Ένα μεγάλο ευχαριστώ για την Ιουστίνη μας!
Ήταν μια ευτυχισμένη αστραπή, καλοσυνάτη, όμορφη μα και μεγαλοπρεπής!
Η ευτυχισμένη στιγμή με την Ιουστίνη!
Η απλότητά της, η αυτοπεποίθησή της, η ομορφιά της
Η ευτυχισμένη στιγμή με την Ιουστίνη!
Η απλότητά της, η αυτοπεποίθησή της, η ομορφιά της
και… προ πάντων η ατμόσφαιρα για το ως τώρα έργο της,
είχε δημιουργήσει το συναίσθημα της ευφορίας
στο κυρίως Ισπανόφωνο κοινό της Σκέψης και της Τέχνης.
Ειδοποιημένοι και καλεσμένοι, ευχής έργον,
Ειδοποιημένοι και καλεσμένοι, ευχής έργον,
από τον κοινό μας Φίλο, Στράτο Δουκάκη,
ενώσαμε τις λεωφόρους στην Αστόρια,
ο Γαβρίλης κι εμείς στην Ετήσια Έκθεση.
Τα υπόλοιπα, γίνονται μια ξεχωριστή ανθοφορία.
Ανταλλάξαμε βιβλία μας, σκέψεις, υποσχέσεις...
Ανταλλάξαμε βιβλία μας, σκέψεις, υποσχέσεις...
Πρώτη εκείνη -κι εδώ είναι το μεγαλείο της ψυχής της- παρουσίασε τα βιβλία και το έργο μας στην
ιστοσελίδα της...
Ο χρόνος όλων είναι μετρημένος, άρα πολύτιμος.
Η Ιουστίνη, πιστή και σωστή στην υπόσχεσή της,
Ο χρόνος όλων είναι μετρημένος, άρα πολύτιμος.
Η Ιουστίνη, πιστή και σωστή στην υπόσχεσή της,
μας ...διάβασε, μας... ανέλυσε, μας Τίμησε!
Προσωπικά εγώ, την χιλιο-ευχαρίστησα,
της έστειλα την αγάπη μας, κι ακόμη, προς το παρόν,
όλη τη λαμπεράδα του... Ηλίανθου
να την τυλίγει στις επιθυμίες της.
Ένα καθαρό ρυάκι που έγινε ποτάμι
Ένα καθαρό ρυάκι που έγινε ποτάμι
και προχωρεί να ενώνει τις φωνές του με τη μάνα-θάλασσα.
.
Ιουστίνη μας,
Στο νησί σου, που είσαι τώρα για λίγο,
Στο νησί σου, που είσαι τώρα για λίγο,
ρίξε ένα σημάδι στα κύματα,
κάποιο μπορεί να φτάσει στον Αιγιώτικο κόλπο,
κάποιο μπορεί να φτάσει στον Αιγιώτικο κόλπο,
για τα χαιρετίσματα.
Με την αγάπη μου και ευχές για "Καλό Μήνα",
Υιώτα
Νέα Υόρκη
25 σχόλια:
Αγαπητή Υιώτα, τι άλλο μπορώ να πω εγώ;
Εσύ τα είπες όλα, μόνο υπογράφω!
Γαβριήλ
καλό Μήνα
Διάβασα τα λόγια [κριτική]της κυρίας Φραγκούλη για την ποίηση της δικής μας Γιώτας Στρατή καιστα πεζά του επίσης δικού μας Γαβριήλ Παναγιωσούλη.
Και απόρησα πως ένας[μία]πεζογραφός
μπορεί να μπαίνει με τέτοια ποιητική αίσθηση σε μιά ποίηση σαν της Γ.Σ.που εκτος από βαθύτητα εχει και ιδιαίτερη ποιητική άρθρωση .Μεχρι τωρα νόμιζα οτι το...εγγυημένο προνόμιο της κριτικης πάνω σε ποίηση το εχει μόνο ο ποιητής.Να που η κυρία Φραγκουλη τολμησε και μάλιστα εύστοχα .Βεβαια,δεν εμαθα κάτι που δεν γνωριζα .Ισως να ειμαι από τους πρώτους που όχι μόνο ειδε την ποιητική δεινοτητα της κυρίας Γιωτας Στρατή αλλα και που ανοιχτά το εδήλωσα ,χωρίς να επιρεαστώ καθολου από τις συνκορίνθιες ρίζες μας και τα βραβεία της Γιατι τα βραβεία τα νιωθει και τα δινει αυτός που διαβάζει ποιηση σαν της Γ.Σ.και πεζά σαν του Γαβριήλ Παναγιωσούλη.Απο οτι εμαθα μαλιστα τελευταια η υποθεση κριτικης των κριτικών είναι "οργανωμένο έγκλημα"
Φίλες και Φίλοι μου,
Να, λοιπόν, πώς βγήκε εκείνο το: "μ' ένα...βόλι, δυο τρυγόνια"!
Μια επίσκεψη δική μας και του Γαβρίλη στην παρουσίαση της Ισπανόφωνης ΄Εκθεσης Τέχνης, Βιβλίων, κ.λ.π.
όπου παρουσιαζόταν το σχεδόν αυτοβιογραφικό- δραματικό βιβλίο της Ιουστίνης
"Ημερολόγιο της Αβάνας," (Κούβα),
η Ιουστίνη έκανε την αβρή κίνηση να παρουσιάσει
Λογοτεχνία Εξωτερικού.
Βέβαια, από τις τόσες Ιστοσελίδες που έχω διαβάσει
(πολύ πριν αρχίσω την δική μου
Http://Astoriani.blogspot.com )
διάβαζα εδώ κι εκεί ένα κάποιο σχόλιο για...κάποιον/.α της ποίησης η της λογοτεχνίας αλλά δεν είδα την γενναιοδωρία του χρόνου όπως και της πεποίθησης ότι
στον ΟΡΙΖΟΝΤΑ μπορούν να χωρέσουν κι άλλοι εκτός από τον εαυτό μας!!!
Αυτό,
το διαπίστωσα, κι εσείς μαζί μου, στην ιστοσελίδα της Ιουστίνης, όπου με τιμά να την έχω και στη στήλη των επισκεπτών μου,
να μου κάνει κι εμένα και του Γαβρίλη, ένα από τα ωραιότερα δώρα στην Ημέρα των Ευχαριστιών.
Ναι, φίλοι,
χρειάζεται ανωτερότητα, γνώση κι αυτοπεποίθηση για κάτι παρόμοιο, και η Ιουστίνη
έχει παραπανίσια προτερήματα.
ΘΕΛΩ,ΟΜΩΣ ΝΑ ΔΙΕΥΚΡΙΝΉΣΩ ΤΟ ΕΞΗΣ:
Προ-υπήρξε
η Ιστοσελίδα-"βιβλιοθήκη"
(να μου επιτραπεί να την ονομάσω)
του φίλτατου καναδέζου,
Ανθρώπου και Ποιητή Κώστα Δουρίδα,
Η ΧΩΡΑ ΤΩΝ ΘΕΩΝ
όπου έχει αγκαλιάσει έναν ωκεανό Δημιουργίας Ποιητών και Λογοτεχνών, και που έχει
επαίτειο 12 χρόνων ήδη!
Της Ιουστίνης, όμως, η οποία είναι και δημοσιογράφος, έχει ένα τελείως προσωπικό χρώμα. Σε ότι αναφέρεται βάζει την ίδια της τη γνώση και τη ψυχή. Κι έχει και τη γνώση και τη ψυχή μα και την καρδιά.
Εδώ είναι που ξεχωρίζει και...
που "μ' ένα... βόλι" χτύπησε δυο: το Γαβρίλη και μένα!
ο Γαβρίλης, γράφει μυθιστόρημα,
η Γιώτα (για οικονομικούς λόγους) δεν γράφει, ή μάλλον δεν έχει εκδώσει.
Τώρα, θα μου πείτε:
-Γράφεις πολλά, Γιώτα ή ...Αστοριανή (από την Αστόρια!)
Που και που, χρειάζεται,
για μπαίνουν μερικά πράγματα στη θέση τους.
...Κι έρχομαι τώρα
στα...δικά μου "δυο τρυγόνια"
1) στο Γαβρίλη, που ...έβαλε την υπογραφή του (!!!) σε κείνα που προανέφερα, (ευχαριστώ, φίλε σεμνέ, της Ιουστίνης να τα πεις!)
και
2) στο φίλτατο Σπύρο και Ποιητή Δαρσινό!
Σπύρο μου,
υπάρχει μια παροιμία που λέει ότι "...μπορεί να μη ξέρω να... μαγειρεύω, μα ΞΕΡΩ να τρώω".
Μπορεί η Ιουστίνη να μην έχει εκδώσει (απ΄ότι γνωρίζω) ακόμη δική της ποίηση, μα δεν σημαίνει ότι δεν γράφει... Αλλωστε, κομμάτια μέσα από τα μυθιστορήματά της, ΕΙΝΑΙ γεμάτα ποίηση.
Εδώ, και στην Ελλάδα, γράφουν μια φιλο...σοφημένη σκέψη, την πλατυάζουν, και την παρουσιάζουν σαν ποιητική εργασία.
Άλλοι, που διαβάζουν μεγάλους ποιητές, προσπαθούν να τους μιμηθούν, βγάζουν ορισμένες κραυγές και τις λένε "ποίηση"!
Για να συντομέψω λίγο, (πριν μ' αφήσετε στα κρύα του... Δεκέμβρη)
στην παρατήρησή σου ότι οι "κριτικοί, έμαθες, ότι είναι "οργανωμένο έγκλημα" "...
Ναι, ΕΚΕΙ που Υπάρχει Μεγάλο Χρηματικό Βραβείο,(το Κρατικό) ΟΛΟΙ θέλουν μερδικό! :Επιτροπή, Εκδοτικοί Οίκοι, Ατζέντηδες κ.λ.π.
Πώς γίνεται αυτό?
Υποτίθεται ότι
τα βιβλία που οι λογοτέχνες ή και οι εκδοτικοί Οίκοι
καταχωρούν στη Βιβλιοθήκη Αθηνών, στο Υπουργείο Παιδείας ή και σε άλλο επίσημο φορέα,
στο τέλος του έτους
θα ξεδιαλεχτούν "τα καλύτερα",
η Επιτροπή (των αιωνίων 13ών μελών, ακομη, νομίζω) η οποία έχει διαβάσει και... κριτικές περιοδικών (όπως το ΔΙΑΒΑΖΩ, κ.ά.
-στα οποία πρέπει να έχεις γραφτεί μέλος...) και η οποία ΠΟΛΛΕΣ φορές έχει "βραβεύσει" βιβλία που ΔΕΝ έχει καν διαβάσει (υπάρχουν άπειρες περιπτώσεις γραμμένες σε εφημερίδες και περιοδικά,
...δεν τα λέει η Γιώτα αυτά)
ΔΙΟΤΙ αυτός ΔΕΝ είναι "κλειστός διαγωνισμός" δηλαδή: το όνομα του γραφιά φιγουράρει στο εξώφυλλο, ΑΡΑ, οποιος έχει "δόντι", το βιβλίο του πάει στην κορυφή για χρηματική επιβράβευση!!! κι όσο "κολλητός" κι όσο "σταρ" κι όσο "πλουσιόπουλος..."
-για να ...φαινόμαστε κι "εμείς", καλέ, ότι συναγελαζόμαστε με τους επαϊοντες που, μπορεί να έχουμε αμέτρητα "ευρά" αλλά μας λείπει η "ελίτ"... η νεο-ελληνική συμπεριφορά της δικαιωματικής αριστοκρατίας... "έχω, πληρώνω και τ...ώνω", έτσι, ο ένας-κάποιος βραβεύεται! Μα πού ζεις; δεν διαβάζεις;
Αχ! Σπύρο μου!
Εδώ μια ολόκληρη Θεανώ Μάργαρη, δεν μπόρεσε να πάρει πρώτο, που σαν απόδημος λογοτένιδα είχε κι ένα "πόιντ" πιο πάνω!
Εντάξει, υπάρχουν κι εξαιρέσεις, ίσως από... σύμπτωση, αλλά λίγες!
Σπύρο μου, αυτό, νομίζω, ότι εσύ ονομάζεις "οργανωμένο έγκλημα" (σκληρή έκφραση!)
που δεν έχει σχέση με τους τοπικούς διαγωνισμούς των ανά την Ελλάδα κι αλλού...
Γνωρίζοντας αυτά και άλλα,
γι' αυτό τολμώ και λέω για τα όσα δικά μου διακρίθηκαν:
"Πρώτα δημοσιεύονται (για να δουν το δυναμικό τους φίλοι κι... "εχθροί") και μετά γίνονται βιβλίο!
Πάντα με την αγάπη μου,
με την όποια γνώση-πείρα μου και την ειλικρίνειά μου,
σε όλους,
Υιώτα
Υγ. Χθες πρωτομηνιά, μια φέτα φεγγαριού ερωτοτροπούσε με την προκλητική Αφροδίτη και τον Κρόνο (?) πιο πίσω...
Ένα μαγνητικό σχεδόν τρίγωνο, σ' ένα κατακάθαρο νυχτερινό ουρανό,μα που δεν σκέφτηκα να φωτογραφήσω!
Απόψε, είχαν απομακρυνθεί τρεις φορές, τουλάχιστον, ανοιγοκλείνοντας πειραχτικά το μάτι!!!
Καλη-νύχτα, καλη-μέρα... ,
ότι επιθυμείτε
Υ.Σ.
Γιώτα,με παρεξήγησες ,δεν ειχα καμία προθεση να υποτιμησω τα βραβεία σου,αν διάβασεις καλα το σχόλιό μου θα δεις οτι γραφω οτι τα αξιζεις και με το πάρα πάνω .
Γραφω μάλιστα οτι ειμαι από τους πρωτους που ειδε και αναγνωρισε ανοιχτα το ποιητικο σου ταλεντο.
ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΑΥΤΗ Η ΑΝΑΦΟΡΑ ΕΙΝΑΙ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΗ και ο Δαρσινός δεν λεει κουβεντες που δεν πιστεύει.Και πιστεύει πάντα αυτο που,κατα την γνωμη του , αξιζει.
Δεν γνωριζω το εργο της κυριας Φραγκούλη για να μιλησω γι αυτή ,επαινεσα ομως την ευστοχη κριτικη της για σενα και τον Γαβριήλ.
Οτι υπαρχει "οργανωμενο έγκλημα"
γυρω απο τις κριτικές και του κριτικούς ειναι γεγονός,αλλα εσυ πηρες τα βραβεία σου με το σπαθι σου στις τοπικες κοινωνίες που ειναι μακριά απο την μόλυνση του "κεντρου" .
Μην με πυροβολείς λοιπόν,γιατι κάπως ετσι κλεινουμε το στόμα κι αυτών που θέλουν να πουν το καλο που βλεπουν .Ποιητές και κριτές ειναι πολλοί.Αληθινοί ομως ειναι λίγοι.
Με την εκτίμησή μου
Σπυρος Δαρσινός
Δεχτείτε και τη δική μου ταπεινή γνώμη και άποψη. Χτες συναντήθηκα μα την Ιουστίνη Φραγκούλη και περάσαμε τρεις ωρες μαζί. Κάναμε και περίπατο σ' ένα απίθανο φθινοπωρινό κλίμα, συζητώντας διάφορα.
ένα έχω να πω ότι η Ιουστίνη είναι καταγοητευμένη μαζί σας και ό,τι λέει το βγάζει απ' την καρδιά της!
Αυτό που έγραψε δεν είναι κριτική είναι η ψυχή της.
Όσο για το "οργανωμένο έγκλημα" είναι για άλλου παπά ευαγγέλια...
Μακάρι να είχαν όλοι οι "φίλοι" μας λίγο από την ψυχή της... Αλλά που.
Ελπίζω, Γιώτα και Γαβριήλ, να εισπράξατε τον ενθουσιασμό των κοινών μας φίλων...
Μάλλον θα επανέλθω.
Στράτο,ποιός είπε κάτι άσχημο για την εξαίρετη κυρία Φραγκούλη;
Το γεγονός και μόνο πως μπαίνει παντού με τόση λεπτότητα,
καθαρότητα και ευστοχία την κάνει εξαίρετη.
Αχ,και να μην είχες αυτά τα υπονοούμενα ρε Στράτο.....
Αγαπημένοι μου,
λέτε αυτός να είναι ο τρόπος για ν' αρχίσει ο χορός των ...μαχεριών?
Αν τόσα χρόνια που ζούμε εδώ, είχαμε ευτυχήσει σε παρόμοια θέματα, δεν θα ήταν τα "πνεύματα" τόσο "αναστατωμένα..."
Θα είχαμε μια Εταιρία, δραστήρια κι οργανωμένη,δυνατή, οικονομικά ανεξάρτητη και θα μας "παρακαλούσαν" π.χ., οι Ελλαδίτες -που νομίζουν ότι έχουν τα "μπεστ-σέλλερς τους" για να τους τα ...αξιοποιήσουμε εμείς, εμείς, που σαν "χαμηλο-γραφιάδες" δεν έχουμε την ίδια εμβέλεια...
Το ζητούμενο δεν είναι ποιος "παίνεψε" τη Γιώτα... ή το Γαβρίλη,
είναι
ποιος ξεκίνησε μιαν αστραπή και πόσοι την είδαν λέγοντας
"Ένα καλό λόγο"
-που στο κάτω-κάτω δεν στοιχίζει τίποτα, βρε παιδιά, έτσι, για λόγους τυπικότητας!!!
Για την αξιαγάπητη σε όλους Ιουστίνη, δεν θα επανέλθω γι' αυτό!
Το ίδιο και για τον Στράτο.
Όταν είναι για να πώ το "Ευχαριστώ", το εννοώ, όπως όταν
είναι να πω και το "Συγγνώμη" όταν σφάλλω.
Εδώ, ΔΕΝ έσφαλλα, σε τίποτα.
"Πειραχτήρι, ευγενικό" μπορεί να είμαι που και που και το έχετε διαπιστώσει όσοι με γνωρίζετε μια ζωή ολόκληρη.
"Παραπονιάρα", μπορεί κι αυτό, μερικές φορές....
" Άδικη? "
Απ' ότι θυμάμαι, δεν έχω υπάρξει.
Τα υπόλοιπα, "νερό κι αλάτι", Γιορτές έρχονται...
Δεν μου αρέσει να ψάχνω για φαιδρές δικαιολογίες... για να είμαι κοινωνική.
Ο ΟΡΙΖΟΝΤΑς, ΜΑς ΧΩΡΑΕΙ ΟΛΟΥς!
ΑΡΚΕΊ ΝΑ ΈΧΟΥΜΕ ΜΆΤΙΑ ΚΑΙ ΚΑΡΔΙΆ ΝΑ ΤΟΝ ΕΝΤΟΠΊΣΟΥΜΕ!
ΣΠΎΡΟ ΜΟΥ,
Στράτο μου, Ιουστίνη μου,
σας αγαπώ και το ξέρετε.
Υγ.
Έφτιαξα γεμιστά, "γιάμι" "μέλι" που λέμε.
Μ' ένα στεφάνι χρυσόφυλλους ηλίανθους στην πρόσοψη,
Σας προσκαλώ όλους,
Υιώτα
Συμβαίνει, πολλές φορές, Σπύρο, να παρασύρομαι από έναν ακράτητο ενθουσιασμό και το ίδιο να ανταριάζω από αποκαρδίωση.
Δεν συμβιβάζομαι με παράξενες καταστάσεις…
Αν και είχα πάρει την απόφαση να σιωπώ πια… πάτησα το λόγο μου…
«Νόησα» πως ήταν μια χαρά η ευκαιρία (… και ήταν) να σπάσουμε κάπως τον πάγο… Το αποτέλεσμα δεν με δικαίωσε… Αλλιώς το είδα εγώ...
Βλέπεις κάνω το λάθος και συχνά παρασέρνομαι απ’ την καρδιά, δεν οδηγιέμαι απ’ το νου… Είναι η αδυναμία μου…
Αν το πνεύμα μπορούσε να αισθάνεται και η καρδιά να σκέφτεται θα ήμασταν τέλειοι… Θα είχαμε βρει τον εαυτό μας… Δεν το καταφέρνουμε… Εγώ τουλάχιστον...
Οπότε δεν είναι τα «υπονοούμενα» που με χαλάνε… Είναι η «αστραπή» που δεν μπόρεσε να βρει το στόχο της…
Ας με συγχωρέσουν η Υιώτα κι ο Γαβριήλ, δεν έσφαλαν σε τίποτα. Eλπίζω να με συγχωρέσεις κι εσύ.
Για μια ακόμη φορά θα πρέπει να παραδεχτώ πως η σιωπή είναι ό,τι καλύτερο.
Υ.Γ. Τούτο το σχόλιο δεν έχει καμιά σχέση με τη φράση μου: «Μάλλον θα επανέλθω» που έγραψα στο προηγούμενο.
Τώρα έχει χαράξει… οπότε (εκ των πραγμάτων)... συγκρατιέμαι…
..."... και στης Μαρίας τη ποδιά, σφάζονται παληκάρια!!!"
Δεν θα καταλάβω ποτέ μου,το λόγο που άσκοπα πρέπει να δικαιολογούνται οι ΑΝΔΡΕΣ που δηλώνουν την άποψή τους!
Όλα τα "παληκάρια" δεν έχουν
κέφι, καιρό,
χαλασμένα κομπιούτερς,... διάθεση... ή και ίσως δεν τα έμαθαν οι καιροί πως να χειρίζονται τον ...άνεμο.
Πας το... άλογο στο ποτάμι να πιεί νερό κι εκείνο δεν πίνει!
Τί να κάνεις;
"Πνίξτο... το ... ,Κύριε Δικαστή μου, να ...ησυχάσουμε!!!"
Τα τρία αγαπημενα μου "Σ" είναι ο... Στρατής (ο σύζυγος),
ο Σπύρος, κι ο Στράτος.
Μη μου χαλάτε τη καρδιά.
Αγάπη ξεχωριστή υπάρχει.
Ζυγαριά δεν έχω.
Σας φιλώ,
γεμιστά υπάρχουν ακόμη!!!
Η πρόσκληση ισχύει!
Τώρα που ο Δημήτρης στολίζει απ' έξω... παραμυθένιο μοιάζει το σπιτάκι του Λονγκ Άιλαντ...
Καλόδεχτοι, λοιπόν,
Υιώτα
Πατριώτισα,δεν σφαζόμαστε στης Μαρίας την ποδιά .
Απλά εκτιμούμε τον άνθρωπο που εχει αυτοπεποίθηση και δίνεται για να στηρίξει και των άλλων.
Και μην με προκαλεις με τα γεμιστά
γιατι ειναι η αδυναμία μου και ειμαι ιακνός να καταφτασω στην Ν.Υ.μόνο γι αυτά.
Να είστε καλά,
αγάπες μου.
Υιώτα
(παρασύρομαι από έναν ακράτητο ενθουσιασμό και το ίδιο να ανταριάζω από αποκαρδίωση.}
τα πιο πάνω λόγια είναι του Στράτου εννοούν έναν αυθόρμητο ειλικρινή χαρακτήρα, με νεανική καρδιά.
------------------------------
Όταν τα γραπτά μας ή τα έργα μας εντυπωσιάζουν έναν συγγραφέα-λογοτέχνη-δημοσιογράφο σε αυτή την περίπτωση την περίπτωση την κ. Ι. και εκφράζετε με ενθαρρυντικά λόγια για τα γραπτά μου-μας θα πρέπει να χαιρώμαστε όλοι διότι η γραφή είναι ένα ανοιχτό λειβάδι. Όποιος έχει το ταλέντο που όλοι νομίζουμε ότι έχουμε ο κάθε ένας μας από διαφορετική γωνία, μπαίνει μέσα και δοκιμάζει το τριφύλι που ανθεί.
Υιώτα, Σπυρο, Στράτο, όλοι μας στον φακό για μια φωτογραφία με το χαμογελάστε παρακαλώ, χαρούμενοι, διότι πιστεύ ότι, ότι είναι καλό για έναν που γράφει είναι καλό για όλους όσους γράφουν.
-----------------------
Το γράψιμο μιλώ για τον εαυτόν μου δεν το χρησιμοποιώ για βιοπορισμό, αλλά από ευχαρίστηση και είναι ο μοναδικός πιστός σύντροφός μου, που θα με συντροφεύσει ως το τέλος.
Γαβριήλ
Γεια σου βρε Γαβρίλη με τη λεβέντικη θαλασσοδαρμένη καρδιά.
Γι' αυτό αγαπάς τους ανοιχτούς ορίζοντες του " νου και της καρδιάς"
΄Οσο για μένα, όταν παιδί, μπορεί να είχα τη θάλασσα σχεδόν κοντά στην αυλή μου και το Σελινούντα να πλημμυρίζει κάθε χειμώνα τον τόπο μας, μα μπορούσα να βλέπω και λίγο πιο πέρα από ... τη μύτη μου:
τον ορίζοντα του Κορινθιακού κι ακόμη πλατύτερα...
Είναι να το έχει κανείς από γεννησιμιού του...
με το "ζόρι" τίποτα δεν γίνεται.
Ας πω, λοιπόν, από πολύ νωρίς και τις ευχές μου για Καλές Γιορτές σε Ολους και να είναι ευτυχισμένοι με τον εαυτό τους πρώτα.
Καληνύχτα, από μια ηλιανθισμένη Καρδιά,
Υιώτα
Καλησπέρα γιώτα μου και φίλοι εκλεκτοί...
Σας διάβασα προσεχτικά όλους,
συμμερίζομαι την αγωνία της αγαπημένης μας να μείνετε σεμένοι μα και τη δική σας να γίνουν κατανοητές οι απόψεις σας...
Εγώ σας στέλνω την αγάπη μου και σας αγγίζω με νότες αγαπησιάρικες...
Καλό μήνα ψυχούλες...
Ιππολύτη μου (μας) γλυκειά,
ευχαριστώ για το χρόνο που πήρες από τις πολλές πράγματι υποχρεώσεις σου.
Να μ΄ενημερώνεις για τα θεατρικά αποτελέσματα, έστω κι αν χρειαστεί να πας στο προσωπικό ταχυδρομείο.
Διαβάζω για τα λατρεμμένα μαθητούδια σου στης εξ ίσου λατρεμμένης Μαρέλντ την ιστοσελίδα.
Μου λείπει αυτή η επικοινωνία!
Σε φιλώ από μια όμορφη γωνιά του νομού της Νέας Υόρκης (Westbury, στο East Long Island, N.Y. ) όπου με το πρώτο χιόνι οι θάμνοι "ανθισαν" κι έμοιαζαν λυγερόκορμες βαμβακιές που άνοιξαν
τα εύρωστα μπουμπούκια τους να μας μεταφέρουν σε άλλες περιοχές της αγαπημένης πατρίδας...
Όσο για τα δέντρα; Μπορούσες να διακρίνεις και το παραμικρότερο κλαδάκι τους με το τεμπέλικο χιόνι που διέγραφε το σχήμα τους σαν ικανός σκιτσογράφος...
Σε αγαπώ και σε γλυκο-ασπάζομαι...
Υιώτα
Αγαπημένοι μου!
Σας αφήνω μια γλυκιά αγκαλιά!
Γιώτα μου!
Χάζεψα!
Όλα αυτά είσαι εσύ;
Και ήρθες στο κυκλάμινο!
Τιμή μου, αστοριανή μου!
Σ' ευχαριστώ!
Ξέρω ότι η Ιουστίνη μας είναι ειδική στους φίλους της και έπρεπε να το περιμένω, αλλά...
έπαθα και την πλάκα μου!
Συγχαρητήρια Γιώτα μου, για τις τόσες δραστηριότητες και τα ταλέντα σου!
Θα επανέλθω να διαβάσω πιο χαλαρά, γιατί με μπέρδεψαν τα παλικάρια που σφάζονται!
Κάτι δεν κατάλαβα!
Δεν τους άρεσαν τα γεμιστά;
Φιλάκια, χάρηκα, τα ξαναλέμε!
Έχω να σχολιάσω, για την κρυφή ποίηση... για τις εκδόσεις κ.λ.π
Λυγερό μου κυκλάμινο,
...Κι εγώ χάρηκα κι εκτιμώ το ότι πήρες καιρό και μ' επισκεύτηκες...
"...νέα ούσα(!) στο Ιντερνετ μα ...τουλάχιστον παλιά (!) στα γραπτά..."
τί να πω γι' αυτά που συμβαίνουν, καλή μου! Αυτή δεν είναι Δημοκρατία, είναι Δημιο-κρατία και δεν αντέχεται!
Θα επιθυμούσα να σ' έχω στους επισκέπτες μου μα δεν γνωρίζω τον τρόπο, εκτός κι αγαπητός μας φίλος Στράτος το καταφέρει.
Μ' έκανες και γέλασα με τα "γεμιστά"... ναι, όταν μπορείς να τα διαβάσεις...
είναι μόρφωση, παιδί μου!
Αλλά, για ν' αλλάξουμε λίγο "ατμόσφαιρα"...
Αν μπορείς, όταν μπορείς, δίνε "δυο αράδες" στο
yiotas@optonline.net
or: astoriani8@gmail.com
Δεν επιθυμώ να σου πάρω περισσότερο χρόνο,
με τρυφερή αγάπη
Υιώτα, Ν.Υ.
Στράτο μου,
Τι είναι κι αυτό, στην Πατρίδα!
Λειώνει η ψυχή μας! Για όλα!
Στο "τζι-μαιλ" σου άφησα ένα κείμενο-σχόλιο για την παρουσίαση του βιβλίου της Βάνας.
Αν γίνεται, βάλε το εδώ, στα σχόλια, θα χαρώ πολύ.
Οι ικανοί, πρέπει να φαίνονται!
Καλή και πιο ήσυχη Τετάρτη,
Με αγάπη, Γιώτα, Ν.Υ.
Φίλοι μου,
διαμέλισα τα "ιμάτιά μου" σε άλλες ιστοσελίδες,μέρες σαν κι αυτές όπου η Πατρίδα τραντάζεται εκ των έσω!
Όταν το ανακοίνωσε το κανάλι 7, έτρεξα στο μπλογκ του Στράτου και πήρα έναν ένα τους επισκέπτες του να διαβάσω! ΤΙ;
Τρέλα. Απόγνωση. Η οποία,
ώρα με την ώρα μας άφηνε άφωνους, αδύναμους να αντιδράσουμε!
Φόβος! Αγανάκτηση! Θυμός!
Κάπου, στην ιστοσελίδα του "Κυκλάμινου του βουνού"
ξέσπασα προσωρινά με μια βασανιστική τρυφερότητα για τον μικρό Αλέξανδρο. (Κάτι παρόμοιο, θυμήθηκα με ένα άλλο μικρό Άλεξ!)
Πιο κάτω, ξεχωριστά, θα γράψω το ποίημα-αφιέρωμα στο άτυχο παιδί!
(Το κομπ. με ειδοποιεί ότι θα σταματήσει σύντομα...!!!)
Υιώτα
Φίλες και Φίλοι μου,
άσχετα με "τ'αποτελέσματα" των εμπειρογνωμόνων για το θάνατο του παιδιού κι όλες τις αντιφατικές πληροφορίες...
το ποίημα που αυθόρμητα έγραψα στην ιστοσελίδα του "Κυκλάμινου"
εκείνη την ημέρα, ακολουθεί επακριβώς:
"Κυκλάμινό μου,
(Αυτό, για τον Αλέξανδρο, ο οποίος μας συντάραξε όπως κι ένας άλλος μικρός Άλεξ!)
Στον Αλέξανδρο
(-Ανδρέα Γρηγορόπουλο)
Τον είδα που φτερούγισε
Άγγελος λαβωμένος,
όχι στο σώμα, στη καρδιά,
άπειρος, σαστισμένος.
Ακράτητη η τόλμη του
στη λάμψη του ονείρου,
φωτιά όπου τον τύφλωνε
στα βάθη του απείρου
και πριν να γίνει τ΄όνειρο
όραμα, φως στη δάδα,
ο Άγγελος φτερούγισε
για μια καινούρια Ελλάδα.
Ας είναι
τούτες οι αυθόρμητες σκέψεις ένα "Αντίο"
απ' την
"Αλλη Οχθη" του Ατλαντικού.
Εύχομαι για μια καλύτερη μέρα.
Υιώτα,
ΝΥ "
Θεώρησα ότι για τη μνήμη αυτού του παιδιού κι όσων έχουν κατά καιρούς χαθεί αναίτια, αυτό να είναι ένα κεράκι στη μνήμη τους.
...κι ας με πείτε "ονειροπαρμένη", το φεγγάρι, χτες βράδυ, ήταν τόσο λαμπερό, μεγαλύτερο από άλλες φορές (!;) λες κι είχε ανάψει ένα μαγκάλι φλόγες-κεράκια πίσω από τα γυμνά δέντρα!
Καλό Σαββατο-Κύριακο,
Υιώτα,
Νέα Υόρκη
Γιώτα μου, τιμή μου που άναψες το "κεράκι" σου στο κυκλάμινο, κορίτσι μου!
Ήρθα και νωρίτερα.
Πήρα και τον "μεζέ" μου απ' τα "γεμιστά"...
Πολλά απ' τα σχόλια σηκώνουν συζήτηση που την "γουστάρω", αλλά ας την αφήσουμε γι' αργότερα...
Πέρασε η ώρα πάλι...
Έρχονται και οι γιορτές!
Πούντες;
(Που λεν' και στο χωριό μ'!)
Φιλιά και Καλημέρα!
Κυκλαμινάκι μου,
που δεν έχω μείνει έστω και για λίγο στον τόπο σου, μα έχω μια φίλη που έχει μια πρωτοξαδέρφη με σπίτι κι έρχεται κάθε χρόνο...
είναι πανέμορφα εκεί, μου λέει(άστα, έχω κάνει πλούσια την τηλ/κή εταιρία)
Κάνε μια ευχή, μάτια μου.
Να πάνε όλα καλά, για το καλοκαίρι...
Αυτά, για "σύντομη καληνύχτα"
καλή μου,
Υιώτα
Αγαπημένη μου Γιώτα,
Εστω και καθυστερημένα, δέξου τις μεγάλες και βαθειές ευχαριστίες μου για το όμορφο κομμάτι σου περι εμού.
Οπως έγραψε και ο λατρεμένος μου Στράτος, αυτά που έγραψα για τη λογοτεχνική σου δεινότητα και την αφηγηματική μαεστρία του Γαβριήλη τα εννοώ απολύτως.
Είστε εξαιρετικοί λογοτέχνες και με τιμά το γεγονός πως σας γνώρισα απο κοντά και πως η ταπεινή μου ανάρτηση σας έδωσε τέτοια ικανοποίηση.
Αλλά την αξίζετε και οι δυό σας.
Μια σφιχτή αγκαλιά απο το Μόντρεαλ του κρύου
Γλυκειά μου Ιουστίνη,
δυο λεξούλες, αγάπη μου. Μη πεις... τί έγινε!
Παραβγαίνουμε με το κρύο του...Μοντρεάλ, μέρες σαν κι αυτές! κι έχουμε τόσα να κάνουμε.
Παραμένει ακόμη η...γέφυρα, ξέρεις εσύ, αν συνεχίσει έτσι όπως λένε, με βλέπω με το δοντάκι της ...γροθιάς... αν δεν καταφέρω να πάω έστω για τα ψεύτικα...
Με την αγάπη μας,
Υιώτα
α΄κι ο Δημήτρης φωνάζει
"Καλές Γιορτές"
Δημοσίευση σχολίου