...πολιτεία της λευκής νύχτας

(Φωτ. Υιώτας. Ν.Υ.,  Ιαν.23,2016)

 'Ασπιλη Πολιτεία της Λευκής Νύχτας

Νέα Υόρκη, 

άσπιλη πολιτεία της λευκής νύχτας!

Λιχνίζει ο βοριάς τις νιφάδες του χιονιού,

υφαίνοντας σου εσθήτα διάφανη. 

Στα κτίσματα της παγκόσμιας υπεροχής σου

εκατομμύρια μάτια υψώνονται 

στον σταχτί ουρανό, 

με δέος.

Χρονοτριβούν οι ηγέτες απολαμβάνοντας ακριβοπληρωμένα ποτά κι εδέσματα,

χλιμιντρίζουν ερωτικά οι συνοδοί τους, 

ενώ

στα αμπάρια της αδιαφορίας σου στοιβάζονται 

οι ανήμποροι, και οι επαίτες ...

Σαστισμένη συνοδεύει την λευκή σιωπή 

η Σελήνη, 

αφρίζοντας λερωμένες ακρογιαλιές 

σε θαλασσόπληκτες αυλές

στο ανάστατο, παγωμένο Μακρονήσι σου...

Τα χείλη και οι γροθιές σφίγγουν 

στον επερχόμενο φόβο, 

μα εσύ, Πόλη των Πόλεων, 

μείνε έστω γι' αυτήν την νύχτα

 Πολιτεία Άσπιλη, 

σκεπάζοντας με λευκή πάχνη τις αμύθητες αμαρτίες σου.

(Φωτ. Υιώτας)

Πάντα με την αγάπη μου,

Υιώτα

...περιμένοντας τον Χιονάνθρωπο...

(σχέδιο του εγγονού μας, 10 του Γενάρη... . Βλέπετε ανάποδα το ονοματάκι του: 

Πίτερ-Τζέιμς... γιατί δεν ...είχε χώρο!!!)

Μας γέλασε πάλι, την περασμένη εβδομάδα, η επίσκεψη του Χιονιά, άδικα τον περιμέναμε Χριστούγεννα και  Πρωτοχρονιά... 

στο "μακρονήσι μας" το αγαπημένο... 

Κάτω από το συννεφιασμένο πρόσωπο 

της πανσελήνου, ετοιμαζόμαστε παντιοτρόπως,

για τον ερχομό του...

Αυτό, βέβαια, δεν μας εμπόδισε να συναντιώμαστε στο κοντινό σπίτι του εγγονού μας 

και μεταξύ άλλων να κάνουμε σχέδια και να ζωγραφίζουμε...

(Το σχέδιο, ¨κολάζ¨, είναι της γιαγιάς.) 

-Μοιάζει με...καρχαρία (γνωμάτευσε ο εγγονός) που ετοιμάζεται να φάει την Νέα Υόρκη... 

- Κι εμείς ανήκουμε στην Νέα Υόρκη, διόρθωσε η μαμά του... δηλαδή στον νομό Νέας Υόρκης... 

-η μαμά, όλα τα ξέρει, συμπληρώνει ο εγγονός μας, γιατί 

είναι δασκάλα... 

-Αυτές μας ...έφαγαν... συμπλήρωσε 

ο "κατοχικά αδικημένος" παππούς...

****  Το σπίτι τους είναι κάτω από την λέξη NASSAU, στην καρδιά του Γουέστμπερυ.

***************************************************************************

Το μωρό της τελευταίας εβδομάδας του Μάρτη, του 2011, μεγάλωσε αρκετά, παρακολουθεί ¨προνήπιο¨, ψήλωσε, και 

είναι ήδη πολύξερος...!!!

Υπεραγαπάει την γιαγιά του, παραβλέπει τις νουθεσίες της, 

της εμπιστεύεται ανώδυνα μυστικά (!!!) -όπως "πονηρές" λέξεις... βροντερούς ήχους... και υπονοούμενα...

και με το ...κλείσιμο του ματιού υπογράφει την αναβολή δωροδοκίας με καραμέλες, μαστίχες κ.λ.π. για άλλες 

πιο προσιτές ώρες...

 Το σπουδαιότερο, 

θεωρεί την γιαγιά του "όμορφη",

δεν βλέπει τα κουρασμένα μάτια της... τα βαμμένα μαλιά της, τις κλειδώσεις που θέλουν λάδωμα...

Το θηριάκι μας, ξέρει πώς να ελίσσεται για να "περάσει" το δικό του και να είναι το επίκεντρο της προσοχής... 

είτε στο σχολείο, είτε στο σπίτι...

************************

Κι ενώ ο κόσμος καίγεται 
και ο νους πλέον σαστίζει...
διότι η ζωή γενικά, γίνεται λιγότερο ελπιδοφόρα,
περισσότερο ασταθής, κι αβέβαιη, εμείς,
προσπαθούμε να ρίχνουμε φόβους και πάθη
πίσω από την πλάτη, 
να μη βλέπουμε, να μην ακούμε, να μην σκεπτόμαστε 
τόσο πολύ...
να ζούμε, δίχως να απολαμβάνουμε το Θείο Δώρο της φύσης:
την ίδια την ΖΩΗ, σε όλες της τις αποχρώσεις...

(Φωτο-Σύνθεση της Υιώτας. Στην ακτή της Αρχαίας Ελίκης. Πρωτοχρονιά, 2016!)

Με αυτά τα ¨λίγα¨ σας χαιρετώ 

Φίλες και Φίλοι μου,

περιμένοντας απόψε τον Άγριο Χιονιά και 

όλα του τα παρατράγουδα...

Να είστε όλοι καλά,

Υιώτα

Τα μάτια σου...

*Φωτογραφίες Υιώτας*

Τα μάτια σου

Τα μάτια σου, αχτίδες του ουρανού ακοίμητες.

Με ακολουθούν 

ιχνογραφώντας στιγμές ξεχωριστές.

Πολύτιμες. Απορροφούν την κάθε μου κίνηση.

Ευλογούν

την κάθε  ανάσα. Διαχέουν ευαισθησίες όπου

διαχειμάζουν 

περιμένοντας

Άνοιξη εύγλωττη, καρποφορία εύλογη.

Κρύβουν όνειρα ημιτελή, 

όνειρα που το φως ξεγλύστρισε,

για να φωλιάσει πίσω από τα λαμπερά σου

μάτια.

Μη μου στερήσεις τον ήλιο σου.  Τα φεγγάρια

μου,

ζαλισμένα,

δεν χωρούν την δική σου λάμψη.

Μόνο η αγκαλιά μου κρατά την φωτιά αναμμένη.

Πάντα με την Αγάπη,

και ταξιδιάρικες ευχές από το νεοεκδοθέν βιβλίο μου,

Υιώτα

Το τέλος της Γιασεμιάς

*Φωτ/ς της Υιώτας: " Ξερά γιασεμιά και σποράκια"

Τρέχοντας φεύγουν οι γιορτές, αφήνοντας μια μελαγχολία πικρόγλυκη... Ανάμεσα στα ευχάριστα γεγονότα, όλο και κάτι θα συμβεί να μας αναστατώσει. Ακόμη κι αν αυτό μοιάζει ασήμαντο, προσθέττει στην όλη ατμόσφαιρα...

Με τον απρόσμενο πάγο, υπό το μηδέν, κάηκαν κάμποσα από τα λουλούδια μου. Μαζί τους και 

η πολυετής γιασεμιά μου.

************************

Η Γιασεμιά

Ήταν στα χρόνια πιο μικρή η όμορφη γιασεμιά 

μου. Χαρακωμένο το κορμί στων εποχών το διάβα

με δύναμη ευδοκίμησε στης ξενιτειάς το χώμα.

Άνθος της Φύσης λατρευτό, πολυτραγουδισμένο,

το κλάδεμα απολάμβανε, χαμογελούσε η γλάστρα. 

Ω! Πόσα

τα αστρολούλουδα στην άσπιλη εσθήτα.

Στο θεϊκό της άρωμα λούζονταν πεταλούδες,

και εγώ, ημιλιπόθυμη στην αγκαλιά

της νύχτας.

Θυμόμουν την σβυστή φωνή απ’ τον καιρό

της νιότης, σαν ο πατέρας πάσχιζε μη μας

δυσαρεστήσει...

«-Κοίτα, μπαμπά, την πήγαμε στην άκρη το περ΄βόλι, τουλάχιστον να την κοιτάς και 

να την καμαρώνεις...»

Ξεσκλίδι ήρθε η γασεμιά, κρυμμένη ταξιδεύτρα.

Ξεσκλίδι έφτασα κι εγώ, και βάλτωσα 

«εις την ξένην...»

Της γιασεμιάς η ύπαρξη, τώρα σε ένα κλαράκι,

μπεζ τα ξερά αστέρια της, στο κόκκινο ανθογυάλι.

Ας αφθονούν τριγύρω του εξαίσιες ορχιδέες,

υβίσκοι άλικοι και ροζ, πανάκριβα ελικώνια...

Την γιασεμιά μου νοσταλγώ.

Στην ευωδιά της λειώνω.

Κρύβομαι σαν τα δάκρυα κατρακυλούν στον κόρφο.

Με μια μικρή, "υπερατλαντική ανθοδέσμη"... 

για όλους όσους γιορτάζουν, 

εγκάρδιες ευχές για την Νέα Χρονιά,

Πάντα με την Αγάπη,  Υιώτα

ΣΗΜΕΡΑ, ΑΥΡΙΟ, και Πάντα!

Ένας χορός να είναι η ζωή σου, 

Αγαπημένε μας Δημήτρη!

Στα γενέθλιά σου,

Χρόνια σου Πολλά

Πάντα με υγεία

... Ξεκινήσαμε από την Πατρίδα, σαν τα  χιλιόχρονα κογχύλια που τραγουδούσαν 

τα αξεδιάλυτα μυστικά της θάλασσας, 

για μια απόμακρη ακτή του Ατλαντικού, 

παρθένα, πολύβουη, απρόσυτη στους φανταστικούς ερεθισμούς της επιτυχίας...

Πού και πώς να προγραμματίσεις τα κύματα, 

να βρεις ασφάλεια, να δημιουργήσεις,

 κογχύλι άπειρο σε στεριά άγνωστη...

Φως στα πρόσωπα, σκιές στα μάτια, 

φουρτούνες στο νου...  μια ζωή σφαιρικά δύσκολη... 

θύελλες στην υγεία... 

σπίτι μας το "Νορθ Σσορ Ηόσπιταλ"... 

σκέψεις "Γραμμένες με αίμα..." κυριολεκτικά...

Μέχρι στιγμής, τα καταφέραμε...

 με ένα κρυφό βηματοδότη σε σένα και στην ζωή μας..., με μια απίστευτη ψυχική δύναμη, 

με δάκρυα, με προσευχές, με Πίστη, 

με την Αγάπη τής αυξανόμενης οικογένειάς μας... 

και προ πάντων, με την ευλογία 

της Ανώτατης Δύναμης,

αφήνουμε σταθερά το σημάδι μας στην άλλη όχθη 

του απέραντου Ωκεανού...

Πολύχρονος, 

χιλιοτραγουδισμένο κογχύλι μου. 

Η θάλασσα, μας περιμένει... 

Είθε να είναι ήρεμη, ζεστή σαν την αγκαλιά μας.

Χρόνια Πολλά σε όλους σας, με

Ηρεμία στον σειόμενο κόσμο.

Υιώτα,

Joy-'Angela, 'Olga-'Anthy, 'Andy,

'Ebie-'Angela, 'Angely'ce,

Peter-James