Α Ν Γ Ν Ω Ρ Ι Ζ Α ...

 

(σχέδιο Υιώτας, στο Στάφφορντ, Βιτρτζίνια, 21η Νοεμβρίου, .12 )

ΑΝ ΓΝΩΡΙΖΑ

...αν γνώριζα, ευθύς εξ αρχής, πως 

σαν βραχόπετρα θα κυλούσα

να συναντήσω την θάλασσά μου, 

θα φρόντιζα να σμιλεύσω τις αιχμηρές γωνιές της καρδιάς

να μην τραυματίζεται τόσο εύκολα.

Αν γνώριζα

ότι το πέταγμα των πτερωτών δεν είναι 

χορός ανάλαφρος

στου ήλιου το γλέντι,

θα πρόσεχα ότι 

όταν κοιτάς ψηλά, τα φίδια έρπονται στον καλαμώνα...

...αν γνώριζα, ότι τα δάκρυα δεν ξεπλένουν  ούτε σφάλματα,

ούτε συγγνώμες,

κι ότι ο νους φορτίζεται κι αδειάζει 

με την δική του βούληση,

όπως ο ανεμόμυλος στο ύψωμα,

αν ήξερα 

ότι τα μάτια μου θα κουράζονταν να αντικρύζουν

τις λευκές σελίδες της ζωής μου,

τις ατακτοποίητες παλινδρομήσεις της αντοχής

και της κατανόησης 

ενός κόσμου που δεν αλλάζει 

μακρυά ή γύρω σου

δεν θα σου στερούσα αγάπη ολοκληρωμένη με Αγάπη,

Αγαπημένε μου Έρωτα!

Υγ.: Παραμονή, Ημέρας των Ευχαριστιών

Ταξιδεύοντας με τις Θύελλες: την Σάντυ και την Αθηνά!!!

Ο μπεζ φάκελος είχε σφραγίδα Ταχυδρομείου Πειραιώς: 

23η Οκτωβρίου, .12!

Ήρθε στο σπίτι μου την 14η του Νοέμβρη, το απόγευμα,

ΔΩΡΟ δικό μου στα γενέθλια της... κόρης μας Όλγας!

Μετράτε μέρες!!!

Εμ πώς! Μόνο εκείνη θα έχει δωράκια; 

Εμείς που γεννάμε, Τίποτα;

Κι όμως!!! η αγαπημένη Ιντερνετική Φίλη,

η Αντιγόνη μας,

ταχυδρόμησε το μυαλό και την καρδιά της μέσα σε μια πολυ-ταξιδιάρικη βαλίτσα με όση αγάπη χωρούσε!!!

Το ...όψιμο βλαστάρι της: 

ΟΙ ΑΥΓΟΥΣΤΟΙ !

Οι καυτοί μήνες του χρόνου, οι οποίοι κατά κάποιο δραματικό τρόπο άφηναν ανεξίτηλα σημάδια στην ζωή των ανθρώπων που πλαισιώνουν τούτη την ελικοειδή ιστορία... 

Η συμπληρωματική σύντομη ...γεύση, στο πίσω φύλλο του πράγματι προσεγμένου κι εύγλωττα σχεδιασμένου βιβλίου της,

-όπως διαπιστώνετε στην παρακάτω εικόνα-, 

δεν αρκεί να καλύψει το άμμετρο ενδιαφέρον του αναγνώστη καθώς γυρίζει την μια σελίδα κατόπιν της άλλης, γοητευμένος με τον γνωστό τρόπο γραφής της Αντιγόνης, -την ατίμητη δωρεά στις ιστοσελίδες της. Η διαφορά, εκεί προσφέρει σύντομες στιγμές ευχάριστης απολαβής, ενώ εδώ, στην  θαυμάσια νουβέλα της, με τον ξεχωριστό χειρισμό της γλώσσας, και της εναλλαγής των εικόνων, εύχεσαι να μην βιαστεί να δώσει απαντήσεις στα ανομολόγητα μυστικά... 

 Υγ.: Φίλες και Φίλοι μου, να σας ευχαριστήσω ακόμη μια φορά για την υπεραντλαντική σκέψη σας σε μας, κι σε όλους τους πληγέντες από τις άγριες θύελλες, και να σας ενημερώσω ότι την Τρίτη που μας έρχεται θα πάμε για πέντε μέρες στην Βιρτζίνια, στην άλλη μας κόρη, να περάσουμε την Ημέρα των Ευχαριστιών, το γνωστό σας ΘΑΝΚΣ-ΓΚΙΒΙΝΚ, με τις δύο εγγονές μας και τους εκεί φίλους τους.

Σίγουρα στέλνω την Αγάπη μου, να είστε καλά, και σύντομα θα τα λέμε.

ΔΕΥΤΕ ΛΑΒΕΤΕ Φ Ω Σ και... Θέρμανση !!!

Το φεγγάρι της ΣΑΝΤΥ!

Όταν η καρδιά χοροπηδάει από τον Μέγα Φόβο, με τα νύχια  να τρυπούν τις σφιγμένες παλάμες που δεν ενώνονται ούτε για προσευχή, ο νους ζαλισμένος επαναλαμβάνει

το πόσο αδύναμοι είμαστε ενώπιον της αγριεμένης Φύσης.

Πολλά μάθατε για την θανατηφόρα *ΣΑΝΤΥ*

πολύ περισσότερα εκείνα που δεν είπαν...

Επάνω, ένα από τα δέντρα που έκλεισαν την Λεωφόρο μας  σπάζοντας τα ηλεκτρικά καλώδια αφήνοντας και την δική μας γειτονιά για ένα δωδεκαήμερο δίχως φως και θέρμανση...

(βλέπετε, εδώ μόνο ο ακριβοπληρωμένος ηλεκτρισμός υπάρχει!)

Βοήθησαν κάπως οι πανάκριβες γεννήτριες μα πού να βρεις γκαζολίνη!!!

Στην σκέψη ότι σ΄άλλες περιοχές υπήρχαν πολύ μεγαλύτερες

δυστυχίες, μέχρι και θάνατοι... προς τι η σύγκριση!

Στης νύχτας τις ξαγρύπνιες... - όταν ρισκάριζα ν΄ανοίγω το κομπιούτερ...- αυτοσχεδίαζα, για να απομακρύνω έστω και για λίγη ώρα τον τρόμο που μας έλειωνε. Ο μικρός μας εγγονός, (πόσα Θεέ μου, καταλαβαίνουν τα μωρά)  -Φως μαμά, Λάϊτ, 
               Τι Βι, πλίζ!!! και να μη θέλει να πάει για ύπνο...

                                                ...Η σελήνη της Αθηνάς!!!
κι εκεί που λέγαμε ιστορίες για πλημμύρες του...Σελινούντα και για θύελλες δίχως όνομα... άντε πάλι, δεύτερη, απανωτά και με το όνομα ΑΘΗΝΑ΄ παρακαλώ! Τί στην ευχή, δεν εύρισκαν ένα άλλο; Ε! τα νεύρα μας κυριολεκτικά έσπασαν! 
Τόσο νωρίς με τόσο χιόνι!!!!!!!!!!! 
Να ξοδεύεις για να ανοίξεις δρόμο (νομοταγείς βλέπετε ), να φτυαρίζεις κι από πάνω, γλυστρώντας και τουρτουρίζοντας... Πάλι καλά, δυο μέρες, είπαν!!! μα ποιος το χρειαζόταν!

 Στην διπλή φωτογραφία, αριστερά, ο χιονιάς έπλεκε δαντέλες με τις αγγουριές...
στην δεξιά, το δέντρο έγυρε από το βάρος του χιονιού... ο Δημήτρης προσπαθούσε ν΄ανοίξει δρομάκι για το γκαράζ του, να πάρουμε τις έξτρα θερμάστες...
Οι γλάστρες μου;;;;;;;;;;;; Το γιασεμί, η ελίτσα, λεμονιές, νεραντζούλες, μαντζουράνα, μπουκαμβίλια... οι βασιλικοί που έδεναν σπόρο... ΜΗ!  ΜΗ με Ρωτάτε!!!! ριγμένες στο τσιμέντο, χωμένες, σχεδόν άφαντες!
 -Θα σου παραγγείλω από την Καλιφόρνια... 
με πείραζε ο άνδρας μου, που έχωσε δυο τριανταφυλλάκια που επέζησαν στο *σώμα* του χιονιά!!!
ΥΓ.:
Φίλες και Φίλοι μου, ...Ιντερνετικοί και από Τηλεφώνου, 
Χίλια ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ για την αγάπη και το ενδιαφέρον σας, όλο και ξεκλέβω χρόνο να σας διαβάζω... αν αργώ να σας μιλήσω, δικαιολογήστε με.
Πάντως, απόψε ο εγγονός μας κοιμήθηκε ζεστά και με ΦΩΣ!!!
Κάποια στιγμή θα βάλω κι άλλες φωτογραφίες.
Πάντα με την Αγάπη, να είστε καλά,
Υιώτα-Δημήτρης και η λοιπή οικογένειά μας