31 Δεκ 2013

Παγωμένος ΑηΒασίλης!!!


Ανοίξτε τις καρδιές σας! Μαράζωσε ο ΑηΒασίλης! 
Τα παιδιά!!!  Σε ΤΙ φταίνε τα παιδιά!!!
 Τους μιλάμε για Φως και τα κλείνουμε στο σκοτάδι! Ανοίξτε τις καρδιές σας!!!

Τυπικό το "ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ"

Εύχομαι Υγεία, Αλληλεγγύη, Κατανόηση 
και όση γίνεται Αγάπη!
Πάντα φίλη,
Υιώτα

23 Δεκ 2013

...ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ, με Υγεία και Αγάπη

(κλαδάκια από το "ΓΚΙ", το "Άγιο Δέντρο" -όπως λέγεται- που φωλιάζουν τα πετεινά του κήπου μας)

Χρόνια σας πολλά
με Αγάπη
και Υγεία

σε όλες τις Φίλες και τους Φίλους μας 
που γιορτάζουν
ό,τι το καλλίτερο!

Πάντα με την Αγάπη
Υιώτα-Δημήτρης
και η υπόλοιπη οικογένεια μας.

Υιώτα

20 Δεκ 2013

ΥΠΕΡΟΧΟ ΔΩΡΟ ένα βιβλίο : ΟΙ ΑΝΤΙΘΕΤΟΙ του Ντένη Κονταρίνη, ΝΥ


"...Πολλές οι εμπειρίες, πολλά τα δάκρυα, πολύς ο πόνος. ------- Κάποια στιγμή αποφάσισα όλα εκείνα που εμάθαινα διαβάζοντας να τα δώσω και στους άλλους να τα μάθουν. Να τα διαβάσουν. Και διάλεξα τον δρόμο της αφήγησης... Δ.Ε.Κ.  ..."

Κατατοπιστικά τα λόγια του συγγραφέα, μερική αντιγραφή μου από το οπισθόφυλλο του καινούριου ιστορικού βιβλίου του: 
                                                      ΟΙ ΑΝΤΙΘΕΤΟΙ.

"... Ο Εμφύλιος πόλεμος
είναι η πιο μεγάλη κατάρα που μπορεί να δώσει ο Θεός σε μια χώρα...

Ο πόλεμος όπου σκοτώνει ο πατέρας το παιδί, ο αδελφός τον αδελφό... "

"Οι Αντίθετοι" με τον επιτυχημένο τίτλο του Ντένη, τυπώθηκε σε μια καλόδετη έκδοση 2013, από τις εκδόσεις  "Αλφα Πι"  Ροδοκανάκη 7, Χίος.-
 www.alfapiprint.gr    tel.: 22710 41287

Οι εντυπώσεις μου;

Ο Ντένης, 
ο Πατρινός με Κεφαλλονίτικες ρίζες, με ένα πράγματι ενδιαφέρον βιογραφικό ανήσυχου πνεύματος και μια ζωή περίπου 45 χρόνων στη Νέα Υόρκη, όπου
ζει με την οικογένειά του και δημιουργεί συνεχώς, 
είναι ένας δυνατός χειριστής του λόγου.
Στο "ΟΙ ΑΝΤΙΘΕΤΟΙ" είναι πλέον ένας ώριμος αφηγητής όπου ζυμώνει οδυνηρά γεγονότα του 1946, βασισμένα σε ιστορικές πηγές, 
με αναλαμπές και φαντασία, προσφέροντας μεγάλο ενδιαφέρον στον αναγνώστη,
ειδικά στον ομογενή αναγνώστη ως και εκείνους που γεννήθηκαν αργότερα...

Στην Ιστοσελίδα του: ΤΑ ΕΦΤΑΝΗΣΑ
Θα διαβάσετε τα όσα παραλείπω να αναφέρω εδώ...

Ντένη μου,
ένιωσα ξεχωριστή ικανοποίηση για τη δημιουργία του βιβλίου σου.
Αυτή η παρουσίασή του, στην δική μου ιστοσελίδα, είναι χαρά.
Να έχεις επιτυχία και να συνεχίζεις τη γραφή. 
Η ομογένεια χρειάζεται "αφοσιωμένους εργάτες του λόγου". 
Ο καθένας μας με το δυναμικό του.
Ο καθένας μας με την πνευματική του ανάταση.
Προσφέρουμε
εκείνο που η Πατρίδα ποτέ δεν ενδιαφέρθηκε να προσέξει,
 να "αξιολογήσει", να πει ένα "ΕΥΓΕ"!

"Έστω για τα μάτια..." που λένε εκεί πέρα...

Αφηγητές, διηγηματογράφοι, τροβαδούροι του λόγου, λαϊκοί στιχοπλόκοι,
 κι όσοι, σεμνά, βάζουν τη ψυχή τους στο υφάδι των λέξεων,
όλοι έχουν μια θέση στην "εκτός Ελλάδας μικρή Ελλάδα".

Άλλοι, γνωρίζουν τους "κανόνες  της Γραφής",
άλλοι τους μαθαίνουν γράφοντας.

Η Γραφή είναι ΜΑΘΗΣΗ!

Εφαρμογή, κατά το δυνατόν, πάνω στα βήματα των καθιερωμένων.

Τα θέματα, ο τρόπος έκφρασης, φανερώνουν όχι μόνον τη μάθηση
μα και την ψυχοσύνθεση εκάστου. 
Διακρίνεται ο πεπαιδευμένος, 
το ίδιο και ο ανεπίδεκτος μαθήσεως.

Είναι κι εκείνοι που προσπαθούν. Κι αυτοί αξιέπαινοι. 

Να μη ξεχνιέται η Γλώσσα μας. 

Σε άλλους αρέσουν, σε μερικούς δεν αρέσουν.
Όπως γυρίζεται η εικόνα στην τηλεόραση, 
με τον ίδιο τρόπο γυρίζεται και η τυπωμένη σελίδα.

Πεποίθησή μου είναι η αξία της Νέας Γενιάς. Τα παιδιά μας, που εκπαιδεύονται στα Σχολεία και ειδικεύονται στη γραφή και τη ποιότητα της Λέξης.

Ευχή να γνωρίζουν και την Ελληνική, τη Γλώσσα μας, το ίδιο επάξια.

ΚΑΛΕΣ ΕΟΡΤΕΣ
Ντένη μου
και Φίλοι Αγαπημένοι.

Πάντα με την Αγάπη,
Υιώτα


17 Δεκ 2013

...Μάνα Χελιδόνα ...

ΑΓΩΝΙΑ ΤΟΥ ΑΥΡΙΟ 
(απόσπασμα από την “Ελεγεία του Σελινούντα”)

Μάνα χελιδόνα η μνήμη,
σε λατρεμμένους τόπους επιστρέφει.
Άδεια η φωλιά. Οι νεοσσοί, μάλλον σκόρπισαν. 
Χάθηκαν
τα τιτιβίσματα -ήχοι καλόδεκτοι σε ημέρες εύκαρπες.

Ανακαλώ
τους βρυχηθμούς της θάλασσας,
το θανατερό παλιρροϊκό κύμα,
τα ανεξήγητα μηνύματα στις κορδέλλες των φυκιών,
του βυθού το εύρος 
στα χείλη των αιωνόβιων κογχυλιών...

Ριγώ στον ψίθυρο των ασημένιων φύλλων της ιτιάς,
ρόδινη όψη στης αυγής το ξύπνημα.

Ζεσταίνομαι στο φιλί του ήλιου πάνω στα αγρολούλουδα
της κοιλάδας πέραν του αγαπημένου ποταμού, 
τινάζω
απ΄τα νυχτόχρωμα μαλλιά μου τη γύρη των λεμονανθών
στις πρώτες βρόχινες δροσοστάλες...

Πνίγεται η καρδιά στη λάβα προσφιλών αναμνήσεων.
Στη νύχτα της ξαγρύπνιας,
τα πλοία
πληγώνουν τους ωκεανούς των ονείρων.

Η θλίψη δεν επουλώνεται.

Ο νους προσγειώνεται ταραγμένος.
Το κορμί, βαρύ. Η ομίχλη σφραγίζει τα βλέφαρα.

Το κλάμμα ενός μωρού, νωρίς το ξημέρωμα,

προσθέτει στην αγωνία του Αύριο.

============
Φίλες και Φίλοι μου, Αγαπημένοι όλοι.
Παντού οι δύσκολες ώρες... όταν είναι τριγύρω, πιότερο οδυνηρές...
Να είστε όλοι καλά. Με υγεία. Γιορτές να έχετε πρώτα στη καρδιά.
Θα επανέλθω σύντομα.
Με την αγάπη μου,
Υιώτα


10 Δεκ 2013

Απογευματινό προμήνυμα: Tο πρώτο χιόνι ...


Λεωφόρος Μίραμπελλ, Γουέστμπερυ, Λ.Ι., ΝΥ


ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΧΙΟΝΙ

Λύγισαν τα δέντρα στο πρώτο χιόνι.
Οι φτερούγες διπλώθηκαν. Κρύφτηκαν τα φτερωτά.

Η σκέψη συμπλέει στα δρομολόγια του βοριά.
Βαριά η έμπνευση. Αδύναμη 
να σηκώσει
την καταπιεσμένη πραγματικότητα.
Τα μάτια γυαλίζουν στην άσπιλη χιονόπτωση.
Γροθιές κατρακυλούν οι παγωμένες χιονοστιβάδες
από τις άκρες των κλαδιών. Ο χιονοστρόβιλος
χαίρεται
χορεύοντας το δικό του συριστικό τραγούδι.
Η γη, αδιάφορη, καταπίνει ό,τι ρίξεις.
Μαζί και τα μικρόβια...
κι είναι τόσο πολλά...

Ο Ουρανός, αφρισμένος, αναποδογυρισμένος
ωκεανός.
Τις πραμμάτειες συλλογίζομαι, αν θα φτάσουν
κι όταν φτάσουν, πόσο θα κοστίσουν...
Το ταξίδι;
Άστο για νύχτες αστρόλουστες.
Κοντά μας
τόσες θύελλες. Η αντίσταση λυπόψυχη.

Πόσο βαθειά να είναι το πηγάδι της Προσδοκίας...



(Το κρύωμα, 4η εβδομάδα, συνεχίζεται, κάπως ελαφρύτερο.
"Απολαύσαμε" στο στέρνο "πίπιζες ιρλανδέζικες!!!", 
νταούλια και βουίσματα στα αυτιά, 
κορνέτες και ...μπλουζ στη μύτη...
Πρώτη φορά τόση διάρκεια... )

Τα μωρά σκέπτομαι, μαζί και τα παιδιά του κόσμου...

Γιορτές έρχονται. Μάλλον έφτασαν. 
Συσπειρωθείτε γύρω από την Κατανόηση και την Αγάπη.
Σας φιλώ,
Υιώτα







7 Δεκ 2013

...όταν ο Θάνατος ανεμίζει την κάπα του...

(Σχέδιο Υιώτας, .12)

Σκιές τα καράβια που ταξιδεύουμε. Σαθρές οι άγκυρες. 
Τα λιμάνια
αφιλόξενα. Οι ωκεανοί, άδοξο όνειρο.
Ο Θάνατος, συμπλέει πίσω από τον ώμο μας.
Αόρατος.
Αδιάφορος. Αδιάφθορος. 
Αβάπτιστα ποιήματα. Ομίχλη αδιαπέραστη
του "Αχ!" του αδικαίωτου.

Πολλές φορές του ξέφυγα
κι ας ερωτοτροπούσε ο Αδίστακτος...
κι άλλες τόσες καμώθηκα 
ότι τον αγνοούσα 
ως ανύπαρκτο
σαν τριγύριζε ανεμίζοντας τη μαύρη κάπα του
για καρδιακούς μου ανθρώπους...

Αν και το μαύρο του μαχαίρι πορφυρό 
έσταζε αίμα
που το ξέπλενε 
σε λίμνες γεμάτες πίκρα και γόο,
γονυπετής παρακαλούσα να τυφλωθεί, 
δρόμο ν' αλλάξει...

Συμφωνίες δεν δέχεται. 
Παρατάσεις δεν δίνει.
Έχει ένα προσύμφωνο αόρατο
ν΄ανεμίζει επάνω μας...
Η "ώρα" μας; Εκεί. Αδιάλεκτη μοιάζει, 
σε καταλόγους αδήρητους ...

Ο χρόνος, αδιόριστος κι ας εξακοντίζει 
σημάδια
αδιατύπωτα. Η εξουσία του 
αδιαμφισβήτητη. Κι ας δείχνει
πολλάκις αγύρτης.

Στις ξαγρύπνιες μου, ταπεινή,
Τον καληνυχτίζω μ΄ευγένεια.
Μήπως ο ούριος άνεμος τον σπρώξει 
μακριά μας...

(Στον αγαπημένο συμπέθερο, ακόμη ένα υποψήφιο θύμα του) 

Υγεία. Αγάπη. Κατανόηση.

Φίλη σας,
Υιώτα

3 Δεκ 2013

Ξεφλουδίζοντας τις λέξεις...

Ένα δώρο έφτασε χθες στο μπρούτζινο γραμματο-κιβωτιό μας, χαρά ευπρόσδεκτη, ξεχωριστή, όταν πρόκειται για βιβλίο. Μάζεψα, μάλιστα, κόκκινες πεταλούδες μπιγκόνιας, ζαλισμένες από το κρύο πρωϊνό και το καλημέρισα. 
Το φυλλομέτρησα, διάβασα μερικά καυτά άρθρα του, μα γύρισα πάλι στο πρόλογο του συγγραφέα. 
Στην πλέον τρυφερή του αφιέρωση: 
Στον εγγονό του Ιωάννη-Αλέξανδρο:
Αγόρι μου,
το γέλιο σου τον ήλιο σκοτεινιάζει.
Τα μάτια σου είδε η ροδαυγή
και βαριαναστενάζει.

Και νάταν μόνο αυτή του η εξομολόγηση...( σελίδα 11)
" ...τα πρώτα δεκαοκτώ μου χρόνια τα άντεξα μέσα στον κυκεώνα της Αθήνας, στα βάραθρα της κακομοιριάς, της πείνας, του μίσους, των βασανιστηρίων, κάτω από την μπότα των Γερμανών. Τότε, οι άνθρωποι φύτευαν σφαίρες στην καρδιά, αντί λουλούδια στη γη. Μέσα σ' αυτή την ατμόσφαιρα συνετελέσθη η τήξις και η πήξις του μυαλού και του χαρακτήρα μου. Μπήκα σε πειρασμούς πολλούς, μα σύντομα η πλανεύτρα θάλασσα, με πήρε στην αγκαλιά της. Την γεύτηκα ολόκορμη σ' όλα τα μήκη και τα πλάτη, απ' τον Βερίγγειο πορθμό ως την Ανταρκτική. Καριέρα στο Ναυτικό, - σπουδές -έρευνες - ασκήσεις - ποντοπορείες - προαγωγές - περιπέτειες, και ξαφνικά ένιωσα πως γερνάω. Παντρεύτηκα την Ελένη, κόρη Καλύμνιου σγουγγαρά, δημιουργό της κόρης μας της Μαριέλενας.Τη σύζυγό μου όμως ζήλεψε ο Χάρος και κείνη τόσκασε μαζί του. Κι έμεινα μόνος για να θυμίζω φάρο σε κάβο, που του σβήσανε το φως.  ..."
κι ακόμη: (σελίδα 7):
Είχα κάποτε ακούσει πως ο ευκολότερος τρόπος για ν΄αποκτήσεις μερικούς εχθρούς, είναι να λες συνεχώς την αλήθεια. Μ΄αυτό τον τρόπο κατάφερα κι εγώ... να με ξεφορτωθούν κάμποσοι φίλοι και φίλες.
(Είμαι) τύπος ελαφρά εριστικός, σατυρικός, συχνά σκώπτω άλλοτε εμμέτρως κι άλλοτε εν πεζώ, πάντοτε όμως ευθύγραμμος. Σε συμπαιγνίες, ποτέ δεν παίρνω μέρος. Γράφω απονήρευτα και αφιλοκερδώς για να μεταδίδω πάντοτε δωρεάν τα παράγωγα της ανεξάρτητης σκέψης μου.
Έτσι ελπίζω ότι, ανάβω κάποια φτωχά κεράκια, με λίγο έστω φως, στον άναστρο ουρανό μας.
Και δεν θα σβήσουν αυτά τα κεράκια πριν σβήσει το δικό μου.... .... "
...κι είναι το δεύτερο, κατά σειραν, βιβλίο του με άρθρα και ποίηση ...

Κρατώ
ένα πρόσφατο άρθρο του στον Ε. Κήρυκα, ΝΥ, Δευτέρα 25 Νοεμβρίου, ε.ε., από τα πάμπολλα που έχει δημοσιεύσει, με τίτλο: 
"Οι πρώτοι φθόγγοι", εννοώντας την Αγάπη, όπου μετά από μια ανάλυση εκ βαθέων καταλήγει:
"... Παντού και πάντα υπάρχει Αγάπη. Όμως, για να φανερωθεί, χρειάζεται χώμα για να βλαστήσει και νερό να ποτισθεί. Ο άνθρωπος την εγκατέληψε, και τώρα εκείνη μοιάζει με δέντρο δίχως ρίζες! 
Μοιάζει με ιστιοφέρο χωρίς πανιά... Ε.Δ."

Αυτά τα λίγα για τον :"... (Είμαι) τύπος ελαφρά εριστικός, σατυρικός, συχνά σκώπτω άλλοτε εμμέτρως κι άλλοτε εν πεζώ, πάντοτε όμως ευθύγραμμος. "  !!!!

Όμως, μια κάποια στιγμή, θα πρέπει να επανέλθω για τον  Ευάγγελο Διακογιάνη.
Αυτή, ήταν μια παρουσίαση κι ένα ¨"Ευχαριστώ" για το Βιβλίο-δώρο, 
ιδίως σε ώρες... κρυωμένες  που με ταλαιπωρούν...

Κι έρχονται τ' "ΑηΝικολοΒάρβαρα"
κι εύχομαι Χρόνια Πολλά σε όλους...
Πάντα με την Αγάπη, Φίλες και Φίλοι μου,
Υιώτα και Δημήτρης, (ακόμη με την Γρίππη του Λονγκ Άϊλαντ...!!!)