Σχόλιο: Το θυμόμουνα αυτό το άρθρο, κι αφού έτυχε και το
πέτυχα σήμερα, δεν θα το αφήσω να μου φύγει!
Θα το κρατήσω μαζί με κάποια άλλα που θυμάμαι συχνά,
με αφορμή συζητήσεις με γονείς, με παιδιά και βλέποντας
πολλά γερόντια σε κλινικές και γηροκομεία και έχοντας και η ίδια παιδιά, που καταλαβαίνω μεν τις ανασφάλειές τους λόγω
εποχής, μα εύκολα κρίνουν τα λάθη των γονιών,
ξεχνώντας όμως πως εμείς δώσαμε παραπάνω απ' ότι
είχαμε,
γιατί στερηθήκαμε, κι αυτό ήταν το μεγαλύτερό μας λάθος!
Τα πολυμορφώσαμε κι η ψυχολογία λένε πως "λέει":
"Παιδικά χρόνια και παιδικά τραύματα,
τοξικοί γονείς, κ.λ.π."
Είθε να μη δούνε παιδικά τραύματα, σαν τα δικά μας ή
των μεγαλυτέρων μας!...
(Να φέρω και το άλλο):
"Τι είναι αυτό;" (Η ταινία)
***
Θυμάμαι και το άλλο που κάποτε διάβασα.
Μια μαμά κόβει μια κουβέρτα στα δυο και την δίνει στον
μικρό γιο της, να τα πάει στο υπόγειο που μένει
ο παππούς.
Γυρίζει ο μικρός και φέρνει πίσω το ένα κομμάτι.
"Γιατί το έφερες πίσω το ένα;" τον ρωτάει.
"Για να την έχω να σε σκεπάσω στα γεράματα, όταν θα την χρειαστείς, μαμά!"
***
Συμπέρασμα:
Νέοι πονεμένοι και αδικημένοι απ' την δύσκολη εποχή
που ζούμε, μην ξεσπάτε τον θυμό σας στους γονείς σας
ή παππούδες.
Δείξ' τε τους την αγάπη σας, τώρα που τους έχετε, γιατί
τα "τραύματα" που θα σας μείνουν όταν Φύγουν,
θα είναι πραγματικά και επίπονα.
26 Μαΐ 2022
VETERANS DAY, VIRGINIA, 2022!
Huge Success, at the Ball in Stafford, Virginia,
where my first daughter lives with her Family.
It reminded me (more than twenty years ago, in Astoria, NY)
her crowning "Miss Greek Independence",
all the pride and the happiness...
the Greek Parade in the iconic Fifth Ave. ...
the Dinner-Dance in the Crystal Palace (that does not exist anymore...) -where the handsome Euzones were sitting in a circle clapping hands for her father's beautifully performed zeibekiko ...
Times where Life looked promising ...
what memories!!!
I Thank God firstly, and Fate that has rewarded me with more special events in my life!
I share this with all of you, my Friends.
I needed that in my recent loneliness... My dear husband, through the cloudy sky, I am sure must be happy too.
With greetings and Love,
From Long Island, NY
20 Μαΐ 2022
(Φωτο-σύνθεση Υιώτας: Μαγιάτικη νύχτα. 2022)
ΥΠΕΡ-ΑΤΛΑΝΤΙΚΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ!
(αποσπάσματα ενός ευαίσθητου Μάη. Μέρος
πρώτο.)
… καταλαβαίνεις, λοιπόν, Φίλη μου ευαίσθητη ότι
η ΚΑΡΔΙΑ είναι απέραντη αυλή με πόρτα ανοιχτή...
Να είσαι καλά, κι ας λυγίζεις από Αγάπη.
Οδυνηρή θα ήταν και η έλλειψή της.
****.- Η παρουσία με την απουσία, κατάλαβα πως είναι
σχεδόν ίδια η απόσταση.
**** Βλέπεις, ό,τι υπέροχο η έμπνευση
δημιούργησε,
ήταν αστραπή που διήρκεσε
περισσότερο.
Η βροχή, ναι μεν ξεπλένει
σκιές, μα λιμνάζει, πάμπολλες.
Κι αυτή, σαν τον άνεμο,
έχει δικό της κωδικό. Έρχεται με το δικό της "-έτσι θέλω, κι αν μπορείς άλλαξέ
με!"
**** 05/18/2022: κι εδώ, ξημερώματα, έξω βρέχει καταρρακτωδώς. Αν άκουγες την βροχή στον διπλανό τσίγκο… Νομίζω Συγκινήθηκαν ψυχές που δεν ξεχάσαμε .
**** Αν είναι
κάτι που με συγκινεί από σένα
είναι η επίμονη ταπεινότητα
που δεν διστάζεις να την επαναλαμβάνεις.
Όμως,
Δεν είδα την πανσέληνο
ούτε κι απόψε.
Ο βαρύχνωτος καιρός φταίει.
Τα σύννεφα, συνομιλούν ακατανόητη
-για μένα- γλώσσα.
Εγώ, απλά, συνεχίζω το όραμα...
Τα όνειρα,
πολλές φορές ακατανόητα.
Εκείνος, αμίλητος. Ξέρεις,
Οι σκιές δεν μιλάνε.
Εγώ παραμιλώ κι αναρωτιέμαι αν με ακούει.
Πόσα να εξηγήσεις όταν έδωσες τον εαυτό σου
σε έναν άνδρα
που σχεδόν τον ανάθρεψες, κι ήσουν:
γυναίκα, μάνα, δημιουργός, τοξότης ...
φωτιά και χώμα
για μισό αιώνα!
Κατάφερα να ζω με λιγότερο Οξυγόνο.
Μετρώντας το βάρος των δακρύων.
Δοκιμάζοντας την αλμύρα τους.
Δαμάζοντας την ροή τους.
Τα απρόσκλητα καρδιοχτύπια
ηχούν απόκοσμη συμφωνία
στην ακαταχώριστη ιστορία του κρυφού Φόβου
της αποσύνθεσης.
Κι όμως! Ο Ήλιος καίει, καιόμενος,
κι ο απείθαρχος άνεμος,
δεν καταγράφει ούτε το τραγούδι του,
ούτε τον χορό του.
****************************************
Φίλη μου,
Σου επαναλαμβάνω:
Ζήσε την κάθε
στιγμή όπως εσύ ξέρεις να την ζεις.
Θα τα πούμε σύντομα. Πάντα με την Αγάπη
(Φωτο-σύνθεση Υιώτας: Μαγιάτικος άνεμος. 2022)
5 Μαΐ 2022
ΘΥΜΗΣΕΣ ΟΔΥΝΗΡΕΣ
(σχέδιο Υιώτας, 2009)
ΔΕΚΑ -ΤΡΙΑ ΧΡΟΝΙΑ ΠΡΙΝ !!!
ΠΟΙΗΜΑ - ΑΦΙΕΡΩΣΗ της Υιώτας Στρατή
ΣΤΗΝ «ΜΑΝΝΑ ΜΕ ΔΥΟ Ν» (της Κατερίνας) και στις Μάνες του Κόσμου,
που έφυγαν...
+++++++++
Της Κυρ-Αφροδής (03/29/09)
Χώμα νωπό, με αγιασμό,
με γύρη από γαζίες. Διαπερνά ο στεναγμός κοίτη από κυπαρίσσι.
Το λευκο-σέντονο υγρό, λίμνη γεμάτη δάκρια. Πνίγετ’ η έσω σιωπή. Πόδια και χέρια τρέμουν. Βαρύς ο αναστεναγμός, σπάζει ο λυγμός στη μέση.
Στ’ άγγιγμα κρύου μάρμαρου τα χείλη ανατριχιάζουν… -Πώς δεν ακούς το θρήνο μου, Μάννα, γλυκιά μου Μάνα! Τώρα, που μάνα έγινα και τη καρδιά σου νοιώθω να ξεριζώνεται εντός, στα σωθικά του πόνου, πες μου πιο άστρο ν’ ασπαστώ νάρθει να σε χαϊδέψει στις ώρες περισυλλογής, στις νύχτες της ξαγρύπνιας;
Στείλε μου μήνυμα! Η πνοή
του νοτισμένου αγέρα, πάνω στο μέτωπο ας είν΄ το τρυφερό φιλί σου. Τώρα, που ένα έγινες στο σώμα της ελπίδας,
ξεπήδησε σαν της πηγής τη δροσισμένη ανάσα...
Φλόγες στα μάτια η μνήμη σου! Ο ουρανός, ραγίζει.
Στείλε ευχή, η αγάπη σου να με τυλίγει, Μάννα!
*************** ΚΑΙ
Γράμμα στη μάννα με ... 2ν ( είναι η συνέχεια, στην Ιστοσελίδα της Κατερίνας)
**************************************
(Σημείωση δική μου:
!!! ... η ΜΑΝΝΑ ποτέ δεν ξεχνιέται !!! κι όλα αυτά, είναι
ΜΕΤΑΦΟΡΑ από την λίαν αξιόλογη Ιστοσελίδα "Περίπτερο στο ... Ιντερνετ" της Λαμπρινής (η Λαμπρίτσα μου), και με ΑΜΕΤΡΗΤΑ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ !!!! )
ΥΓ. Να "χωρέσω" εδώ και το ζωντανό όνειρο και τα λόγια σου... στις 7 Απριλίου, ξημερώματα Τετάρτης, μετά το τηλεφώνημα... της σύμπτωσης με την κορνίζα... και μετά η τέντα... και οι κρίνοι σου που με καλούσαν για φωτογράφιση... ΕΚΕΙ.
Κι ύστερα σου λένε, πως δεν υπάρχει τίποτα, μετά θάνατον!
Ας τους, να λένε, Μάννα μου!
Δευτέρα 11 Ιανουαρίου 2021
====================================
********************************
====================================
Σημείωση: "...Απαλά,
ένα χάδι στέλνω, με ζεστή την παλάμη,
και για μία άλλη προσφιλή ηρωίδα,
-ίσως να αναγνωρίσει η μία την άλλη-
που χώρεσε την γη
για να ενώσει
τους ωκεανούς
μιας δίφορης δημιουργίας."
Θα μπορούσε να ήταν
και για την δική μου Μάνα!
Μα οι Μάνες όλου του κόσμου,
δικές μας είναι, και μας κοιτούν μέσα από τα μάτια που βλέπουμε,
