29 Νοε 2015

Παραπλανημένη Σελήνη...


(Στάφφορντ, Βιρτζίνια, 2015. Τα διαμάντια της Σελήνης. Σύνθεση Υιώτας)


( ο Παναγιωτάκης-Δημητράκης μας στα...ύψη των ξύλινων πύργων...)


(...οι επισκέπτες του πάρκου, στο Γούντριτζ)

(...και η Τζόυ, με τις κόρες της ... Μεγαλώνουν τα παιδιά γρήγορα...  Εμείς;;;;)



"2015... δερμάτινα, θαρρείς, τα φύλλα...  Υιώτα"
********************************************************

Κι ένα ποίημα, για να μη... ξεχνιώμαστε!!!
******************************
Παραπλανημένη σελήνη

Υπάκουα, η σελήνη σέρνεται, πάνω στη τροχιά 
του Ήλιου.
Αυτός, μεγαλοπρεπής. Αλάνθαστος. Εκείνη,
βλέφαρο μισόκλειστο,
αργοπορεί να γεμίσει το μπακιρένιο ταψί της
με όνειρα μάταια.

Αρχαίες οι μνήμες, ασφυκτυούν για την αμόλυντη ανάσα
των επερχόμενων εορτών.
Ανήσυχος ο άνεμος, κακο-ορθογραφεί τα λάθη. Επιδεικτικά σφυρίζει τραγούδια ανείπωτα, διασκεδάζοντας σε ένα χορό πολύχρωμων, ξεσπιτωμένων φύλων...

Οι λευκές μαργαρίτες, της καρδιάς αλκυόνες, 
σκορπούν τα πέταλά τους
καταγράφοντας ευαίσθητες επιθυμίες 
σε ντροπαλές ώρες.

Άπειρο συναίσθημα η ζεστασιά των χειλιών σου.
Προμηνύει φθινοπωρινή ηρεμία 
στα μισά του Νοέμβρη.

***************************************

Πάντα με την αγάπη,

Υιώτα


25 Νοε 2015

Διπλό Δείπνο "Ευχαριστιών" ΝΥ-Βιρτζίνια-ΝΥ


Ένα απροσδόκητο ταξίδι,

Φίλες και Φίλοι μου,

έχει πάντα τις δικές του ανεξίτηλες αναμνήσεις.
Την περασμένη Πέμπτη, ξεκινήσαμε στις επτά το πρωί
με προορισμό να επισκευτούμε στο σπίτι τους, την πρωτοκόρη και τις εγγονές, για να φτάσουμε δίχως διακοπή, μετά από πέντε ώρες
στο πανέμορφο "χωριό" Στάφφορντ, 
της Βιρτζίνια... οδηγός, βέβαια, ο Ανδρέας, της Όλγας μας, με ...συνοδηγό τον ασταμάτητο Πίτερ-Τζέιμς...

Ήταν μια σκέψη να γιορτάσουμε 
ένα "πρώϊμο Θανκσγκίβιν΄" όλοι μαζί και να περάσουμε το ΣαββατοΚύριακο με αγάπη.
Κι έτσι έγινε.

Όμως, φωτογραφίες; "μηδέν!" ειδικά εκείνες από το κατακάθαρο πάρκο του κοντινού Γούντριτζ, φτιαγμένο ολοκληρωτικά από ξύλο βελανιδιάς, από πάτωμα μέχρι ψηλούς-πανέμορφους πύργους για να ανεβαίνουν τα παιδάκια... μέχρι την τεράγωνη "ακρογιαλιά" που έπαιζαν με κουβαδάκια και φτιαράκια...

Εξηγούμαι: Με το νέο πρίντερ, που δεν το έμαθα ακόμη!!! (πού να βρω χρόνο, ειδικά με την διαφορά ωρών των... ινδών τεχνικών της Ντελλ, συν τους...εδώ χειροπράκτορες)... τις ανέβασα, πάω να τις εντοπίσω, ΤΙΠΟΤΑ!
Άσε που σταματούσε το κομπιούτερ, και φτου κι από την αρχή!!!!!!!!

Δεν σκέπτομαι να σας κουράσω, 
απλά στέλνω μια μεγάλη ΕΥΧΗ να σας αγκαλιάσει όλους
και να περάσετε Αύριο, την Ημέρα των Ευχαριστιών,
με τις οικογένειές σας,
με υγεία, αγάπη και ελπίδα.

Να είστε όλοι καλά,
Υιώτα

13 Νοε 2015

Οι "ΨΥΧΕς ΑΙΩΡΟΥΜΕΝΕς" στον Καναδά της Ιουστίνης Φραγκούλη-Αργύρη

( Σύνθεσή μου, αφιερωμένη στην " Ιέρεια της Αλήθειας", την αγαπημένη Ιουστίνη)

Η αστείρευτη γραφή της Γιώτας Στρατή

Της Ιουστίνης Φραγκούλη-Αργύρη //

Η ποίηση αποτέλεσε πρωταρχική ουσία στη ζωή μου και τη λογοτεχνική μου ύπαρξη, καθώς από παιδί στη Λευκάδα ζυμώθηκα με το Βαλαωρίτη και το Σικελιανό. Οι συνεχείς απαγγελίες στις σχολικές γιορτές με εξοικείωσαν με όλους τους μεγάλους ποιητές της νεότερης ελληνικής γενιάς. Ωστόσο, το δέος μου γι αυτή τη μορφή του λόγου παραμένει μεγάλο, καθώς αναγνωρίζω πως οι λέξεις κρατούν τα κλειδιά της έκφρασης, απογειώνοντας ή συνθλίβοντας τον ποιητή τους. Πιστεύω πως η ποίηση περνάει κρίση όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και σε ολάκερο τον κόσμο. Οι άνθρωποι εκτεθειμένοι σε δεκάδες ερεθίσματα όλο και λιγότερο σκύβουν στα έγκατά τους να ομφαλοσκοπηθούν μέσα από τα λόγια των ποιητών.
Η ποίηση ταυτόχρονα ενέχει την παγίδα να αποτελεί την ευκολότερη φόρμα έκφρασης ατόμων, που εκδηλώνουν την ανάγκη να εκφράζονται στο γραπτό λόγο. Πολλοί ομογενείς ομοιοκαταληκτούν θεωρώντας ότι γράφουν ποίηση. Ωστόσο, τα ανάλαφρα στιχάκια τους πόρρω απέχουν του ειλικρινούς και αυθεντικού ποιητικού λόγου.
Ένα πρόσωπο του οποίου το πηγαίο ταλέντο στον ποιητικό λόγο θαυμάζω είναι η Γιώτα Στρατή, μεγάλη κυρία της Ελληνικής Λογοτεχνίας στην ομογένεια της Νέας Υόρκης.

στρ
Γιώτα Στρατή
 Η Γιώτα μου έχει χαρίσει κάποια από τα έργα της κατά καιρούς. Αρχόντισσα πραγματική στο λόγο και στη σκέψη. Μια βαθειά γνώστης των Ελληνικών Γραμμάτων, που αν ζούσε στην πατρίδα θα γνώριζε μεγάλης αποδοχής. Διάβασα τα θεατρικά της έργα «Ο καταποντισμός της Αρχαίας Ελίκης», « Σαπφώ η Λέσβια Ιέρεια της Αγάπης» , «Συριανές Αγάπες» καθώς και την ποιητική της συλλογή «Εννέα Εντολές και Μια Αγέννητη». Έμεινα εκστατική με το βάθος των γνώσεων, την υπέροχη ιστορική της διαδρομή στα αρχαιοελληνικά κείμενα, την αναψηλάφηση των συμβολισμών μέσα από τις αιώνιες ρήσεις. Κι ακόμη με το λυρισμό των ποιημάτων της, την αισιόδοξη ματιά της αλλά και το σαρκαστικό χιούμορ της στην κωμωδία «Συριανές Αγάπες». Η Γιώτα Στρατή με μια βαθειά και ουσιαστική γνώση των αρχαιοελληνικών κειμένων αλλά και της ελληνικής γλώσσας στην υψηλότερη διάστασή της με έκανε ν’ αναρωτιέμαι πώς τέτοια αληθινά ταλέντα χάνονται στη λήθη και την μακρότητα της ξένης γης. Πρόκειται για μια λογοτέχνιδα, άξια σύζυγο και μητέρα, που έκανε άξονα ζωής της συγγραφή αντλώντας τα θέματά της από τις πιο αυθεντικές στιγμές του ελληνικού πολιτισμού και της γλώσσας μας. Και το κυριότερο, μέσα από την τριβή της με την ομογένεια της Αμερικής προσπάθησε να μεταφέρει αυτή την αιώνια δάδα του ελληνικού πνεύματος στη νέα γενιά των Ελλήνων προσαρμόζοντας τα περισσότερα έργα της σε θεατρικές παραστάσεις. Έργο μεγάλο και αναξιολόγητο σε όλες του τις διαστάσεις από τις ντόπιες αρχές της ομογένειας ή από τα Ελληνικά υπουργεία Πολιτισμού και Παιδείας, είμαι σίγουρη.
Θα πρέπει να πω ότι η Γιώτα Στρατή δεν σταματάει στην πρωτογενή δημιουργία, αλλά ακάματη εργάτρια της τέχνης, στήνει θεατρικές παραστάσεις, πρωταγωνιστεί σε πολιτιστικές εκδηλώσεις, οργανώνει εκθέσεις βιβλίου, στήνει ποιητικές βραδιές αναβιώνοντας την ελληνική γλώσσα και τη λογοτεχνία μας.

ioustinistrati

 Ψυχές Αιωρούμενες
Στην τελευταία της ποιητική συλλογή «Ψυχές Αιωρούμενες» η Γιώτα Στρατή ασχολείται με το αγαπημένο της θέμα, τη νοσταλγία της πατρίδας και ταυτόχρονα με θέματα που αγγίζουν το είναι της, είτε πρόκειται για τα χάδια του παππού στον εγγονό είτε για τη μαζική δολοφονία των παιδιών του σχολείου στο Κονέκτικατ είτε για τη θάλασσα που εξακολουθεί να παραμένει η αγάπη της, είτε για τον έρωτα, την αγάπη, τα αγγίγματα , όλα.
Στο δεύτερο μέρος του βιβλίου η Γιώτα Στρατή περιγράφει με περίπου αυτοσαρκαστικό στιλ την προσωπική της ιστορία, που ξεκίνησε από το Αίγιο των πολιτικών φρονημάτων για να καταλήξει στη Νέα Υόρκη της διαρκούς περιπέτειας μέσα από το γάμο της με το Δημήτρη Στρατή.
Πέρα από τα ποιήματα της συλλογής που στάζουν το πάθος της Γιώτας για τις λέξεις, και αναδεικνύουν τη βαθειά υπαρξιακή της σχέση με τη λογοτεχνία, τούτο το βιβλίο αποπνέει την ειλικρίνεια του ταξιδιού της ζωής μιας γυναίκας που δεν έπαψε ποτέ να ελπίζει και να δημιουργεί παρά τις όποιες αντιξοότητες.

Γράφει η Γιώτα

Για τη θάλασσα:
«Χθες, ένας κόκκος στα κλειστά βλέφαρα της θάλασσας ήμουν.
Έρχομαι, είπαν, από το βυθό με λιγοστό του ήλιου φώς,
Να συνηθίσω τους καύσωνες που με περιμένουν έξω!»

Για τον παππού:
«Καθιστός, εύχαρις, με πόδια ανοιχτά, ΄
απλωμένα στο ξύλινο πάτωμα, ο εγγονός,
ορθή γωνία, δύσκαμπτη, ο άγιος της χαράς,
να προσκυνήσει τον ανθό της αθωότητας».

Εν τέλει, η Γιώτα Στρατή είναι μια πηγαία λογοτέχνις, που παίζει ανάμεσα στο πεζογράφημα, την ποίηση και το θέατρο σημαδεύοντας με τη γραφή της τη λογοτεχνία της Διασποράς. Αφήνει το χειμαρρώδη λόγο της να συνθέσει εικόνες, συναισθήματα, απορρίψεις, ελπίδα, φόβο, κούραση, αγωνία. Αρνείται να χαλιναγωγήσει τις λέξεις, που θαρρείς ξεχύνονται σαν άτια στις λευκές σελίδες.
Πρόκειται για μια εξαιρετική εργάτρια του λόγου, μια ποιήτρια με βάθος και πάθος.-
**********************
!!!
Ιουστίνη μου,
τί να προσθέσω. Ένα ακόμη "Ευχαριστώ" για την αγάπη που έδωσες στη γραφή μου, σύντομα, μεστά, για όλα αυτά τα χρόνια δημιουργίας στην Νέα Υόρκη, και για την πρόσφατη παρουσίαση του βιβλίου μου:
"ΨΥΧΕΣ ΑΙΩΡΟΥΜΕΝΕΣ"
στο 18ο τεύχος του
  FRACTAL

Σου εύχομαι
πάντα άξια και εμπνευσμένη.
Χαιρετισμούς 
στον Τεντ και Καλή Τύχη στον Αλεξανδρίνο σας.

Με την αγάπη μας,
Υιώτα

8 Νοε 2015

...τα ΥΠΕΡ και τα κατά του...Νοέμβρη

(πρόσφατη φωτογραφία μπροστά στο σπίτι του εγγονού μας)

Έτσι ήρθε ο Νοέμβρης! Με τις πανέμορφες χρωματικές αλλαγές των φύλλων των δέντρων, 
με γενέθλια και μκρο-μεγάλες συναντήσεις, 
 με κρυφές ελπίδες και νυχτερινές ονειρικές ...εξορμήσεις 
στα μέρη που
-τουλάχιστον προς το παρόν- δεν είναι εύκολο να επισκευθούμε...

Τα "στραβά και τα ...ανάποδα;"
Να ...αγωνιζόμαστε με τρεις τεχνικούς να προγραμματίσουμε τρία (!!!) πρίντερς (εκτυπωτές) το ένα χειρότερο από το άλλο... και να τα καταφέρουμε με το τρίτο της  " hp " !!!

Νομίζω θα ησυχάσω προς το παρόν...

Είναι ώρα να φέρω όλα τα ευαίσθητα τροπικά φυτά μου, εντός, απόψε είπαν θα τα παγώνει τις νύχτες...

Χρόνια Πολλά
σε όσους γιορτάζουν!

Καλή σας εβδομάδα! Πάντα με την Αγάπη.

Υιώτα