ΧΙΟΝΙ στο φευγιό του Ωκτώβρη! Έτσι για ν' ασπρίσει η ψυχή μας...

...βέβαια, δεν θα ρίξει -λένε- τόσο, εδώ,

όσο ψηλά, στα...όρη και στα λαγκάδια, δυο ώρες και με το αυτοκίνητο...

μα εκείνοι οι " διαμαρτυρόμενοι στην πόλη-καρδιά της Νέας Υόρκης...!!!"

Αναρωτιέμαι, πόσο βαθύ είναι το χάσμα ανάμεσα στους ολίγους και στους πολλούς...

πόσο δυνατή μπορεί είναι η απελπισία των πολλών...

πόσο πολλή είναι η αναλγησία των ολίγων...

πόσο δάκρυ χύνεται άσκοπα,

μπροστά στους αδιάφορους,

πόσο λίγο είναι να συνταράξει τους αδιάφθορους (!!!)

Κάποτε...

νόμιζα ότι μια πέτρα στο οργισμένο ποτάμι*

κι άλλη μία... κι άλλη μία...

μπορούσαν να σταματήσουν την καταστροφική ροή στις άδοξες νύχτες του χειμώνα...

τώρα, μετά από χρόνια,

-μακρυά από το ποτάμι της ευλογίας και της ορμής-

μόνο φθαρμένες, ξασπρισμένες, βρώμικες πέτρες κοιμούνται στην ξέσαρκη κοιλιά του...

να είναι η εκδίκηση του ποταμού;

να είναι η δική μας αδιαφορία;

να είναι η άνιση μοίρα που διαγράφει εποχές κι ανθρώπους;

Ο *Σελινούντας ποταμός, στην Αιγιάλεια,

Φίλες και Φίλοι μου,

μου έδωσε αυτές τις ταραγμένες σκέψεις...

μοιάζει ότι ζούμε σ' ένα τραγικά συγχισμένο κόσμο...

Προσπαθώ μάταια, να δω ουράνιο τόξο, μετά από την βροχή...

"Θα χιονίσει απόψε"

λένε οι "ειδικοί" (!!!)

-Ας έρθει! σκέπτομαι! Ν' ασπρίσει λίγο η ματιά μας!

Σας "χιονο-ασπάζομαι"

Υιώτα

ΕΥΧΕΣ από καρδιάς, σε ΟΛΕΣ και ΟΛΟΥΣ που γιορτάζουν!

Ευχές κι Αγάπη σε ΟΛΕΣ κι ΟΛΟΥΣ που εορτάζουν σήμερα!

Πρώτη φορά

στο γλυκό μας εγγονάκι,

τον Πίτερ-Τζέϊμς(Δημητράκη)!!!

γελαστό αστεράκι στην κουβερτούλα της προ-γιαγιάς του Όλγας!!!

και στον αγαπημένο Παππού του, τον Δημήτρη μας,

με την αγάπη όλων μας!

Να περάσετε Καλά

και με Υγεία!

Υιώτα

και οικογένεια

"ΧΡΟΝΙΑ ΣΟΥ ΠΟΛΛΑ" αγαπημένη Τζόϋ!

...'Ολα ξεκίνησαν από μια ..."σκευωρία" ! Επτά αδελφικές φίλες, -συν την Όλγα, και φυσικά εμένα...- (οι... εννέα Μούσες!!! όπως μας έλεγα...) να γιορτάσουμε "κάπου, 'εξω" τα γενέθλια της Τζόϋ μας!!! Αρκετά έπαθε με την θύελλα "Αϊρίν", όταν έλειπε στης Λιζ, στην Δυτική Βιρτζίνια... τόσα που οι πλέον αγαπημένες Τζόϋ-Λιζ-Λούρδη... μα κι εμείς, πιο πολύ, εδώ, δεν αντέχαμε να βλέπουμε τις επιδιορθώσεις στο σπίτι της (μαζί μας ανάστατος κι ο Τουλούζ!!!)...
κι επικοινωνόντας συχνά-πυκνά τ' αποφασίσαμε, για μια βραδιά χαράς σε κέντρο-αίθουσα , στο Αστόρια Μπούλοβαρντ, στο Κουήνς..... Πώς θα γινόταν , όμως, να μην καταλάβει τίποτα, ώστε όλες μας οι προσπάθειες να είχαν επιτυχία;
Η Βερόνικα, (αδελφή της Λιζ, που μένει στο Νιου Τζέρσευ, σχεδόν δυο ώρες μακριά από τον ...δρόμο των Λωτών, στο Λονγκ Άϊλαντ,) την κάλεσε σε πάρτυ αρραβώνα, για το Σάββατο, δεκαπέντε του Οκτώβρη, -τρεις μέρες μετά τα γενέθλιά της-...
Θα περνούσε να την πάρει, και μετά από το γλέντι ... θα κοιμόταν στο ...σπίτι της Τζόϋ...!!! Τα παιδιά, όμως; Καλά, η δεκαεπτάχρονη (!!!) Έμπυ, δεν θα το μαρτυρούσε... μα η δεκατριάχρονη Άντζυ;;;; που δεν έχει υπομονή για τίποτε; πως θα κρατούσε το...μυστικό περίπου ένα μήνα; Απλά ΔΕΝ θα της το λέγαμε!
Λύση: η Μάρσσα, (θεία τους) να τις πάρει να κοιμηθούν... δήθεν στο σπίτι της...
Και ούτως εγένετο!
Εμείς, οι... άλλες, ;;;!!! Ας είναι καλά η Λούρδη και η Λιζ και το ...ιντερνέτ! Να βρουν ενδιάμεση αίθουσα που θα ήταν προσβατή σε όλους από τα διάφορα μέρη της Νέας Υόρκης (η Λιζ, οικογενειακώς θα ερχόταν να μείνει στης άλλης αδελφής της, στο Στάτεν Άϊλαντ, κάπου μία ώρα και, απόσταση),...
να επιβλέψουν για να φτιάξουμε πενήντα κίτρινα-πιάτα-μάσκες με το σήμα του χαμόγελου που αγαπάει η Τζόϋ (το "σμάιλινγκ φέϊς), κίτρινα πήλινα βαζάκια με γλυκούδια μέσα..., κονκάρδες, παιδικές φωτογραφίες για το αναμνηστικό 'αλμπουμ, "δωράκια" γενεθλίων για τα μικρά και τα μεγάλα...παιδιά, τα μπαλόνια, την μουσική (ελληνική, αμερικάνικη, και κυρίως λατινική... για να σιέται ο τόπος...) , το φαγητό, το κέϊκ, το "σέρβις!!!"
(ΑΥΤΟΣ είναι κι ένας από τους λόγους που με..."χάσατε" αυτόν τον καιρό!)

... κι ήρθε Η βερόνικα με την Τζόϋ, αμέριμνη, εμείς ΟΛΟΙ, πίσω από τις κίτρινες προσωπίδες...!!!!!!!!!!
"Σαρπράϊζ" (Εκπληξη!) !!!!!!!!!!!!!!!!! όλοι με μια φωνή!
Εγώ, να τραβώ φωτογραφίες, η μηχανή αδούλευτη, να μην έχω εμπιστοσύνη στις ...γνώσεις με χαμηλό φως... τα μάτια μου βουρκωμένα... τι να σας λέω!
Βλέπετε δεξιά το τραπέζι, μέρος από την προετοιμασία, κι η Τζόϋ ανύποπτη!!!
Μετά, γέλια, αγκαλιές, πολλές αγκαλιές!!!
Μέχρι που άρχισε η μουσική, και χόρεψε ταγκό με τον κατασυκινημένο μπαμπά της..

Εδώ, μέρος από τις... χαρούμενες πλέον χορευτικές ικανότητες... η Τζόϋ, ο μπαμπάς της, η Έμπυ, Δυο συνάδελφοι... στην τρίτη, η Λιζ και πιο πίσω η Μάϋρα, κουμπάρα της Όλγας μας...

...Έξι, από τις εννέα "Μούσες" της Αγάπης (!!!): Λιζ, Λούρδη, Όλγα, Βερόνικα, Κάθυ... ενώ η Λιζ διαβάζει ένα τρισέλιδο ... έπαινο της δεκαετούς και πλέον, Φιλίας, ως γύρω από τις αρετές της Φίλης και... κόρης-αδελφής-μάνας!

Με την Άντζυ και την Έμπυ, χιλιο-ευχαρίστησε μικρούς και μεγάλους... και μετά,

η ώρα της... "σφαγής" του γενέθλιου γλυκύσματος...

(...τα κεράκια; ...ποιος νοιάζεται! αρκεί να υπάρχει Υγεία, Λογική, κι Αγάπη!)

Κι εδώ,... μόλις ημερών, η "... επταμηνίτικη κόρη" που την περίμενε η κούνια -όλα, επίτευγμα της μαμάς της...

...καμάρι, τότε (και τώρα, βέβαια) ο μπαμπάς της... για την χαρά που μας έφερε, εξ ου και το όνομα Τζόϋ=Χαρά (με δυσαρεστημένους "τους συγγενείς" που δεν ακολουθήσαμε την... "παράδοση" -ιστορίες για... μυθιστορήματα της ξενητειάς!!!)

...κι η πρωτομάννα, με τα κεντήματα που τα βρήκαν "παλιομοδίτικη ελληνική συνήθεια..."

(κρίμα στην στραβομάρα και τα ξενύχτια μου, -πρωτεύον μάθημα η υγειηνή, η ραπτική και το κέντημα... στο γυμνάσιο Αιγίου...)

Εδώ, η Τζόϋ, εξι χρονών, με το αχνο-ροζ φόρεμα-τουλίπα, με κάπα ίδια (ακόμη τα έχει...) για την βάπτιση ενός χρόνου, της Όλγας μας...

Σ' αυτή, ο Δημήτρης, η Όλγα μας, κι ο θείος τους ο Περικλής, που τα υπεραγαπούσε, και έπαιζε καλικούρες μαζί τους... στο σπίτι, στους σαραντα-έξι δρόμους... στη Αστόρια!

Εδώ, μια ακόμη φωτογραφία με την "Αμερικανο-λατίνικη παρέα" και τους ρυθμικούς χορούς τους, όπου η Λιζ, ο μικρός γιος της, η αδελφή της Κάθυ, και η Έμπυ πρωτοστατούν...

Βέβαια, έβαλα και μια "οικογενειακή" - με την ...σειρά που κατάφερα να τις αναρτήσω...!!!
με τον Ανδρέα ανάμεσα στην γυναίκα του και στην κουνιάδα του...

...ενώ, εδώ, το μισοκοιμισμένο αγγελούδι μας, η ...μασκώτ όλων!

και οι: Άντζυ, Όλγα, Πίτερ-Τζέϊμς και Τζόϋ...

...να κι οι τελευταίες γυροβολιές του ευτυχισμένου πατέρα, με την Έμπυ πλάϊ του...

...και σας "καληνυχτίζω", με τα παιδιά του "ΑΥΡΙΟ":

την Όλγα και το μωρό τους, και την Μάϋρα με τον δικό της, τον Τζούλιαν...

ΚΑΛΗ ΣΑΣ ΝΥΧΤΑ, ΜΑ ΚΑΙ ΚΑΛΗ ΣΑΣ ΜΕΡΑ,

ΦΙΛΕς ΚΑΙ ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ,

ΜΕ ΥΓΕΙΑ ΚΑΙ ΚΥΡΙΩς ΑΓΑΠΗ

Δημήτρης, Όλγα, Υιώτα, Τζόϋ

ΕΡΩΤΑΣ ΣΤΗΝ ΟΜΙΧΛΗ!!! της Ιουστίνης Φραγούλη-Αργυρού

(Φωτογραφία, από το αρχείο της "Αστοριανής")(Φωτογραφία από την δημοσίευση του Εκδοτικού Οίκου: ΨΥΧΟΓΙΟΣ) "ΕΡΩΤΑΣ ΣΤΗΝ ΟΜΙΧΛΗ"
".... Ερωτας στο Παγκράτι
(γράφει η Ιουστίνη και
με την ...ψυχή στο στόμα... λόγω τεχνικής απειρίας... καταφέρνω,
Φίλες και Φίλοι αγαπημένοι,
να σας δώσω λίγη ...γεύση, που όμως μπορείτε να την έχετε ολόκληρη... στην ιστοσελίδα της!!!)
"....Η παρουσίαση της Αθήνας δεν ήταν μέσα στις αρχικές προθέσεις μου! Οργανώθηκε μόνο γιά να σμίξω με τα αγαπημένα πρόσωπα, την ευρύτερη οικογένειά μου και τους φίλους μου! Για να επικοινωνήσω το βιβλίο μου με τους πρώτους αγαπητικούς αποδέκτες.
---------------------
----------------------------------
Συγκινημένη νιώθω και γιά την παρουσία συναδέλφων συγγραφέων, η λατρεμένη των αναγνωστών Λένα Μαντά
ήρθε με το Γιώργο της από τα πέρατα της Αττικής,
η Πασχαλία που βγήκε με το δικό της νέο μυθιστόρημα «Τα Ρόδα της Σιωπής» ήταν παρούσα, η Γιώτα η Στρατή
είχε στείλει τη φίλη της ( ...Χριστίνα Αγρογιάννη-Κανελλοπούλου), την ποιήτρια με το απίστευτο ταμπεραμέντο (...και με २० μυρωδάτα κίτρινα και λευκά τριαντάφυλλα που θα τα δείτε σε αρκετές φωτογραφίες να ομορφαίνουν το τραπέζι, στο μπλογκ της Ιουστίνης),
η Μαίρη Σάββα ήρθε με τα παραμύθια της... Αναπάντεχη ήταν η εμφάνιση των συναδέλφων δημοσιογράφων ...κ.λπ.
Από την δημοσίευση δε του Εκδοτικού ΟΙΚΟΥ: ΨΥΧΟΓΙΟΣ, αντιγράφω:
Τιμή Πώλησης: 17,70 €
Κατηγορία: ΕΛΛΗΝΕΣ ΛΟΓΟΤΕΧΝΕΣ
Kωδικός Καταλόγου: 10643
Ημ. Έκδοσης: 09/2011
Ηλικιακή Ομάδα: ΕΝΗΛΙΚΕΣ
ISBN: 978-960-496-268-6
Σελίδες: 440
(Η ιστορία εν συντομία:)
Μια μεγαλοαστική οικογένεια από την Ίμερα του Πόντου, έπειτα από τη γενοκτονία του 1916, βρίσκει καταφύγιο σε ένα ορεινό χωριό της Πέλλας. Ο ένας γιος, ο Αριστοτέλης Αγριππίδης, ξενιτεύεται για σπουδές στην Αμερική και πλουτίζει με τα ματωμένα λεφτά της ποτοαπαγόρευσης. Επιστρέφει στο Μικροδέντρι της μετανάστευσης και γίνεται ο ευπατρίδης που κτίζει την εκκλησιά και το σχολείο. Εκεί θα φτάσει ως πρωτοδιόριστη δασκάλα στα τέλη του ’70 η Αμαλία Αναγνώστου, με τη φλόγα στα μάτια και το πάθος να μεταλαμπαδεύσει τη γνώση στα παιδιά μιας κλειστής αγροτικής κοινωνίας. Ο έρωτας σημαδεύει την Αμαλία με το τόξο του επίγονου Αριστοτέλη Αγριππίδη. Μα είναι γεμάτος σκιές και μυστικά. Η ομίχλη απλώνεται στο Μικροδέντρι όπως οι κρυφές ιστορίες των ανθρώπων του χωριού. Τα γάργαρα νερά του ποταμού γίνονται η ευλογία και η κατάρα του τόπου...
Ένα εξαιρετικό μυθιστόρημα που διατρέχει τη ραχοκοκαλιά της ελληνικής ιστορίας του εικοστού αιώνα αποτολμώντας να ρίξει φως στην ομίχλη"

Φίλες και Φίλοι, αγαπημένοι,
Οι λογοτέχνες του εξωτερικού, αγνοούνται συστηματικά από τους αντίστοιχους της Ελλάδος! Μία αδιαφορία κι ένας άκρατος εγωϊσμός διέπει την συμπεριφορά τους! Πρέπει να έχεις "μπάρμπα στην Κ...υβέρνηση", στους εκδοτικούς οίκους, στο εκεβί(!).... τώρα, μάλιστα, ίσως στους "διαμαρτυρόμενους, στους κουκουλοφόρους, στους ...ξάγρυπνους, στους ... πλακατζίδες... και βάλε!
Η Ιουστίνη μας, κινείται και ταξιδεύει, διότι ΜΠΟΡΕΙ!
Η μόρφωση, το ταλέντο, το οξυδερκές μυαλό, το οικογενειακό περιβάλλον, οι γνωριμίες που κρατά με καθαρή ματιά, καρδιά, και αγάπη, την κάνουν δημοφιλή και άξια τόσο στην Δημοσιογραφία όσο και στην συγγραφική της Τέχνη!
Μια λαμπερή πανσέληνος, που χαμογελούσε για μέρες μαζί με τον ήλιο, θα της δώσει τα χαιρετίσματα και την αγάπη, όπου κι αν είναι!

Εύγε, Ιουστίνη μας, και να έχεις πάντα επιτυχίες στην ζωή σου!
Με την εκτίμηση και την αγάπη μας,
Υιώτα Στρατή, ΝΥ

ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ!!! ...ανασαίνουμε ...δροσερή λιακάδα...

...ένας "παρτ-τάϊμ" ήλιος ζεσταίνει τις άδοξες ώρες μας! Οι ψηλόκορμες κίτρινες μαργαρίτες μας, ενοχλητικά περίεργες, ακουμπούν και γέρνουν στον άσπρο, πλαστικό φράχτη που χωρίζει το ορόσημο με τον Ιταλό γείτονα, σκορπούν τα πέταλα τους που τα "μαδάει" ο αγριωπός αγέρας στην τσιμεντένια αυλή τους, βάζοντας σε ...δύσκολη θέση την γυναίκα του να τα σκουπίζει, ως και το σκυλάκι τους να τα κυνηγάει γαυγίζοντας τα... κι εγώ, μέσα από το παράθυρο μας, τις καμαρώνω κυριολεκτικά και για το μπόϊ τους και για την ανθοφορίας τους... ίσως -του χρόνου, σκέπτομαι- να φυτέψω και σ' άλλα βολικά μέρη του κήπου... μια ομορφιά που δεν ζητά περισσότερο από μπόλικο νερό... και, φέτος, δόξα τον γεραμπή (!) είχαμε μπόλικο.

Το μοναδικό λεμόνι της ...χρονιάς, άντεξε μέχρι την γνωστή θύελλα "Αϊρίν" όπου το τίναξε στο σανιδένιο μπαλκόνι μας -που καλοδέχεται στις ζεστές μέρες τις γλάστρες μου... κι είναι σχεδόν καιρός ν' αρχίσει η μεταφορά τους εντός...!!!- ...ήταν η δική του στιγμή να φιγουράρει με το τρυφερό, μοσχομυριστό του δέρμα και με κάμποσα λεμονόφυλλα στην σελίδα μας...

Φίλες και Φίλοι, αγαπημένοι όλοι σας,

ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ που μου αφιερώσατε λίγο από τον πολύτιμο χρόνο σας, στην προηγούμενη ανάρτηση! Είναι πολύ σημαντικό, για μένα! Δεν κατάφερα να σας απαντήσω, και σκέφτηκα ότι έπρεπε να σας πω το "τυπικό : ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ ", με όλη μου την καρδιά!

Αυτά, για σήμερα, πάντα με την αγάπη μου,

Υιώτα