΄Ενα ...καράβι όνειρα κι ευχές!...

Φίλες και Φίλοι μου, μια μπομπονιέρα φτιαγμένη από την Όλγα μας, μανούλα του "Πίτερ-Τζέϊμς", γεμάτη Αγάπη, "Τρυφερά Ευχαριστώ" κι Ευχές για όλους σας, ιδίως σ'εκείνους που σήμερα γιορτάζουν... συμπεριλαμβανομένου και του συζύγου της...

κι η Μισέλ! άξια νονά,(με τον Τζίμη της και τα δυο πνευματικά αδελφάκια τού Π.-Τζέϋ, ) έβαλε κι αυτή χρυσό χεράκι σε όλα τα στολίσματα. Στο κέντρο του τραπεζιού των καλεσμένων, για τον τυχερό της βραδιάς, ένα μεγάλο κουτί με γήϊνα χρώματα, βαθυπράσινες ορτανσίες, ένα μπεζ ή καφέ αρκουδάκι να κρατάει την αναμνηστική φωτογραφία του μωρού... άξιο κορίτσι, δοκιμασμένοι φίλοι για είκοσι και, χρόνια...

Ο Νοέμβρης ३०-ρησε!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Ο πλέον γιορτάσιμα φορτωμένος μήνας, ο Δεκέμβρης, είναι μιας ...νύχτας απόσταση! Καράβια γεμάτα ευχές, υγεία, και κατανόηση... από την "άλλη άκρη της Όχθης", από όλους μας! Είναι πάμπολλες οι νύχτες που αποκοιμηθήκαμε με την "κουβέντα σας", κυρίως ο Δημήτρης κι εγώ...

Το δέντρο, στη μέση του "δρόμου των λωτών", επίμονα κρατάει το πολύτιμο στολίδι του... οι σερνικοί (!!!) αγέρηδες, όμως, έχουν άλλη διάθεση κι μήνας που έρχεται θα το βρει ξέγυμνο,

με την πολύχρωμη φορεσιά του, σεντόνι στη γη που ήδη που τρεμουλιάζει...

...κι οι μαργαρίτες, οι αλκυονίδες της καρδιάς, επιμένουν ακόμη να μας καλημερίζουν.

Η Φύση είναι πιο στοργική από τους ανθρώπους! Είναι τόσο κοντά μας, κι εμείς; τόσο μακριά της! Άγριο θεριό ο άνθρωπος.

Επιτηδευμένα σχέδια υπεροχής, εξεζητημένα ψεύδη, πιστευτά φιλόξενος... εσωτερικά άδειος... ΑΝ μιλούσαν τα ζώα, ίσως να μαθαίναμε από κείνα την Αλήθεια της ύπαρξής μας...

Μοιάζει να "βαραίνει" την ψυχή ο γενικά φιλικός Νοέμβρης... ας ελπίσωμεν...

Κλείνω με την αγάπη μας,

Υιώτα

...αν, η υπέροχη χαρά προκαλεί, τότε με... συγχωρείτε!

Φίλες και Φίλοι, αγαπημένοι,
πράγματι, ανάμεσα σε δυο θύελλες, άγριες και εκδικητικές,
η χαρά μας έδεσε σε ευτυχισμένο αγκάλιασμα! Απλά, εύχομαι να ήρθε και σε σας
σαν διαφορετικός αγέρας, μια κάποια στιγμή, και να νιώσατε την ευτυχία μας!
Βιαστικά, σας βάζω μία από τις στιγμές της Βάπτισης, στην Αγία Τριάδα, του Χίκσβιλ, με τον πάτερ Γεώργιο και τον... αγανακτισμένο μπέμπη μας, ενώ στις ακόλουθες, θ' αναγνωρίσετε την ηρεμία του με τους νονούς και τους συγκινημένους γονείς του.
Αυτές τις μέρες, θα έχουμε κι άλλες, κι αν οι... γονείς το επιτρέπουν!!! θα σας τις παρουσιάσω.
Όμως,
επειδή ακολουθούν "η Ημέρα των Ευχαριστιών"
και η εορτή της Αγίας Αικατερίνης,
στις αγαπημένες ΦΙΛΕΣ που εορτάζουν, στέλνουμε τις θερμότερες ΕΥΧΕΣ ΜΑΣ!
Πάντα με την αγάπη ΟΛΩΝ ΜΑΣ,
Υιώτα

Ε Υ Χ Α Ρ Ι Σ Τ Ω , Ιουστίνη!

...είναι όντως γενναίο μία "Ελληνο-Καναδέζα" συνάδελφος ν' αναγνωρίζει τις πνευματικές δημιουργίες μίας άλλης "Ελληνο-Αμερικανίδας" συναδέλφου, και να τις αναφέρει "ανοιχτά" στην ομογενειακή εφημερίδα "Εθνικός Κήρυκας της Νέας Υόρκης" !
Όχι ότι αγνωώ τις απόψεις και τα σχόλια δημοσιογράφων και φίλων όλων αυτών των χρόνων, συμπεριλαμβανομένων κι εκείνων αυτής της ιστοσελίδας...
Η Ιουστίνη, ξεχώρισε την προσφορά μου στην Ομογένεια, με τίμησε με τα σχόλια της,
τονίζοντας ότι η πνευματική εργασία δεν είναι μόνο χρηματική απολαβή, είναι και ηθική καταξίωση!
Είχε την ευκαιρία, κι έγραψε!
Για μένα, και γι' άλλους!
(...έντονες κι οι αναμνήσεις από την Έκθεση Βιβλίου, στη Θεσσαλονίκη, τρία χρόνια πριν! λες και ήταν χθες!)

Προσωπικά, Ιουστίνη μου,
εύχομαι ο ήλιος να λάμπει πάντα ευνοϊκά για σένα!

...ένα απόσπασμα της Ιουστίνης, από την στήλη του Σαββατο-Κύριακου,

που διατηρεί στον Εθνικό Κήρυκα Νέας Υόρκης...

κι εδώ, ολόκληρο το κείμενο της!

Και πάλι σ' ευχαριστώ, Ιουστίνη!

Πάντα με Αγάπη κι Εκτίμηση,

Υιώτα

"...Ήταν ένα μικρό καράβι (3Χ) που ήταν α-α-ταξίδευτο...(2Χ), ωέ-ωέ-ωέ- ωιμέ(!!!) !!!...

...ήταν ένα μικρό καράβι...

που ήταν αταξίδευτο...

...από το μικρό-πικρό αυτό τραγουδάκι, -που ΔΕΝ γνώριζα παρά τα δυο του πρώτα στιχάκια (!!!)- το τραγουδάω στον εγγονό για καιρό... τον κρατώ από τις μασχάλες, κι αυτός, που του αρέσει τόσο, όλο γελάει και ... "σειέται και λιγιέται" κάνοντάς μας να χαιρόμαστε!!!

"...ήταν ένα μικρό καράβι" λοιπόν, που τρία χρόνια πριν, Σεπτέμβρη, ξεκίνησε ένα "ταξίδι"...
Μέντωρ, ένας Φίλος Καλός, ...
τα "εφόδια" λιγοστά... όπου, "...σε πέντ-έξι εβδομάδες...σωθήκαν όλες οι..."τροφές"...
Ούτε "γκάζι, ούτε ηλεκτρισμός, ούτε... καυσόξυλα..."
κι ο Φίλτατος Γαβρίλης, -αρμυροδαρμένος ναυτικός- όσο μπορούσε, με καθοδηγούσε... μα κι ο χρόνος και οι ώρες, σαν την τρίαινα του...Ποσειδώνα... πάντα να καρφώνουν την απόδημη παρουσία... στους κυκλώνες της σκέψης και στις αναζητήσεις της καρδιάς...
Μια ΦΙΛΗ που ποτέ δεν συνάντησα,
από την πόλη του "Χρυσόμαλλου Δέρατος" προσφέθηκε να γίνει
"μέλι στις πικρές σκέψεις μου να τα παρατήσω όλα..."
κι "αρπάχτηκα" -σαν ναυαγός- ...κι έτσι δημιουργήθηκε μια άλλη, σοβαρή φιλία,
για να "συνεχίσει το μικρό καράβι το... ταξίδι του..."
Έχω αναφερθεί πολλές φορές, και θα επαναλαμβάνω όσο ζω, ότι
πρώτα ο Στράτος
και στη συνέχεια η Κατερίνα, έχουν την αμέριστη Αγάπη μου κι Ευγνωμοσύνη μου!
Ο Γαβρίλης μας; και για άλλους λόγους συνεργασίας, πολύ πριν, γνωρίζει την Εκτίμησή μου!
...ο "αθυρόστομος" Δημήτρης μου, περαμιλάει: "...τα μεταξωτά βρακιά..." ...
Όμως, Φίλες και Φίλοι, ΟΛΟΙ αγαπημένοι,
θ' αφήσω αναπάντητα τα "σχόλια" της ...παραστατημένης σελήνης...
άλλωστε, σύντομα θ' αρχίσει νέο φεγγάρι... κι εγώ, σας έχω ανάγκη όλους!!!

ΤΟ ΜΙΚΡΟ ΚΑΡΑΒΙ
Αρμυρή η γεύση στα χείλη
από δάκρυ που "ξεστράτησε..."
Τρυφερή η αγάπη που εκτέθηκε σε παγωμένο βοριά... απροστάτευτη
για το μεγάλο ταξίδι...
Το χρυσόμαλλο δέρας ελάχιστοι το άγγιξαν...
εμείς, οι πολλοί, έχουμε το αναφαίρετο δικαίωμα να ονειρευόμαστε...
Θαμπωμένοι από το βόρειο σέλας,
προσπαθούμε να φτάσουμε στη στεριά
κι ας είναι τα φτερά τραυματισμένα...!

Αυτό, για όσους με αγαπήσατε, ελπίζοντας να μην "προδώσω" κανένα!
Υιώτα

ΞΕΣΤΡΑΤΗΜΕΝΗ ΣΕΛΗΝΗ...

......" Ραμμένα Χείλη" Σύνθεση Υιώτας Σρατή
Φίλες και Φίλοι μου,
όλοι αγαπημένοι,
όταν ο χρόνος δεν επαρκεί... η έμπνευση... ξαποσταίνει!
Κάπως έτσι συμβαίνει με όλους και με ...όλα! ... με τα "ραμμένα χείλη" Ελπίζω.
Ίσως αυτός είναι ο λόγος που "σερνόμαστε"... όμως,
ελπίζω, ακόμη... δεν χάθηκαν όλα!

Σκέφτηκα (!!!) λοιπόν, μ' ένα από τα ποιήματά μου, να καλύψω λίγο κενό και να ευχηθώ "ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ" στους εορτάζοντες την ...σήμερον ημέραν!...

" ΞΕΣΤΡΑΤΙΣΜΕΝΗ ΣΕΛΗΝΗ"
Πειθήνια αναβαίνει το μονοπάτι του Ήλιου,
η Σελήνη. Εκείνος, μεγαλοπρεπής κι αλάνθαστος.
Εκείνη, βλέφαρο μισόκλειστο, αργεί
να γεμίσει το μπακιρένιο ταψί της
με φρούδα όνειρα.

Πεπαλαιωμένες οι μνήμες.
Ασφυκτιούν γι’ ανάσα αμόλυντη. Ανέμελος άνεμος,
ανορθόγραφος.
Επιδεικτικά σφυρίζει τραγούδια ανείπωτα,
ξεφαντώνοντας στο χορό των πολύχρωμων φύλλων.
Φυλλοροούν κι οι λευκές μαργαρίτες
-της καρδιάς αλκυονίδες-
καταγράφοντας πόθους ανεπαίσθητους
σε ντροπαλές ώρες...

Αδιόρατη αίσθηση
των χειλιών σου η θέρμη.
Προμαντεύει Φθινόπωρο ήρεμο
στις αρχές του Νοέμβρη।

και,
Πάντα με την Αγάπη μου,
Υιώτα