... Φεγγάρι μισό, κατακάθαρη νύχτα.
Κι η "επίσκεψη", φιλική, βαθυστόχαστη.
Το να μάθεις κάποιον "Πώς να δεχτεί το Φως"
είναι τρομερά δύσκολο.
Το φως, δεν διαλέγει. Το διαλέγεις λίγο-λίγο...
Η Ψυχή, όπως και τα μάτια, είναι ευαίσθητη.
Ως "ελεύθερος σκοπευτής" δεν σημαίνει
ότι γνωρίζεις το πώς να σημαδεύεις,
να προφταίνεις, να διορθώνεις...
Το Φως, πρέπει να το έχεις
για να γίνεται σωστή η Μετάληψη.
Καλώς ήλθες, φίλε μου,
στη "θύρα του νου και της καρδιάς"
Το να μάθεις κάποιον "Πώς να δεχτεί το Φως"
είναι τρομερά δύσκολο.
Το φως, δεν διαλέγει. Το διαλέγεις λίγο-λίγο...
Η Ψυχή, όπως και τα μάτια, είναι ευαίσθητη.
Ως "ελεύθερος σκοπευτής" δεν σημαίνει
ότι γνωρίζεις το πώς να σημαδεύεις,
να προφταίνεις, να διορθώνεις...
Το Φως, πρέπει να το έχεις
για να γίνεται σωστή η Μετάληψη.
Καλώς ήλθες, φίλε μου,
στη "θύρα του νου και της καρδιάς"
Αστοριανή
ΤΙ ΘΕΛΕΙ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ
Τί θέλει ο άνθρωπος;
Όταν περπατήσει
να τον βγάλει κάποιος στο Φως.
Να τον μάθει
πώς να το δεχτεί,
πώς να το καλλιεργεί και
πως να το μεταδίδει.
Αγάπη; συγχώρεση;
αρμονία; ευτυχία;
Αυτά θα ρθούνε μετά
μόνα τους.
Και μετά προχωράει ο ποιητής
στο μισοσκότεινο διάδρομο
ανοίγοντας με το δεξί του χέρι
τα διαδεχόμενα παράθυρα στο Φως
και με τ' αριστερό, κλείνει
τα παράθυρα στο σκοτάδι.
Προς τί λοιπόν,
να κοιτάζεις τ' αχτένιστα μαλλιά του
και τις τρύπιες κάλτσες του;
Προς τί να πυροβολείς τη ψυχή σου
πρηνηδόν μέσα στο φως;
Δε βλέπεις που κατέβηκε η σκεπή
πάνω από την όρασή σου;
Τί θέλει ο άνθρωπος;
Όταν περπατήσει
να τον βγάλει κάποιος στο Φως.
Να τον μάθει
πώς να το δεχτεί,
πώς να το καλλιεργεί και
πως να το μεταδίδει.
Αγάπη; συγχώρεση;
αρμονία; ευτυχία;
Αυτά θα ρθούνε μετά
μόνα τους.
Και μετά προχωράει ο ποιητής
στο μισοσκότεινο διάδρομο
ανοίγοντας με το δεξί του χέρι
τα διαδεχόμενα παράθυρα στο Φως
και με τ' αριστερό, κλείνει
τα παράθυρα στο σκοτάδι.
Προς τί λοιπόν,
να κοιτάζεις τ' αχτένιστα μαλλιά του
και τις τρύπιες κάλτσες του;
Προς τί να πυροβολείς τη ψυχή σου
πρηνηδόν μέσα στο φως;
Δε βλέπεις που κατέβηκε η σκεπή
πάνω από την όρασή σου;
Σπύρος Δαρσινός
39 σχόλια:
Το φως είναι σαν το αστέρι, παράγεται από εμάς τους ίδιους.
Το φεγγάρι απλώς πολλαπλασιάζει την αρμονία της ύπαρξης σου με το περιβάλλον έτσι το φως σου είναι η πηγή της αγάπης, της ζωής.
Όσοι το βλέπουν, είναι ευτυχείς, δεν τους ενδιαφέρει τα ρούχα σου ή τις τρύπιες σκάλτες...
Πολύ ωραία Υιώτα και Σπύρο...
Γαβριήλ
Γαβρίλη μου, όλα τ' ανωτέρω, ζουν και κινούνται με συμβολισμούς.
Και βέβαια, δεν είναι "τα ...ρούχα (εδώ τα τυχόν σφάλματα) που κάνουν το παππά" είναι η σκέψη που αγγίζει, τα συναισθήματα που επιρρεάζουν...
Η "σκεπή στα μάτια" μπορεί να είναι η άγνοια, ίσως και οι παρωπίδες που περιορίζουν ορίζοντες...
Χάρηκα που σε προβλημάτησε μ' έμπνευση το ποίημα του Σπύρου, και...πιστεύω ότι κι εκείνος θα χαρεί διπλά αφού το συνδιάζει με τις διακοπές τους στη Φλόριδα...
Χαιρετισμούς,
Υιώτα
Πολύ ωραία τα ποιήματά σας με θέμα το ΦΩΣ καθώς και η ιδέα να βάλλετε δύο ποιήματα διαφορετικών ποιητών με το ίδιο θέμα. Πρόκειται ασφαλώς για το εσωτερικό φως, τη γνώση, το συναίσθημα, που βοηθούν τον άνθρωπο να θεάται, να κατανοεί τον συνάνθρωπό του και τον κόσμο και να στοχεύει καλύτερα τις αξίες που πιστεύει. Σας χάρηκα και τους δύο.
Καλησπερα σας κυρια Στρατη. Ερχομαι απο το μπλογκ της φιλης Ιουστινης οπου σας βλεπω αρκετα τελευταια. Κι επειδη ειμαι κι εγω γειτονισσα.. λιγο πιο περα στην Washington ειπα να περασω να σας πω μια καλησπερα. Πολυ ομορφο το μπλογκ σας με ενδιαφεροντα κομματια και ομορφα ποιηματα. Και η μουσικη επενδυση με την αγαπημενη Εντιθ Πιαφ ταιριαζει τοσο εδω. Χαρηκα που ηρθα , και βρηκα μια ελληνιδα να γραφει τοσο ομορφα. Και παλι την καλησπερα μου.
Αγαπημένη Γιώτα,
Ηθελα να σου πώ ότι διάβασα όσα μου ενεχείρισες στην Αστόρια. Και θαύμασα τη βαθειά γνώση σου περι τη γλώσσα, τη βαθειά σχέση σου με την ιστορία, τη ρομαντική σου ματιά για τα πράγματα, τις σχέσεις, τους μύθους και τα σύμβολα.
Είμαι πολύ περήφανη που σε γνώρισα εκ του σύνεγγυς, εσένα και το Γαβρήλη. Που σας διάβασα στις διακοπές μου και σας κουβαλώ μαζί μου.
Σύντομα θα γράψω τις ειλικρινείς σκέψεις μου για τα ωραία σας έργα. Εσύ με μέγεψες με τη γραφή, θα μπορούσε ακόμη και να μην έχει θέμα!
Φιλιά
Αγαπημένοι μου!
Γιώτα και Σπύρο!
Ψυχή, όπως και τα μάτια, είναι ευαίσθητη..
να τον βγάλει κάποιος στο Φως..
Η ψυχή μου με πόνεσε όταν το Φως από τα λόγια σου πλησίαζε να τη λούσει..
και τα μάτια μου έκλεισαν..γιατί φοβήθηκα όπως τα μωρά το τσούξιμο στα μάτια..
Τα χέρια μου Σας έδωσα και μου τα κρατήσατε απαλά τρυφερά μες στα δικά σας..
Τώρα μη με ρωτήσετε ποιος το δεξί..ποιος το αριστερό..θες και έχει κάποια σημασία;
Αλλά ποιος ξέρει..η λεπτομέρεια κρύβει μέσα της πλέρια μυστικά..
Σας αγαπώ!
Αμέτρητα φιλιά και στους δυο Σας!
Αφιερωμένο σε ΟΛΟΥΣ σας
...Χρυσίζει η νύχτα. Λυποθυμιά.
Ένα παρθένο ματσάκι γιασεμιά
με ταλανίζει.
Στο μπακιρένιο δίσκο της Σελάνας
τ' αρχικά θα χαράξω των φίλων
που ξεφυλλίζουν μέρα παρά μέρα
ανησυχίες εσώτερες.
Ελάχιστα ανοιχτό
το παράθυρο του βορρά, σχισμή προσφιλούς ανάσας.
Η επίσκεψη, δεν μετριέται πάντα
με την απόσταση ή τη κίνηση.
Εδώ, η συγκομιδή γίνεται
με την αφή της σκέψης.
Τραγανό σταφύλι που λιώνει
στο στόμα και ξεπηδάει
απ' το πλατάγιασμα των χειλιών...
Ρόδι σπασμένο στα τέσσαρα σημεία
του ορίζοντα
με ματωμένους σπόρους.
Ανάλαφρη, αποδημητική πεταλούδα της σκέψης.
Διαλεγμένο επίπεδο βότσαλο
στη καρδιά γαληνεμένης θάλασσας.
Μαγνητική η σελήνη στο πλάι
της καρδιάς,
πλημυρίδα.
Νύχτα γεμάτη φως, από σας, φίλοι μου!
... "καταμεσίς του Οκτώβρη, κιόλας, με κάτι αλκυονίδες μέρες
που είναι όλο γλύκα (για να παραφράσω τον αγαπημένο μας Στράτο, διότι δίχως αυτόν, δεν θα επικοινωνούσα μαζίσας...)
Στους "καλεσμένους μου" θ' απαντήσω με τη σειρά που εκείνοι βρέθηκαν...
1) Φαίδωνά μου, ευχαριστώ για τα όμορφα γραπτά σου, στο δικό σου μπλογκ, που τράβηξαν τη προσοχή και τη σκέψη μου ιδιαίτερα στις πολλές και δύσκολες μέρες της εγχείρησης του Δημήτρη μου. Ένα ακόμη, θερμό, γιά τα σχόλιά σου, πιο πάνω, παρ' ότι το καλωσόρισμά μου για το ποίημα του Σπύρου δεν ήταν ποίημα, απλώς μια ποιητική έξαρση στο δικό του...
Καλόδεκτο, όμως, κι έτσι.
2)...Πέρασε, στον κήπο μου και στη θύρα του ...νου και της καρδιάς καινούρια φίλη μου. Το ψευδώνυμό σου μου θυμίζει μέρες γυμνασιακές στο Αίγιο, όπου -τώρα δεν θυμάμαι πώς ξεκίνησε- με τις αδελφές Παπανδρέου (Βάσω, Ευδοξία και Αγγελική, εξαδέλφες από πατέρα, διπλανά σπίτια και δεντροπερίβολα)είχαμε αρχίσει να λέμε εκφράσεις όπως : "θα μας δει ...το πατερίον, θα μας ακούσει το μητερίον, θα... πάμε στο περβολαρίον (περιβόλι), στο κηπαρίον κ.α. ... τρελό μα και το "Δεσποινάριον" δεν πάει πίσω...
Να μου έρχεσαι, λοιπόν, μα όχι με το κ. Στρατή, κ.λ.π., απλά κι αγαπημένα... Ίσως και με μια συνταγή για γλυκειά κολοκυθόπιττα, τί θάλεγες?
Σε φιλώ, γι' απόψε, Υιώτα.
3) Ιουστίνη μου, αγαπημένη, Τι να λέω κάθε φορά? Love at first sight?
Είσαι τόσο δυναμική κι αξιόλογη γυναίκα, αφού ο Δημήτρης άρχισε πρώτος να διαβάζει το ...οδοιπορικό σου στη Κούβα, τί να πω! ότι πάντα... έπομαι? καλό είναι κι αυτό!
Βλέπεις? είναι 1.οο, κι σελήνη... λέει: ώρα για ύπνο...
Σε (σας Τεντ και Αλεξ.) φιλώ, Υιώτα.
4) ...Αποκλείεται να με πάρει ο ύπνος! Ένα πλάσμα μακρινό από τον κόσμο των μαγνητικών κυμάτων, στο βορρά, έχει απλώσει το χέρι και μια με χαϊδεύει, μια με σκουντάει γιατί ,λέει, την άφησα τελευταία...
Μαρελντ μου, γλυκόπιοτο κρασί -που ...δεν πίνω,- απλώς με το δάχτυλο δοκιμάζω...
τι να σου πρωτο-θυμηθώ?
την τρυφερότερη έκφραση που με βάφτισες "ηλιανθάκι μου!", δίχως να ... υπολογίσεις τα λιχούδικα κιλά μου (ο Δημήτρης, με λέει "παχουλίτσα!!!" κάπως με πείραζε,(κάποτε, ήμουν αδύνατη, 133 πάουντς, κάποτε...) τόσο, που μου έλεγε ότι στην Αστόρια κυκλοφορούν κάτι σκύλοι πεινασμένοι και θα μ' ορμήξουν για κόκκαλα!!!
Αν πω και για τις ευαίσθητες αφιερώσεις-απαντήσεις σου, θα νομίσει κάποιος ότι απόψε είναι η βραδιά των... εξομολογήσεων!
Όμως, Φίλη ακριβή,
όπως και όλοι οι άλλοι Φίλοι, πιστεύω ήδη γνωρίζετε ότι "...πέστε μου το φίλο σου, να σου πω ποιος είσαι..."
Κι εγώ, νομίζω ότι έχω πλέον τους πιο καλους απ' ότι ποτέ φανταζόμουν. Και τούτο είναι μεγάλη επίτευξη και θαυμάσια επικοινωνία.
Σας αγαπώ, σας καλη-μερο-νυχτίζω,
νυσταγμένη, κουρασμένη (έβαφα τις... Ιωνικές μου κολώνες, σήμερα!!!) μα με καρδιά γεμάτη.
Να είστε όλοι σας καλά,
Υιώτα, (Ν.Υ.)
@Aστόριανη
Δεν θα μπορούσε να γίνει πιο όμορφη αφιέρωση, γεμάτη μυρωμένα συναισθήματα, ακριβές εικόνες,γέφυρες σκέψεις και μαγικές γεύσεις! Προσωπικά σ΄ευχαριστώ από καρδιάς. Η αγάπη και η φιλία μας είναι ό,τι πιο σημαντικό διαθέτουμε.
Ηλιανθάκι μου!
Εκεί η ώρα είναι ακριβώς 5.30΄
γλυκοχαράζει..και στα όνειρά σου!!!
Απαλά χάδια φτάνουν μέχρι το μέτωπό σου..και
..Βλέφαρό μου, σκαλιστό, αχ τυχερό μου
Μη χαράζεις άστρο της αυγής μη μου τρομάζεις..
Ένα παρθένο ματσάκι γιασεμιά
με ταλανίζει..ήρθε στα χέρια μου..το φίλησα ..το χάϊδεψα..
Μικρές Ηλιαχτίδες έσπασαν τη καταχνιά και έλουσαν τα μαλλιά μου..ξαναπήραν το χρώμα τους..
Ηλιανθάκια στα χέρια μου..κρατήθηκαν με δέος..και άγγίζουν τη ψυχή μου, να ανοίξει..να χαμογελάσει στο Χειμώνα..
Ηλιοσποράκια μαγικά θα γεμίσουν το κήπο μου και θα γελάσει η Άνοιξη, κλείνοντας το Μάτι στο Χειμώνα..
Ελάχιστα ανοιχτό
το παράθυρο του βορρά, σχισμή προσφιλούς ανάσας..
Φυσάει ο Βοριάς αλλά ο Νοτιάς με έχει ήδη στα φτερά του..
Αγκαλίτσες και φιλάκια για μια γλυκιά μέρα!
Σε ευχαριστώ τόσο πολύ!
Συμβαίνει, κάποιες φορές, να βγαίνει μια κραυγή από μέσα σου που δεν μπορείς να την ελέγξεις. Η κραυγή του ποιητή! Έτσι θαρρώ πως είναι η ποίηση. Η αληθινή ποίηση, φτιαγμένη από μαστόρους του λόγου, του όμορφου και καθαρού λόγου που διεγείρει της αισθήσεις. Αυτή που διαβάζοντάς την ανατριχιάζεις. Συγκινείσαι! Μόνο να την αισθανθείς μπορείς. Έτσι τη νιώθω εγώ την ποίηση.
Από εσάς εισπράττω τις ευαισθησίες σας και... σας ευχαριστώ!
Eπιτέλους...τα κατάφερα!
Η πρώτη μου άμεση καλησπέρα...
Πατάω πλήκτρα και τα σβήνω...
Τι στο καλό... φταίει κάτι σε μένα και συγκινούμαι εύκολα;
Aπό πού ν'αρχίσω;
Από αυτό που έκανα τελευταία.
Χαιρέτησα την αγαπημένη όλων μας mareld νωρίτερα για να βγω στην πόρτα σου.Το έκανα και χθες, μόνο που ήταν πάνω από τις δυνάμεις μου να σου μιλήσω.
Σε βρήκα λουσμένη στο φως της ψυχής σου και των ανθρώπων που σ'αγαπούν...
Ποιητική ψυχή,
ξέρεις να διαβάζεις το ωραίο,
ξέρεις να ζεις για το ωραίο...
Την προσφορά στην καλημέρα σου ζωντανεύεις και τυχεροί λέω πως θα'ναι σίγουρα οι άνθρωποι που γύρω σου ανασαίνουν...
Χαίρομαι που με κάλεσες στο σπιτικό σου και συ όποτε σε βγάζει
η διάθεση σου για κουβεντούλα να περνάς να σε φιλεύω ό,τι τραβάει η όρεξή σου ή ό,τι περισσεύει απ'την καρδιά μου...
Σε νιώθω ήδη φίλη μου,
εκτός από τη mareld
μας ενώνουν κι άλλα...
Σε νιώθω καλή μου με την περιπέτεια του δικού σου ανθρώπου.Χαίρομαι που είναι τώρα δίπλα σου.Να είστε ευτυχισμένοι για χρόνια μαζί όπως αυτά τα 38(αν
θυμάμαι καλά)που πέρασαν νεράκι.
Έχουμε την ίδια αγάπη για την ποίηση και χαίρομαι που έιχες τη χαρά να δεις πολλά δικά σου τυπωμένα.Θα ψάξω να τα βρω κι εγώ.
Για μένα είτε διαβάζω είτε γράφω το ίδιο λυτρωτικό συναίσθημα με πλημμυρίζει ως τα κατάβαθα του είναι μου...Στις μεγάλες στιγμές της ποίησης συμπικνώνεται η ουσία της ζωής.Είμαι σίγουρη,κάπως έτσι νιώθεις και συ...(πόσο όμορφα εκφράστηκε και ο Μηθυμναίος φίλος!)
H εκπαίδευση,άλλο μεγάλο κεφάλαιο της ζωής μου...Είπαμε ήδη κάποια πράγματα στη φιλόξενη γωνιά της κοινής μας φίλης.
Χαμογέλασα όταν διάβασα τον τίτλο του βιβλίου σου για τη Σύρο και το θέατρο.Εχω ανοιχτές παρτίδες και με τα δυο.
Σύρος...αγαπημένος τόπος-προορισμός...Τέσσερα υπέροχα χρόνια εκεί...και πολλά από αυτά που είμαι σήμερα εκεί για πρώτη φορά σχηματοποιήθηκαν,φανερώθηκαν.
Θέατρο...αυτό που μ'έβγαλε απ'την κλεισούρα...με μεταμόρφωσε από ένα δειλό, ανασφαλές, καταπιεσμένο παιδί,
σε άνθρωπο με απεριόριστη αγάπη για κάθε ελέυθερο φρόνημα,ανοιχτή καρδιά,που δεν φοβάται τις προκλήσεις,τις αλλαγές,το διαφορετικο...
Παίζω εδώ και χρόνια και τελευταία, αναλαμβάνω και τη σκηνοθετική επιμέλεια σε ομάδες δασκάλων με παραστάσεις θεάτρου για παιδιά και ενήλικες.
Αυτά για αρχή καλή μου.Ελπίζω να μην κούρασα και να ευχαριστήθηκες και συ την επαφή μας.
Κάτι ακόμα.Ήταν πολύ σημαντική η μέρα που έδωσα αιμοπετάλια.
Παίρνω δύναμη απ'αυτό.
Επτά Νοεμβρίου είναι το επόμενο ραντεβού και από δω και μπρος,για όσο μου επιτρέπεται, θα πηγαίνω.
Δεν έκανα τίποτα ως τώρα.Ο αγαπημένος μου φίλος Επίκουρος έδωσε πάνω από εκατό φορές.Αυτός είναι όντως δυνατός.Τον γνώρισα πριν ένα μήνα περίπου,μέσα από το blog,αλλά πολύ σύντομα και από κοντά.Έχουμε κοινά παιδικά βιώματα και είμαστε πολύ κοντά ψυχικά.Πριν μπω στο νοσοκομείο,είπα...αφού το κάνει ο Βαγγέλης,μπορώ και εγώ.
Για την Αστοριανή και τη Mareld
"σιωπή"
Του ξέσκεπου θόλου
την τρικυμία αγάπησα
και στις σιωπές θαλασσινών
σπηλιών χαράχτηκα...
Ρίγος με γέννησε γυναίκα
και Ποσειδώνας με έχρισε άνθρωπο...
Υπογειες φλέβες
σε ανοιχτοσιές με βγάζουν,
και όχι
δεν ξεπλένω από τα χέρια μου
κανένα αμάρτημα...
Αρκεί ένας Πιλάτος τη φορά.
Προχωρώ.
Ακούω το θρόισμα της πεταλούδας.
Ακούω τη μέσα μου σιωπή.
Τοξεύτρα εικόνα
σε ανυπόταχτο καλπασμό
με παρασέρνει...
Ανεβαίνω.
Ως το φως.
Καληνύχτα καρδιά μου.Ολοι στο σπίτι κοιμούνται.Είναι 2.00 π.μ.
ημέρα Τρίτη.
Άξιζε το ξενύχτι...
Τη δική μου αγάπη, τη μετα-μεσονύχτια, στη Μαρέλντ,στον Στράτο και σε σένα, Ιππολύτη μου.
(Για σένα, που ίσως δεν γνωρίζεις, υπάρχει και το
yiotas@optonline.net
kai to
astoriani8@gmail.com )
στείλε μου εκεί, λοιπόν, δυο λέξεις, και θα σου πω εκεί, κάτι άλλο...
Για τούτη τη στιγμή, όμως, εκτός του ότι είχα ένα δύσκολο απόγευμα,
πρέπει να συνεχίσω αύριο...
Τούτη την ώρα, κι εγώ σου στέλνω μια τρυφερή, ζεστή αχτίδα-αστραπή
να σε τυλίξει.
Είσαι θαυμάσιος άνθρωπος, απ' όλες τις πλευρές και θα είναι χαρά μου να σ' έχω στο χώρο μου (...νου και καρδιά...)
Παρθένα καλη μέρα, λοιπόν, και
πάω για ύπνο ευτυχισμένη.
Δική σας, Υιώτα
Ωράια ! Θαυμάσια !
Η Γιώτα και εγώ ανοίξαμε εναν κρουνό και σεις ποτάμια ποίηση με
όχθες γεμάτες λουλούδια της ψυχής σας.
Ενας κρουνός λοιπόν
Να αναβλύσουν τα ποτάμια της ψυχής μας !!!
Σε ποιόν να απαντήσω ?
Κάθομαι στις όχθες σας και χτενίζω με τα δάχτυλά μου τα λίγα άσπρα μου μαλλιά.
Να γίνω λίγο πιό όμορφος γιά σας.
Σπυρος Δαρσινός
@Σπύρος
Τί γλυκός άνθρωπος που είσαι Σπυρέτο μου!
Τι να κάνω ΦΑΊΔΩΝΑ ?
Πολλές οι θελκτικές κυρίες στην ιστοσελίδα της Γιώτας.
σπυρος
@Σπύρος
Ελπίζω οι κυρίες να εκτιμήσουν δεόντως τον τόσο ωραίο και γλυκό τρόπο ανταπόδοσης των επαίνων τους..
...Που νά ήσουν, βρε Σπύρο μου, τότε που η ...ομορφιά κραύγαζε κάτω από την αυστηρότητα, τόσο που -τουλάχιστον εγώ- νόμιζα πως έπρεπε να ΜΕΛΕΤΩ για να γίνω ΕΞΥΠΝΗ!!! (αφού κατά τη μάνα μου δεν ήμουν... διότι η... ομορφιά ήταν αμάρτημα, προκαλούσε τα μάτια των αρσενικών και τα κορίτσια έπρεπε να κοιτάζουν μόνον κατ΄ευθείαν μπροστά τους...)
Τώρα που πλέον κατάλαβα ότι η ..."μόρφωση" έχει γίνει επιτήδευση και μέσον υπερίσχυσης στους ευάλωτους, τώρα που η ευαισθησία θεωρείται "αδυναμία"...
κοιτάζομαι στον καθρέφτη να ανακαλύψω πού πήγε εκείνη η ..."ασχημόπαπια"... να την ξαναφέρω, μα που!!!
(κι όμως, έχω μια φίλη που την...πλήρωσε, και ξαναγύρισε!!!)
Μη μου πει κανείς ότι ζητώ ευκαιρία για... επαίνους αναπτερωτικούς...
Απλώς, νομίζω ότι η επομένη ανάρτησή μας, στην Αστοριανή, θα είναι μ' αυτό το θέμα:
Είναι απαραίτητη η ομορφιά στη ζωή μας; και, πόσο επιρρεάζει στην επικοινωνία με τους άλλους.
Για να δούμε, λοιπόν, ποιος έχει πουλήσει την ψυχή του στον ..."εξαποδώ" και πόσο πλήρωσε!
Σύντομα, στη νέα μας ανάρτηση!
Σας αφήνω, γι' απόψε,
μ' αγάπη όμορφη σε όλους,
Υιώτα
Γιώτα,
το "αγάπη όμορφη" που γράφεις στο τέλος τα λέει όλα.
Εγώ που σε ειδα πάντως περυσι στην Ν.Υ. ησουνα κούκλα.Αστηνε την φίλη σου να μαχαιρώνεται.
Οσο γιά την "μορφωση "που γράφεις είναι η ωραιότερη ομορφιά.Και όταν λέω μόρφωση δεν εννοώ απαραιτήτως πτυχία.
Αντε,παραπονιάρα Αστοριανή.
Σπυρος
... κι έλεγα κι εγώ πως... μετά από τόση κραιπάλη ...κατά τις διακοπές σας στην ακτή των ερωτευμένων, τούτη την ώρα θα είχες ήδη παραδοθεί στον αφέντη Υπνο!!!
Δεν διάβασα, όμως, πως είδες την "ανάρτησή σου":
Πανέμορφη η... θύρα μας, σε μονοχρωμία βαθύ γαλάζιο, έτσι;
Όσο για τις Κυρίες-Φίλες και Φίλους της σελίδας μας, είχα μακρινά τηλέφωνα με τα ομορφότερα λόγια!
Στην Υγεια μας, λοιπόν, με Αγάπη,
Υιώτα
ΥΓ.Αν βρεις, δε, αύριο-μεθαύριο, λίγο χρόνο, σε προτρέπω να πας στις "ΕΠΙΣΚΕΨΕΙΣ" μου, δεξιά, στην σελίδα μας
http://Astoriani.blogspot.com
και με υπομονή, πάρτες μια-μια, μέχρι που να αιστανθείς πραγματική ευφορία!!!
Με την αγάπη μου, και στη Σοφία,
Υιώτα
Ποιά "κραιπάλη"Γιώτα μου ?
Στο μόνο που έκανα κραιπάλη στην "ακτή των ερωτευμένων"
ήταν
η αγκαλιά της θάλασσας
το χαιδεμα των κυμάτων
το περπάσεμα με το ολόγιομο φεγγάρι στο γυαλό
ο ερωτας με το πολύχρωμο δειλινό
η ηδονή από τα φιλιά του ιωδίου στην αναπνοή
η θαλασσινή μου ανάδυση με του ήλιου την αυγή
τα νυχτερινά ταξίδια μου στο βουητό των κυμάτων.
το σμίλευμα της σκέψης μου στις αντιθέσεις των ρευμάτων.
Αυτές ηταν και ειναι από πάντα οι κραιπάλες μου Γιώτα μου
Και σου λέω ,είναι ωραίο να ξενυχτάς καμιά φορά γι'αυτές προσπαθώντας να τις φέρεις σε πιό πολλές από τις στιγμές της ζωής σου.
Σπύρος Δαρσινός
Γιωτάκι μου...
διάβασα νεράκι τα δρώμενα στα σχόλιά σου και κυρίως το πιγκ πογκ που στήσατε εσύ με τον εξαιρετικό
Σπύρο Δαρσινό τον οποίο μέσα από σένα ανακάλυψα εδώ και λίγες μέρες...Θέλω να βρω τα ίχνη του...
Όσο για το επόμενο θέμα της ανάρτησής σου, το βρίσκω άκρως γοητευτικό!!!
Σαν τις υπέροχες γοητευτικές κυρίες της ιστοσελίδας σου...
(αν δεν παινέσεις το σπίτι σου...)
και σαν τους ξεχωριστούς
και επικίνδυνα γοητευτικούς κυρίους
που σεριανούν στον κήπο σου...
Αν τα λόγια μου ηχήσουν σαν πρόκληση
περιμένω απαντήσεις...
Αν πάλι όχι,δείτε το σαν παιχνίδι..
Και στα παιχνίδια δεν κερδίζουμε πάντα...
Πάντως σας ευχαριστώ για την παιχνιδιάρικη διάθεη που μου γεννήσατε.Ήταν διάχυτη στα λόγια σας και οι δικές μου αντιστάσεις σε ύφεση...Γι'αυτό και ενέδωσα...
Να άλλο ένα θέμα για συζήτηση...
Τι σημαίνει να ενδίδεις στα θέλω σου...ή στα όνειρά σου;
Tι σημαίνει να αφήνεσαι στο ταξίδι που έχει σχεδιάσει ο άλλος για σένα
και πόσο λυτρωτική η παράδοση του εαυτού μας...
Έγραψα σε κάποιο ποίημα
"νίκη μου ήταν να σου παραδοθώ"
Θα χαιρόμουν να είχα τις σκέψεις πάνω σ'αυτό.
Αγαπημένες μου astoriani και mareld και φίλοι όλοι τούτης της γωνιάς,
μια καληνύχτα έχετε από μια κυρία που δηλώνει γοητευμένη από την γνωριμία της μαζί σας...
Αν ήταν ο κόσμος πιο μικρός θα σας καλούσα αύριο απ'το σπίτι να σβήσουμε 43 ολόκληρα κεράκια και να μοιραστούμε στιγμές γλυκιές σαν το κρασάκι που 'χω, για φίλους εξαιρετικούς, φυλαγμένο στο κελάρι της ψυχής μου...
Αλλά θα σας έχω κοντά μου, το νιώθω από τον ήλιο που ζεσταίνει την αυλή μου...
Που τρυπώνει μέσα απ' τις σπασμένες γρίλλιες και φτάνει και στα πιο καλά κρυμμένα μου σκοτάδια...
Σας γλυκοφιλώ ψυχές μου...
Είδες Φαίδων?
Η γοτητευτική και σπιρτόζα Ιππόλυτη θέλει να ανακαλύψει τα ίχνη μου
Ε λοιπόν,τώρα ακριβώς,θα βγάλω τα παπούτσια μου και θα τρέχω στις γειτονιές του κόσμου ,να αφήσω τα αχνάρια μου από τις γυμνές αφές μου.
Θα τρέχω ,θα τρέχω γιά τους "νικητές παραδίδονται"
σπυρος δαρσινός
...Να ήταν η ζήλεια ψώρα...Φαίδωνά μου!
Άντε, λοιπόν,
κι εκεί που νόμιζα ότι η ιστο-σελίδα μου θα είναι... συντηρητική, σοβαρή, λίγο... φθινοπωρινή, να που ξεπετάχτηκε ν' αλωνίζει στο λιβάδι!
Απ΄την όχθη του ποταμού,
στην απλωσιά της λίμνης,
στο βάθος του ορίζοντα...
ένα ουράνιο τόξο.
"Χρόνια Πολλά, Ιππολύτη μας,
να τα εκατοστήσεις"
ΥΓ.¨
Μπήκα για λίγο, σαν τη μέλισσα, στην ιστο-ποιητική σελίδα σου, την ευχαριστήθηκα,
και λόγω χρόνου και νύστας,
σε καληνυχτίζω!
Υιώτα
Όμορφοί μου Φίλοι!
Καλή σας μέρα!
Χαίρομαι τα ουράνια τόξα που στήσατε γέφυρες να περάσει η σκέψη μας αλλά κυρίως να ρεμβάζει η ψυχή μας!
Ηλιανθάκι μου!
Στο κατώφλι σου, τα χρυσάνθεμα, το κρασί, το μέλι και τα ρόδια είναι από μένα!
Να χαίρεσαι το Δημήτρη σου!
Χρόνια Πολλά και Όμορφα!
Φιλιά και αγκαλιές σε όλους σας παιχνιδιάρηδες!
@Σπύρος
Σπύρο μου η φήμη σου τρέχει σαν το ελεύθερο άλογο παντού. Κι αυτή η φήμη οφείλεται αποκλειστικά σε σένα,στο τρόπο που προσεγγίζεις τα θέματα, στο παιγνιώδες της διάθεσής σου και προπαντός στην ποίησή σου.
@Αστόριανη
Τι θα πει "σοβαρό και συντηρητικό" Γιώτα μου; Αυτά είναι παρωχημένα σχήματα. Το Blog όπως είναι, με τα αισθήματα ν' ανθίζουν και τον έρωτα συχνά να γίνεται θέμα, είναι μια χαρά. Καλύτερα δεν γίνεται
@ιππολυτη
Αφού σε συναντώ ΄διαδικτυακά , κάτω από τις καλύτερες συνθήκες και χαίρομαι γι αυτό, σου εύχομαι χρόνια πολλά για τα νεανικά σου (ακόμα) γενέθλια. Σου εύχομαι ακόμα, τη ζωή σου να την παραμονεύουν αμέτρητες χαρές.
Αγαπητή μου Δασκάλα (Γιώτα Στρατή) εδώ και καιρό ήθελα να σου στείλω μια ξέχωρη καλημέρα μέσα από το μεγάλο αλώνι της αυτοκρατορίας του διαδικτύου και να σου πω καλώς όρισες.
Δε χωρά καμία αμφιβολία πως οι επισκέπτες σου θα ενθουσιαστούν (φαίνεται άλλωστε η αλληλογραφία στο μπλοκ ) και οι φίλοι σου του πνευματικού κόσμου, θα γοητευθούν και θα «παγιδευτούν» στους ποιητικούς σου ιστούς, που τόσο ωραία πλέκεις.
Χαίρομαι και ενθουσιάζομαι όταν αναφέρομαι στο πρόσωπό σου και το εννοώ και πιστεύω πως το ίδιο θα νιώθουν και οι κοντινοί σου όπως πιστεύω πως θα είσαι και η «κατακτήτρια» το λόγου, τον οποίο θαυμάσια εκπροσωπείς.
Τέλος για τους φίλους επισκέπτες σου, ας μου επιτραπεί να επαναλάβω παλιό μου σχόλιο, που έγραφα για την αγαπητή μου Δασκάλα:
«Όσο δύσκολη και απαιτητική είναι η ποίηση της Γιώτας Στρατή, άλλο τόσο την πλησιάζεις. «Αινιγματίζεσαι», την ερωτεύεσαι και απαιτείς από τον εαυτό σου να δώσει την ανάλογη ερμηνεία για να την κατακτήσεις.
«Ποιήματά της που γράφτηκαν στο δεύτερο μισό του περασμένου αιώνα, μέσα από ακράτητο λυρικό ενθουσιασμό και αειθαλή πείσμα, ταξιδεύουν τον αναγνώστη μπροστά - πίσω-μπροστά, εντοπίζοντας το χτες ή και το σήμερα, άλλοτε προειδοποιώντας, άλλοτε προφητεύοντας κι άλλοτε με ποικίλες μεταφορές, με πειθώ και με ολοκληρωμένη γλώσσα σαγηνεύει τον αναγνώστη και τον οδηγεί σε άγνωστα «λημέρια». Η εξωτερίκευση του «μέσα» πλούτου της, η αμείωτη προσπάθεια αφύπνισης των συνανθρώπων της (ποιητικό χαρακτηριστικό το ύφος, η δομή και γενικά ο επεξεργασμένος λόγος της –μεστός, αυθεντικός και περιορισμένος στα πλαίσια της ποίησης) δίνουν στον αναγνώστη την ευκαιρία ν’ αρπαχτεί στο άρμα της και να ταξιδέψει παλινδρομικά μ’ επιτυχία. Να δει τις παραστατικές εικόνες, ν’ αφουγκραστεί παλιά και τωρινά, και τέλος, να βρεθεί στο «τώρα» -που θα μπορούσε να ήταν καλλίτερο αν η ανθρώπινη «φροντίδα» ήταν λιγότερη.
Αγαπητή μου Δασκάλα συνέχισε το έργο σου, το οποίο, έργο σου, είναι σπάνιο στο είδος του και «ορμονικό» για τον πνευματικό κόσμο που σε διαβάζει.
Τρίκαλα 26 Οκτωβρίου του 2008 με ιδιαίτερες ευχές στον αγαπητό μου φίλο Δημητράκη(σύζυγο) για την ονομαστική του γιορτή και με απεριόριστη φιλία προς τους δυο σας.
Βάιος Φασούλας
Ιππολύτη μου, αμαζόνα μας,
που...
με την ευαίσθητη γλωσσίτσα σου δοκιμάζεις του καιρούς, το γλυκό της πρόσκλησης σου, ραντισμένο με παλιά και νέα ποιήματα, φύλαξέ το! Πού ξέρεις;
Κάποια ευτυχή φορά θα βρεθούμε όλοι μαζί (!!!) για να μας κεράσεις. Χαρά δική μας να μας επισκέπτεσαι σαν την Άρτεμη!
Καληνύχτα, γι' απόψε,
Υιώτα
Φαίδωνα, και Σπύρο μου,
Αν οι αποστάσεις μετριόντουσαν με τις εμπνευσμένες σκέψεις και τις ανάσες της ίμερης δημιουργίας,
(απ'τη σχισμή του παραθύρου του βορρά, η Μαρελντ μας, γράφει,ότι μας ζεσταίνει με τις δικές της, καλόδεκτες, "ανάσες")
θα πρέπει να είμαι τόσο ευτυχής που...θα βάλω σκόρδο στο κατώφλι μου!
Ευχαριστώ που με τιμάτε, φίλοι μου, στο γαϊτανάκι των απόψεων!!!
Υιώτα
...Να και η... Προεδρική επίσκεψη!
Βάιέ μου,(Βάγιο μου, που λέει κι η αγαπημένη Μαρία σου, "βάγιο μου" μυρωδάτο που σ' έλεγα κι εγώ, κάμποσα χρόνια πριν...)
Καλώς ήλθες!
Γεμάτος δώρα και 'λιοφίλητες χαρές,
από την Τρίκκη σου!
Τέλειωσες, επί τέλους το πανέμορφο σπίτι σου, Χτίστη εσύ του λόγου και της πέτρας!
Θάρθω ν' αντλήσω νερό απ' το πηγάδι σου!
Όμως, φίλε μου, δεν έχω να σου χαρίσω κι εγώ, τίποτα καινούριο!
Ω! Ναι!
Την μπλε μονογραφία και την εισαγωγή, στην ανάρτησή μου!
Μα στάσου! Γιατί όχι;
Κάπου, έχω από τα παλιά κάτι προσωπικά δικό σου, που μου άρεσε τόσο!
Tha sou to anarthsw xwrista,
dioti to kompiouter mou "kollhse"!!
Epetai synexeia,
Yiwta
Εδώ, είμαι! Φίλε μου!
Και θυμήθηκα τις σκέψεις μου, πάνω "Στ' Αχνάρια της Ζωής" σου, το βραβευμένο!:
"....... Ο Βάιος, δεν χρησιμοποιεί την εκλεπτισμένη γραφή εκείνων που έχουν διδαχτεί τους κανόνες και "τη μαθηματική σκέψη και σχέση" της χρήσης των λέξεων που ακριβολογούν μέσα στη πρόταση και στη σειρά του όλου κειμένου, -είτε ποιητικού είτε διηγηματικού, κλπ., μα έχει μια ατόφια δύναμη (όπως κι ο συμβολικά πανώριος πλάτανος του τόπου του) που απλώνει το μεδούλι του πέραν των ωκεανών
για να επιστρέψει στη Ρίζα
της δημιουργίας του: Την αγάπη του για την Ελλάδα και τον τόπο της καταγωγής του, τον διακαή πόθο του για την Ειρήνη και την Ευημερία των λαών, μα περισσότερο τη ξεχωριστή χαρά που δίνει μια ζεστή χειραψία για την αναγνώριση της αστείρευτης οικονομικής και πνευματικής προσφοράς του.
... Η εγκυκλοπαιδική μόρφωση είναι το υπόβαθρο και το βάθρο της φυλής μας, σε όλο το κόσμο.
Η μόρφωση όμως της καρδιάς -όπως αυτής του Βάιου- δεν είναι εύκολο να διδαχτεί μόνο απ' τα σχολεία και τα βιβλία.
Ο Βάιος είναι γεννημένος με λεβέντικα αισθήματα που μπορεί και τα "βάζει στο χαρτί" και ν' αγγίζει τον κόσμο που στοχεύει..."
Κι εγώ,Φίλε μου,(κι ας μου ...λες το "Αγαπημένη Δασκάλα μου" θα θυμήσω το πανέμορφο ποίημά σου:
Τί πιο ωραίο είναι
να είσαι αυτός που είσαι!
Καβαλάρης στο άλογό σου,
να σταματάς όπου θέλεις
και να κάνεις ότι θέλεις.
Κάποιες φορές τα καταφέρνεις,
κάποιες, όχι.
Κι η κούραση
είναι πιο γρήγορη απ΄τη ζωή
και δύσκολη
εκτός αν και την υποτάξεις,
σαν ερωμένη, την κερδίσεις και πλαγιάζεις μαζί της.
Τότε, μπορεί, λέω, μπορεί
ν' ακούσεις τη φωνή της,
φωνή που μοιάζει σαν απόηχο π' αφήνει ένα άδειος κουβάς
που πέφτει σε ξερό μαγανοπήγαδο...
κι εσύ επιμένεις , επιμένεις
μέχρι
που κάνεις το πηγάδι και δακρύζει
κι ο κουβάς ν΄ανεβοκατεβαίνει
και να ποτίζει γύρα του
τις ξέρες...
Τότε επανέρχεται η φωνή
στα φυσιολογικά της επίπεδα,
φωνή που μοιάζει σαν τη δική σου
και σε κρατά δέσμιο...
Πολλές οι ξέρες, πού να τις αντέξεις...
Β.Φ.
ΥΓ.:
Να ήμουν στον καταπράσινο λειμώνα σας, ιδίως όταν
τα σπάρτα είναι κατακίτρινα κι οι παπαρούνες ματωμένες...
Υιώτα
Στράτο μου,
Ακόμη "μίνι" διακοπές είσαι με την Αλεξάνδρα σου?
Σου στέλνω χαιρετίσματα με τη φωνή της Ελένης Τσαλιγκοπούλου:
"... με το βλέμμα στους περαστικούς
νάχα χίλιες Σιωπές να ακούς..."
Μια τοσοδούλα χάρη, "πλίιζ!!!"
μια φωτογραφία σου με κυκλάμινα του Υμμητού (?!)
για να "κλείσουμε" το... μάκρος και το εύρος αυτής της σελίδας...
και να πάμε στην... έρευνα για την Ομορφιά, "επικίνδυνη και μή..."
Δική σας,
Υιώτα
"...Θάλασσα, αίμα μου,..."
Πώς πνίγηκε μια απάντηση
και ποιος βοριάς την πήρε;;;;
Μαρέλντ μου,
αγαπημένη,
άφησες στο κατώφλι μου,(στις 25 του μήνα και που τώρα σχεδόν ξεψυχάει)
τα ωραιότερα δώρα!
Ούτε γάμος να ήταν, αγαπημένη μου Φίλη!
(Και ...ΠΩΣ θα θυμηθώ ΠΩΣ σου είχα απαντήσει, πάνω στην χαρά μου , για τα συμβολικά σου δώρα! πως έγινε και δεν καταχωρήθηκε σ' αυτό τον τρελο-ιστοχώρο;)
Μου έστειλες:
Χρυσάνθεμα,
πανέμορφα, ανθεκτικά (κι έχουν κι οι Ιάπωνες κάτι πανέμορφους μύθους...)
Κρασί
το νέκταρ του Διόνυσου...
-αν επισκευθήτε, φίλοι μου, την έρευνα της Μαρέλντ για το σταφύλι, μαζί με τις υπέροχες φωτογραφίες της, στο στόμα μου λιώνουν τραγανές σταφυλόρογες λες από τον τόπο μας..., σίγουρα θα μεθύσετε)
Μέλι
...τρέλα, μέσα στην ακτινοβολία των λουλουδιών και τις αναλαμπές του φωτός...
κι η έρευνα για εκείνο το ΡΟΔΙ!
με τα πορτοκαλί λουλούδια του, τα ρουμπινί "δόντια του"... (αφήστε τις συνταγές της ομορφιάς και πώς θα τις φτιάξουμε?)
Καλή μου φίλη,
αν τα μάτια σου είναι γαλάζιος ουρανός ή όπως η θάλασσα του νησιού σου κι εκείνης που τώρα σε περιβάλλει,
τι άλλο να ζητήσω από σένα!
Θα σου αφιερώσω ένα τοσοδούλι ποίημα, με όλη μου την αγάπη:
"...Αν έλθεις φορτωμένη πατρίδα,
σταμάτα στο κατώφλι μου.
Μπορεί να δανειστούν λίγο γαλάζιο
τα μαύρα μάτια μου..."
Σ' ευχαριστώ, Μαρέλντ μου, που με σκέπτεσαι και μ' αγαπάς!
Χαιρετισμούς κι από τον Δημήτρη,
Γιώτα
Γιωτα,Μερελδ ,Ιππολύτη Φαίδων,Βαιε
Τι όμορφα λόγια που λέτε !!!!
Και μετα ψάχνετε που είναι η ομορφιά....
σπυρος
@Σπύρος
Ποιος μιλάει...Ο εραστής της άχνας των λέξεων και της ομορφιάς που εκπέμπουν!!!
...Κι είχα ένα Φίλο... μακριά,
σε μιαν άλλη Ήπειρο...
(πολύ πριν μπερδευτώ με ιστοχώρους κ.λ.π.,
πολύ πριν αναζητήσω επικοινωνία μαζί σας, πέρα απ' τα βιβλία και τα τετράδια της ξάγρυπνης νύχτας...)
Είχε ένα όνομα διαφορετικό, όπως και μια γραφή διαφορετική...
Ταυτόσημες ανησυχίες, σαν υπόγειοι ποταμοί που ρέουν και υδρεύουν την απέραντη Μυθολογία μας,
μ' έφεραν στην "ΑΘΗΝΑ΄"
ένα περιοδικό που περίμενα κάθε μήνα με πραγματική λαχτάρα...
"Καιροί... χαλεποί" κι ο ποταμός στέρεψε...
ίσως, να διοχετεύει την ροή του σ' άλλους λειμώνες... Μακάρι.
Έχω, ευτυχώς, όλη τη συλλογή και με τις μοναξιές του χειμώνα, θα με συντροφεύουν.
Ο Φίλος, πάντα στη μνήμη και στη καρδιά, για την βαθειά γνώση και την ευαίσθητη καρδιά στον Ανθρωπο και σ' ότι λέγεται Ελλάδα.
Κάποιος, θα σου δώσει τα αυτά χαιρετίσματα Φίλε!
Να ξέρεις ότι σ' ευχαριστώ και σε σκέπτομαι μ' αγάπη.
Πάντα ευγνώμων,
Υιώτα
Φίλες και Φίλοι μου,
Τα παραπάνω χαιρετίσματα έφτασαν!
Γνήσια,προσωπικά,συγκινητικά, γεμάτα φιλία κι αγάπη.
Βαθυστόχαστα όπως ταιριάζει σ΄εκείνον που έχει εργαστεί για όλα όσα πιστεύει κι έχει δημιουργήσει μια προσωπική παρουσία για να τη μιμηθούν επόμενοι.
Να είσαι πάντα καλά, Φίλε μου.
Λεβέντες, όπως εσύ, τιμούν το χώμα που πατούν, κι αν η Πατρίδα γνώριζε και αναγνώριζε παρόμοιες αξίες, δεν θα έκανε τόσα Λάθη και θα κυμάτιζε την σύγχρονη περηφάνεια της στον κόσμο με διαφορετική υπόσταση.
Μεγάλες Γιορτές έρχονται.
Να τις περάσετε με υγεία, φρόνηση και πρόοδο.
Πάντα φίλη σου,
Γιώτα Στρατή,
Νέα Υόρκη.
...Κι είχα ένα Φίλο... μακριά,
σε μιαν άλλη Ήπειρο... Υιώτα Στρατή
+++++++++++++++++
Κυριακή, 12 του Νοέμβρη, 2017!
Θεέ μου! Ακριβώς Εννέα(9) χρόνια!!!! κι αναφέρομαι στον φίλτατο
ΙΑΚΩΒΟ ΓΑΡΙΒΑΛΔΗ!!!
στη μακρινή Αυστραλία!!!
Τί να πώ για κείνον, για την Άντρια και τους δυο λεβέντες τους!!!!
Συμπληρώνω, σήμερα!!!, το κενό, τα δυο τελευταία μου σχόλια σε αυτή την ΑΝΑΡΤΗΣΗ...
που δεν ανέφερα το όνομά του!!!
Η δωδεκάμηνη έκδοση του "ΑΘΗΝΑ" -ποτέ δεν κατάλαβα πού ανήκει ο τόνος, αν και πιστεύω στη θεά της Αθήνας...
κοσμεί τους αμέτρητους θυσαυρούς στην ...ανεμοδαρμένη συλλογή μου.
Σας στέλνω εννεάχρονα χαιρετίσματα, με όλη την αγάπη και το ειδικό βάρος τους...
Υιώτα, Αστπροανή, ΝΥ
Δημοσίευση σχολίου