
Φίλες και Φίλοι μου,
αγαπημένοι,
Να, λοιπόν, που ο Μάρτης σας έφερε το λευκό χρώμα,
χαρά για τα παιδιά
και ...πονοκέφαλο για τους άλλους!
Τα είχαμε, και με το παραπάνω... κι ίσως αύριο, μια από τα ίδια...
Προχθές, όμως, αργά το βράδυ, μιλώντας με την κόρη μας
-ως συνήθως για το... ερχόμενο -και πότε!!!;;;- μωρό-
η ματιά μου έπεσε στη ρολογιά, εκεί πάνω από τις βιβλιοθήκες όπου βάζω τα "καλοκαιρινά" μου φυτά
για να τα προφυλάξω από το κρύο του χειμώνα,
ΤΙ ΝΟΜΙΖΕΤΕ ΑΝΑΚΑΛΥΨΑ;;;;;;;;;;;!!!!!!!!!!
Το "πάσσιον φλάουερ", το ρολόι, όπως το λέμε τουλάχιστον στον τόπο μου, είχε
ένα κλαδί μ' ένα ανθισμένο ρολόι, και δυο μπουμπούκια, που θ' ακολουθήσουν...
Ένα ελαφρύ, γλυκό άρωμα,
μια έκπληξη απροσδόκητη...
-'Ελα να το δεις!!! φώναζα στη κόρη μου! Καλός οιωνός!

-Μαμά, τρελάθηκες; απαντούσε και γελώντας μου έλεγε κι' άλλα, που τα καταλαβαίνετε...
Τώρα, το πανέμορφο αυτό άνθος, δεν ζει παρά ένα 12ωρο...
Άρχισα να βγάζω φωτογραφίες -ως συνήθως- ο Δημήτρης φώναζε που πηγαινορχόμουν ενοχλώντας τον... και αργότερα,
καταευχαριστημένη, έπεσα στο κρεββάτι με χαμόγελο...
...με το πρώτο "χρ-χρ" που έκανε,σηκώθηκα προσεχτικά, πήγα, έκοψα το λουλούδι, ήρθα στο κομπιούτερ, το έβγαλα φωτογραφίες (!!!) , τις χάρηκα (!!!) και μετά, για ύπνο ευτυχισμένο...Την επομένη, ούτε η γάτα, ούτε η ζημιά της, που λένε...-Κοιμήθηκα βαριά, χθες, μου είπε...-Το ξέρω, απάντησα, γελώντας...-Εσύ; συνέχισε...-Εγώ; ταξίδευα στο πεύκο μας, στο πατρικό μας... με τη ρολογιά ολάνθιστη, σαν κρεμασμένο περιδέριο πάνω στα κλαδιά του...-Πας, εσύ! μου συμπλήρωσε... ο εγγονός σου θα σε αποτρελλάνει... σκέψου όταν έρθει!!!Κι εγώ,με ευχές σε ΟΛΟΥΣ ΣΑς για "ΚΑΛΗ ΣΑΡΑΚΟΣΤΗ"σκέφτηκα ότι η Άνοιξη έρχεται στο σπίτι μας...Πάντα με την αγάπη μου,Υιώτα
......