(Φωτο-σύνθεση Υιώτας, 05-2018)
Ένα μικρό μέρος-"απόσπασμα-απόσταγμα ώρας πικρόγλυκης"
από την ανέκδοτη δική μου "ΕΛΕΓΕΙΑ του ΣΕΛΙΝΟΫΝΤΑ"...
... ας όψεται στο μπλογκ¨ ο ΣΤΡΑΤΗΣ ΠΑΡΕΛΗΣ: με την δική του: "Ανοιξη!"
... ΤΗΝ ΚΙΤΡΙΝΗ μαργαρίτα σου, σου στέλνω αδελφέ μου,
εδώ δεν φυτρώνει,
ίσως λόγω ευαισθησίας εποχών...
-Η πονεμένη καμπύλη του ώμου σου, που ράγισε,
μου έμεινε -σφυρηλατημένη εικόνα, που θα αργήσει να θρέψει,
-και δες που πίστευα
απάνεμο λιμάνι της κυρά-Ποίησης
θα μου ήταν...
απάνεμο λιμάνι της κυρά-Ποίησης
θα μου ήταν...
Με προσπάθεια, να ζεις με τον πόνο.
Μη σταματάς!
Στην απέναντι όχθη, κι εγώ,
δημιουργώ από συνήθεια
κατευνάζοντας τις λέξεις που σαν μαινάδες με κυνηγούν...
δημιουργώ από συνήθεια
κατευνάζοντας τις λέξεις που σαν μαινάδες με κυνηγούν...
Η νύχτα; γεμάτη σιωπές, όνειρα πολλάκις εφιαλτικά, θρέφει άγχος.
Κουράστηκα.
Τα πλοιάριά μου... δεν αντέχουν στο ωκεάνιο τόλμημα...
κι η μάνα-πατρίδα ξεθωριάζει.
Τα πλοιάριά μου... δεν αντέχουν στο ωκεάνιο τόλμημα...
κι η μάνα-πατρίδα ξεθωριάζει.
Από συνήθεια τελειώνω πάντα με την Αγάπη...
Συγχώρα με.
Τι άνοιξη κι αυτή, τονωμένη
την έκπληξη στο φως Κι εσύ που ελαβώθης από τα αρώματα, περιφέρεσαι μες την γαλήνη του πρωινού, εκστασιασμένη από αυτό που χάνεται σ’ αυτόν τον κόσμο
(Φωτο-σύνθεση Υιώτας", 05-2018)