7 Φεβ 2009

Η...καπέτα

Φίλες και Φίλοι της Αστοριανής και του... γελαστού ηλίανθου, σκέφτηκα να σας προσφέρω μια κουταλιά «κεράσι, με λίγη ροδοζάχαρη...» τώρα που τα βράδια δεν έχουν και τόσο ενδιαφέροντα νέα...
Το κείμενο που ακολουθεί είναι ένα ελάχιστα τροποποιημένο –λόγω χώρου- από την ανέκδοτη νουβέλα: "Η νύφη της Πανσελήνου"
Μ' ένα ποτήρι δροσερό νερό, σας το προσφέρω.

Πάντα με χαμόγελο,
Υιώτα


Η... καπέτα
.
Ξεψυχώντας ο Ιούλιος είχε τροχίσει τα δόντια του και τα έμπηγε στη σάρκα.
Η πλατεία έβραζε. Η μελίγκρα στ' αρρωστημένα πορτοκαλόδεντρα και τις
απεριποίητες τριανταφυλλιές είχε φουντώσει. Τα μάτια μου αποτύπωναν
τις γύρω εικόνες, τόσο διαφορετικές από εκείνες του τότε.
-Αργεί, σκέφτηκα. Καλύτερα, να ηρεμήσω...
Το ντύσιμό μου, για την συνάντηση, ένα λευκό ντεπιές, κι ένα καπέλο σε
ξέχρωμο ροδακινί. Δεκαπέντε χρόνια ήταν πολλά για μια αγάπη που κόπηκε
με το μαχαίρι της εγωιστικής αξιοπρέπειας.
Ερχόταν, με βήματα αργά.
-Είναι δυνατόν να περπάτησε, μ' όλη αυτή τη ζέστη; Σκέφτηκα. Ναι.
Μπορεί, για να μη δώσει υποψίες... Και, πώς έχει αλλάξει, Θεούλη μου!
Ξεροψημένος, ξερακιανός, μόνο το κάτω χείλι του διατηρούσε την
προκλητικότητά του.
-Μοντελάκι είσαι, είπε. Πολύ όμορφη!
Λίγο το χαμόγελο. Μικρή η σιωπή.
-Πρέπει να είσαι ευτυχισμένη, έτσι; και... πού είναι ο άνδρας σου;
Να είναι η αντίδραση, ο εγωισμός της ανταρσίας μου στην μη υποχώρηση
της τότε στιγμής; Μέσα μου ζητούσα απάντηση, μα έξυπνα, δεν συνέχισε.
-Πήγαν για μπάνιο... Βγήκα ν' αγοράσω μπαταρία, για τη φωτογραφική μου
μηχανή. Τα καταστήματα είναι κλειστά, κι είπα να σε ανησυχήσω...
Θυμήθηκα ότι εσύ ξέρεις από...μηχανές...
Ήθελα να ξεκαρδιστώ στα γέλια μα σοβάρεψα!
-Κι εγώ ήθελα κάποτε να σε δω... Εμείς, εδώ, τα ίδια! Έχω αγοράσει
κάτι δεντροπερίβολα, αγρότης πλέον, κανονικός...
Έφτιαξε λίγο την καπέτα απ' τ' αραιά μαλλιά του. Ακολούθησε το βλέμμα
μου. Κάποτε περνούσα τα δάχτυλα κι έφτιαχνα "στριφτά σαλιγκάρια"... Τί
ανόητοι που είμαστε, τότε.
-Ναι, το διαπίστωσα, έχεις ξεροψηθεί, είπα. (μα... καρό φθινοπωρινό
σακάκι και καφέ πολιέστερ παντελόνι!!! Αυτός!!! Σκέφτηκα περίεργα.)
Περίμενα να χαμογελάσει λίγο, άλλωστε αυτό ήταν κάποτε η γοητεία του...
-Πώς τα περνάτε πέραν του Ατλαντικού; ξαναρώτησε.
Του έδειξα τ' αγόρια μου, εκείνος τις κόρες του... -Ομορφόπαιδα!
Είπε...Σφιγμένα τα χείλη.
Οι πορτοκαλάδες δεν πρόφτασαν να ζεσταθούν, ούτε και η συζήτηση. Η
ζέστη είχε διπλασιαστεί...
-Πρέπει να γυρίσω, είπα.
Δεν επέμεινε. Δώσαμε τα χέρια, χαμογέλασε και... στο στόμα που κάποτε
άφηνα τα δειλά φοιτητικά φιλιά μου, δυο δεξιά δόντια έλειπαν!
-Αύριο θα πάω στον οδοντίατρο, είπε με φανερή δικαιολογία.
-Αύριο πάμε στο αεροδρόμιο, είπα πετώντας ήδη ξαλαφρωμένη...

40 σχόλια:

Justine's Blog είπε...

Αγαπημένη Γιώτα,
Τί τρυφερό κείμενο για την ακυρωμένη αγάπη. Πόσο οικεία η εικόνα σε όλους, που έχουμε αφήσει στη μέση κάτι έρωτες που σίγουρα θάχαν ξεφτίσει!
Ομορφο και θλιμμένο ταυτόχρονα το σκηνικό της επανεύρεσης με τον παλιό έρωτα, που ευτυχώς έμεινε στη μέση!
Φιλιά Σαββατιάτικα

Αστοριανή είπε...

Φίλη καλή,
δική μου και της διανόησης!

Ιουστίνη μου,

Πότε κιόλας το είδες!
Ξύπνησες με την "καλημέρα" του Ήλιου;
Πάντως, ΚΑΛΟΔΕΚΤΗ η δική σου και μ' ανεβασμένη τη θερμοκρασία στις κρυοπαγιασμένς αυλές μας.
Σήμερα κι αύριο, ανοιξιάτικες μέρες. Είθε να είμαστε όπως σήμερα.
Με την αγάπη μου,
Υιώτα, ΝΥ

cook είπε...

η πλήρης απομυθοποίηση δηλαδη!
εξαιρετικα παρήγορο(και πολύ όμορφο)κειμενο για εκείνους που συνεχιζουν να ονειρευονται ακυρωμενες νεανικες αγαπες...:)

Ανώνυμος είπε...

Γιώτα μου, δεν συζητώ για την γραφή σου!!!
Θα μείνω στο ότι με συγκίνησε η καπέτα σου και μου ξύπνησε πολλά!
Πάντως, είμαι σίγουρη πως ο κύκλος τότε έκλεισε, καθώς και η ανοιχτή πληγή. Εσύ ή η ηρωίδα σου σ' εκείνη την συνάντηση, εγώ και όλοι μας σε κάποια άλλη.
Πάντως, όχι Ιουστίνη μου! Με τίποτα ακυρωμένες αγάπες, οι πρώτες μας! Παλιές, αληθινές, ΝΑΙ!!!
Τίποτα δεν ακυρώνεται σε όσα ζήσαμε, ειδικά στα νειάτα μας!
Να' ναι καλά όσοι βρέθηκαν έστω και για μια μόνο στιγμή, δίπλα στη ζωή μας και στα όνειρά μας!
Καπέτα εννοείς την χωρίστρα; Πού την βρήκες αυτή την λέξη, αστοριανή μου; Δεν την είχα ξανακούσει!
Φιλάκια
Κυκλάμινο

Αστοριανή είπε...

'Ομορφη η Καλημέρα, ΚΟΥΚ, νέα Φίλη της Αστοριανής! Υποθέτω, με το πρωινό καφεδάκι σου και τις συνταγές σου, βρήκες χρόνο και για μια μακρινή ηλιο-χτυπημένη... συνομιλία!
Ξέρεις; Πήγα στο προσωπικο σου "ρεζουμέ" και διαπίστωσα ότι ταιριάζουμε στις προτιμήσεις...
Μ' αρέσει αυτό. Και δεν θα χαθούμε, σίγουρα.
Ευχαριστώ πολύ,
Υιώτα, ΝΥ



κεννυ τζι: Αγαπη για παντα

Αστοριανή είπε...

"ΚΑΠΕΤΑ=καπέτα"

Κυκλάμινό μου,

είναι το στυλ των μαλλιών, με χωρίστρα ή όχι, που είναι κάπως κολλημένο και σχηματίζει "κυματισμούς"...
Πρέπει να είναι τοπική (αλλά χαριτωμένη, μη μου πείτε!) διότι ούτε στο λεξικό δεν τη βρήκα, αν θέλει με ένα ή με δύο "τ"...
Έχεις δει φωτογραφίες με κάτι κυρίες του 1930... με τα τσάρλεστον φορέματα... με τα μαλλιά που "κυματίζουν" ή κάνουν "σκάλες"
δεξιά κι αριστερά... και τα υπόλοιπα τα μαζεύουν σε μικρό κότσο χαμηλά στον αυχένα....;
Μόνο
που σ' αυτή την περίπτωση, εκείνος είχε μαζέψει τα αραιά τσουλούφια του επάνω και αριστερά να καλύψει την επερχομενη καραφλα του... και για να δείξουν "όγκο" τα είχε "κυματίσει" όπως η θάλασσα που έχει λίγο κύμα με τον μαϊστρο..
(πω πω πω ωωωωωωωωωω σκληρές οι γυναίκες, έ;)
Αμ, και η μουσική!
Μη μου πείτε ότι δεν ταιριάζει!!!
Με τίτλο "Αγάπη για πάντα"
ο Κέννυ Τζι μας λικνίζει κι αυτός σε όμορφες αναμνήσεις.

ΟΜΩΣ

με τι να σ' ευχαριστήσω "άγνωστη-γνωστή πλέον φίλη" με το τρυφερό ιστό-όνομα...
"Κυκλάμινο βουνού"
όπου έκανες ολόκληρη ανάρτηση για το δικό μου κείμενο:

"ΚΥΚΛΑΜΙΝΑ" !!!!!

ΕΣΥ, ΔΑΙΜΟΝΙΟ
δημοσιογραφικό, σε παραδέχομαι! ξέχωσες ένα παλιό μου κείμενο,
-καλά, μήπως είχες ποτέ κάνει σ' Επιτροπή διαγωνισμού διηγημάτων... κι είχες κρατήσει τα κείμενα που ξεχώρησαν;
Καλά, καλά, ντε, δεν λέω να αποκαλύψεις τις πηγές σου, μα έκπληξη όπως αυτή!!! είναι πολύ μεγάλο πράγμα για μένα που νομίζω ότι δεν γνωρίζεται η γραφή μου...

Κι όχι τίποτε άλλο...
ΑΛΛΑ
θα σου πω ότι ΟΛΕΣ αυτές οι χαρές, ήρθαν μαζί, στην κατάλληλη στιγμή:
ΑΥΡΙΟ
έχουμε επέτειο 39 χρόνων! (... πως περνούν τα χρόνια, απίστευτο!)
και... μαζί μας,
η φίλτατη φίλη Σοφία,
η κόρη κι ο γιος του Στράτου μας, και πόσοι άλλοι θα έχουν μια ΖΕΣΤΗ μέρα αύριο!
Και πάλι σ' ευχαριστώ, κυκλάμινό μου με το χρώμα του αμέθυστου,
από τη Νέα Υόρκη,
Υιώτα Στρατή.

Φωτεινή S είπε...

Ευχές για την αυριανή επέτειο, αγαπητή Υιώτα!
Θα πρεπε να αναρτάτε συχνότερα κείμενα σας. Είναι τόσο αληθινά!
Μάθαμε και τι είναι η καπέτα!
Καληνύχτα (9,50 μμ) από ένα ζεστό, ζεστότατο Ρέθυμνο.
Ξεπεράσαμε τους 20 βαθμούς σήμερα

Κατερίνα Δε.Στα.Πα. είπε...

Βρε την καπέτα!
Να μη σε νοιάζει, καινούργια μου φιλενάδα που ήμουνα επίτροπος! Πάντως, σε εκκλησία δεν ήμουνα!
Να ζήσετε, αστοριανή μου!!!
Να τα εκατοστήσετε!
Να είστε γεροί και ευτυχισμένοι!
Ευχές για μια αξέχαστη μέρα αύριο!
Φιλάκια!
Όποτε φεύγω θα σε κλέβω, μέχρι να μου κάνεις μήνυση!

Ανώνυμος είπε...

Γιώτα
Λίγο στεγνό ,δειλό,ξεκρέμαστο,ανάβαθο χωρίς συναίσθημα -ούτε καν συγκρατημένο, άχρωμες εικόνες,σαν δύο κουρασμένοι πραματευτές που έσμιξαν στην πλατεία να ανταλλάξουν τις στιγμές που κάποτε είχανε δώσει ο ένας στον άλλον.Ισως,και την διαπίστωση
αν πήραν ή δεν πήραν λάθος ζωή[Το συναίσθημα της νιότης δεν παζαρεύεται με κανέναν υπολογισμό]
Είμαι βέβαιος πως αν διαβαστεί ακέραιο θα έχει άλλη ομορφιά.
Οι αποσπασματικές περιγραφές θέλουν ποσοχή.

Justine's Blog είπε...

Αγαπημένη Γιώτα,
Να τα εκατοστήσετε με το Δημήτρη σου πάντοτε ευτυχισμένοι και γελαστοί, απρόσβλητοι απο την περιρρέουσα ατμόσφαιρα.
Και στα ιωβηλαία σας!
με αγάπη

Αστοριανή είπε...

...Ούτε "γεροντοκόρος" να ήσουν,
Φίλε Σπύρο!!!
Τέτοια γκρίνια που σ' έπιασε βραδιάτικα!!!
Δεν είσαι κοντά, φίλε μου, βλέπεις, για να με μάθεις...
Εκεί στην αντανάκλαση της παγωμένης "λίμνης σου" ο αέρας θα πρέπει να σε ανανεώνει, όχι να μου στενοχωριέσαι για μια

...αστραπή μνήμης,
δεδηλωμένα συμπυκνωμένη
από την αρχή...

Μήπως... ο αντρίκιος σου σωβινισμός
πειράχτηκε κάπου?
"...λίγο δειλό, στεγνό, ξεκρέμαστο (!).....κ.λ.π....."
Μανία ν' αναλύεις το παραμικρό!
Αρνητικά νευρικός να παραβγαίνεις μήπως κάτι σου διαφύγει!!!
Ηρέμησε, φίλε μου!
Τίποτε δεν είναι σταθερό. Ούτε και τούτα τα γραψίματα του καθενός μας.
Τα πάντα έχουν τη δυνατότητα της αλλαγής, σ' όποια μορφή κι αν παρουσιάζονται.
Μνήμες σαν κι αυτή, μοιάζουν
σαν τον φλοιό κορμού που μπορεί να σπάζει κομματάκι κομματάκι, να ξεφλουδίζει, για να φανεί ο κυρίως κορμός δυνατότερος κι υγειέστερος..

Α! Στη βιασύνη σου,
δεν είδες ούτε το ...
κλαδί μυγδαλιάς, να πεθυμήσεις πατρίδα, ούτε απόλαυσες την θαυμάσια μουσική του Κέννυ Τζι με το "αγάπη για πάντα..."
Χαιρετισμούς
από μια ζεστή, με ψιλόβροχο
Νέα Υόρκη...
Υιώτα (Αστοριανή, και ...κάτω απ' τ' αυλάκι!)

Αστοριανή είπε...

Ιουστίνη μου,
Τίποτα "από την περιρραίουσα ατμόσφαιρα" δεν ήταν δυνατό να χαλάσει την όμορφη βραδιά στην Αστόρια, στο χορό των "Αργοναυτών" καλεσμένοι!
Ο Δημήτρης, το ξέρεις, είναι δεινός χορευτής κι εκείνο το ζεμπέκικο, με τις κλασσικές του στροφές, είναι το αγαπημένο του.
Ευχαριστώ για τις ΕΥΧΕΣ σου, καλή μου.
ΥΓ.:
Δεν είδα κάτι νέο από τη Ζυρίχη-Ιταλία κλπ στο Μπλογκ σου. Τι εκπλήξεις μας ετοιμάζεις?
Με "αγάπη για πάντα" του Κέννυ Τζι,
-σου (σας)το αφιερώνω-
Υιώτα, ΝΥ

pylaros είπε...

Διαχρονική η ομορφιά σου αγαπητή Υίωτα,
Καπέτα λέγαμε στα μαλιά την καμπύλη που είναι πίσω από το "κοκοράκι" χτένισμα μαλλιών στα αγόρια, ή και τη χωρίστρα.

Για την επέτειο, δεν το ξέραμε ε! τι να πω; να ζήσετε με το Δημήτρη να τα κατοστήσετε. Ευχές

Γαβριήλ

Ανώνυμος είπε...

Γιώτα
Τώρα είμαι διπλά θυμωμένος "γεροντοκόρος" Γιατί ενώ ο "κύριος κορμός σου" με έχει συνηθίσει στο τέλειο,τώρα βρίσκεις δικαιολογίες στην,τυχαία γιά μένα, ατέλειά σου .Και λες"τίποτα δεν είναι σταθερό ,όλα είναι όπως ο "φλοιός" που αλλάζει"
Σαν να μου λες οτι σκονταύτεις για να πάρεις φόρα.
Οι "φλοιοί αλλάζουν" όχι για να φανεί ο υγειέστερος κορμός αλλά ξαναντυθούν έναν άλλον πιό υγιεινό.
Κί'όμως,θα ταίριαζε πιό πολύ στη σπουδαία μας ποιήτρια ΓΙΩΤΑ ΣΤΡΑΤΗ να ελεγε "Ναι ,ήθελε λίγο πιό πολλή δουλειά η διασκευή "
Τα "γραψίματά σου "δεν είναι του "καθ'ενός" Μένουν !

Δυστυχώς,δεν πιάνει την μουσική το κοπουτερ μου.Αλλα μην περιμένεις να καλοπιάσει η μουσική τους γεροντοκόρους[και δεν το βάζω σε εισαγωγικά ]

δεσποιναριον είπε...

Τι ομορφη ιστορια Υιωτα! Περασα να αφησω τις ευχες μου για τηνη επαιτειο σας. Να ειστε παντα μαζι και ευτυχισμενοι για πολλα πολλα χρονια.
Σε φιλω πολυ!

Αστοριανή είπε...

Έλα, Φωτεινή μου, κι έστειλες τον Ρεθυμνιώτικο όμορφο καιρό στην Αστοριανή της ΝΥ!
Για δύο μέρες πήγαμε πάνω από το κανονικό και ξανακατεβαίνουμε...
Ευχαριστώ για τις ευχές σου, καλή μου.
Θα τα πούμε πάλι.
Υιώτα

Αστοριανή είπε...

Γεια σου, Φίλε Γαβρίλη, λεβεντιά!
Πάντα με την καλή κουβέντα!
Εκεί διακρίνεται η καρδιά που έχει ωριμάσει στις τόσες αντιξοότητες της ζωής.
Εκεί διακρίνεται και η ωριμότητα της σκέψης.
Ευχαριστούμε για τις ευχές, Φίλε μας. Αν σκεφτείς
πόσο κοντινή είναι η περιπέτεια της υγείας του για επίσημα 33 μέρες στο Νορθ Σσόρ Ηόσπιταλ... συν την υπόλοιπη ανάρρωση,
πράγματι αυτή η επέτειος είναι από τις πλέον γλυκιές.
Όλα έχουν σημασία, ειδικά σε μας που οι σκέψεις τριβελίζουν στο μυαλό μας ... μα η υγεία μαζί με την αγάπη έχουν την πρώτη θέση στη ζωή.
Γεια σου, χαιρετισμούς
στην Ορτανσία σου
Υιώτα

Αστοριανή είπε...

Ευτυχώς, Σπύρο μου,
που εσύ, τουλάχιστον, αντιλαμβάνεσαι τον λίγο "πιπεράτο" τρόπο του διαλόγου μου. Κάποιοι άλλοι, ίσως άνοιγαν νέο πόλεμο των... θάμνων!
Το κάθε νόμισμα, έχει δυο όψεις.
Δεν θα με πείσεις όμως με τις ευγενικές δικαιολογίες σου, για την... ταπεινότητά μου. Ξέρεις πολύ καλά ότι εγώ εκτιμώ περισσότερο τα σταράτα λόγια όπως (π.χ.):
-Υιώτα, δεν με ικανοποίησε το κείμενο, διότι..:
είμαι Ανδρας και θα με πονούσε αν μια παλιά καρδιακή φίλη με είχε δει τόσο διορατικά κι απόμακρα...
Πήγα να την συναντήσω,(πλύθηκα, ντύθηκα (!), έφτιαξα και την καπέτα μου να μη φαίνεται η ... τριχωτή προδοσία...) κι εκείνη, όμορφη σαν... μοντελάκι, με τον αέρα της υπερατλαντικής γοητείας... φανερά ευτυχισμένη,
με βρήκε χωριάτη, μαυροκαπνισμένο απ' τα κλαδέματα και φανερό το πρόσφατο οικογενειακό επίπεδο, αφού έπρεπε να περπατήσω μέσα στον καύσωνα, για να πάω στην πλατεία...
εκείνη, με το ροδακινί καπέλο και το άσπρο ντεπιές, κι εγώ με τα "καλά μου" του χειμώνα...
εκτός που τα μάτια της πέσανε στα δυο μου δόντια... "
Φίλε Σπύρο,
αν αυτές κατ' εσέ, είναι "στεγνές εικόνες... ξεκρέμαστες , ανάβαθες, αν αυτά είναι ρηχά συναισθήματα,"
αν
αυτός είναι ο κορμός που μετά βίας στέκεται στο ύψος του... και ζητάει την υποστήριξη του φίλου για να αναθεωρήσει την υποδομή και να φτάσει στην τελειότητα (που πάντα είναι τρωτή, κατά την γνώμη μου) τότε
κάπου η ... χτεσινή,
ίσως και η αποψινή πανσέληνος (την είδες; σε κατακάθαρη νύχτα)
θα σε μαγνήτισε και ο νους σου θα γλύστρησε στον καθρέφτη της λίμνης, πίσω από το σπίτι σου...
Φίλε μου,
δεν είσαι γεροντοκόρος!
και οικογένεια έχεις και ωραία γυναίκα, τη Σοφία μας, έχεις...
Λίγη γκρίνια,
με τους... α-λογοτέχνες, μπορεί, να σε κουράζουμε λίγο, μα ΜΗ ξεχνάς ότι κι όλα αυτά είναι ένα ξέσπασμα, ένα είδος θεραπείας...

Αφού δεν ακούς, λοιπόν,
την θαυμάσια μουσική που σας χαρίζω, πήγαινε και κοίτα το κλαδί της μυγδαλιάς,
όπου σαν μικρή παρθένα θα σε μεταφέρει σε άλλες πρώτιστες ώρες...
Με μια πράγματι πανέμορφη
Νεο-Υορκέζικη Πανσέληνο,
απόψε μεταλαβαίνω στις αναμνήσεις της Επετείου μας.
"Λοβ φορ εβερ..." όπως λέει και ο Κέννυ.
Υιώτα (Αστοριανή)

Αστοριανή είπε...

Δέσποινά μου,
Ευχαριστώ για την επίσκεψη, καλή μου, όσο και για την μοναδική σου ψαρο-συνταγή μα και την γλαφυρή σου αφήγηση στην ιστοσελίδα σου...
Πολύχρονη κι εσύ.
Σήμερα, το μεσημέρι, έφτιαξα πατάτες, αγκινάρες, και "μίτμπωλς" με αυγολέμονο, λεμονάτο στήθος κοτοπουλάκι με ρύζι κρεμώδες... κι οι εγγονές μου γοητεύθηκαν.
Μυρωδάτες ευχές και ... σκέψεις,
από ζεστή Ν.Υ.
Υιώτα

Ανώνυμος είπε...

"Ομορφη σαν μοντελάκι με το ροδακινό καπελο ,τον άσπρο ντεπιέ και τον αέρα της υπερατλαντικής γοητείας και φανερά ευτηχισμενη"
[αυτή ήσουν εσύ,με τα δικα σου λόγια ]
Για εκείνον μου λες ,πως θα έπρεπε να πω εκείνο και εκείνο.....

Μα εγώ δεν ξέρω τι σκεύτηκε αυτός ο "ανδρας" Γιατί εσύ δεν μου τον γνωρισες μέσα του .
Κι από σένα γνώρισα μόνο την εξωτερική σου ,κομψή εμφάνιση .
Γι αυτήν όμως πήγες ?
Που είναι το συναισθημα? Το δικό σου το συναίσθημα εννοώ,που κάποτε ένιωσες γι'αυτόν . Κοίταξες μόνο τα δόντια του ,τα ρούχα του,την καράφλα του.....
Τα μάτια του τα κοίταξες ? Να δεις τον άνθρωπο[όχι τον εραστή] που κάποτε αγάπησες ?
[Εδώ βρίσκω το ανάβαθο,γιατί εσύ είσαι συγραφέας ]
Νομίζω πως,από μένα τουλάχιστον , δεν έχει νόημα μιά πάρα πέρα συζήτηση στο ίδιο θεμα .
Σπύρος
Υ.Γ.Και κάτι τελευταίο ,υπάρχουν δύο τρόποι για να βοηθήσεις ένα δέντρο που "μετά βίας στέκεται όρθιο" Ο ένας είναι να του χαιδεύεις τον κορμό και ο άλλος να του βοηθάς τη ρίζα.Εγώ προτιμώ να κάνω το δεύτερο σε καρποφόρα δέντρα .

Εύχομαι σε σένα και στον Δημήτρη, για την επέτειο του γάμου σας, χρόνια πολλά ,μα πάρα πολλά,και όλα ευτυχισμένα.

Unknown είπε...

Πέρασα να αφήσω μια καλημέρα κι έπεσα πάνω σε τούτο το κέρασμα και γλυκάθηκα!

Πολύ μου άρεσε!

Καλημέρα!

:)

Ανώνυμος είπε...

Γιώτα και Δημήτρη,
Και στα ΑΔΑΜΑΝΤΙΝΑ! Πάντα αγαπημένοι και γεροί.
Όσο για τις παλιές αγάπες, όσο και ξενέρωτες να είναι,
αφήνουν πάντα ένα αίσθημα..Ψάχνω να το βρω, τι είδους αίσθημα.
Χμ,.. αν έπαιρνα να φτειάσω ένα σάντουιτς με υλικά από απωθημένα συναισθήματα..να πούμε ρέγγα, μαγιονέζα, ελιές και σύκο μαρμελάδα.
Ε,..Δεν θα είναι και άσκημο.
Και πάλι ΧΡΟΝΙΑ ΣΑΣ ΠΟΛΛΑ ΚΑΙ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΑ
Βάνα.

Αστοριανή είπε...

-Βάνα μου! Μεγάλη μαγείρισα! Να σε χαιρόμαστε! (αυτά τα είπε αυθόρμητα ο Δημήτρης. Και με κάνατε να γελάσω μεσάνυχτα και με μια ολοστρόγγυλη σελήνη...)
Λες, όλους να μας πειράζουν τα ...κύματά της;
Σ΄ευχαριστώ, καλή μου, για τις ευχές. Ο Δημήτρης τώρα, είναι...καλύτερα από μένα. Χόρεψε προχθές στους "Αργοναύτες" κι έσκισε... που λένε. Paw gia ypno!
Θα σε δούμε την Κυριακή, στον "Ηφαιστο", ελπίζω.
Με αγάπη,
Υιώτα.

Αστοριανή είπε...

"Yes Sir!"
Yes, my friend, Spyro!

Αυτό το..."καρποφόρα" πολύ μου ...άρεσε!

Πάλι καλά που... φροντίζεις τις ρίζες μου...
Μπορώ, φίλε μου, να ζητήσω να βάλεις γύρω-γύρω μαργαρίτες ώστε όταν ανθίζουν (κι εσύ με...μαλλώνεις) να τις μαδώ και να ρωτώ: - Μ' αγαπά; δεν μ' αγαπά!
Καληνύχτα με μια θεσπέσια Πανσέληνο
και κατακάθαρη νύχτα.
Υιώτα, ΝΥ

iakovos είπε...

Εγώ που μαγεύομαι από τη δημιουργία της Γιώτας, εγώ που ψάχνω όπως πολλοί τον εαυτό μου μέσα απ' αυτά τα πανέμορφα δημιουργήματα, θα ήθελα να πω ότι όλοι μας οι λογοτέχνες (ακόμη κι αυτοί που πιστεύουν πως είναι αλλά δεν είναι) ζούμε με την αναζήτηση της αλήθειας σε οποιαδήποτε μορφή της. Ο Σπύρος που μίλησε πιο πάνω για αλήθειες, θα ήθελα να διαβάσει και τη δική μου άποψη... Βέβαια και όλοι οι υπόλοιποι που αναζητούν τη φιλοσοφία μέσα από τη λογοτεχνία, ή τη λογοτεχνία μέσα από τη φιλοσοφία = αλήθεια.
http://melbourniotis.blogspot.com

Ιάκωβος

Ανώνυμος είπε...

Ιακωβε,θα διαβάσω την ιστοσελιδα σου τη νύχτα που ξυπνάω.Παντα απολαμβάνω τις σκεψεις σου .

Αστοριανή είπε...

Αγαπητέ μας φίλε Ιάκωβε,
Καλόφερτος πάντα στην αυλή μου.
Χαίρομαι που ο Ηλίανθός μου εδώ, σ' ευχαριστεί.
Έκανα μια σκέψη:
Να μου επιτρέψεις ν' αναρτήσω τις εμπεριστατωμένες απόψεις-σκέψεις σου για την
Φιλοσοφία και Λογοτεχνία
ΚΑΙ σε τούτη την ...απόμερη γωνιά.
Σίγουρα θα φωτίσει και πολλούς κοινούς φίλους.
Ο διάλογος είναι επικοινωνία.
Περιμένω απάντησή σου.
Με αγάπη,
Υιώτα

Αστοριανή είπε...

Φίλες και φίλοι μου,
έχω την ευτυχία να σας παρουσιάσω απόσπασμα του εκλεκτού φίλου και καθηγητή που μένει για χρόνια στην Μελβούρνη, Αυστραλίας, με θέμα:
"Φιλοσοφία-Λογοτεχνία"
Είναι μια ξεχωριστή εργασία και θα είμαι πολύ ευχαριστημένη αν πάτε και συνεχίσετε το υπόλοιπο κομμάτι στο δικό του το blog:

http://melbourniotis.blogspot.com

Ιάκωβε, ευχαριστώ για την μερική παραχώρηση.
Να είστε ολοι καλά. Χαιρετισμούς.
------------------------
....(απόσπασμα, του Ι. Γαριβάλδη:)

Πιστεύω πως υπάρχει κάποια έλλειψη κατανόησης των δύο συγκεκριμένων εννοιών, της λογοτεχνίας και της φιλοσοφίας. Η κατάσταση αυτή αισθάνομαι πως ενεργεί σαν ανασταλτικός παράγοντας στην αποσαφήνιση των κοινών σημείων τους αλλά και διογκώνει την οποιαδήποτε διαφορά τους. Συνάμα δημιουργεί ερεθίσματα στη σκέψη καθώς και ευκαιρίες να γίνει κάποια σύγκριση ή τέλος να μεταδοθούν κάποιες ιδέες.

Στο πόνημα αυτό προσπαθώ να φέρω στην επιφάνεια μερικές ιδέες καταθέτοντας μια συγκριτική άποψη, κάτω από το βλέμμα του συγγραφέα με όση περισσότερη αμεροληψία μπορώ να καταφέρω.
Πρέπει να ομολογήσω πως
για να κάνω αυτή τη σύγκριση πραγματικότητα, χρησιμοποιώ τη φιλοσοφία, που είναι το μόνο μέσο το οποίο κατέχει τα απαραίτητα συστατικά για να δώσει μια συνέχεια και ανάλυση στα φαινόμενα.
Μπορούσα βέβαια να κάνω χρήση
της λογοτεχνίας και χρησιμοποιώντας αλληγορικά μέσα
να φτάσω στο ίδιο αποτέλεσμα, όμως η προσπάθεια ίσως να μην ήταν τόσο αποδοτική εφόσον υπάρχει πιθανότητα να μη γινόταν αντιληπτή.

Το βάθος στο οποίο κανείς μπορεί να διεισδύσει στις διαφορές, ομοιότητες και παρεκτροπές των δύο εννοιών συμβαδίζει, πάντοτε θα έλεγα, σύμφωνα με τις διανοητικές ικανότητες του αναλυτή πρωτίστως αλλά και του αναγνώστη.

Στ' αριθμητικά σημεία που ακολουθούν προσπάθησα να τοποθετήσω ................"

και,
η συνέχεια αγαπημένοι μου,
στο μπλογκ του Ιάκωβου:

http://melbourniotis.blogspot.com

Σας αφήνω γι' απόψε,
Υιώτα

Ανώνυμος είπε...

Αγαπητέ Ιάκωβε,μπήκα στο Βλογκ σου και διάβασα την πολλή ενδιαφέρουσα ανάλυσή σου σχετικά με τη σχέση που υπάρχει,κατά την γνώμη σου, ανάμεσα στην λογοτεχνία και την φιλοσοφία.
Εκανα μάλιστα και ενα σχόλιο το οποίο δυστυχώς δεν πέρασε -
παρ'ολο ότι έχω συνδεθεί με την ΓΚΟΥΓΚΛΙ .
Και βέβαια,καμία σχέση δεν έχει η ανάλυσή σου αυτή με την άποψη που εξέφρασα γιά το αναρτημένο θέμα της φίλης μας Γιώτας.Εκεί,εγώ, εξέφρασα συγκεκριμένη άποψη γιά το συγκεκριμένο θέμα,το οποίο,κατά την γνώμη μου,δεν ντύθηκε με το συναίσθημα που απαιτούσε, και πάλι κατά την γνώμη μου,το θέμα.
Αν λοιπόν αποκαλούμε
"αμπελοφιλοσοφία" μιά άποψη που δεν είναι οπως τη θέλουμε τότε τι να πω ...,..
Υπόσχομαι,δεν ξαναχαλάω ατμόσφαιρες.

Αστοριανή είπε...

Μάτι ουράνιο,
ολοστρόγγυλο
το φεγγάρι απόψε!
Μοιάζει με τ' αυγουστιάτικα
της Αθήνας μας...
που τα πεθύμησα.

Αν και θα το προτιμούσα ταψί μπακιρένιο να...
"ψήσω ένα φίλο" που δεν εννοεί να καταλάβει ότι:
ό,τι κι αν πει ή γράψει...
για τα ...γραμμένα μου,
ΔΕΝ θα πάψω να τον έχω
Φίλο Καρδιακό!!!

(Όμως,
επειδή δεν ξεχωρίζει στην απάντησή του, παραπάνω, σε ποιον ανήκει η έκφραση "αμπελο-φιλοσοφία"
να γράψω εδώ,
ότι είναι δική μου... ή μάλλον τοπολαλιά μας, όπου
αν δεν συμφωνούμε με κάποιον και δεν θέλουμε να φτάσουμε στα άκρα, του λέμε ότι: "αυτά που λέει-με, είναι αμπελο-φιλοσοφίες..."
Βλέπετε,
ο καθένας μας εκφράζεται διαφορετικά για τα "... στεγνό, δειλό, ξεκρέμαστο, ανάβαθο...! κ.λ.π."
Όπως και η συνέχεια
σε σχόλια επί σχολίων για ένα τροποποιημένο απόσπασμα περιορισμένου χώρου και...χρόνου, είναι πράγματι
"αμπελο-φιλοσοφίες"...

Αλλωστε,
από αμπελό-τοπους... (και καλούς μάλιστα) προερχόμαστε, φίλε μου... κι από κει φτιάχνουμε και... πίνουμε και το κρασάκι μας για να ευφραίνεται η καρδούλα μας...
(Τον "έρμο τον...καπέτα", δεν χρειαζόταν να τον κοιτάξω στα μάτια... και να τον αναλύσω...
ήδη την περιγραφή που του έκανα, τη θεώρησα αρκετή για τη στιγμή, τουλάχιστον, εκείνη της συνάντησης...
Περίμενε να διαβάσεις τη... συνέχεια, βιαστικέ μου φίλε,
-αν δεν είσαι "πειραγμένος"
μέχρι τότε!!!)

Τώρα,
το ΘΕΜΑ-ΚΕΙΜΕΝΟ του πανάξιου φίλου μας ΙΑΚΩΒΟΥ, για την
ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ-ΛΟΓΟΤΕΧΝΊΑ,
ΔΕΝ γράφτηκε ειδικά για μένα (για την Αστοριανή εννοώ)
Είναι ένα από τα πολλά που έχει γράψει ο Ιάκωβος και μάλιστα στο Αρχαιολογικό περιοδικό "ΑΘΗΝΑ΄"
θα εντοπίσετε κείμενα που θα τρίβετε τα μάτια σας, (κατά το ρηθέν).

Συμπτωματικός ο χρόνος, και πράγματι θα είναι ευχής έργον να το διαβάσετε στο:
http://melbourniotis.blogspot.com

Με το χρώμα του "Ηλίανθου"
απόψε η Σελήνη, χρυσώνει τις σκέψεις σας για ένα όμορφο αύριο.
Καλή νύχτα, λοιπόν, σε όλους,
Υιώτα

Αστοριανή είπε...

DANA MOU,
γλυκιά!
Πόσο χάρηκα για την "καλημέρα σου" και τα σύντομα ηλιανθόφυλλα που άφησες στην αυλή μου.
Βρήκα κι εγώ λίγο χρόνο και σ' επισκέφτηκα παρ΄ολες τις δύσκολες ώρες που έτυχε να έχουμε.
Είμαστε καινούριοι στην περιοχή του Γουέστμπερυ και ακόμη και οι τυπικές ιατρικές επισκέψεις μας πέρνουν πολύ χρόνο.
Που θα πάει? ... θα συνηθίσουμε!

Θάρθω κι εγώ από "κει" σύντομα να τα πούμε.
Ευχαριστώ, Ντάνα μου,
Υιώτα

Αστοριανή είπε...

*******
Φίλες και φίλοι μου, για τις βιβλικές καταστροφές, στην Αυστραλία, διαβάστε εδώ, το γράμμα του Ιάκωβου:

Αγαπητή Γιώτα,

Οι φωτιές εδώ ακόμη οργιάζουν.
Φέτος είχαμε τις χειρότερες φωτιές στην ιστορία της Αυστραλίας.
Κοντεύουμε τα 200 άτομα που κάηκαν ζωντανοί.
Χιλιάδες σπίτια έγιναν στάχτη.

Ο κόσμος τρέχει να βοηθήσει όπου μπορεί. Κι εμείς που δεν επηρεαστήκαμε και πολύ, λυπόμαστε αφάνταστα για την ανεπανάληπτη καταστροφή αυτή. Χτες το ραδιόφωνο το ελληνικό έκανε έρανο για τους πυρόπληκτους. $140,000 μαζεύτηκαν. Ένα ζευγάρι ελληνικής καταγωγής ανάμεσα στα θύματα που κάηκαν ζωντανοί μέσα στο σπίτι τους.
Ένα ιστορικό χωριό στο οποίο πηγαίναμε διακοπές συχνά έχει εξαληφθεί από το χάρτη.

Τι άλλο να σου γράψω από την απόγνωση που νιώθω.

Όμως τίποτα κακό δεν γίνεται δίχως να υπάρχει και κάτι καλό που να βγαίνει απ' αυτό. Εμείς που επηζήσαμε καταλάβαμε ποια πράγματα στη ζωή έχουν σημασία και ποια όχι τόσο. Καταλάβαμε πως οι μικροπρέπειες και οι ζηλοφθονίες πρέπει να είναι εντελώς ξένες στη σύντομη αυτή ζωή μας.

Ευχαριστούμε για τη συμπαράσταση, έστω και νοερά μας βοηθάει. Ο Ελληνισμός πάντα συμπαραστέκεται στον δοκιμαζόμενο πολίτη του κόσμου, όπου αυτός κι αν βρίσκεται...

Να είστε όλοι καλά

Ιάκωβος

pylaros είπε...

Λογοτεχνία, πλάθεις από την λάσπη έναν άνθρωπο, μια γυναίκα της δίνεις την πνοή σου και αναπνέει, αγαπιέστε και ζείτε ευτυχισμένοι, μέχρι που περνά ένας άνεμος της υπόσχεται τον αιθέρα την ντύνει με ένα πέπλο και σου φεύγει, τρέχεις από πίσω, τη θεωρείς δική σου, ξαναπέφτεις στη λάσπη, τώρα όμως γεννάει τριαντάφυλλα, αυτά που δίνουν δώρο στους ερωτευμένους, πας να κόψης ένα, δυο, σου τρυπούν τα χέρια με τ’ αγκάθια τους, σταγόνες κόκκινο αίμα λέρωσαν τη λάσπη, το αίμα και η λάσπη έπλασαν έναν άγιο Βαλεντίνο, που σου λέει: γιατί τα έκοψες αφού σου λείπει η γυναίκα; Κι εσύ κοιτάς σα χαμένος με τα τριαντάφυλλα στο χέρι ψάχνοντας για εκείνη, χωρίς να μπορείς να σκεφτείς αν άξιζε να χυθεί το αίμα σου στη λάσπη.

Φιλοσοφία: καθισμένος σε μια πέτρα, το κεφάλι σου στηρίζεται στο δεξί σου χέρι, που κι αυτό ακουμπά στο γόνατό σου, ακούς τη γη που γυρίζει. Αφού βαρεθείς αλλάζεις στάση και κοιτάς στης νύχτας τη σιγαλιά τον ξάστερο ουρανό μετράς τ’ άστρα, κοιτάς το γαλαξία, αισθάνεσαι σα μια σταγόνα δροσιάς στο άπειρο, τόσο δα μικρή ώστε αναρωτιέσαι ποιος ο σκοπός της ύπαρξής του ανθρώπου στο μεγαλείο της φύσης.
Μα και αυτή η σκέψη που σε τυραννεί, άρα γιατί;

Γαβριήλ

Μηθυμναίος είπε...

Αν και ψυχολογικά δεν αισθάνομαι πολύ καλά και δεν μπορώ να σχολιάσω το θέμα, όμως έψαξα για την άγνωστη λέξη Κοπέτα, μιας και δεν την βρήκα στα λεξικά, φθάνοντας στο σημείο να υποθέσω μήπως και προέρχεται από την ισπανική γλώσσα, όπου "κοπέτε" (copete)είναι ακριβώς η τούφα μαλλιών...
Έτσι για τις αμφιβολίες...

pylaros είπε...

Στράτο η λέξη σε παραφθορά είναι ΚΑΠΕΤΑ εννοεί χώρισμα μαλλιών την χερησιμοποιούσαν πολύ στην Κεφαλλονιά και υποπτέυομαι ότι θα έχει λατινικές ρίζες άρα θα είναι όπως το λες (κοπέτε) αφού και στα αγγλικά εννοεί λειρί ή λοφίο πουλιών, ή περικεφαλαίας, στα καθομιλουμένα ελληνικά του χωριού μου (κοκοράκι)

Νάσαι καλά φίλε
Γαβριήλ

Αστοριανή είπε...

Στράτο μου,
σε καταλαβαίνω λες και διαβάζω τα ψιλά γράμματα... Εύχομαι να πάνε όλα καλά.

Μα κι εσύ,
Γαβρίλη μου,
κοίξα στο ελληνικό λεξικό, μα δεν την βρήκα!!!!

Όσο για τη δική σου γνώμη
για την λογοτεχνία και την φιλοσοφία,
πίστεψέ με, μου άρεσε η άποψή σου δοσμένη διαφορετικά.

Εκτιμώ τη γνώμη και το χρόνο όλων σας όσο δεν φαντάζεστε.

Έχετε ένα θαυμάσιο Αυριο!
Υιώτα

pylaros είπε...

Copete, από τα Ισπανο- αγγλικό λεξικό της OXFORD αγγλικά λέγετε crest' quiff= αφέλια μαλλιών, λοφίο- λειρί-κοινός κοκοράκι=καπέτα

Γαβριήλ

Dennis Kontarinis είπε...

Καληέρα καλή μου φίλη.
Λόγω επαγγέλματος έχω μάθει να λέω πολλά με λίγα λόγια.
Γιά την΅Καπέτα σου΅
Μιά ξεχωριστή ανθρώπινη στιγμή δοσμένη αριστουργηματικά.
Νάσαι καλά
Ντένης
ΥΓ Γιά την επέτειο των γάμων σπου με τον αγαπητό Δημήτρη, τις πιό όμορφες ευχές μου.

Ανώνυμος είπε...

Dear Yiota,

We have, just, visited your blog and read Kapeta.
It’s wonderful.
We wish you all the best.

Christina & Yiannis
Athens, Greece

CARAMEL JOHNSON είπε...

ΔΑΝΕΙΑ ΧΡΗΜΑΤΟΔΟΤΗΣΗΣ HILLTOP


Η HILLTOP είναι η νούμερο ένα εταιρεία δανείων που είναι πρόθυμη να σας χορηγήσει όλους τους τύπους δανείων, ανεξάρτητα από το πόσο κακή είναι η πιστωτική σας βαθμολογία. Έχετε ανησυχήσει ψάχνοντας πού να πάρετε αυτά τα επιπλέον μετρητά, βιαστείτε τώρα και επικοινωνήστε μαζί μας στο hilltopfinancefirm@gmail.com για να λάβετε μια καταπληκτική προσφορά δανείου.

Ένα δάνειο για να ξεπληρώσετε το χρέος σας εύκολα;
Ένα δάνειο για να ξεκινήσετε το είδος της επιχείρησης που θέλετε να κάνετε;
Ένα δάνειο για εκπαιδευτικούς σκοπούς;
Δάνειο για αγορά διαμερίσματος;
Ένα δάνειο για να αγοράσετε αυτό το αυτοκίνητο των ονείρων;

Η HILLTOP FINANCE προσφέρει όλα αυτά τα δάνεια με
Χωρίς κρυφές πληρωμές και πολύ λίγα έγγραφα.
Προσφέρουμε δάνειο που κυμαίνεται από 5.000 έως 20.000.000 EUR / USD / POUNDS
Σε πολύ χαμηλό επιτόκιο 5%.
Οι πελάτες παγκοσμίως εκτιμούν τις προσπάθειές μας
Και μπορούμε να σας διαβεβαιώσουμε, είμαστε οι καλύτεροι.
Προσπαθούμε να διατηρήσουμε το επίπεδο αριστείας μας
Προσφέροντας τις υπηρεσίες μας ανά πάσα στιγμή της ημέρας.

Κάντε αυτό το τολμηρό βήμα σήμερα και επικοινωνήστε μαζί μας
Εάν χρειάζεστε δάνειο ή οικονομική βοήθεια και
οι θετικές προσδοκίες σας θα ικανοποιηθούν υπερβολικά.

email: hilltopfinance@protonmail.com

email: hilltopfinancefirm@gmail.com

whatsapp: +1 954 417 1149

Με θερμή σκέψη