Φεύγοντας ο Χρόνος...

(Φωτ. Υιώτας, 12/2015)

Φίλες και Φίλοι μου

ΧΡΟΝΙΑ ΣΑΣ ΠΟΛΛΑ

με ειρήνη, υγεία και αγάπη!

Μοιάζει να φεύγει αδιάφορα ο Χρόνος 

στο βάθος του ορίζοντα, φτερουγίζοντας, 

χρυσόφτερο παγώνι...

Ένα ημερόνυχτο μένει 

να μας ξεκινήσει την νέα χρονιά...

Ποιος γνωρίζει τί θα μας φέρει...

Θολά τα μάτια από δάκρυα,

θαμπές οι εικόνες που τυπώνουν τα γεγονότα

στα βάθη του νου μας...

Μοιάζει να συνηθίζουμε τον Μέγα Φόβο...

κι αυτό είναι το τραγικότερο.

(Σχέδιο-φωτ. Υιώτας, Νοέμβης 2015: "Δίχως οδηγό")

Είθε να βρούμε τον δρόμο μας.

Στην πανχρωμία που ζούμε, στα ασταθή βήματα που μας οδηγούν 

δυνάμεις ανώτερες των δικών μας δυνάμεων,

οι λαβωμένες καρδιές μας

δεν μπορούν να συνεφέρουν τα ταραγμένα μας πνεύματα.

ΕΙΘΕ

να ξεκινήσει η νέα εποχή με ελπίδα και πίστη.

Μας το χρεωστούν.

Το περιμένουμε.

Πρέπει να έχουμε την δύναμη να το απαιτούμε.

Συγχωρώντας, αγγίζουμε την κατανόηση.

Ευρύνοντας την όραση,

οι ορίζοντες ανοίγουν.

Χρόνια Πολλά, αγαπημένοι μου.

Υιώτα

Βιβλία μου στον Εθνικό Κήρυκα Νέας Υόρκης

ΨΥΧΕΣ ΑΙΩΡΟΥΜΕΝΕΣ: 

το πρόσφατο βιβλίο με το καραβάκι μου. 

Με θαυμάσιες εντυπώσεις 

από φίλους και... όχι φίλους! 

Βέβαια, ο εκατόχρονος Εθνικός Κήρυκας είναι 

ο καθρέπτης της δημιουργίας των αποδήμων, 

κυρίως στην ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ

 κι είναι τιμή και χαρά να τα παρουσιάζει τόσο συχνά.

(Γνωρίζετε ήδη ότι δεν είναι μόνο αυτά... Η βιβλιοθήκη του Ε.Κ. τα έχει σχεδόν όλα. Απλά, για ενημέρωση της εργασίας μου και των εμπνεύσεων μου... που ευτυχώς ...συνεχίζουν...)

 Όμως, η χαρά μου είναι σε κάθε νέα 
"σύνθεση-φωτογραφία" που δημιουργώ με απλά υλικά, όπως αυτή από δυο ξεσκλίδια του δέντρου μας, -ένας σχετικά νέος πλάτανος που του σπάζουν κλαδιά οι άγριοι χειμώνες... 
Κοιτάξτε το μέγεθος σε σύγκριση με το ανθάκι 
της μπιγόνιας... Λες κι άνθισε το ξεφλουδισμένο κομμάτι του που έπεσε στον κήπο! ανεξήγητο για μένα!

Όσο κι αν φαίνεται απίστευτο, 

άνθισε και ο θάμνος -που αυτή την στιγμή δεν θυμάμαι το όνομά του-

βγάζοντας τα ολόλευκα σαν αστεράκια ανθη του, κι ας του κιτρίνισε τα φυλλάκια ο πάγος στις αρχές 

του Νοέμβρη... Απολαμβάνει τις ζεστές μέρες 

του Δεκέμβρη μαζί μας...

...και για απόψε, 

δυο κρινάκια φερμένα από την Βιρτζίνια,

ένα σπασμένο φτερό πεταλούδας, 

ο ...σπόρος του πλατάνου

κι ένα μισομαραμένο ανθάκι υβίσκου...

Όλα αυτά, για την επικοινωνία και την αγάπη μας.

Θα... σας δω σύντομα, Υιώτα

ΤΑ χελιδόνια...

(Φωτο-σύνθεση, 11/15, Υιώτας. Ελπιδοφόρες Κυρίες)

Τα χελιδόνια…

Στην γειτονιά μας

φωλιές δεν χτίζουν τα χελιδόνια.

Τα τιτιβίσματα που ακούς να τρυπούν τα αυτιά μας

έρχονται από το προαύλιο που οργώνουν

τα ξεπεταρούδια.

Σπαθιά τα μάτια τους. Βέλη οι φωνές τους.

Το τρυφερό τους σώμα, λάστιχο γίνεται,

στην ηλιο-φλόγα ψήνεται 

της άθλησης και

της πειθαρχίας.

Σας αγαπώ εύπιστα αϊτόπουλα ή

και γύπες του αύριο. 

Θλίβομαι

για τους απρόσμενους κεραυνούς

που ελλοχεύουν στον όμορφο κόσμο

που σας φέραμε…

**********************

Χρόνια πολλά

σε όλους που γιορτάζουν, ...συνέχεια αυτές τις μέρες...

Πάντα με την Αγάπη,

Υιώτα