" αχαλίνωτα...
Κι εμείς;
Απλά, προχωρούμε, δυνατοί μέσα στην ύπουλη αδυναμία μας. Ελπιδοφόροι κάτω από την τυφλή μοίρα μας. 
Σκέψεις σαν κι αυτές, μοιάζουν "επικίνδυνες" ειδικά σε μέρες του καύσωνα...  Άτυχοι όσοι έχουν αλλεργία στο ... αίρ-κοντίσιον, δύστυχοι όσοι υποφέρουν από έλλειψη νερού...

Φίλες και Φίλοι μου,

"συνένοχος στις σκέψεις αυτές" είναι μια ξεχωριστή Φίλη, η Κατερίνα., το πασίγνωστο "Κυκλάμινο του βουνού", η δραστήρια, ακοίμητη Βολιώτισσα... Περίπου δέκα χρόνια πριν... είχε αρχίσει να με βοηθάει ιντερνετικά... και μάλιστα κράτησε ένα χώρο στην ιστοσελίδα της "Αστοριανής" με επικεφαλίδα 
ΤΙΜΗΣ ΕΝΕΚΕΝ !!!
Αν σας πω ότι είμαι χιλιο-υποχρεωμένη, θα το καταλάβετε όταν δώσετε λίγο από το χρόνο σας...
Ανοίγοντάς το, διάβασα μια ...ξεχασμένη από μένα συζήτηση μαζί της... με πολλές προσωπικές λεπτομέρειες... 
Αχ! Κατερίνα μου, τα περισσότερα τα έχω ξεχάσει... Λες και είμαι μακρινή ύπαρξη του εαυτού μου...
Αντιγράφω, όμως, το "ΌΝΕΙΡΟ", από το 2008!!! 
ΠΩΣ περνούν τα χρόνια, Φίλη μου...

Βάζω, για σένα, ΤΙΜΗΣ ΕΝΕΚΕΝ, μια φωτο-σύνθεση μου για να σου επαναλάβω μια φορά ακόμη:
 " Κατερίνα μου, ΕΥΧΑΡΙΣΤΏ!"

(δίχως να ξεχνώ την "Λαμπρίτσα μου= Λαμπρινή":

(Φωτο-σύνθεση Υιώτας. Κρινολούλουδα. 2016)

Καλό σου/σας καλοκαίρι,

όπως 

και άλλη μία σε όλους τους 

Αγαπημένους της "Αστοριανής"... :

(Φωτο-σύνθεση Υιώτας. "Η καρδιά της Φρέζιας" 2015)

Φυσικά δεν έχω γίνει τεχνολογικά ικανή στη χρήση της...ιστοσελίδας μου, μα το να λέω και να γράφω "ΕΥΧΑΡΙΣΤΏ", 
όταν πράγματι το εννοώ, είμαι!

Θα συνεχίσουμε, φυσικά, να επικοινωνούμε, έστω με τον αφόρητο καύσωνα, εδώ 
ή και στο γνωστό "Φέϊς-Μπουκ..."

Να είστε όλοι καλά,

Υιώτα

ΤΟ ΌΝΕΙΡΟ

14 Δεκ 2008

Όσο για το «Όνειρο»

Το ΌΝΕΙΡΟ! 

 (Υιώτας Στρατή)

Πώς να γεννιέται τ' όνειρο;
Χιλιετίες τώρα
δεν επαρκεί διάχυτο κάτω απ' το φως του Ήλιου;
Ή προκαλεί
τα τρυφερά στόματα να διαλαλήσουν:

-Διάτρητο τ' όνειρο!
οδεύει προς τη δύση!
Σώστε, 

μαζί μας το όνειρο!

*************************************************

Φίλες και Φίλοι μου,

διάβαζα το ποίημα του Langston Hughes,
προμετωπίδα στο θεατρικό της Lorraine Hansberry
«A RAISIN IN THE SUN»,
-μία μεγάλη επιτυχία του 1988-
Μεταφράζοντάς το, σας το μεταφέρω 

στην "Αστοριανή" :
«Τί να συμβαίνει σ' ένα όνειρο που αντιτίθεται;
Άραγε να ξηραίνεται,
όπως σταφίδα στον ήλιο;
ή εμπυάζει φλογισμένο
έως ότου να τρέξει;
Άραγε βρωμάει
σαν κρέας σαπισμένο;
Ή σκληραίνει και μελώνει
σαν γλυκό σιροπιασμένο;
Μπορεί, απλά, να γέρνει όπως φορτίο υπέρβαρο.
Ή μήπως να εκρήγνυται;»
*******************************************
Και 

καταθέτω, ταπεινά, κάποιες δικές μου σκέψεις:

ΌΝΕΙΡΟ ΣΚΟΤΩΜΕΝΟ

Πού κατοικεί το όνειρο 

σαν άξεστοι το σκότωσαν;
Μήπως σημαία, στοργική, 

τυλίγεται στο σώμα
ονειροπόλου, που έχασε το δρόμο 

στο λαβύρινθο,
κι έτσι αγκαλιά κι οι δυο στη γη,
ως που να επανέλθει κι ένα να γίνει 

με το Φως
που δεν αντέχεται;

******************************

Με την ευχή μου, για ηρεμία του νου και της καρδιάς,

 ΥΙΩΤΑ

ΠΗΓΗ