...ανάμεσα στην πολυτάραχη "Αϊρίν" και την επερχόμενη παρθένα "Κέϊτυ"... ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ!!!

Το απόγευμα της Κυριακής μαράζωσε την καρδιά μου! Είναι αυτός ο περήφανος, ο περίλαμπρος ήλιος μου; Πανέμορφος μέσα στην πράσινη γλάστρα, ψηλός κι αγέρωχος;! Δεν μοιάζει να έχει "φάει" σφαίρα στο ...κούτελο; Είναι ΑΥΤΟΣ, ο ήλιος μου, τόσο τρομαγμένος!;

Δίχως φως και ΤιΒί, με τον φόβο και την φοβέρα να μη τηλεφωνούμε... με το ζόρι να σκάσω μύτη που λένε, να... επιθεωρήσω το ξύλινο μπαλκόνι για τί άλλο; -τα ηλίθια τα λουλούδια σου! να φωνάζει ο Δημήτρης που με το δίκιο του, αφού ο αέρας ξεσήκωσε ό,τι μπορούσε μπαίνοντας απειλητικά από το μισάνοιγμα της μπαλκονόπορτας... ίσια-ίσια που "αρπαξα" τον εγωϊστή ηλίανθό μου, -που δέσποζε όλων των άλλων- στην απέναντι γλάστρα... -δες τα "μούτρα του!!! φώναζε ο Δημήτρης, κι ο άνεμος επέστρεφε πιο άγρια την φωνή του! (τα πέντε καναρίνια μου, άχνα, από το προηγούμενο βράδυ, κι η καναρίνα μας, ακόμη με ένα αβγό! ποιος ξέρει τί να σκέφτεται κι αυτή!!!)

...στο μπάσιμο του σπιτιού, την Παρασκευή, όλα μου τα λουλουδένια παιδιά... έλαμπαν από ευχαρίστηση! Τα καμάρωνα, ακούγοντας για τον τυφώνα, μα δεν τους πίστευα! Οι ντάλιες μου, κούκλες! μα κοιτάξτε τις στην κάτω φωτογραφία, δεμένες σαν τρελές (!) κι οι ήλιοι με γυρτό το κεφάλι υπακούουν στις εντολές της μάνας φύσης:..."ότι θέλω ΕΓΩ γίνεται!!!"

Η Τζόϋ με τις κόρες της, είχαν πάει στην Βιρτζίνια, στης αγαπημένης τους φίλης το σπίτι για μιας εβδομάδας διακοπές, σε προ-νοικιασμένο παραλιακό σπίτι στην περιοχή "Ώσεαν Σίτυ"... -...αν, τελικά δεν τα καταφέρουμε λόγω καιρού, θα μείνουμε στης Λιζ... εσύ, να "προσέχεις τον Τουλούζ"... μου τηλεφώνησε।

Τον Τουλούζ;;;;;;;; τον αγαπημένο μας μαύρο γάτο, που έχει αποχαζέψει αφ' ότου του έφυγε η σκανδαλιάρα φιλενάδα του, η Πέννυ;;;;;;;;;; ούτε φωτογραφία δεν ήθελε να βγάλει! ποιος ξέρει πόσο θα φοβήθηκε όταν το ένα από τα τρία εξηντά-χρονα πεύκα ξεριζώθηκε κι έπεσε -ευτυχώς- στον δρόμο, με δέκα φορές "ευτυχώς" που δεν χτύπησε κανέναν!!! Τον βλέπετε ξαπλωμένο αδιάντροπα (!) μ' ένα τρυφερότερο δέντρο από πάνω, στις δύο φωτογραφίες

ενώ στην τρίτη, είναι από την πίσω γωνία του σπιτιού της Όλγας μας! πιο τυχερή αυτή! Η Νομαρχία, έτρεμε την Κυριακή! Μια με τους ισχυρούς ανέμους εξήντα μίλια, που κόπασαν σε σαράντα και μετά σε είκοσι ...- όργωναν την περιοχή μας, που την αγάπησε(!!!) πολύ η θύελλα, μα αν σας πω ότι σήμερα, Πρωτομηνιά, και για το τέλος της εβδομάδας, στο Νιου Τζέρσεϋ μέχρι πάνω... στην Βοστόνη... τα ποτάμια, με τις βροχές και την θάλασσα έχουν σακατέψει τον κόσμο... πάω να κάνω λίγο ελαφρύτερη την απροσδόκητη κατάσταση, μα άστα, που λέν!! όσο για το φως; ένα εκατομμύριο άνθρωποι! Τί να πρωτο-προφτάσουν;!

...κι έλεγα... ότι έχω περάσει θύελλες και πλημμύρες στα παιδικά μου χρόνια με τον μυθικό Σελινούντα, το ποταμό της Αρχαίας Ελίκης, στην Αιγιάλεια... και πόσες ιστορίες κι έρευνες δεν έχω κάνει γι' αυτήν... αχ!, ποιός νοιάζεται,

Φίλες και Φίλοι μου!...

-πάντως, για τους ελάχιστους απόδημους που επιμένουν αρνητικά στο ρεύμα, σαν τις πέστροφες , ή και τον σολομό... να επιμένουν να γράφουν στην μητρική τους γλώσσα, μεγάλη ουτοπία!... μα ΤΙ ΓΡΑΦΩ!!!)

Αύριο, θα πάμε πάλι στον Τουλούζ, για φαγητό, νερό, και συντροφίτσα...

Εκείνος που δεν γνωρίζει τίποτε απ΄ όλα αυτά, είναι ο μπέμπης μας! Η μεγάλη μας Αγάπη!

ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ

Θα τα ξανα-πούμε,

Υιώτα

... κι ενώ οι βροχές μας πνίγουν, μαζί κι ο λογισμός, ...Καλή βδομάδα νάχετε!

...Πόσο ερωτικός και συνάμα ελπιδοφόρος μπορεί να είναι ένας μικρός ηλίανθος, στην γλάστρα; κι όμως, Φίλες και Φίλοι μου, όταν καταφέρνει να ταξιδέψει τον νου στα λιβάδια του ήλιου ή ν' ανταμωθεί με προσφιλείς ακρογιαλιές στο αιώνιο ψιθύρισμά τους με το κύμα...
είναι, και μάλιστα πολύ απαιτητικός...
Έτσι, υπακούοντας στην πρόκληση... σας αφήνω εδώ μερικές νυχτερινές αποδράσεις...
Σκέψεις, αφιερωμένες στην βελούδινη Αγάπη μας, και στους γονείς του, που σήμερα είχαν την ευτυχισμένη τους επαίτειο ...

΄ ΛΑΦΡΥΣ Ο ΥΠΝΟΣ
Στον Πι-Τζέϋ ( και τους γονείς του)
…΄Λαφρύς ο ύπνος!
Όνειρα με το βελούδο του κορμιού σου υφασμένα!
Λιχνίζει η μνήμη τις χαρούμενες κραυγές,
τις απροσδόκητες κραυγές σου που πετούν λες και πουλιά
με γελαστές φτερούγες।
Ο μαγεμένος σου ουρανός έμπιστα εστιάζεται
σαν διακρίνεις την χαρά μεσ’ στης στοργής
τους τόνους.
Καταλαγιάζουν κι οι καϋμοί, ενστικτωδώς σαν δένεις τα χέρια σου τα τρυφερά
στην ρίζα του λαιμού μου
-ως που να γίνουν της ζωής μαχαίρια ακονισμένα…

Έχεις καιρό αγόρι μου, ως που να ξεχωρίζεις
πόσο βαριά, αργότερα, θα είναι κι αγάπη…

Οι βράχοι, και τα μάρμαρα με την στιλπνή τους όψη
έχουν καρδιά από πηλό, ρωγμές για να φωλιάζουν τα πιο μικρά σου όνειρα,
τ’ ασήμαντα στους άλλους!
Με την δική σου ανατολή και την δική μου δύση,
αντάμα συμβαδίζουμε, φεγγάρια μαγεμένα!
Εσύ, που κλεις τα βλέφαρα στ’ αντίκρισμα του ήλιου
κι εγώ που δένω την στοργή σε χρυσαφιά δεμάτια,
μαζί το χρόνο σπρώχνουμε, άστρα ξεθαρρεμένα στα περιβόλια τ’ ουρανού!

Είθε να σε αγγίζουν Τύχη Αγαθή, Ώρα Καλή, οράματα Ελπίδας.
Στο μακρινό ταξίδεμα, είθε να ευτυχήσεις!

Κι εδώ,
σας αφήνω γι' απόψε, μεταξύ ...αστραπών και κεραυνών!...
Καλή εβδομάδα να έχετε.
Πάντα με την αγάπη
Υιώτα

...ΕΧΕΙ ΞΕΤΡΕΛΑΘΕΙ ...η χλόη από τις πολλές βροχές... δυναμικά υψώνεται! Μα ΠΟΥ να πάει;

Το μόνο που μένει είναι να ...παραμιλώ με τα καμώματα της Φύσης! Ολόκληρος φράχτης από
καλαμποκιές... κι εγώ να τις ονειρεύομαι ...καράβια φορτωμένα!!! να κορφολογώ ότι το μάτι αρπάζει και με την συντροφιά του "σκάννερ" να ταξιδεύω το νου για να μη του ...στρίψει!

...εκείνες που νοιάζονται για τίποτα, είναι οι περικοκλάδες...σκαρφαλώνουν παντού, πνίγουν τις γλάστρες, την μικρή αχλαδιά -τέσσερα! για πρώτη φορά!!!), τις πικροδάφνες..., έχει γίνει ένα με την ρολογιά... και παραβγαίνει με την γιασεμιά μου! Σε επόμενη θα δείτε πόσο μεγάλωσε μετά από πέντε χρόνια αγωνίας... ότι ΔΕΝ αντέχει, γίνεται πολύτιμο, ΕΔΩ!

Η τρίχρονη - εγκλιματισμένη στον κήπο μας, βέβαια- ροδακινιά, πέρυσι είχε δεκατρία..., φέτος; τρία μεγάλα καλάθια!!! Μόνο που τα αγαπούν οι...σκιούροι και άλλα έντομα,... έτσι τα μαζέψαμε νωρίς , για "δωράκια αβροφροσύνης!!!" -και πόσο άδεια μοιάζει!!!-

Η ίδια ιστορία με τα μάραθα!!! Ψηλά, δυο μπόγια... μα αγαπημένη επίσκεψη για μέλισσες και σφήκες!(Κατερίναααα, βοήθεια!!!) Απαίτηση του Δημήτρη: "μάζεψέ τα" ή θα τα κόψω το πρωί και θα τα πετάξω! ξέρεις δεν αντέχω τα ...ζουζούνια!!! (πού είσαι Κάρυ μου;;;;)

...και να που το γρασίδι, όπου βρει ευκαιρία, ανθίζει, κι απλώνεται... μόνο η μικρή λυγαριά το αγαπάει (κι εγώ...)! Τώρα που βγήκε ο ήλιος και το στέγνωσε λίγο, ο Νικ, ο Ιταλός μας γείτονας, έφτασε κι όλας με το μηχανάκι του, να το κουρέψει!!! ...και σου λένε μετά, τα δολλάρια φυτρώνουν στο χώμα, εδώ!!! ...και που νάξεραν όσοι κάαααααθονται και βγάζουν φαεινές ιδέες! Όμως, μια κάποια άλλη ώρα, θα τα ξανα-πούμε... Τα "κήπια" μας, -όπως τα λέει η κωροπιώτισσα συμπεθέρα μας...έχουν πολλές φωτογραφίες κρυμμένες!!!
Καλές διακοπές για κείνους που ...ακόμη τις αντέχουν! -ξεσυνερισιά εγώ!!! ,-
Φίλες και Φίλοι μου, με το καλό να επιστρέφετε,

Πάντα με την αγάπη,

Υιώτα

Υγ.: Το ξεχωριστό δώρο μου! μια...καρδιά, από μακρυφάσουλα (χαρόνια τα λένε στον τόπο μας), πάνω από μία γιάρδα μάκρος... όσο απλώνει το χέρι σας και βάλε! τα σποράκια τους εβένινα, και πεντανόστιμα όταν τα κόψετε νωρίς, να είναι τρυφερά, βραστά ή κοκκινιστά!

Φιλιά κι αγάπη, Υιώτα

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ! σε όλες και σε όλους, στην ΗΜΕΡΑ της Παναγιάς

Στον επίγειο άγγελό μας, Παναγιώτη-Δημήτρη, ή τον "Πίτερ-Τζέϊμς", με το πρώτο ανθάκι γιασεμιάς στο τρυφερό του στηθάκι (-που θάχει διπλή γιορτή... μαζί με τον παππού του!!! και στου Αγίου Δημητρίου!!!-), η ευχή μας είναι να ζήσει -και να ζήσουμε να τον χαιρόμαστε!

Από τον κήπο μας, ροδόχρωμα τριαντάφυλλα, για όλες τις Φίλες και τους Φίλους μας,

μαζί με τα εγκάρδια "Ευχαριστώ" μου στην αγαπημένη "Φρέζια" (την Ελίζαμπεθ Κ.)
όπου η μοσχομυριστή ανθοδέσμη της με συγκίνησε τόσο πολύ!

κι η άλλη αγαπημένη, η πρόεδρος της ΔΕΕΛ (έδρα Αθήνα), Χρυσούλα Βαρβέρη-Βάρα, ως και Μέλη του συμβουλίου τους, δεν με ξέχασαν κι εφέτος, στέλνοντάς μου αυτόν τον πίνακα!!!

Απλά, επιθυμώ να είστε ΟΛΟΙ καλά, όπου κι αν είστε! Είθε η ΠΑΝΑΓΙΑ να βοηθήσει όλον τον κόσμο, αρκεί να πιστεύουμε στην Παμμέγιστη Δύναμη!

Χρόνια Πολλά σας,

Πάντα με την αγάπη μου,

Υιώτα,

και ...Πίτερ-Τζέϊμς!

"...Μπάϊ-μπάϊ, Πέννυ!!!"

Εκείνη χαμογελούσε, κι εγώ έβλεπα μόνο τα μυτερά δόντια της!
Την πρωτοσυνάντησα στο σπίτι της πρωτοκόρηςμας! Ήταν ένα κουβαράκι μόλις δυο μηνών, με κάτι μάτια φλογάτα και δόντια κοφτερά! 'Οποιον και να έβλεπε, ένα χαριτωμένο "γαβ-γαβ" που μας έκανε να ξεσπάμε σε χαρούμενα γέλια και αυθόρμητα σχόλια! Ένα ανήσυχο ζωάκι, που γύριζε όλο το ισόγειο, σκουντουφλούσε στα πόδια μας... κι όλοι τρέμαμε μήπως την πατήσουμε!
Η μασκώτ του σπιτιού, που δεν άντεχε να μείνει ούτε στιγμή μοναχή της...
σιγά σιγά, έμαθε ν' ανεβαίνει στους καναπέδες, να γλύφει τα παπούτσια μας στην είσοδο, να διαμαρτύρεται όταν δεν της δίναμε από το φαγητό μας...
ώσπου μιμούμενη τον Τουλούζ, άρχιζε ν' ανεβαίνει στις καρέκλες, μετά στο τραπέζι, να προσπαθεί να ξεσκεπάσει τα φαγητά ή τα ταψιά... ν' αρπάζει τις κοτο-μπουκιές
ή τις μπριτζόλες χωρίς να προφταίνεις να την ...κυνηγήσεις... να την μαλλώνεις, και κοιτώντας σε επίμονα να σε αγνοεί...
μέχρι που έμαθε ν' ανεβοκατεβαίνει τις σκάλες για τις κρεβατοκάμαρες...
_... μου έκοψε το αίμα , είπε η κόρη μας, όταν αιστάνθηκα κάποιος να μου γλύφει το πρόσωπο!!!!!!!!
Τί να πρωτοθυμηθώ; πήραν βιβλία, για να μην έχει "κακούς τρόπους" η Πέννυ, ακολούθησαν αυστηρό ωράριο για τις "καθώς πρέπει" συνήθειές της... της πήραν παιγνιδάκια για να...γυμνάζεται, φορεματάκια για να την πηγαίνουν βόλτα, ειδική αμφίεση για τα Χριστούγεννα, άλλη για το Πάσχα...
Κακομαθημένη από γεννησιμιού της η Πέννυ!
Προσωπικά, δεν είμαι κακή με τα ζωάκια! Γενικά, είμαι ζωόφιλη (...ο Δημήτρης με πειράζει ότι τόσα χρόνια μαζί του και δεν έμαθα "...ζωο-πολιτική!!!)
μα δεν θέλω να με γλύφει μια σκυλίτσα που δεν γνώρισα από πού είναι η ...σκούφια της... ( -μαμά, από την Δυτική Βερτζίνια, την πήραμε, όλα τα εμβόλια, όλα τα ...πιστοποιητικά της είναι εδώ! -... είσαι κακιά, μου είπε η μικρή εγγονή, που δεν "αγαπάς" τα ζώα!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!)
Ο Τουλούζ, ήρεμος, σαν ν' απαξιούσε την παρουσία της, αμέριμνος, πήδαγε στο
εσωτερικό πρεβάζι... μέχρι που έμαθε κι αυτή...
καθόντουσαν και τα δυο, περιμένοντας την Τζόϋ με τα παιδιά, για το καθημερινό τους... κι αν αργούσαν, η Πέννυ τρέλαινε την γειτονιά, διαμαρτυρόμενη, μέχρι που να σ' ...εκθέτει!!!!!!!
Ένα ΔΕΝ έμαθε ή ΔΕΝ ήθελε να μάθει η ατίθαση Πέννυ: να πηγαίνει, σαν καλή κυρία, να κάνει το "νούμερο δύο της" -κατά την μικρή 'Αντζυ... (τα ούρα, ήταν το νούμερο ένα...) -Βρε καλή μου, βρε χρυσή μου... εκεί! ΟΠΟΥ αυτή ήθελε!
(και μετά, μου λέτε ότι είμαι κακιά! ότι δεν αγαπώ τα ζώα... βρε ούστ! τα παιδιά μου, τα καθάριζα, τις εγγονές μου; το ίδιο... αλλά και τις αταξίες της κυρίας, πάει πολύ!!!!!
-... είναι πολύ ατακσού...(!!!) έλεγε η Έμπυ -αντί για άτακτη!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!)
Πρώτα-πρώτα, δεν ήσουν ποτέ σίγουρη ΠΟΥ κρυβόταν για να κάνει το Νούμερο-δύο της!!! ΟΛΟ το σπίτι ήταν δικό της!
Δύο χρόνια βασανιστικά! Το σιδερένιο κλουβί της, ήταν το ...κουκλοσπιτό της! 'Επαιρνε ακόμη και τα παιγνίδια του Τουλούζ και τα πήγαινε στο σπίτι της ! έτρωγε το φαγητό του! Πηδούσε απότομα επάνω σου και σούκοβε την ψυχή!
Βρε τί χάδια, τι κομμάντς(διαταγές), τί ακριβοπληρωμένες οδηγίες...
Η Πέννυ, μοναδική! Τί να πρωτο-θυμηθώ, πόσα να γράψω! άσε που κάποια φορά μας ξέφυγε... βολίδα! Δυο ώρες την ψάχναμε, βράδυασε κι η Πέννυ πουθενά!!!

Μέχρι που χθες, μια αγροτο-κυρία από το Τέξας, έγινε η νέα "μαμά" της Πέννυ!
Τρισχαριτωμένη αυτή μαζί της, την γοήτευσε, την αγάπησε, υπέγραψαν τα "συμβόλαια", μάζεψαν όλα της τα προικιά...
και "μπάϊ-μπάϊ, Πέννυ"!!!!!!!!!!!
Σήμερα που συναντηθήκαμε, τα μάτια βούρκωσαν!
Η Πέννυ ήξερε ότι δεν άντεχα τα... τερτίπια της, πολλές φορές με κοιτούσε με απορία και μετά απομακρυνόταν...
Μα, όταν τα παιδιά έφευγαν για μικροδιακοπές στην "Γουέστ Βερτζίνια, σε μια οικογενειακή φίλη... εγώ την πρόσεχα, μαζί με τον Τουλούζ! (ήξερε βέβαια, ότι εγώ της είχα βάλει "ψηλές πόρτες" για να μην αναβαίνει τις σκάλες, είχε μόνο ένα δωμάτιο στην κυριαρχία της... κάπως με φοβόταν και δεν έκανε πολλές ζημιές... ερχόταν γύρω μου, αλλά προσεχτικά... με τον Δημήτρη, έπαιζαν όμορφα, μα βλέπεις σε μένα άφηνε την λάτρα τους, κι αυτός!

Τώρα; Αύριο, και μετά... το σπίτι θα είναι άδειο! Ο Τουλούζ, θα την αναζητάει... το ίδιο κι εμείς! Η "αταξιάρα μας" σίγουρα θα μας λείψει, οι αναμνήσεις θα είναι για τις βαριεστημένες ώρες!
κι ο Τουλούζ, πιστεύω θα βαριέται την ήρεμη ζωή του, δίχως την Πέννυ, την αταξιάρα!!!
Καλή νύχτα, Φίλες και Φίλοι μου,
θα σας μιλήσω αύριο...
Πάντα με την αγάπη μου,
σας φιλώ,
Υιώτα

Χαλαζόπληκτη πρωτομηνιά τ' Αυγούστου! Απομονωμένοι, δημιουργούμε...

Ο... τρίχρονος βασιλιάς του σπιτιού! ο χαδιάρης, ο καλοφαγάς, ο πεντακάθαρος τεμπέλης που απαντάει στο όνομα Τουλούζ! Βαριέται τους πάντες και τα πάντα, ακόμη και ν' αντιδράσει όταν η...Πέννυ του δαγκώνει τ' αυτιά, την ουρά, ...όταν ανεβαίνει στη ράχη του..., όταν κάνει "ρεστλινγκ" μαζί του!!!!!!!! μόνο στην ώρα του φαγητού του, τρέχει μήπως αυτή πάει πρώτη και μείνει...νηστικός!!!

Η...δίχρονη σκανταλιάρα μας! Δεν αφήνει τίποτα απείραχτο! Τόση ενεργητικότητα, απίστευτο! Σκεφτείτε να μην της είχαν κάνει και ..."ορμονο-στέρηση...!!!" (εδώ, δεν γνωρίζω την σωστή περιγραφή κι απόδοση της εγχείρησης της... καταλαβαίνετε, υποθέτω, τί εννοώ!)

Και τα δυό τους, όμως, έχουν μια περίεργη, θαυμάσια "ιστορία", από γεννησιμιού τους, μα ...άλλης φοράς। Αυτές, είναι οι φωτογραφίες που μου έστειλε η πρώτη εγγονή μου, η 'Εμπυ,

για να μας ευχηθεί "Καλό Μήνα"... αφού η νεροποντή και το χαλάζι (μέγεθος σαν τρία αβγά στην παλάμη, την έκλεισαν μέσα...)

Όσο για μένα; Έκοψα στα γρήγορα πριν από την πρωτ-αυγουστιάτικη νεροποντή ότι ...φανταζόμουν, κάθησα στο "σκάννερ" και -ως συνήθως...- άρχισα τις "δημιουργίες μου!"

...ένα "αξύριστο" γρασίδι κι ένα κλαδάκι από την τρίχρονη λυγαριά...('αλλη ιστορία αυτή, να κρύβω κλαράκια στις βαλίτσες, μέσα σε αλουμινόχαρτο, για να τα περνάω στην "άλλη όχθη",
-ολόκληρη διαδικασία κι αγωνία ως που να βγάλουν ριζούλες στο ποτήρι- (έτσι έχω μεταφέρει "πολύ Ελλάδα στο σπίτι μας" από γιασεμί, ελιά, λεμονιά, κ.α.)...!!!

...να μη περιμένω τις φωτογραφίες από το μαγαζί, και να ...αυτοδημιουργώ, σαν τους πρώτους φωτογράφους... στο σκάννερ!!!!!!!!!!!

Αυτό, ένα διαφορετικό είδος γρασιδιού, που "μπηκε στον ανθόκηπο", ανθισμένο!!! τόσο πολύ μ' εντυπωσίασε! δεν ξέρω την προέλευσή του, ούτε το ειδικό του όνομα! μόνο τώρα, το... ξέρω!

...και το αστείο της υπόθεσης είναι ότι ΑΓΑΠΩ ΟΛΕΣ τις...δημιουργίες μου!!!!!!!!!!!!!! Μεταξύ μας, είναι αυτό που λένε εδώ:"τηε γουέϊ άουτ" από την μοναξιά κι έλλειψη επικοινωνίας με τους ανθρώπους...

Τί θα γίνουν όλα αυτά;;;;;;;;

Ότι θέλει ο Γεραμπής!!!

Εσείς με την αγαπημένη πατρίδα, λοιπόν, κι εγώ, με την ειδική αγάπη μου,

Σας φιλώ, σας εύχομαι "Καλόν Αύγουστο"

και μη ξεχνάτε ότι ο Σεπτέμβρης είναι στην ...στροφή!

άρα: παιδιά κακομαθημένα... ώρα για το...σπίτι σας!!!
Πάντα με την αγάπη μου,

Υιώτα