21 Απρ 2009

Παλιά και Νέα

"Λάφυρα" από την ακτή της Αρχαίας Ελίκης, πλησίον του ποταμού Σελινούντα.
Στ' αριστερά της φωτογραφίας, ένα σκουριασμένο καρφί κρατά θρύμματα ξύλου.
Από κάτω, ένα άλλο κομμάτι ξύλου πεπαλαιωμένου.
Με το γαλάζιο τ' ουρανού
ακριμάτιστες μνήμες ταξιδεύω...
τροχιά απρόσκοπτη φτερωτών,
προορισμός ανέμελος,
ευτυχία, σε χρώμα λευκό.

Οραματίζομαι τη συνέχιση της Άνοιξης.

Οι καιροί που διάβηκαν,
καμβάς παλαιός και νέος.

Ανεξέλεγτη άμπωτις και πλημμυρίς.

Την αντοχή στρογγυλεύουν
όπως στης ακτής τα χαλίκια. Λιγοστεύουν
στην άνιση πάλη των κυμάτων με τους βράχους.

Νικητής, η υπέρτατη Δύναμη. Ηττημένη, η ηττοπάθεια.

Ψηλά, ένα κόσμος άγνωστος,
στου ωκεανού τα βάθη, ένα μέλλον άγνωρο.

Εντός, μία άβυσσος
όπου
αν βρεθούμε αντιμέτωποι, φοβίζει.

Δεμένοι μ' αλυσίδες αόρατες, αλύτρωτες,
δυνατοί και ταυτόχρονα αδύνατοι,

ευελπιστούμε
για το ανάλφρο πέταγμα.

Υιώτα Στρατή

14 Απρ 2009

" Φ Ι Λ Ι΄ Τ Η Σ Α Γ Α΄ Π Η Σ "


...Είναι κάποιες φίλες, πολύτιμες, όπως τα κοχύλια του τόπου μου, κοντά στον...ποδόγυρο της ΑΡΧΑΙΑΣ ΕΛΙ'ΚΗΣ,
που τα είπαμε και τα γράψαμε, μα όχι σ' αυτή τη σελίδα...

-Μαρέλντ μου, -Ιουστίνη μου, -Ελένη μου, -Κατερίνα μου,

-Χριστίνα μας του...Γιάννη, -Χριστίνα του...Σωτήρη,

-Joy, Ebie, Angie, και -Olga, Andy,
-Ράνια του ...Πήτερ και -Νίτσα του... Βαγγέλη,

-Zωή του... Μανόλη, -Σοφία, και Νίτσα, -Χριστίνα, -Στέφη,

-Άσπα του...Δημήτρη, -Τζωρτζίνα του... γιαλού μας,

-Σέβη, της... πεντάμορφης,


...κι όλους τους αγαπημένους σας/μας, Δυο φιλιά σταυρωτά και μια αγκαλιά
διπλή... από εμάς, συμπεριλαμβανομένων όλων εκείνων που αυτή την βιαστική ώρα, δεν σας ανέφερα!

Πάντα με αγάπη,

Υιώτα-Δημήτρης, και παιδιά

12 Απρ 2009

Κ Α Λ Η Α Ν Α Σ Τ Α Σ Η !


Σχέδιό μου, με ζωντανά λουλούδια.
Τα κογχυλάκια είναι από την ακρογιαλιά
των Βαλιμητίκων, Αιγίου, Αχαϊας,
μετά το παλιρροϊκό κύμα και τον καταστρεπτικό σεισμό της 15ης Ιουνίου, 1995.
***
(Το ποίημα:1991, από την συλλογή:
"Οι Φωλιές του Ήλιου" ,
σελίδα 30)



"...σώμα εσμέν, άπαντες έν..."

Ι. Χρυσόστομος



Μ' ένα κερί απέριττο
για τις ψυχές που πέταξαν,

μ' ένα φιλί για τους θνητούς στην ώρα της Αγάπης,
ψηλά τα μάτια ας στρέψουμε
στη θεϊκή Του κλήση!

Καρποί μιας γης πολύπαθης, παιδιά Τόξου Ουράνιου,
Ανάσταση ας φέρουμε στο όνειρο του κόσμου,
πριν μόνο ένα μνημόσυνο
όλη η ζωή κυλήσει...

Θερμά τα χέρια ας δώσουμε!
Πίστη η Ελπίδα ας γίνει!

Να λαμπρυνθεί το πνεύμα μας
με την αδελφοσύνη.



Το πιο όμορφο αίσθημα στον κόσμο και νάναι τόσο ακατόρθωτο!


Με τις Ευχές μου, του Δημήτρη μου,
και όλης της λοιπής Οικογένειάς μου!
Δική σας,
Υιώτα

10 Απρ 2009

ΕΛΠΙΔΑ: Η Αγάπη της...Φορσύθιας


Φίλες και Φίλοι μου,

Επισυνάπτω και την μετάφραση του ποιήματος

"LIFE IS HOPE" *

με την πεποίθηση ότι πράγματι

η Ζωή είναι Ελπίδα.


* για να δείτε καλύτερα το ποίημα,
κάντε του ένα διπλό "κλικ"


Με τις καλλίτερες Ευχές μας σε όλους σας


Υιώτα
"Αστοριανή", Νέα Υόρκη

ΚΑΛΟ ΠΑΣΧΑ


Ολόγιομη Πανσέληνος! Την καμαρώνει η νύχτα! Μαγνητισμέν' η όραση!
Ο νους πώς δραπετεύει! Ατέλειωτες διαδρομές! Αμέτρητες οι ώρες!
Η μνήμη σαν καυτή επαφή και πώς να την δροσίσεις!

5 Απρ 2009

MANNA ME ΔΥΟ Ν, της Κατερίνας Σταματίου-Παπαθεωδώρου


Στην μνήμη της «Μάννας με δύο ν»

Η νύχτα δεν μ’ άφηνε να φύγω. Προσπάθησα να πάρω μια-δυο βαθιές ανάσες στην υγρή μοναξιά του κήπου. Τα μαρτιάκια* είχαν κλείσει τα κατακίτρινα γυαλιστερά πέταλά τους σχηματίζοντας ένα στρογγυλό κεφαλάκι με πράσινες πινελιές.

Οι λευκές καμπανούλες περίμεναν καρτερικά την βροχή που θα ξεκαθάριζε την πνιγηρή ομίχλη.
Ότι σκέψεις και να συσχέτιζα με το προσωπικό μου πένθος, καθόλου δεν ταυτίζονταν μ’ εκείνον το σίφουνα, εκείνον τον ανεμοστρόβιλο που με στριφογύριζε αμέτρητες φορές, μέχρι που να με ρίξει στη γη που καταπίνει τα πάντα κι ισοπεδώνει τον εύθραυστο ψυχικό κόσμο.
Ασυναίσθητα ακούμπησα την παλάμη στην πρωτόβγαλτη χλόη. Με την ανάποδη του άλλου χεριού μου καθάρισα το νωπό πρόσωπο. Ήταν οι πρώτες στάλες βροχής. Τα δάκρυα, που συνήθως κυλούν αυθόρμητα από τα μάτια μου, είχαν γίνει στρώμα αδιαπέραστο.
-Μαμά, δεν είν’ η νύχτα σου απόψε, είπα κι αποφασιστικά γύρισα στο δωμάτιό μου.

Επίμονη η νύχτα απομακρυνόταν κρατώντας με όμηρο.
Πήρα πάλι, το δεκα-οκτάχρονο βιβλίο της Κατερίνας και ξεφυλλίζοντάς το κατευθύνθηκα στο δωμάτιο του κομπιούτερ…
«-Κάν’ υπομονή, κυρ’ Αφροδή μου!
τούτα τα συναισθήματα είναι μόνο για σένα...
Ο χρόνος δεν μειώνει τον θρήνο και την αγάπη της κόρης που κατέγραψε σχεδόν στιγμή προς στιγμή την αφοσίωσή της για σένα. Δεν σε ήξερα, Μάννα, καλή!
Αυτή, μ’ έκανε να σε γνωρίσω, να σε αγαπήσω, να μεταφέρω μαζί σου ό,τι ευγενικότερο και σε κείνη.
Δέξου, λοιπόν, τ’ ανθάκια της εδώ γης μου, όπως σαν να ήμουν στη δική σου,
μαζί με τις φωτεινές σκέψεις μου, τούτο το βράδυ…
Μόνον έτσι θα ξαλαφρώσει ο νους μου…»
*μαρτιάκια=
τα κίτρινα ανθάκια που ακολουθούν τις λευκές καμπανούλες, και τους κρόκους κατά τον Μάρτη, τουλάχιστον εδώ…



ΠΟΙΗΜΑ - ΑΦΙΕΡΩΣΗ
της Υιώτας Στρατή

ΣΤΗΝ «ΜΑΝΝΑ ΜΕ ΔΥΟ Ν»
και
στις Μάνες του Κόσμου, που έφυγαν...

Της Κυρ-Αφροδής (03/29/09)

Χώμα νωπό,
με αγιασμό, με γύρη από γαζίες.
Διαπερνά ο στεναγμός κοίτη από κυπαρίσσι.
Το λευκο-σέντονο υγρό,
λίμνη γεμάτη δάκρια.

Πνίγετ’ η έσω σιωπή. Πόδια και χέρια τρέμουν.
Βαρύς ο αναστεναγμός,
σπάζει ο λυγμός στη μέση.
Στ’ άγγιγμα κρύου μάρμαρου χείλη ανατριχιάζουν…
-Πώς δεν ακούς το θρήνο μου, Μάννα,
γλυκιά μου Μάνα!
Τώρα, που μάνα έγινα
και τη καρδιά σου νοιώθω
να ξεριζώνεται εντός, στα σωθικά του πόνου,
πες μου πιο άστρο ν’ ασπαστώ
νάρθει να σε χαϊδέψει
στις ώρες περισυλλογής, στις νύχτες της ξαγρύπνιας;
Στείλε μου μήνυμα!
Η πνοή του νοτισμένου αγέρα,
πάνω στο μέτωπο ας είν΄ το τρυφερό φιλί σου.
Τώρα που ένα έγινες στο σώμα της ελπίδας
ξεπήδησε σαν της πηγής τη δροσισμένη ανάσα...

Φλόγες στα μάτια η μνήμη σου!
Ο ουρανός, ραγίζει.
Στείλε ευχή, η αγάπη σου να με τυλίγει,
Μάννα!

3 Απρ 2009

ΘΑΛΑΣΣΙΝΑ ΠΕΖΟΔΌΜΙΑ του Γαβρίλη!


Τα κίτρινα ανθάκια
δεν είναι για ν' αλλάξουν ή να προσθέσουν κάτι που έλειπε στο νέο βιβλίο του Γαβρίλη. Μετά από μια συζήτησή μας γύρω από τις "λευκές καμπανούλες" του κήπου μου, μου είπε γι' αυτά τα ταπεινά ανθάκια που θυμώταν στο νησί του, και που σαν καθρέπτες αντανακλούν το φως του ήλιου συμπτωματικά στην πίσω αυλή μου... Το θεώρησα "γούρι" για το βιβλίο του και του έκανα αυτή την μικρή αλλαγή, πάντα με την άδεια της καρδιακής φιλίας μας.
Οι ιστορίες του, αγνές,
εύγλωττες, με ξεκάθαρη ευφυία,
θα μπορούσαν, τουλάχιστον μερικές, ν' αποτελέσουν θέμα
στα Ελληνικά σχολικά βιβλία όπου η Απόδημος Λογοτεχνία λάμπει
δια της Απουσίας της... Εύγε! Γαβρίλη μου.


Υιώτα Στρατή,

"Αστοριανή"
Νέα Υόρκη

2 Απρ 2009

Η ΚΑΡΔΙΑΚΗ ΠΡΟΣΦΟΡΑ


Η ΚΑΡΔΙΑΚΗ ΠΡΟΣΦΟΡΑ
ΤΟΥ ΗΛΙΑΝΘΟΥ

Ανοιξιάτικες Καρδιές,
Ανοιξιάτικες δημιουργίες.


Οι ωραίες Κυρίες πρέπει να φαίνονται.

Όπως και οι ανεξίτηλες μνήμες.

Προηγούνται οι Κυρίες!


Ακολουθούν οι μνήμες!

Χαρά και τιμή μου
Υιώτα