(...από την Νέα Υόρκη στην Βιρτζίνια, με επιστροφή! Η φωτ. της εγγονής μας 'Αντζυ που μας επισκέφτηκαν με την αδελφή της... την έστειλε στην μαμά της με το ...κινητό,
για να μας την στείλει πίσω!)
Θαυματουργή
η Μέρα της Παναγιάς.
Το ταίρι μου, ο αγαπημένος μας Δημήτρης,
πάλι μας τάραξε! Τρομερή αστάθεια, ...βάρκα στο γιαλό...!!!
παραλίγο να πέσω κι εγώ κάτω προσπαθώντας να τον κρατήσω!!!
Φορτωμένος καλώδια, εσωτερικά, ένα μικρό "κομπιουτεράκι " στη ζώνη, όπως τον βλέπετε... μα νάτος! Γελαστός, κι όρθιος!
Από μια απλή επίσκεψη ρουτίνας
στην Δρ. Μαρίνα Ζέλενερ, κοντά μας, στο Χίκσβιλλ, να βρεθούμε στην εντατική του Νορθ Σσόρ Γιουνιβέρσιτυ, του Λέικ-Βιού (παράρτημα του Μεγάλου Νοσοκομείου του Μανχάσσετ, Λ.Αϊλαντ.), με την άμεση μεταφορά του
-την επομένη- στο Μεγάλο... για πιθανή εγκατάσταση Βηματοδότη! που, τελικά, μετά από μία εβδομάδα, έκριναν ότι δεν ήταν λογικό,
έχει και τα αιμοπηκτικά, βλέπετε...
Οι περαστικές ζαλάδες, ( κι είχε πολλές, κατά καιρούς)
δεν είναι πάντοτε ασήμαντες...
Η καρδιά, δεν μας ρωτάει!
Μετράτε τους παλμούς σας!
Τυχερός που αυτό συνέβηκε σχεδόν μπροστά στην πόρτα του γραφείου
της Γιατρίνας μας,
τυχερή κι εγώ!
Καταλαβαίνετε ότι η ξαγρύπνια ανήκει και στην Παναγιά!
Στον επικείμενο κίνδυνο, γινόμαστε ευάλωτοι, μικροί.
Προσωπικά, αντέχω όσο το αναπάντεχο γεγονός συνεχίζεται... κι όταν κάπως ξεπεραστεί, αδειάζω σαν μπαλόνι που ξεφουσκώνει!
Πιστεύω
ότι ήταν το καλύτερο ΔΩΡΟ μου,
εκτός από τις ευχές όλων σας, που θυμηθήκατε με Αγάπη!
Πάντα με την δική μας αγάπη
και τα συνεχή "Ευχαριστώ" μας. Να είστε καλά.
Η ζωή είναι δυσκολόβατη, μα πάντα γλυκειά.
Υιώτα και Δημήτρης
Υγ.:
...και κάτι από τον μικρό εγγονό μας, ο οποίος δεν έλεγε να φεύγει από την αίθουσα αναμονής, με την μαμά του, φυσικά:
...συζητώντας, αναφερόμουν στον Δημήτρη με το γνωστό υποκοριστικό: Μίμη.
-Γιατί λες τον παππού Μίμη; με ρώτησε
-Είναι ένα από τα ονόματα που τον φώναζαν όταν ήταν κι εκείνος μικρός...
-ήταν μικρός σαν κι εμένα;...
-ναι, κι έχεις κι εσύ, σαν δεύτερο όνομα, το όνομά του: Παναγιώτης-Δημήτρης...
-Ο.Κ. γιαγια-Μίμη! ένα, δύο, Φ(θ)ρί Μίμης!
(δείχνοντας τον εαυτό του, τον παππού, κι εμένα!!!!!)
Υγ. 2 : Στο τέλος του Σεπτέμβρη, θα γίνει: " Φ(θ)ρί και σιξ δαχτυλάκια...!!!"
Φιλιά κι αγάπη, Υιώτα
