Είναι απαραίτητη η ομορφιά στη ζωή μας;

και, πόσο μας επηρεάζει στην επικοινωνία με τους άλλους;

.

Φίλες και Φίλοι μου,

Ένα από τα "σχόλια" πιο κάτω, στην ΑΣΤΟΡΙΑΝΗ,
ήταν το έναυσμα για ορισμένες σκέψεις-απόψεις
από την μικρή μου ηλικία...
τότε, όπου γονείς σαν τους δικούς μου,
μας έλεγαν με αυστηρό ύφος:
"-Μη ...χαχανίζετε με το παραμικρό! δεν δείχνει σοβαρότητα!
Μη φτιάχνεστε να γίνετε ...όμορφες!!!
Η ομορφιά είναι κόρη του Σατανά.
Να πηγαίνετε στο δρόμο με το κεφάλι ψηλά,
κοιτώντας ευθεία, με τη σπονδυλική στήλη ίσια (!)
...κι εσύ, (δηλαδή εγώ) που γελάς με το παραμικρό,
δεν θα σε βάλει πεθεράς πόρτα μέσα..."
Πρώτη, από πέντε παιδιά, έπρεπε να γίνω
το παράδειγμα.
Γι' αυτό κι εγώ, περπατούσα στητά, σοβαρή, συντηρητική,

διακριτικά ευπαρουσίαστη, ήμουν δε και ψηλό-λιγνη,
σωστός... Λοχαγός άνευ Χαρτοφυλακίου!
(Εν-δυό, εν-δυο... Προοοσοχή!!!)

Πόσο αυτά σηματοδότησαν τα μετέπειτα χρόνια;
Η καρδούλα μου το ξέρει!

Για να δούμε, λοιπόν, αφού
Η Έμπνευση είναι στο νου ό,τι στα χέρια η Τέχνη!

Αστοριανή

ΤΙ ΘΕΛΕΙ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ

... Φεγγάρι μισό, κατακάθαρη νύχτα.

Κι η "επίσκεψη", φιλική, βαθυστόχαστη.
Το να μάθεις κάποιον "Πώς να δεχτεί το Φως"
είναι τρομερά δύσκολο.
Το φως, δεν διαλέγει. Το διαλέγεις λίγο-λίγο...
Η Ψυχή, όπως και τα μάτια, είναι ευαίσθητη.
Ως "ελεύθερος σκοπευτής" δεν σημαίνει
ότι γνωρίζεις το πώς να σημαδεύεις,
να προφταίνεις, να διορθώνεις...
Το Φως, πρέπει να το έχεις
για να γίνεται σωστή η Μετάληψη.
Καλώς ήλθες, φίλε μου,
στη "θύρα του νου και της καρδιάς"

Αστοριανή

ΤΙ ΘΕΛΕΙ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ

Τί θέλει ο άνθρωπος;
Όταν περπατήσει
να τον βγάλει κάποιος στο Φως.
Να τον μάθει
πώς να το δεχτεί,
πώς να το καλλιεργεί και
πως να το μεταδίδει.

Αγάπη; συγχώρεση;
αρμονία; ευτυχία;
Αυτά θα ρθούνε μετά
μόνα τους.

Και μετά προχωράει ο ποιητής
στο μισοσκότεινο διάδρομο
ανοίγοντας με το δεξί του χέρι
τα διαδεχόμενα παράθυρα στο Φως

και με τ' αριστερό, κλείνει
τα παράθυρα στο σκοτάδι.

Προς τί λοιπόν,
να κοιτάζεις τ' αχτένιστα μαλλιά του
και τις τρύπιες κάλτσες του;
Προς τί να πυροβολείς τη ψυχή σου
πρηνηδόν μέσα στο φως;

Δε βλέπεις που κατέβηκε η σκεπή
πάνω από την όρασή σου;

Σπύρος Δαρσινός