ΑΝΑΣΤΑΣΗ !

(Φωτο-σύνθεση Υιώτας. Τίτλος: Ανάσταση, 2016)

ΑΝΑΣΤΑΣΗ

Το σώμα Σου δεν δύναμαι να αγγίξω, Χριστέ,

ούτε την λαμπρότητα της ανόδου Σου να ατενίσω.

Ήλιος, ο φωτοστέφανος

της θεϊκής Σου υπόστασης, 

κατάματα δεν θωρείται.

Όμως,

πλασμένοι «κατ’ εικόνα και ομοίωσιν» 

το πνεύμα υμνεί Σε.

Στην Ανάσταση συμμετέχω τραγουδώντας την Αγάπη

με της Γης τους ψιθύρους.

Στα κλαδιά της Άνοιξης, την προσδοκία μπόλιασα, 

να ανθίσει

χαμόγελα η καρδιά του χειμώνα.

Των λουλουδιών η ανάσα, θυμίαμα στα πόδια Σου.

Ευλόγησε τον θρήνο, καθώς καθισμένος στον θρόνο

της Αγιοσύνης, ακούς 

τα παιδιά να προσεύχονται.

Άρρηκτο σύμβολο ευσπλαχνίας ο χιτώνας Σου,

αμαρτήματα τυλίγει για την ποθητή συγγνώμη.

Τα αστέρια, τρεμουλιαστές ψυχές στο άπειρο.

Καντήλια ανάβουν σε όσους έσβησαν χωρίς να ζήσουν,

σε όσους έζησαν δίχως την χάρη Σου.

Στους ταραγμένους καιρούς της δικής μας ανάστασης,

η ψυχή υπερυψούται.

Τα μάτια 

που λάτρεψαν την Γέννηση,

σκοτείνιασαν στην Σταύρωση, και στην Ταφή,

θαμπώθηκαν στην Ανάσταση.

Στου νου την ανάταση, μείνε κοντά μας, Κύριε!

(Φωτο-σύνθεση: Υιώτας. Από τον Επιτάφιο της Αγίας Τριάδος, στο 

Γουέστμπερυ, Λονγκ Άϊλαντ, ΝΥ. Τίτλος: Άσπιλο Δισκοπότηρο. 4-30-16)

Αγαπημένοι μου,

ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ!

Πάντα με την Αγάπη

Υιώτα 

ΧΡΙΣΤΕ ΜΟΥ
Σκιαγραφώ την Μορφή Σου

(Φωτο-σύνθεση Υιώτας. Απρίλης 2016

Τίτλος: Ματωμένη καρδιά.)

ΧΡΙΣΤΕ ΜΟΥ 

(1987. Τρίτο Βραβείο Π.Ε.Λ., Αθήνα,

7.000 δρχ., Πανελλήνιος Δ/μός, Δελφοί.)

Χριστέ μου,

Σκιαγραφώ την Μορφή Σου

με διαμάντια της νύχτας,

με αστέρια,

με φως.

Ψηλαφίζω «τον ήλον»,

την ελπίδα αναμένω

και λογίζομαι

πως

αν ερχόσουν απόψε,

Φωτεινή Παρουσία,

στα τυφλά μας τα μάτια

θα γινόταν το θαύμα;

΄Η θα βρίσκαν τον τρόπο

σα ΣΕ κάνουν κομμάτια;

(Φωτο-σύνθεση Υιώτας. Απρίλης 2016

Τίτλος: Η κραυγή.)

(Φωτο-σύνθεση Υιώτας. Απρίλης 2016

Τίτλος: Άσπιλη καρδιά.)

Φίλες και Φίλοι μου:

Καλή Εβδομάδα!

Πάντα με την αγάπη.

Υιώτα Στρατή

ΥΠΝΟΣ ΑΝΑΛΓΗΤΟΣ

(Φωτ.-σύνθεση Υιώτας.2016)

Ύπνος ανάλγητος

Με το φεγγάρι παραμάσχαλα κι ένα ζευγάρι άπτερα σανδάλια, ανηφορίζω στου ουρανού 

τα σύννεφα να συναντήσω το ξεκίνημα της νύχτας. 

Δίχως ανάσα διάβηκε η μέρα μου.

Δίχως ανάσα κι η καρδιά.

Το στοργικό κρεββάτι, κρύα αγκαλιά, ανέραστη. 

Ο ύπνος, εχθρός ανάλγητος στις θύμησες.

Πέτρα ασήκωτη η φυγή. Οι δρόμοι έκλεισαν.

Ο ωκεανός τόσο κοντά και τόσο μακριά μου.

Η όχθη αδιαπέραστη.

(Φωτο-σύνθεση Υιώτας. 2016)

Χρώματα οδηγούνε μια ταραγμένη άνοιξη. 

Τα όνειρα ασυνόδευτα. Αδόκιμες οι ώρες.

Η νιότη, αδιάκριτα ζει τον δικό της κώδικα.

Λιθοβολεί τον ήλιο. Αιμορραγούν τα οράματα.

Φθονώ την άγνοια της. Σφίγγει ο πόνος στην ψυχή. Στεγνώσανε τα μάτια. 

 Άνυδροι δρόμοι οι ποταμοί.

Τα όρη, μαραμένα. Στέρφη η πηγή. Βογγάει η Γη.

(Φωτο-σύνθεση Υιώτας.2015)

Κι ο λογισμός; 

Τρελό χαρτί στην δίνη του αγέρα.

Φέρτε μου λυγερόκορμες, άλικες παπαρούνες. 

Να είναι το όπιο πολύ. Να λιγοστέψει η θλίψη.

*****************************************

Φίλες και Φίλοι μου,

Σας φιλώ πάντα με Αγάπη.

Υιώτα

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΑΡΕΛΑΣΗ στην ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ !!!

ΗΜΕΡΑ ΔΟΞΑΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ

Κυριακή 10 Απριλίου, 2016

(φωτ. : αντιγραφή από φίλη ιστοσελίδα)

( Η μικρή μας οικογένεια...)

Όταν ήταν μικρές οι δυο κόρες μας... 

πηγαίναμε καμαρωτοί στην Ελληνική μας Παρέλαση, από την Αστόρια, στην φημισμένη 5η Λεωφόρο 

της πόλης της Νέας Υόρκης ... 

Εμείς, με μπλε και άσπρη ενδυμασία, τα κορίτσια με στολή "Αμαλίας", φτιαγμένη με υπομονή για να μην υστερούν από τις αγοραστές...  
Αργότερα, όταν η μεγαλύτερη, στα 20 της χρόνια, διαλέχτηκε ως "Μις Ελληνική Ανεξαρτησία" 
-με δική μου πάλι ενδυμασία..-  
δυο τρία χρόνια αργότερα και με την δεύτερη... -

ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΚΕΙ... 

Σκόρπισαν, αργότερα..., απομακρυνθήκαμε κι εμείς λόγω ταλαιπωρίας... (πολλέεεες οι ώρες ορθοστασίας...)  ... 

 Αύριο, θα είναι ο μικρός μας εγγονός με τους γονείς του, να πάρει το "Βάπτισμα" !!!

*********************************************************************
Φίλες και Φίλοι μου,
ξεκίνησα αυτή την ανάρτηση, σκοπεύοντας να βάλω φωτογραφίες από το Αρχείο...  πουθενά!!! 
Πόσες, άραγε να έχω χάσει με τους φωστήρες τεχνικούς!!!!  ;;;;;;;;;;;;;   ... τώρα το ανακαλύπτω... Έψαχνα, έψαχνα, κουράστηκαν τα μάτια, 
ο λαιμός μου ...τρίζει,
ο Δημήτρης τσιρίζει...
κι η κούραση πάει λέγοντας... αφήστε που ήμουν ξάγρυπνη χθες... κάπου σας τόγραψα...
********************************************************************
                                    Αύριο, 
θα γεμίσουν τα μάτια μας 
                             από τα χρώματα της ΠΑΤΡΙΔΑΣ!!!!!!!!!!

Σας βάζω δύο από τις "συνθέσεις" μου
για να ... εκδικηθώ ΤΙ ;;;;;;;;;;  κι εγώ δεν ξέρω !!!!!!!!!!

 (ΦΩΤΟ-σύνθεση Υιώτας...  "Θύμιση" 2015)

 (Φωτο-σύνθεση Υιώτας: "Πατρίδα" 2016)

*****************************************************************

Σας καληνυχτίζω

πάντα με την Αγάπη μου

Υιώτα

Το Βόρειο Σέλας της Καρδιάς...

(Φωτο. Υιώτας. Το μήνυμα του Ηλίανθου. 2014)

Το Βόρειο Σέλας της καρδιάς

από το 

"ΚΑΡΔΙΕΣ ΑΙΩΡΟΥΜΕΝΕΣ", 

έκδοση: Bookstars, 2015.

Φως, που αναδίπλωσες τα χρώματα στην άκρη

του ορίζοντα,

θάλασσα σκοτεινή που σου ξέφυγαν 

στην επιφάνεια του κρυφού σου κόσμου 

οι εκρήξεις, 

δεν αντέχονται οι ανεξήγητες παλινδρομήσεις

της βάναυσης ομορφιάς σου,

στην άβυσσο 

της δημιουργίας.

Ο επάνω κόσμος μικρός κι αγίνωτος, ελάχιστα

 παρακολουθεί τα μηνύματα που γράφονται 

στα επιπόλαια φύκια σου…

Μια χούφτα χώμα σου νοστάλγησα, 

Πατρίδα,

για της καρδιάς τον κήπο και μου αρνήθηκες,

ερμητικά κλεισμένη 

στον υπερήφανο ουρανό σου. 

Κι είμαι εγώ, εκείνη που ονειρεύεται με 

του παιδιού την αφέλεια πως η αγάπη 

μεταφράζεται σε όλα τα χρώματα των ματιών 

που τυλίγονται στο άπιαστο όνειρο, 

σε όλα τα μήκη της ύπαρξή σου.

Χάνονται αστραπιαία τα οράματα. 

Τα στοιβαγμένα χαμόγελα δεν επαρκούν για να

 πλησιάσουμε το Βόρειο Σέλας...

Απάτη η ουτοπία, 

η επιφανειακή αισιοδοξία 

των άλλων κι ας αναγνωρίζουμε ότι δεν 

γνωρίζουμε τίποτα από τα ουσιώδη...

Αφήνω, σε σένα,

να αποθέσεις φιλί 

στο αχόρταγο χώμα της ανοιξιάτικης 

πατρίδας...

                                (Φωτο. Υιώτας. Γιασεμιά. 2015)

                           

 Πάντα με την αγάπη μου,

Υιώτα

ΣΦΡΗΓΙΛΕΣ ΩΡΕΣ

(Φωτ. Υιώτας. Μάρτης, 2016)

ΣΦΡΙΓΗΛΕΣ ΩΡΕΣ

Οι σφριγηλές της αυγής ώρες, δεν συγκρατούνται. Λούζουν

του κορμιού τις απόκρυφες εστίες, 

σεισμού ανεκμετάλλευτου. 

Πορσελάνινες φιγούρες οι λέξεις σιωπούν τρέχοντας

στην λεωφόρο της φθοράς, πασχίζοντας να αναχαιτήσουν

εκρήξεις άδοξες στο βυθό του νου 

όπου ο κόσμος έχει δικό του Θεό. 

Δική του βλάστηση. Δικούς του νόμους.

Κάπου εκεί, εδρεύει άχρωμη η κατατομή του προσώπου

σου, η φιδίσια κίνηση των εύχυμων χειλιών σου, η σκοτεινή

γυαλάδα των ματιών σου. 

Η άβυσσος του άλλου εαυτού.

Φύτεψαν ριζώματα ύπουλα τα ευγενή χέρια σου με τα 

καλλιτεχνικά δάχτυλα. Έναν λειμώνα με ηλιόχρωμους 

ασφόδελους, αθώρητο, 

μια λίμνη ρηχή να πνίγομαι κάθε φορά που έπρεπε 

να ανανεώσω την μεγάλη ανάσα της φυγής.

Στοιβαγμένες οργώσεις στο παρελθόν, 

σε ένα ποτάμι άβαθο, διψασμένου σκουπιδότοπου, 

στην παραγκωνισμένη αυλή της Αρχαίας Ελίκης, 

ασφυκτιούν και συμβιβάζονται με ψίχουλα ανεπαρκή 

για τα αποδημητικά φτερωτά της έμπνευσης. 

Το πνεύμα

λυτρώθηκε στην Άλλη Όχθη. Σε διαφορετικές τροχιές.

Η μνήμη ελευθερώνεται 

ενδεδυμένη λευκές εσθήτες

συγχώρεσης.

Κουρασμένες οι φτερούγες δεν τολμούν 

άλλα μακρύχρονα πετάγματα. 

Ο ορίζοντας επικίνδυνα φθίνει.

******

(Φωτ. Υιώτας. Μάρτης 2016)

ΚΑΛΟ ΣΑΣ ΜΗΝΑ.

Με Υγεία, Υπομονή κι Ελπίδα!

Πάντα με την Αγάπη,

Υιώτα