(Aφιερωμένο στο Δημήτρη Στρατή, 08-29-08)
.Οικοδέσποινα, πλέον, σας ανοίγω τη "θύρα του Νου και της Καρδιάς", με κάτι δικό μου, ευελπιστώντας η αφιέρωση στον Δημήτρη να θεωρηθεί ένα μικρό δώρο στα όσα μου πρόσφερε στα 38 χρόνια μαζί του.
Αδιόρατο μειδίαμα,
Δίας Μειλίχιος,
υπομονετικά τα τριπλά σκαλιά
ανέβαινε.
Στην είσοδο, χρυσόφυλλα ηλιοτρόπια,
σοδιά φορτωμένα, γέρνουν
μ' ευλαβικό θρόισμα
στο καλωσόρισμα.
Θύρα ορθάνοιχτη,
τραπέζι ανθοστόλιστο,
γαρδένιες και ντάλιες.
Το νέκταρ του Διόνυσου,
αστραπές στο κρύσταλλο.
Φρέσκα μήλα κι αχλάδια.
Σπονδή στην Επάνοδο.
.
.
Εδώ, στο συμβολικό ιερό της Εύκλειας,
μοσχοβολιά λιβανιού και δάφνης.
Στο μήνα της διπλής πανσελήνου,
η καρδιά του ενισχυμένη,
με τα σημάδια της νίκης
εμφανή στο θώρακα, χαρτογραφεί
τα ίχνη κλειστής οικογένειας
σε θετή Πατρίδα.
Εκεί, στη Βεργίνα, ταυτόχρονα,
θριαμβολογούν για τα νέα ευρήματα
στην Αγορά των αρχαίων Αιγών.
Η καρδιά της πατρίδας τραγουδάει
Ιστορία ένδοξη, με χειροποίητα
χρυσά στεφάνια.
Τύχη Αγαθή,
καιροί και άνθρωποι προχωρούν
γιορτάζοντας τη ζωή
στα σπλάχνα της Μάνας-Γης
και στο μέλλον.
.
Να είστε πάντα καλά,
Αστοριανή
11 σχόλια:
Αστοριανή!
Πανέμορφη η ανάρτησή σου
και χάδι τα λόγια σου!
Σας εύχομαι κάθε ευτυχία!
Από το Nostalgia Σας αφιερώνω..
ΘΑ ΞΕΡΕΙΣ ΠΩΣ ΔΕ Σ' ΑΓΑΠΩ
Θα ξέρεις πως δε σ' αγαπώ και πως
σ' αγαπώ αφού η ζωή μας δυο έχει τρόπους,
η λέξη είναι φτερούγα της σιωπής,
έχει η φωτιά το 'να μισό από κρύο.
Σ' αγαπώ για να σ'αγαπήσω πάλι,
τ' άπειρο για να ξαναρχίσω
κι απ' το να σ'αγαπώ για να μην πάψω,
γι' αυτό κι εγώ δε σ' αγαπώ ακόμα.
Σ' αγαπώ και δε σ' αγαπώ σα να 'χα
στα χέρια τα κλειδιά της ευτυχίας
κι ένα δύστυχο αβέβαιο πεπρωμένο
Δυο ζωές να σ' αγαπω η αγάπη μου έχει.
Γι' αυτό όχι μόνον όταν σ' αγαπάω
μα σ' αγαπώ κι όταν δεν σ' αγαπάω.
Π ΝΕΡΟΥΔΑ
@ mareld,
"Τρύπησες" τη καρδιά μου, Μαρέλντ, ειδικά τώρα που είμαι τόσο ευάλωτη.
Μα, Πάμπλο Νερούντα είναι αυτός!
Από σένα, ας το θεωρήσουμε "τόκεν" στα διόδια για τη γέφυρα της Αγάπης.
Μείνε, αν θέλεις, σταθερά, στις "ΕΠΙΣΚΕΨΕΙΣ" μου.
Kαλορίζικος Γιώτα μου ο ιστοχώρος σου και καλά συναπαντήματα. Για το ποίημα σου όπου ο Δημήτρης επιστρέφει θριαμβευτής και πάλι στη κανονική ζωή μέσα στο σκηνικό που περιγράφεις και την παράλληλη αναφορά στην ανάδυση της αρχαίας πατρίδας από τα σπλάχνα της γής, σέ έχω ήδη συγχαρεί στο δικό μου Βλογκ. Εύχομαι πάντα δυναμικές δημιουργίες.
Καλησπέρα Υιώτα
Kαλώς όρισες στον κυβερνητοχώρο του διαστήματος,
Παράξενο το πρωί σου έγραψα ένα σχόλιο και χάθηκε...
Το έλαβες;
χαιρετώ
Γαβριήλ,
@ PYLAROS,
...Αγουρο-ξυπνημένος θα ήσουν, Γαβρίλη μου. Δεν έλαβα τίποτα,
πού το έστειλες;
Ίσως να ταξιδεύει στο...διάστημα...
Αστοριανή
ΚΑΛΗ ΑΡΧΗ ,ΑΣΤΟΡΙΑΝΗ
Και συ από το Αίγιο και γω από το
Λέχαιο με την παλάμη μας θα σπρώχνουμε το κύμα το μήνυμα να φέρει.
σπύρος δαρσινός
Ξέχασα,η φωτογραφία ειναι υπέροχη
Θαρρεις και το πανέμορφο βουνο βγήκε με...τσαμπουκά μπροστα στη θάλασσα να της δείξει κι αυτό την αλλιώτικη ομορφιά του.
Η Μαργαρίτα μυρίζει και απο τα δύο[βουνό και θάλασσα] και το ποιήμα την ψυχή σου.
Αθάνατοι οι Δημήτρηδες και οι ...Ειρήνες που έχουν συζύγους ποιητές.
σπύρος δαρσινός
Σπύρο μου,
η θάλασσα του Κορινθιακού με την "κατευθυνόμενη" απεραντωσύνη της κι "βράχοι μας" με την εντυπωσιακή δύναμή τους ( και τα δύο εκλογή του Στράτου)μας έχουν σημαδεύσει τη ζωή. Αν πάρει κάποιος τον "παλιό" δρόμο, νομίζει πως αν απλώσει το χέρι του, θ' ακουμπήσει το βράχο και θ' ανασάνει μοσκοβολιά ρίγανης ή και
θυμαριού, αν ...απλώσει το πόδι του, θ'αγγίξει κατακάθαρη θάλασσα... όσο για τα μάτια, δεν προφταίνουν ν' αποτυπώνουν ομορφιές. Ο τόπος μας, Σπύρο μου!
Όσο για τη Μαργαρίτα, ναι, έχουμε εκεί και κίτρινες και πάλλευκες του αγρού, μα αυτή στην αρχή της ιστοσελίδας ειναι το μεγαλόπρεπο Ηλιοτρόπιο, ο ήλιος -όπως τον λέμε στον τόπο μας.
Όμως, για ποιά "Ειρήνη" λες;
Ευχαριστώ για τις ευχές σου,
περιμένω κείμενα
Πέμπτη, Σεπτέμβριος 18, 2008 6:44:00 μμ
Γιώτα μου,
Χθές βράδυ, ήμουν στο Ολυμπιακό Στάδιο, και η καρδιά μου είναι γεμάτη από τη μουσική, την κίνηση και το υπερθέαμα που μας πρόσφερε η Madonna !!!
Αυτά τα καλούδια μας έρχονται από την Αμερική !!!
Εγώ, όμως Γιώτα μου κοιτώ βαθειά
τα όμορφα μεγάλα μαύρα μάτια σου, και σου λέω αυτά:
Όλα τα φύλλα της καρδιά μου
θα στρώσω να διαβείς,
αν τα πόδια σου μες τη ζωή ματώσουν
η αγάπη μου αστείτευτη πηγή
ανθόνερο και σμύρνα
τα μάτια μου άγρυπνα για σένα
μη τυχόν και φανεί ο Εφιάλτης.
Τα χέρια μου ασπίδες, βόλι κακό μή σέ βρει
Αν η χρεία κρουταλίσει τη θύρα σου
μήνυμα στείλε μου, να τρέξω κοντά σου, φίλη της καρδιάς μου ακριβή και αγαπημένη!!!
Και θέλω εκεί, στην άλλη όχθη
να μη ξεχνάς ποτέ πως....
Η πατρίδα μας η Ελλάδα,
η χώρα του Ομήρου,
είναι το μέτρον και το φώς
και το κλειδί του απείρου.
Αιώνιος Απόλλωνας, Διόνυσος, Αθηνά
με δάφνες και μ'αμπέλια στολισμένοι
φώς και κρασί κερνά όλη τη Γή,
λάμπει η σοφία της
σ'όλη την οικουμένη!!
Κυψέλη είναι, στα σταυροδρόμια
της ζωής, και στ'ουρανού τις στράτες,
για να τρυγούν το μέλι της
του κόσμου οι διαβάτες!!!
Αγάπη, όσο ο ορίζοντας της Θεσσαλικής μου γής, και κραταιά
όσο τα Μετέωρα, ο Ολυμπος και το μυθικό Πήλιο.
Θεσσαλιώτιδα.
Διάλεξες τα αγαπημένα μου από την ομώνυμη ποιητική σου συλλογή, αγαπημένη, πολύχρονη φίλη... "Θεσσαλιώτιδα".
Όσο για τη "Μαντόνα" αυτή την αμφιλεγόμενη κραταιά τραγουδίτρια;
Γνωρίζει τον τρόπο να είναι πάντα στην επιφάνεια.
Όμως, έκπληξη για μένα να με... ανακαλύψεις και να "μπερδευτείς" στον "ιστό" της ...αράχνης...
Για πέστο και στις κο -ΠΕΛ- ούδες, την Πέμπτη, επίσης και στη άξια πρόεδρο της Εταιρίας Ελλήνων Λογοτεχνών, κα Τζαβάρα ... (τώρα δεν θα έχουν δικαιολογία ότι ...ακρίβηναν τα γραμματόσημα και δεν μου στέλνουν το περιοδικό τους, ως το δικαιούμαι).
Φιλιά κι αγάπη και στο Γιάννη μας,
σας περιμένουμε,
Αστοριανή
(το...ηλιανθάκι μου, θα το "έφαγε" το σκιουράκι της γειτονιάς μου)
...Ας ήταν ναρχόταν έστω για μια στιγμή!!!!
¨ομως, ΠΩΣ θα τον καλωσόριζα???
Τί θα του πρωτο-ιστορούσα?
Και το δυσκολότερο:
Πώς θα τον άφηνα να ξαναφύγει?
Δόξα τον Μεγαλοδύναμο! Έχω τα παιδιά μου κι τα παιδιά των παιδιών μου...
ΚΑΙ ΝΑ ΠΡΟΣΘΕΣΩ:ΕΧΩ
Ορισμένους Φίλους του ΝΟΥ και Της Καρδιάς,
που Υπερ-εκτιμώ και Αγαπώ.
Καλό Ξημέρωμα σε όλους.
***********************************
Βροχερή μέρα, βουρκωμένα μάτια,
τρεμάμενη καρδιά ...
κι Ευχές μελωμένες.
ΥΙΩΤΑ, Λονγ Άϊλαντ (το μακρονήσι της ΝΥ)
Δημοσίευση σχολίου