...η ανάμνηση απομονώθηκε. Η αγάπη μεταμορφώθηκε...

ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ! Φίλες και Φίλοι μου!

Η Μεγάλη Εβδομάδα είθε να φέρει Λύτρωση!


Τα μάτια βούρκωσαν στην αναμονή της υπέρτατης συνομιλίας.
Δάκρυα ανάμοικτα με αίμα κύλησαν στην κόλαση του απρόσμενου.
Στο ρίγος της έσω κραυγής, η ανάμνηση απομονώθηκε σ΄ ένα σταυρό.
Η Αγάπη μεταμορφώθηκε σε λόγχη.

...κι εγώ, η ταπεινή,
να συλλέγω πέρλες ερυθρές
στο κατέβασμα του άφωνου ήλιου...

Διανύουμε ένα πάθος ανομολόγητο. Ομίχλη αδιαπέραστη.
Θεέ μου, πώς άντεξες!


Ευχές, Αγάπη, Ανάταση της Ψυχής.
Χρόνια Πολλά
σε όλους.
Υιώτα

2η συνέχεια... για ένα ξέψυχο, πανσεληνιακό (!) Απρίλη...

Καμέλιες απριλιάτικες από του κήπου μου τα ...επιτεύγματα και του Απρίλη τα καμώματα!
Με τις κρύες, άχαρες νύχτες του, και τις ...ιουλιανές μέρες του (κι όχι όλες) δεν καταφέρουν να τον συνηθίσουν τα λουλούδια μου. Η μανόλια μου, περυσινή αγορά, με το ζόρι κράτησε τρία άνθη... μια κάποια μέρα, θα σας δείξω κι άλλα. Αυτά, είναι μέρος από τις χαρές μου.
Σ΄αυτή την συνέχεια, συμπηρώνω τα δυο ποιήματα που συνυπάρχουν στην Ανθολογία, της προηγούμενης ανάρτησης
και σας τα αφιερώνω, 
Πάντα με Αγάπη.

ΟΤΑΝ ΤΑ ΑΓΑΛΜΑΤΑ ΑΠΟΚΤΗΣΟΥΝ ΦΩΝΗ

Όταν ο λαξευμένος Λόγος  ολοκληρώσει τον κύκλο του αναζητώντας το φως απεγνωσμένα, 

όταν το αίμα και τα δάκρυα σχηματίσουν διαμάντια 

στα σπλάχνα της πατρώας γης, 

τότε τα αγάλματα θα αποκτήσουν φωνή και θα ρωτήσουν:

-Έλληνες, Νεοέλληνες, με πόσα αργύρια ξεπουλήσατε και της Βεργίνας τον Ήλιο;

 ************************************************************************************

************************************************************************************

Η ΣΤΙΓΜΗ Της ΑΛΗΘΕΙΑς

Όταν σιωπήσω να φοβηθείς.  Όχι όταν απαγγέλλω κατάματα τοξεύοντας το φως. Με έχουν δαμάσει οι θύελλες. Αντέχω. Δέντρο αιωνόβιο. Βράχος της θάλασσας. 

Γνωρίζω, 

βρόγχος ο φόβος, ο κρυφός. Καμώνεται ηττημένος, ως την στιγμή την ύστατη. 

Ο εγωισμός; Αρνείται κι αυτή είναι η προστασία μου.

Άκουσε, απόψε, αν δεν με βρεις σ΄ ένα δικός σου ποίημα, 

θα τρέχω για τη ρίζα μου, σαν το ρυάκι της πηγής…

ίσως ν΄ ανταμωθούμε στο καθαρό ροβόλημα –τότε που ξεπηδάει σ΄ ανάλαφρο χαριέντισμα, σαν τον αμνό, 

πριν τη σφαγή…

Ίσως κάπου, να με γευτείς σε δάκρυα απομόνωσης,

ίσως να με αγαπήσεις στου φλοίσβου τα ακκίσματα… 

Ίσως να με πιστέψεις, κι αν πεις Ναι στην αλήθεια μου, όνειρα μουδιασμένα θ΄ απλώσουμε απλόχερα. 

Αν όμως σε ξυπνήσει το τράνταγμα του ωκεανού στην ώρα της γαλήνης, πίστεψε 

πως τον στίχο μου τόλμησαν να σφραγίσουν

και ο Θεός αγρίεψε…

΄ΕΝΑΣ ΓΛΥΚ΄Ος-ΘΕΌΤΡΕΛΟς ΑΠΡΊΛΗς...

Πράγματι, ο Απρίλης μας καλημέρησε πιο τρελός από όσο θυμάμαι! 

Ήλιος που κόχλαζε, ζέστη του Ιούνη!, συννεφιά, αέρας εκδικητικός, βροχή, χαλάζι Φλεβαριάτικο!, και πάλι ο εαυτός του, για ν΄αρχίσουν βιαστικά τα κλαδέματα του κήπου πριν σκάσουν τα μπουμπούκια!!! 

ταυτόχρονα ετοιμασίες για την Θαυμάσια -επί τέλους!- Ομογενειακή Παρέλαση της Νέας Υόρκης, -σωστή λαοθάλασσα με χαρούμενα πιτσουρδέλια-ελληνοαμερικανάκια (ναι!)! 

-άχ ,πατρίδα μου να έβλεπες τον αγέρα να παίζει ελληνικούς αρχαίους ρυθμούς με τις Σημαίες μας στην ηλιόλουστη Πέμτη Λεωφόρο και να παραδειγματιζόσουν!!!- 

Φίλες και Φίλοι μου,

στο ...θεότρελο δεκαήμερο που μας πέρασε, δυο γλυκές ειδήσεις ήρθαν στο κατώφλι μου:

Ένα πρώτο Βραβείο από τον ήδη διακεκριμμένο σύλλογο της ΔΕΕΛ, Αθηνών, (με επίσημη άδεια λειτουργίας από την Ευρωπαϊκή Ένωση) για την συμμετοχή μου στην Εορτή των Ποιητών, 23 Μαρτίου, 2013, (στην Αίθουσα του Δήμου Αθηναίων), με το ποίημα:     ΤΟ ΦΙΛΙ , 

που ακολουθεί στο τέλος,

και

η καλαίσθητη Ανθολογία του ...βορρά

όπου περιέχει 

στις σελίδες της 60 και 61 δύο ποιήματα

από την βραβευμένη συλλογή μου -στο διαγωνισμό τους κατά το 2000 (!) 

και 

η οποία δημοσιεύτηκε με τον Τίτλο: Εννέα Εντολές και μία ...Αγέννητη!

Τα ποιήματα, θα τα αναρτήσω στην επομένη εβδομάδα.

                                   (...τα κιτρινάκια, αριστερά, πρωτάνθιστα, από τον κήπο μου!...)

*********************************************************************************

ΤΟ ΦΙΛΙ *

Στην αγκαλιά σου, ολάνθιστη η άνοιξη. 

Στην καρδιά σου, ένα διστακτικό κυπαρίσσι, τρέμει στην αίσθηση της επερχόμενης θύελλας.

Στις μνήμες σου, όλη η γη, τεμαχισμένη, πολύτιμη.

Χτισμένη από ίδια υλικά εύθραυστα, άφησε τον χαιρετισμό να συρθεί εκεί που οι μπλε ίριδες θεριεύουν, εκεί όπου οι φορσίθιες του ήλιου θολώνουν τα μάτια.

Μπουσουλώντας θα φτάσεις να χαιρετίσεις Μάννα μαζί και Κόρη, που έχασες…

Όμως, Εσύ, μάνα που Πρέπει να αντέχεις, κουλουριάσου, το χέρι άπλωσε στα χείλη που το φιλί δεν κράτησαν, 

ευλόγησε την κοιλιά που άδειασε, 

μετάλαβε στα μπράτσα των παιδιών. 

Εκεί θα βρεις δύναμη να στηριχθείς, ακούγοντας τους εύρωστους χτύπους της καρδιάς τους, 

που δεν σε εγκατέλειψε.

Έτσι, ανήμπορη και διπλωμένη στα δυο, η αίσθηση του στερνού φιλιού θα ζωντανέψει. 

Τώρα, Εσύ είσαι η δυνατή!

**************************************************

* αφιερωμένο

στην Κατερίνα και στην Βάνα!

**************************************************

Καλή σας ΕΒΔΟΜΑΔΑ,

Πάντα με την αγάπη,

Υιώτα

...ο πεντάγλυκος Βασιλιάς μας!!!

   Φίλες και Φίλοι μας, ...δυο χρόνια ονειρεμένα συμπλήρωσε ήδη ο αγαπημένος μας εγγονός,  στις 28 του Μάρτη, μια ευτυχία που τρέχει σαν καλόβολη πηγή και που ευχόμαστε ποτέ να μην στερέψει για μας...

Να έχετε Καλή Σαρακοστή και να απολαμβάνετε κάθε στιγμή της ζωής σας!

Χρόνια Πολλά σου, Παναγιώτη-Δημητράκη,

μωρό μας !

Πάντα με την αγάπη όλων μας,

Υιώτα

(....  στην πρώτη φωτογραφία, η πρώτη εγγονή μας, Έμπη, ο Γιαννάκης -πνευματικός αδελφός, η μαμά του, Όλγα και ο χαζο-παππούς του Δημήτρης!)

ΥΓ.:

Συμπληρώνω

φωτογραφίες από την γιορτούλα του!!!

κι απαντώ στις Ευχές σας, μεταφέροντας τις από την προηγούμενη ανάρτηση!!!

(Ο.Κ. γιαγιά, η χαρά και η αγάπη σε ...παλάβωσε!)

...δύο κεράκια αναμμένα, μα έλα που επέμενε και στο τρίτο!!!

Στοργικός ο παππούς, του δίνει την πρώτη γλυκιά κουταλιά...

σαστισμένος που τόσα μάτια που τον κοιτούν!!! : σύνολο δέκα δασκάλες με συζύγους και παιδιά, συμπεριλαμβανομένων των δικών μας από την Βιρτζίνια και τους από τον μπαμπά του που ήρθαν από την ...Αστόρια, ...πόσα μάτια μας κάνουν;;; μέτρησα κάπου εξήντα, και δύο... ετοιμόγεννες;;;!!!

Τρέλα!

-Μόνος μου, λέει στον ...επιβλέποντα παππού του, -εγώ! κέικ, μόνος μου!

Φίλες και Φίλοι μου, γυρίζω στην προηγούμενη ανάρτηση! ΔΕΝ μπόρεσα να μεταφέρω την αγάπη σας ΕΔΩ, και πάω να τα... πούμε εκεί!!!  Ξέρω ότι ΜΑΣ αγαπάτε και τα αισθήματα είναι αμοιβαία. Στέλνουν τα ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ τους μέσω της Αστοριανής!

"... 'see you soon " όπως λένε = θα σας δω αμέσως...  Υιώτα