Μ Ε Τ Ω Ν Π Α Ι Δ Ι Ω Ν Τ Α Μ Α Τ Ι Α

ΜΕ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΤΑ ΜΑΤΙΑ:

Το Ουράνιο Τόξο 

*************************************

Παραμονή του πολύπαθου Πάσχα, 4/19/2020

Το ωραιότερο δώρο της αθωότητας:

    Το Ουράνιο Τόξο, του Ανδρεάκη μας.

(κάποια αστεία του  στιγμή, μετά από τον γυρισμό από το "..σκούλ ")

*********************************************************************************

Στο τέλος του Μάρτη, 

...ίσα-ίσα που έγινε τριών χρονών! 

**************************************

 Μετά από μια νεροποντή που θαύμαζε πίσω από το παράθυρο του σαλονιού τους,

ο μικρός Ανδρέας

είδε το πιο όμορφο κι ελπιδοφόρο μήνυμα 

της Φύσης,

το ουράνιο τόξο!

Φώναξε την μαμά του για να της δείξει το πρωτοφανές για κείνον θέαμα,  και μετά έτρεξε να ...τελειώσει τον " πίνακα του"

που είχε στριμώξει στο συρτάρι με άλλα προσωπικά του αντικείμενα...

Συμπλήρωσε κι άλλα χρώματα, κι ενθουσιασμένος,

ζήτησε από την μαμά του να το δώσει δώρο στην "Γιαγιά του, " για το "Ήστερ"=

(για το Πάσχα!)

Έτσι κι έγινε!

Την Παραμονή, 

στο πάνω σκαλί της πρόσοψης του σπιτιού μας, μαζί με τα άλλα δώρα που τους περίμεναν, από μας,

... προστέθηκαν κι εκείνα που μας έφεραν με λαμπερά χαμόγελα... 

Η ζωγραφική του, ενισχυμένη με μια καθαρή πετρούλα για να μη την "πάρη ο αέρας"

κουνούσε τα ...φτερά της, πρώτη 

και καλύτερη!

Τα δάκρυα της χαράς ήταν ασταμάτητα κι από τις δυο μεριές, αφού οι αγκαλιές και τα φιλιά είναι απαγορευμένα...

"Καλό Πάσχα" 

Γιαγιά Υιώτα, και Παππού Τζίμη!

"Καλή Ανάσταση", Αγαπημένοι μου. 

Σταυρώσαμε τα χέρια πάνω από την καρδιά, στείλαμε τα φιλιά απανωτά, 

σφίξαμε τα χείλη να μη ξεφύγουν οι λέξεις που δεν είναι ικανές να περιγράψουν τον πόνο, τον φόβο, και την αγανάκτηση, 

ενώ τα πόδια δεν ξεκολούσαν ούτε μισό βήμα να πλησιάσουμε τα παιδιά 

όπου τα μάτια τους έλεγαν θεώρατα "ΓΙΑΤΙ!" 

Ας όψονται οι υπάνθρωποι εγκληματίες

που βάλθηκαν να αλλάξουν τον κόσμο!

Πάντα με την Αγάπη

Υιώτα

Χ Ρ Ι Σ Τ Ε Μ Ο Υ ( Πάσχα 1987*)

ΧΡΙΣΤΕ ΜΟΥ   *

(ΜΕΓΑΛΗ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ

σχέδιο Υιώτας. 2020)

Χριστέ μου

Σκιαγραφώ την Μορφή Σου

με διαμάντια της νύχτας,

με αστέρια,

με φως.

Ψηλαφίζω "τον ήλον",

την ελπίδα αναμένω

και λογίζομαι πως

αν ερχόσουν απόψε,

Φωτεινή Παρουσία,

στα τυφλά μας τα μάτια

θα γινόταν το Θαύμα;

ή θα βρίσκαν τον τρόπο

να Σε κάνουν κομμάτια;

(Πάσχα 1987. Βραβείο 7.000 δραχμών, Π.Ε.Λ. Παρουσίαση: ΔΕΛΦΟΙ.)

(Σταυρός στην θάλασσα,σχέδιο Υιώτας. Σεπτ. 2019)

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ

Με υγεία,

ΥΙΩΤΑ

Ν Ο Ε Ρ Η Σ Υ Ν Ο Μ Ι Λ Ι Α

(σχέδιο Υιώτας. 4-12-2020)

Νοερή συνομιλία  
(Απρίλης 1990)

Χριστέ μου, ελάχιστο το δώρο μου 
στους ταραγμένους καιρούς μας.
Ο Ηρώδης του τότε και ο Ηρώδης του σήμερα,
μικρή διαφορά. 
Τα θύματα, ίδια.

Κυκλοφορούμε με ένα χαμόγελο επίπλαστο.
Τα μάτια, δεν ατενίζουν μάτια με εμπιστοσύνη. 
Όσοι από μας ονειρεύονται, απομακρύνονται ανιχνεύονταςκαινούριους πλανήτες. 
Τυχερότεροι, βέβαια από κείνους
που περιπλανούνται 
δίχως θέση
να ακουμπήσουν το όνειρο 
πριν σβήσει αφρόντιστο.

Χριστέ μου, ένας αχυρώνας θα αντανακλά αιώνια
την ζεστασιά του ερχομού Σου,
την γαλήνη στην αγκάλη της Παναγιάς,
το μεγαλείο στην λάμψη 
του μεγάλου άστρου.

(Σχέδιο Υιώτας. Απρίλιος, 11,2020)

Η αγάπη χρειάζεται Αγάπη 
για να επιπλεύσει.

Το μήνυμά Σου, λαχταράει ζεστό χάδι,
για να ανασάνει.

Τότε η ειρήνη θα γραφεί ανεξίτηλα στον ουράνιο θόλο.

Χριστέ μου, το δρόμο στην Βηθλεέμ
ποιός θα δείξει.

(Από το βιβλίο μου: "ΟΙ ΦΩΛΙΕΣ ΤΟΥ ΗΛΙΟΥ"
εκδόσεις Απανεμιά, Αθήνα-Νέα Υόρκη, 1991)

Υγ.: Τα τρία σταυρουδάκια, φτιάχτηκαν από την Όλγα μας και τα εγγονάκια μας. Τα άφησαν, σήμερα το μεσημέρι, στο χερούλι της πόρτας μας...

Φίλες και Φίλοι μου, Χρόνια Πολλά.
"Μένουμε στο σπίτι"
κι ελπίζουμε.

Υιώτα-Δημήτρης