30 Δεκ 2015

Φεύγοντας ο Χρόνος...

(Φωτ. Υιώτας, 12/2015)

Φίλες και Φίλοι μου

ΧΡΟΝΙΑ ΣΑΣ ΠΟΛΛΑ

με ειρήνη, υγεία και αγάπη!

Μοιάζει να φεύγει αδιάφορα ο Χρόνος 
στο βάθος του ορίζοντα, φτερουγίζοντας, 
χρυσόφτερο παγώνι...
Ένα ημερόνυχτο μένει 
να μας ξεκινήσει την νέα χρονιά...

Ποιος γνωρίζει τί θα μας φέρει...

Θολά τα μάτια από δάκρυα,
θαμπές οι εικόνες που τυπώνουν τα γεγονότα
στα βάθη του νου μας...

Μοιάζει να συνηθίζουμε τον Μέγα Φόβο...
κι αυτό είναι το τραγικότερο.


(Σχέδιο-φωτ. Υιώτας, Νοέμβης 2015: "Δίχως οδηγό")


Είθε να βρούμε τον δρόμο μας.
Στην πανχρωμία που ζούμε, στα ασταθή βήματα που μας οδηγούν 
δυνάμεις ανώτερες των δικών μας δυνάμεων,
οι λαβωμένες καρδιές μας
δεν μπορούν να συνεφέρουν τα ταραγμένα μας πνεύματα.

ΕΙΘΕ
να ξεκινήσει η νέα εποχή με ελπίδα και πίστη.
Μας το χρεωστούν.
Το περιμένουμε.
Πρέπει να έχουμε την δύναμη να το απαιτούμε.

Συγχωρώντας, αγγίζουμε την κατανόηση.

Ευρύνοντας την όραση,
οι ορίζοντες ανοίγουν.

Χρόνια Πολλά, αγαπημένοι μου.
Υιώτα


13 Δεκ 2015

Βιβλία μου στον Εθνικό Κήρυκα Νέας Υόρκης


ΨΥΧΕΣ ΑΙΩΡΟΥΜΕΝΕΣ: 
το πρόσφατο βιβλίο με το καραβάκι μου. 
Με θαυμάσιες εντυπώσεις 
από φίλους και... όχι φίλους! 
Βέβαια, ο εκατόχρονος Εθνικός Κήρυκας είναι 
ο καθρέπτης της δημιουργίας των αποδήμων, 
κυρίως στην ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ
 κι είναι τιμή και χαρά να τα παρουσιάζει τόσο συχνά.
(Γνωρίζετε ήδη ότι δεν είναι μόνο αυτά... Η βιβλιοθήκη του Ε.Κ. τα έχει σχεδόν όλα. Απλά, για ενημέρωση της εργασίας μου και των εμπνεύσεων μου... που ευτυχώς ...συνεχίζουν...)

 Όμως, η χαρά μου είναι σε κάθε νέα 
"σύνθεση-φωτογραφία" που δημιουργώ με απλά υλικά, όπως αυτή από δυο ξεσκλίδια του δέντρου μας, -ένας σχετικά νέος πλάτανος που του σπάζουν κλαδιά οι άγριοι χειμώνες... 
Κοιτάξτε το μέγεθος σε σύγκριση με το ανθάκι 
της μπιγόνιας... Λες κι άνθισε το ξεφλουδισμένο κομμάτι του που έπεσε στον κήπο! ανεξήγητο για μένα!


Όσο κι αν φαίνεται απίστευτο, 
άνθισε και ο θάμνος -που αυτή την στιγμή δεν θυμάμαι το όνομά του-
βγάζοντας τα ολόλευκα σαν αστεράκια ανθη του, κι ας του κιτρίνισε τα φυλλάκια ο πάγος στις αρχές 
του Νοέμβρη... Απολαμβάνει τις ζεστές μέρες 
του Δεκέμβρη μαζί μας...



...και για απόψε, 
δυο κρινάκια φερμένα από την Βιρτζίνια,
ένα σπασμένο φτερό πεταλούδας, 
ο ...σπόρος του πλατάνου
κι ένα μισομαραμένο ανθάκι υβίσκου...



Όλα αυτά, για την επικοινωνία και την αγάπη μας.

Θα... σας δω σύντομα, Υιώτα

4 Δεκ 2015

ΤΑ χελιδόνια...






(Φωτο-σύνθεση, 11/15, Υιώτας. Ελπιδοφόρες Κυρίες)



Τα χελιδόνια

Στην γειτονιά μας
φωλιές δεν χτίζουν τα χελιδόνια.
Τα τιτιβίσματα που ακούς να τρυπούν τα αυτιά μας
έρχονται από το προαύλιο που οργώνουν
τα ξεπεταρούδια.

Σπαθιά τα μάτια τους. Βέλη οι φωνές τους.
Το τρυφερό τους σώμα, λάστιχο γίνεται,
στην ηλιο-φλόγα ψήνεται 
της άθλησης και
της πειθαρχίας.

Σας αγαπώ εύπιστα αϊτόπουλα ή
και γύπες του αύριο. 

Θλίβομαι
για τους απρόσμενους κεραυνούς
που ελλοχεύουν στον όμορφο κόσμο

που σας φέραμε…


**********************
Χρόνια πολλά
σε όλους που γιορτάζουν, ...συνέχεια αυτές τις μέρες...

Πάντα με την Αγάπη,
Υιώτα

29 Νοε 2015

Παραπλανημένη Σελήνη...


(Στάφφορντ, Βιρτζίνια, 2015. Τα διαμάντια της Σελήνης. Σύνθεση Υιώτας)


( ο Παναγιωτάκης-Δημητράκης μας στα...ύψη των ξύλινων πύργων...)


(...οι επισκέπτες του πάρκου, στο Γούντριτζ)

(...και η Τζόυ, με τις κόρες της ... Μεγαλώνουν τα παιδιά γρήγορα...  Εμείς;;;;)



"2015... δερμάτινα, θαρρείς, τα φύλλα...  Υιώτα"
********************************************************

Κι ένα ποίημα, για να μη... ξεχνιώμαστε!!!
******************************
Παραπλανημένη σελήνη

Υπάκουα, η σελήνη σέρνεται, πάνω στη τροχιά 
του Ήλιου.
Αυτός, μεγαλοπρεπής. Αλάνθαστος. Εκείνη,
βλέφαρο μισόκλειστο,
αργοπορεί να γεμίσει το μπακιρένιο ταψί της
με όνειρα μάταια.

Αρχαίες οι μνήμες, ασφυκτυούν για την αμόλυντη ανάσα
των επερχόμενων εορτών.
Ανήσυχος ο άνεμος, κακο-ορθογραφεί τα λάθη. Επιδεικτικά σφυρίζει τραγούδια ανείπωτα, διασκεδάζοντας σε ένα χορό πολύχρωμων, ξεσπιτωμένων φύλων...

Οι λευκές μαργαρίτες, της καρδιάς αλκυόνες, 
σκορπούν τα πέταλά τους
καταγράφοντας ευαίσθητες επιθυμίες 
σε ντροπαλές ώρες.

Άπειρο συναίσθημα η ζεστασιά των χειλιών σου.
Προμηνύει φθινοπωρινή ηρεμία 
στα μισά του Νοέμβρη.

***************************************

Πάντα με την αγάπη,

Υιώτα


25 Νοε 2015

Διπλό Δείπνο "Ευχαριστιών" ΝΥ-Βιρτζίνια-ΝΥ


Ένα απροσδόκητο ταξίδι,

Φίλες και Φίλοι μου,

έχει πάντα τις δικές του ανεξίτηλες αναμνήσεις.
Την περασμένη Πέμπτη, ξεκινήσαμε στις επτά το πρωί
με προορισμό να επισκευτούμε στο σπίτι τους, την πρωτοκόρη και τις εγγονές, για να φτάσουμε δίχως διακοπή, μετά από πέντε ώρες
στο πανέμορφο "χωριό" Στάφφορντ, 
της Βιρτζίνια... οδηγός, βέβαια, ο Ανδρέας, της Όλγας μας, με ...συνοδηγό τον ασταμάτητο Πίτερ-Τζέιμς...

Ήταν μια σκέψη να γιορτάσουμε 
ένα "πρώϊμο Θανκσγκίβιν΄" όλοι μαζί και να περάσουμε το ΣαββατοΚύριακο με αγάπη.
Κι έτσι έγινε.

Όμως, φωτογραφίες; "μηδέν!" ειδικά εκείνες από το κατακάθαρο πάρκο του κοντινού Γούντριτζ, φτιαγμένο ολοκληρωτικά από ξύλο βελανιδιάς, από πάτωμα μέχρι ψηλούς-πανέμορφους πύργους για να ανεβαίνουν τα παιδάκια... μέχρι την τεράγωνη "ακρογιαλιά" που έπαιζαν με κουβαδάκια και φτιαράκια...

Εξηγούμαι: Με το νέο πρίντερ, που δεν το έμαθα ακόμη!!! (πού να βρω χρόνο, ειδικά με την διαφορά ωρών των... ινδών τεχνικών της Ντελλ, συν τους...εδώ χειροπράκτορες)... τις ανέβασα, πάω να τις εντοπίσω, ΤΙΠΟΤΑ!
Άσε που σταματούσε το κομπιούτερ, και φτου κι από την αρχή!!!!!!!!

Δεν σκέπτομαι να σας κουράσω, 
απλά στέλνω μια μεγάλη ΕΥΧΗ να σας αγκαλιάσει όλους
και να περάσετε Αύριο, την Ημέρα των Ευχαριστιών,
με τις οικογένειές σας,
με υγεία, αγάπη και ελπίδα.

Να είστε όλοι καλά,
Υιώτα

13 Νοε 2015

Οι "ΨΥΧΕς ΑΙΩΡΟΥΜΕΝΕς" στον Καναδά της Ιουστίνης Φραγκούλη-Αργύρη

( Σύνθεσή μου, αφιερωμένη στην " Ιέρεια της Αλήθειας", την αγαπημένη Ιουστίνη)

Η αστείρευτη γραφή της Γιώτας Στρατή

Της Ιουστίνης Φραγκούλη-Αργύρη //

Η ποίηση αποτέλεσε πρωταρχική ουσία στη ζωή μου και τη λογοτεχνική μου ύπαρξη, καθώς από παιδί στη Λευκάδα ζυμώθηκα με το Βαλαωρίτη και το Σικελιανό. Οι συνεχείς απαγγελίες στις σχολικές γιορτές με εξοικείωσαν με όλους τους μεγάλους ποιητές της νεότερης ελληνικής γενιάς. Ωστόσο, το δέος μου γι αυτή τη μορφή του λόγου παραμένει μεγάλο, καθώς αναγνωρίζω πως οι λέξεις κρατούν τα κλειδιά της έκφρασης, απογειώνοντας ή συνθλίβοντας τον ποιητή τους. Πιστεύω πως η ποίηση περνάει κρίση όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και σε ολάκερο τον κόσμο. Οι άνθρωποι εκτεθειμένοι σε δεκάδες ερεθίσματα όλο και λιγότερο σκύβουν στα έγκατά τους να ομφαλοσκοπηθούν μέσα από τα λόγια των ποιητών.
Η ποίηση ταυτόχρονα ενέχει την παγίδα να αποτελεί την ευκολότερη φόρμα έκφρασης ατόμων, που εκδηλώνουν την ανάγκη να εκφράζονται στο γραπτό λόγο. Πολλοί ομογενείς ομοιοκαταληκτούν θεωρώντας ότι γράφουν ποίηση. Ωστόσο, τα ανάλαφρα στιχάκια τους πόρρω απέχουν του ειλικρινούς και αυθεντικού ποιητικού λόγου.
Ένα πρόσωπο του οποίου το πηγαίο ταλέντο στον ποιητικό λόγο θαυμάζω είναι η Γιώτα Στρατή, μεγάλη κυρία της Ελληνικής Λογοτεχνίας στην ομογένεια της Νέας Υόρκης.

στρ
Γιώτα Στρατή
 Η Γιώτα μου έχει χαρίσει κάποια από τα έργα της κατά καιρούς. Αρχόντισσα πραγματική στο λόγο και στη σκέψη. Μια βαθειά γνώστης των Ελληνικών Γραμμάτων, που αν ζούσε στην πατρίδα θα γνώριζε μεγάλης αποδοχής. Διάβασα τα θεατρικά της έργα «Ο καταποντισμός της Αρχαίας Ελίκης», « Σαπφώ η Λέσβια Ιέρεια της Αγάπης» , «Συριανές Αγάπες» καθώς και την ποιητική της συλλογή «Εννέα Εντολές και Μια Αγέννητη». Έμεινα εκστατική με το βάθος των γνώσεων, την υπέροχη ιστορική της διαδρομή στα αρχαιοελληνικά κείμενα, την αναψηλάφηση των συμβολισμών μέσα από τις αιώνιες ρήσεις. Κι ακόμη με το λυρισμό των ποιημάτων της, την αισιόδοξη ματιά της αλλά και το σαρκαστικό χιούμορ της στην κωμωδία «Συριανές Αγάπες». Η Γιώτα Στρατή με μια βαθειά και ουσιαστική γνώση των αρχαιοελληνικών κειμένων αλλά και της ελληνικής γλώσσας στην υψηλότερη διάστασή της με έκανε ν’ αναρωτιέμαι πώς τέτοια αληθινά ταλέντα χάνονται στη λήθη και την μακρότητα της ξένης γης. Πρόκειται για μια λογοτέχνιδα, άξια σύζυγο και μητέρα, που έκανε άξονα ζωής της συγγραφή αντλώντας τα θέματά της από τις πιο αυθεντικές στιγμές του ελληνικού πολιτισμού και της γλώσσας μας. Και το κυριότερο, μέσα από την τριβή της με την ομογένεια της Αμερικής προσπάθησε να μεταφέρει αυτή την αιώνια δάδα του ελληνικού πνεύματος στη νέα γενιά των Ελλήνων προσαρμόζοντας τα περισσότερα έργα της σε θεατρικές παραστάσεις. Έργο μεγάλο και αναξιολόγητο σε όλες του τις διαστάσεις από τις ντόπιες αρχές της ομογένειας ή από τα Ελληνικά υπουργεία Πολιτισμού και Παιδείας, είμαι σίγουρη.
Θα πρέπει να πω ότι η Γιώτα Στρατή δεν σταματάει στην πρωτογενή δημιουργία, αλλά ακάματη εργάτρια της τέχνης, στήνει θεατρικές παραστάσεις, πρωταγωνιστεί σε πολιτιστικές εκδηλώσεις, οργανώνει εκθέσεις βιβλίου, στήνει ποιητικές βραδιές αναβιώνοντας την ελληνική γλώσσα και τη λογοτεχνία μας.

ioustinistrati

 Ψυχές Αιωρούμενες
Στην τελευταία της ποιητική συλλογή «Ψυχές Αιωρούμενες» η Γιώτα Στρατή ασχολείται με το αγαπημένο της θέμα, τη νοσταλγία της πατρίδας και ταυτόχρονα με θέματα που αγγίζουν το είναι της, είτε πρόκειται για τα χάδια του παππού στον εγγονό είτε για τη μαζική δολοφονία των παιδιών του σχολείου στο Κονέκτικατ είτε για τη θάλασσα που εξακολουθεί να παραμένει η αγάπη της, είτε για τον έρωτα, την αγάπη, τα αγγίγματα , όλα.
Στο δεύτερο μέρος του βιβλίου η Γιώτα Στρατή περιγράφει με περίπου αυτοσαρκαστικό στιλ την προσωπική της ιστορία, που ξεκίνησε από το Αίγιο των πολιτικών φρονημάτων για να καταλήξει στη Νέα Υόρκη της διαρκούς περιπέτειας μέσα από το γάμο της με το Δημήτρη Στρατή.
Πέρα από τα ποιήματα της συλλογής που στάζουν το πάθος της Γιώτας για τις λέξεις, και αναδεικνύουν τη βαθειά υπαρξιακή της σχέση με τη λογοτεχνία, τούτο το βιβλίο αποπνέει την ειλικρίνεια του ταξιδιού της ζωής μιας γυναίκας που δεν έπαψε ποτέ να ελπίζει και να δημιουργεί παρά τις όποιες αντιξοότητες.

Γράφει η Γιώτα

Για τη θάλασσα:
«Χθες, ένας κόκκος στα κλειστά βλέφαρα της θάλασσας ήμουν.
Έρχομαι, είπαν, από το βυθό με λιγοστό του ήλιου φώς,
Να συνηθίσω τους καύσωνες που με περιμένουν έξω!»

Για τον παππού:
«Καθιστός, εύχαρις, με πόδια ανοιχτά, ΄
απλωμένα στο ξύλινο πάτωμα, ο εγγονός,
ορθή γωνία, δύσκαμπτη, ο άγιος της χαράς,
να προσκυνήσει τον ανθό της αθωότητας».

Εν τέλει, η Γιώτα Στρατή είναι μια πηγαία λογοτέχνις, που παίζει ανάμεσα στο πεζογράφημα, την ποίηση και το θέατρο σημαδεύοντας με τη γραφή της τη λογοτεχνία της Διασποράς. Αφήνει το χειμαρρώδη λόγο της να συνθέσει εικόνες, συναισθήματα, απορρίψεις, ελπίδα, φόβο, κούραση, αγωνία. Αρνείται να χαλιναγωγήσει τις λέξεις, που θαρρείς ξεχύνονται σαν άτια στις λευκές σελίδες.
Πρόκειται για μια εξαιρετική εργάτρια του λόγου, μια ποιήτρια με βάθος και πάθος.-
**********************
!!!
Ιουστίνη μου,
τί να προσθέσω. Ένα ακόμη "Ευχαριστώ" για την αγάπη που έδωσες στη γραφή μου, σύντομα, μεστά, για όλα αυτά τα χρόνια δημιουργίας στην Νέα Υόρκη, και για την πρόσφατη παρουσίαση του βιβλίου μου:
"ΨΥΧΕΣ ΑΙΩΡΟΥΜΕΝΕΣ"
στο 18ο τεύχος του
  FRACTAL

Σου εύχομαι
πάντα άξια και εμπνευσμένη.
Χαιρετισμούς 
στον Τεντ και Καλή Τύχη στον Αλεξανδρίνο σας.

Με την αγάπη μας,
Υιώτα

8 Νοε 2015

...τα ΥΠΕΡ και τα κατά του...Νοέμβρη

(πρόσφατη φωτογραφία μπροστά στο σπίτι του εγγονού μας)

Έτσι ήρθε ο Νοέμβρης! Με τις πανέμορφες χρωματικές αλλαγές των φύλλων των δέντρων, 
με γενέθλια και μκρο-μεγάλες συναντήσεις, 
 με κρυφές ελπίδες και νυχτερινές ονειρικές ...εξορμήσεις 
στα μέρη που
-τουλάχιστον προς το παρόν- δεν είναι εύκολο να επισκευθούμε...

Τα "στραβά και τα ...ανάποδα;"
Να ...αγωνιζόμαστε με τρεις τεχνικούς να προγραμματίσουμε τρία (!!!) πρίντερς (εκτυπωτές) το ένα χειρότερο από το άλλο... και να τα καταφέρουμε με το τρίτο της  " hp " !!!

Νομίζω θα ησυχάσω προς το παρόν...

Είναι ώρα να φέρω όλα τα ευαίσθητα τροπικά φυτά μου, εντός, απόψε είπαν θα τα παγώνει τις νύχτες...

Χρόνια Πολλά
σε όσους γιορτάζουν!

Καλή σας εβδομάδα! Πάντα με την Αγάπη.

Υιώτα

28 Οκτ 2015

ΙΠΤΑΜΕΝΑ ΦΥΛΛΑ του ΟΚΤΩΒΡΗ : Ευχαριστήριο Αφιέρωμα στον Ε.Κ. Νέας Υόρκης

(δημιουργία Υιώτας: ΙΠΤΑΜΕΝΑ ΦΎΛΛΑ ΤΟΥ ΟΚΤΩΒΡΗ, 2015)
Αφιερωμένη στον Δημοσιογράφο του Εθνικού Κήρυκα: Δημήτρη Τσάκα 
και σε όλους εκείνους που με αγαπούν



Με ένα τεράστιο "ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ" στην μοναδική ομογενειακή εφημερίδα μας, 
τον εκατόχρονο ΕΘΝΙΚΟ ΚΗΡΥΚΑ
της Νέας Υόρκης,
και στους άξιους συνεργάτες του!
Είθε το αυτοσχέδιο καραβάκι μου
να πλέει ευοίωνα τα όνειρα όλων μας.
Πάντα με την αγάπη μου
ως και όλης της οικογένειάς μου,
Υιώτα

Υγ.: Μια μεγάλη αγκαλιά και στους φίλους 
που πλαισίωσαν με Αγάπη το νέο βιβλίο μου
*Καρδιές Αιωρούμενες*
στο 
FACE BOOK !

25 Οκτ 2015

Να σας χαιρόμαστε: Δημήτρη και Δημητράκη. Χρόνια πολλά σε όλους τους εορτάζοντες

Οι δυο ΑΓΑΠΕΣ ΜΟΥ!

Εντάξει, έχω κι άλλες, όμως αυτές οι δύο... αύριο γιορτάζουν!!!
Χρόνια Πολλά , με Αγάπη, με Υγεία και
με Ελπίδα,
Στις ΔΗΜΗΤΡΕΣ και στους ΔΗΜΗΤΡΙΔΕΣ,
εδώ, στην πατρίδα και σε όποια γωνιά της γης
αφήνουν την ελληνική ανάσα τους.
Κερνάω φιλιά!
Πάντα με την αγάπη μου, 
Υιώτα

18 Οκτ 2015

"ΨΥΧΕΣ ΑΙΩΡΟΥΜΕΝΕΣ" (Νέο ποίημα. Δημοσιεύτηκε στον Εθνικό Κήρυκα Νέας Υόρκης, 1η Οκτ. 2015)


(σχέδιο με το δάχτυλο, Πάσχα, Απρίλης .15. Βιρτζίνια)

«ΨΥΧΕΣ ΑΙΩΡΟΥΜΕΝΕΣ»

Δημοσιεύτηκε στον Ε.Κ. Νέας Υόρκης, 1η Οκτ. 2015

(απόσπασμα από το: «Η Ελεγεία του Σελινούντα»)


Ύπουλα βγήκε ο Ποσειδώνας στην στεριά. Καρφώνει στην γη 
την τρίαινα. Αναταραχή αδιάφορη.

Η θάλασσα, εισπράττει νεκρούς διάσπαρτους, ανέλπιστη δωρεά ιχθύων.

Η σύγχρονη του κύκλου ανατροπή, ευκαιρία, προσωρινή ευτυχία 
των κερδοσκόπων.

Πλημμύρισαν οι δρόμοι ψυχές αλύτρωτες. Πληγή ανοιχτή ο κόσμος, και πώς γιατρεύεται.

Αναρωτιέμαι πού κατοικούν οι ψυχές οι καλοκάγαθες, οι φιλεύσπλαχνες.

 Ούτε τις βλέπουμε, ούτε μας βλέπουν. 

Ο Θεός, ο πολύγλωσσος, ο πολύγνωμος, δεν αφουγκράζεται την καθαρή προσευχή. Τα νήπια, δεν έχουν αποστηθίσει την παράκληση. 
Εξήγηση πλέον δεν υφίσταται.

Ο Προμηθέας, φορέας γίνεται της φωτιάς, της μεταλλαγμένης. 

Παραμύθι αρχαίων μετατρέπεται η Οδύσσεια εκάστου. Σπανίζει μια πιθανή Ιλιάδα για τα παιδιά με τα ορθάνοιχτα μάτια και τα ξεσχισμένα πέλματα.

Τα καρβέλια; μετρημένα πρόσφορα. Τα χημικά; Άφθονα! Τα μυαλά; Αλαφιασμένα. 

Πόση κραυγή, ομαδική και μη, πόσες ψυχές αιωρούμενες 
στην αγκαλιά της Λευτεριάς.

Αν επαναλαμβάνεται η Αρχή του κόσμου με φόντο έναν άγιο-τύραννο ουρανό, αυτή δεν είναι η Λύση.

Στύβοντας το σύννεφο για βροχή, δεν αυξάνεται η θάλασσα. 

Και το χώμα, διψάει ανελέητα.

Οι φωνές των γυπαετών δονούνται φρικτά κι ας ομοιάζουν ιστός καλοπλεγμένος της αράχνης.

Τα χελιδόνια αγωνιούν να φτάσουν εγκαίρως στην εστία τους.
Οι στέγες λιγόστεψαν.


Το φονικό ξέσπασμα, θα το καθοδηγήσει ο επερχόμενος χειμώνας.

*******************                                               *********************
Καλή εβδομάδα,
Φίλες και φίλοι μου.
Διήμερο κρύο! απότομα. 
Όμως, πάντα με την αγάπη.
Υιώτα

11 Οκτ 2015

Μικρή αφιέρωση...

Φίλες και Φίλοι μου,
σας καλωσορίζω στο ανανεωμένο "εναέριο σαλόνι" μου.
Καλά να είστε
και να επικοινωνούμε με το
 "χέρι στην καρδιά και τον νου στις αποφάσεις μας"
******************************************************
Με μια σύντομη παρουσίαση από δημιουργίες  μου
σας εύχομαι " Καλή εβδομάδα ".


Ξεκινήσαμε από μια θάλασσα, δίχως πιστοποιητικό γέννησης.
Η θάλασσα, δείχνει, δεν μαρτυράει. Δίνει, οργίζεται, δεν απαντάει.


Οι υπέρμετρες βλέψεις μας, δίχως υποδομή, εκτός εξαιρέσεων. Τα αποτελέσματα, προσωρινοί κυρίαρχοι διαιρέσεων. Φύλλα πολύχρωμα στην παγκόσμια δίνη, πόσο αδύναμοι! Ανύπαρκτη δύναμη.
Ο ευλογημένος σπόρος στην καρδιά της Φύσης, μοναδικός. Με σθένος. Ταυτόχρονα εύθραυστος. Ανίσχυρος στην επέλαση του έσω βρασμού.
Αδύνατη η όραση στο Μέγα Όραμα.


Εύθραυστο και το αρχέγονο καράβι, φορτωμένο με εφήμερα καλούδια. Η νύχτα χτίζει δικά της κάστρα σε αναμάρτητες στρατευμένες εστίες. Παραβλέπονται οι ακτίνες του ήλιου. Φόβος για τις όμορφες σκιές των χρωμάτων...
 
Τα κογχύλια, αλάβαστρα της υπομονής, ανθίζουν στο δικό τους κόσμο, ώσπου κάποιος δύτης θα τα ανασύρει στο φως... ίσως η ακρογιαλιά τα κερδίσει για να στολίσει τις αφώτιστες νύχτες της...

Τότε, διακριτικά, οι άγιοι της θάλασσας, θα ντυθούν απέριττους χιτώνες να ενώσουν τις απρόσιτες φωνές της διαμαρτυρίας, της απόγνωσης, της λήθης, της απρόσκοπτης αγάπης στην Ανώτερη Δύναμη, πάντα εις το όνομα της πρώτης ανάσας
και της Λευτεριάς. 

*****************************
Με ένα τεράστιο "ευχαριστώ"
στους...πρωτεργάτες της ανανέωσης και της επιμονής (/)
την φίλτατη Κατερίνα ΔΕ.ΣΤΑ.ΠΑ,
και τον Ποιητή της ασταμάτητης έμπνευσης
Στρατή Παρέλη.
Μαζί και όλους εσάς,
Πάντα με την δική μου Αγάπη,
Υιώτα

10 Οκτ 2015

Τα βιβλία μου - ΓΙΩΤΑ ΣΠΑΝΟΥ - ΣΤΡΑΤΗ

Τα βιβλία μου:
ΓΙΩΤΑ ΣΠΑΝΟΥ - ΣΤΡΑΤΗ
ΨΥΧΕΣ ΑΙΩΡΟΥΜΕΝΕΣ (2015)
ΠΟΙΗΣΗ - ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ



ΓΡΑΜΜΕΝΑ ΜΕ ΑΙΜΑ (2010)
ΠΟΙΗΣΗ


ΟΙ ΦΩΛΙΕΣ ΤΟΥ ΗΛΙΟΥ (1991)
ΠΟΙΗΜΑΤΑ


ΣΤΗΝ ΑΛΛΗ ΟΧΘΗ
AT THE OTHER SIDE
ΠΟΙΗΜΑΤΑ / POEMS


ΑΝΕΜΟΣΠΑΡΤΟΙ
(ΕΠΙΛΟΓΗ 1955-1980)

ΕΝΝΕΑ ΕΝΤΟΛΕΣ ΚΑΙ ΜΙΑ ΑΓΕΝΝΗΤΗ (2001)



Ο ΚΑΤΑΠΟΝΤΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΑΡΧΑΙΑΣ ΕΛΙΚΗΣ 373 Π.Χ.


ΚΕΡΥΝΕΙΑ ΔΑΚΡΥΑ (2003)


ΣΑΠΦΩ
ΜΟΝΟΠΡΑΚΤΟ (2006)


Η ΔΙΑΘΗΚΗ Ο ΠΑΠΑΓΑΛΟΣ ΚΑΙ Ο ΚΟΥΜΠΑΡΟΣ
ΘΕΑΤΡΟ (1984)


Γελωτοποιός από σόϊ
 ΘΕΑΤΡΟ


Ο ΕΚΤΟΣ ΚΥΚΛΟΣ (2004)
ΘΕΑΤΡΟ (2004)

8 Οκτ 2015

Ο Δρόμος των Λωτών


Ο Δρόμος των Λωτών 

(Απόσπασμα από το "Η Ελεγεία του Σελινούντα", αρχαίος ποταμός της Αχαϊας)


((Σχέδιο Υιώτας: ...στα βήματα του φεγγαριού. 15)


Ο Δρόμος των Λωτών 
         
Ο δρόμος του ολόγιομου φεγγαριού, αφώτιστος, αδιάβαστος. Η εποχή των λωτών αργοπορεί. Η υπομονή δίπλωσε τα φτερά. Ανίκανη πλέον να πιστέψει την Ελπίδα.
Το αρχαίο θειάφι προσπάθησε, το νέφος εκεί, αμετατόπιστο. Κι όμως.

Ήταν στιγμές που πίστευες στην λάμψη των ματιών και τραγουδούσες στους χτύπους της καρδιάς, τους χαρμόσυνους. 
Τότε, η μέρα γιόρταζε. Τα παιδιά τιτίβιζαν στις αυλές, τις χωματένιες. Τα χέρια, αμφορείς έπλαθαν. Τα πέλματα, αποστάσεις.

Τότε, το σώμα είχε την δική του διάλεκτο. 
Το όνειρο έπλεκε οράματα. Όλα ακολουθούσαν την τροχιά του ήλιου.
Ήταν τότε, όπου η σιγή τής νύχτας σκάρωνε τα δικά της τραγούδια στις γαστέρες, τις εύκαρπες. 
Τότε, που το κλάμα του μωρού ήταν πρωινό ξελόγιασμα.

Τότε, όπου το σκαρί άντεχε να διασχίσει ωκεανούς και θύελλες, να παλέψει σε χώρους απρόσιτους με θεριά πολυπρόσωπα, ανθεκτικό να διψάσει, να δοκιμάσει την ένδεια, να λυγίσει, να συρθεί, δυνατό να ανορθώσει το μπόι και να ακολουθήσει την ονειρο-σκιά, την εύθικτη.

Τότε, όπου τα δόντια έσπαζαν στο σφίξιμο, τότε, όπου τα νύχια πληγές άνοιγαν στις σφιγμένες παλάμες, τότε, όπου 
το ελάχιστο μοιραζόταν και πολλαπλασιάζονταν.

Τότε, όπου τα πάντα βάδιζαν στον αστερισμό του «δύναμαι».

Δρόμοι ανασφαλείς οδήγησαν τους ναυαγούς της άνοιξης, στις χώρες των λωτών.

Δρόμοι, όπου ο Κερδώος Ερμής ύπουλα έστρωνε με κέρματα λαμπιρίζοντα. 

Η Πανδώρα κάγχαζε, γνωρίζοντας την στυγνή πραγματικότητα. 

Στην άσπιλη αυγή, άγγελοι με δαίμονες ζευγάρωναν, αδιάντροπα.

Οφθαλμοφανές. 
Το δίκιο του δυνατού ζυγίζεται από το βάρος των μυστικών αποθεμάτων. Συχνά, συμβάλλει και η άρρωστη φαντασία των μη εχόντων. 

Πνεύματα συγχυσμένα του παγκόσμιου ωκεανού αναμένουν ναυαγοσώστες της Αλήθειας. 
Της Λευτεριάς.


Η Σελήνη, εύμορφη κυρά, παραστρατημένη στον ουρανό, σήμερα, γεμίζει την ποδιά με φρούδες ονειροπωλήσεις. 
Τις ζεσταίνει, ευγενικά, με χλιαρές ανταύγειες του δύοντος ηλίου.

*********************************************************
Φίλες και Φίλοι μου,
ευχαριστώ για την αγάπη σας. Θα ...τα πούμε, σύντομα. Υιώτα