7 Ιουν 2017

(Η Γιώτα Σπανού- Στρατή πρόσθεσε μικρό κείμενο και  δύο νέες φωτογραφίες της.
Χθες στις 4:29 μ.μ.
Πόσο γρήγορα περνάει ο καιρός... 
προχθές ... ήταν Μάης, τώρα ο Ιούνης κάνει ...βουτιές στην άκρη του Λονγκ Άϊλαντ
κάτω από ψιλόβροχο με δυο-τρία γλαροπούλια συντροφιά...

Καλοτάξιδοι όσοι ετοιμάζεστε για την πατρίδα...
Εκεί, ο ήλιος θα σας πει πόσο την πεθυμήσαμε...
Ντύθηκε η καρδιά 
τη γαλάζια εσθήτα του Σαρωνικού. 
Ματωμένο το ηλιοβασίλεμα. 
Χρυσοκόκκινα κύματα ερωτοτροπούν. 
Αμυδρές αναμνήσεις.

Γη κι ουρανός αγαπημένοι. Κρίκοι δεμένοι
με ήχους δισεύρετους. 
Μνήμες υφασμένες με μύθους. 

Είπα στα ταξιδιάρικα πουλιά
ότι τα δέντρα περπατούν στο μικρό κήπο μου. 
Ότι αφήνουν πασχαλιά κι αγιόκλημα να σκαρφαλώνουν στη ράχη ενός ταξιδιάρικου σύννεφου... 
-οδυνηρή η ανάβαση, αποκρίθηκαν 
με ειρωνεία.

Απαλές νότες τραγουδιού μισο-ξεχασμένου σημαδεύουν το όνειρο της φθοράς.
Αρνείται να το ολοκληρώσει η αίσθηση
με την παγωμένη αυγή 
της επομένης μέρας.
Όπως κι η άκρη των ματιών 
αποκρυσταλλώνει
το δάκρυ της θλίψης.

Οι δυνατοί 
δεν επιτρέπεται να φανερώνουν 
τους επώδυνους δρόμους της καρδιάς.
*******

Μια ...μικρή-πικρή αλήθεια μου.

Σας φιλώ
Υιώτα.
((Κρυφό όνειρο. Φωτο-σύνθεση Υιώτας. 2017)


Αναρτήθηκε από την στις 14 σχόλια:
Εγγραφή σε: Αναρτήσεις (Atom)