28 Μαρ 2009

ΕΝΑΣ 'ΦΙΛΟΣ ΚΑΡΔΙΑΚΟΣ' ΑΠΟ ΤΟ ΤΕΝΝΕΣΙ΄


«Μα πώς μπορώ να μην θυμάμαι τα παλιά;
Αφού μέσα τους η ζωή μου είναι βαλμένη
όμως θα στριμώξω στης ψυχής μου τη γωνιά
ό,τι η θύμηση πόνο μαζί της φέρνει».
Σπύρος Δαρσινός

03/28/09
(Από ΤΟ ΑΡΧΕΊΟ της Υιώτα Στρατή, ΝΥ)

20 σχόλια:

Αστοριανή είπε...

Συγχαρητήρια,

και με τις ευχές μου

για μεγαλύτερες Επιτυχίες!

Μια "φίλη καρδιακή"

και με χαμόγελα Ανοιξιάτικα...

Υιώτα, ΝΥ

pylaros είπε...

Γεια σας φίλοι, Σπύρο έγινες αστέρας, αυτό που θέλω σαν παράκληση είναι να δημοσιεύσεις το ποιήμα σου "ΟΧΤΡΟΙ" κάπου να το δει όλος ο κόσμος
το οποίον μου σκλάβωσε την ψυχή.

Γεια σας ολοι μαζί

Γαβριήλ

ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ είπε...

Συγχαρητήρια κι από την Αθήνα με την αγάπη μου . Πάντα ψηλότερα! Πάντα καλύτερες επιδόσεις, αφού κι ο ποιητής είναι αθλητής...

Σπύρος είπε...

Γιώτα,σε ευχαριστώ κι από τον κήπο σου που πήρες το λουλούδι για το πέτο μου,αυτά είναι τα "ανώτερα"
Είναι τα λουλούδια που αγγιζουν την ψυχή μας.

Σπυρος είπε...

Γαβριήλ,δεν εγινα αστέρας ρε φιλε.
Ισως να έχω ένα που τρεμοσβήνει μεσα μου
Η δημοσιότητα,φίλε,είναι σαν το χρηματιστήριο,μπορεί να βρεθείς για λίγο στον ουρανό,κι άμα δεν έχεις αντίκρυσμα σε τρώει πάλι το σκοτάδι.Θα φανεί λοιπόν
Οι "ΟΧΤΡΟΙ'που μου ζητάς ούτε που τους κράτησα αντίγραφο.

Σπύρος είπε...

"αφού και ο ποιητής είναι αθλητής"
Ετσι όπως λες είναι Φίλε ΦΑΙΔΩΝΑ
Και δεν υπάρχει ωραιότερο άθλημα από την ποίηση.Και είναι υπέροχο όταν πιάνεις το ύψος του εαυτού σου.
Στο "ΚΑΦΕΝΕΙΟ" σου γίνονται άλματα που ξεπερνάν καμιά φορά και την σκεπή του.
Τι πάει να πει σκεπή......

Αστοριανή είπε...

1) Γαβρίλη,
το ποίημα του Σπύρου, είναι ακριβώς όπως το έστειλε στο Ε-μαιλ μου:
"ΟΙ ΟΧΤΡΟΙ

Γιά πολλά χρόνια νόμιζα ότι παντού με ακολουθούσανε οχτροί

Οχτροί όλοι ,
κι αυτοί που με κοιτούσαν κι αυτούς που έβλεπα
μα πιό πολύ αυτούς που δεν έβλεπα

Καμιά φορά έπερνα την τόλμη κι όπως προχωρούσα στο δρόμο
κρυβόμουν στις γωνίες να τους δω να περνούν χωρίς να με δου

Μα δεν έβλεπα κανέναν
Θα κρυφτήκαν ,έλεγα,μόλις είδαν ότι κρύφτηκα
Και κρυβόμουν στην άλλη γωνία,στην παρ' άλλη,
μέχρι που ο δρόμος μέ βγαλε
στην ανοιχτή κοιλάδα που δεν είχε γωνίες να κρυφτώ
[ Είναι η στιγμή που η ψυχή πετάει από πάνω της τα κουρέλια
που την έντυσες ]
Και τότε είδα πως ο μ
όνος οχτρός που με
ακολουθούσε ήταν ο εαυτός μου.

Σπύρος Δαρσινός"
---------------------------

2)το ύψος, και ... η "σκεπή" του Καφενείου,
κατά τον...Σπύρο...
(από το παραπάνω του σχόλιο)
"...Φαίδωνα,...
και δεν υπάρχει ωραιότερο άθλημα από την ποίηση. Και είναι υπέροχο όταν πιάνεις το ύψος του εαυτού σου.
Στο "ΚΑΦΕΝΕΙΟ" σου γίνονται άλματα που ξεπερνάν καμια φορά την σκεπή του. Τι πάει να πει σκεπή...... "

και αναρωτιέμαι:
Αφού το πνεύμα είναι αόρατο, δεν έχει όρια=σκεπή... Η έμπνευση είναι πνεύμα με λέξεις, στο χαρτί...(άντε, στην ιστοσελίδα...)
Όσο "υπέροχο" και να το νομίζει κανείς, ότι πιάνει το ύψος
του... εαυτού του,
ή ...ξεπερνά καμιά φορά και την σκεπή του...ΚΑΦΕΝΕΙΟΥ,

πόσο υψηλό είναι το ύψος του εαυτού του
και
πόσο χαμηλό είναι το ύψος (σκεπή) του Καφενείου;

Έλα, αθληταρά μου... μέτρα μπόγια!

3) Κάποιοι με ρώτησαν
τι σημαίνει "Κάτω απ' τ' αυλάκι..."
Δεν γνωρίζω ποιος το πρωτο-χρησιμοποίησε...
μα όταν το λέμε, εννοούμε όποιον είναι
...κάτω (δηλαδή πέραν ) του Ισθμού
της Κορίνθου, κατά την Πάτρα...

Από μια προκλητικά όμορφη μέρα
στη Νιου Γιορκ μας,
Υιώτα

ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ είπε...

@ Γιώτα/ Σπύρος
Τα όποια άλματα γίνονται στο καφενείο καλοί μου φίλοι, οφείλονται στους ΘΑΜΩΝΕΣ ΤΟΥ και κυρίως στον φίλο από το Τενεσί, για να χρησιμοποιήσω τον ωραίο τίτλο της Γιώτας, αρχιοινοχόο, ποιητή και σύντροφο του Θεού.

Μηθυμναίος είπε...

Έγραψα χτες και, κατά τον πιο παράδοξο τρόπο, το σχόλιο μου «χάθηκε»!!!
Για φανταστείτε…

Έγραφα λοιπόν, αν θυμάμαι καλά, πως τελευταίος, ταλαιπωρημένος κι αδιάβαστος έρχομαι να προσθέσω και τα δικά μου «συγχαρητήρια» στο Σπύρο που, στην παραπάνω φωτογραφία, τον βλέπω σε κάποιο εξώφυλλο περιοδικού, κομψότατο κι ωραίο και υποθέτω αυτό να μην είναι απ’ «τα δεκαπέντε λεπτά της δημοσιότητας που ανήκουν στον καθένα», σύμφωνα με τον Άντι Γουόρχολ… Ο Σπύρος νομίζω το αξίζει να ξεπεράσει αυτά τα δεκαπέντε λεπτά κι εμείς να μάθουμε… περισσότερα!

Ελπίζω…

Κατερίνα Δε.Στα.Πα. είπε...

Να τον χαίρεσαι Γιώτα μου, τον φίλο σου! Ποιητής κι αυτός, λόγια με νόημα και βάθος, δέσατε!
Σπύρο, δεν σε ξέρω, μα ο στίχος αυτός με εκφράζει πολύ τελευταία.
Συγχαρητήρια και πάντα ωραίες εμπνεύσεις και μακάρι Καλές στιγμές, που θα πιάνουν όλο τον χώρο της καρδιάς σου!

Φιλενάδα, δώσε μου χρόνο να ξεκουραστώ, να ντυθώ, να στολιστώ, να φορέσω τα μαύρα δαντελένια μου... και τα λέμε!
Απίστευτη!

Σπυρος Δαρσινός είπε...

Γιώτα,πολλές φορές ,όταν γράφει ο ποιητής δεν γράφει με τα μέτρα και τις διαστάσεις εκείνης της στιγμής,-μπορεί και καμίας στιγμής-γράφει με το υποσυνείδητο .Και το υποσυνείδητο καταλαμβάνει την σκεψη και την ψυχή οταν βρίσκονται σε μιά αμφίβολη ατονία,τοτε παίρνει το χέρι σου και γράφει.Και συμβαίνει πάντα να γράφει χωρίς συγκριτικούς όρους και τεχνικές .
Και γιά να απαντήσω στο έρωτημά σου,ναι γίνονται "άλματα"στο
"ΚΑΦΕΝΕΙΟ" του ΦΑΙΔΩΝΑ,όπως και στην ΑΣΤΟΡΙΑΝΗ,
Η σκεπή που ανέφερα είναι στο δικό μου το μυαλό και θέλω να την τρυπήσω με το δικό μου ύψος.

Σπυρος Δαρσινός είπε...

Φίλε Μυθημναίε,σε ευχαριστώ για τα συγχαρτήρια .Θα ήθελα επίσης να πω πως τα 15 λεπτά "δημοσιότητας" στον καθ'ένα δεν είναι 15 λεπτά.Γιά να φτάσεις στα 15 λεπτά έχεις κάνει πολύ δρόμο.Μπορεί ο δρόμος μπροστά σου να μην είναι μεγάλος.Δεν παύει όμως να αξίζει αυτός που έκανες.Φύσικά,και δεν καταθέτω τα όπλα.

Σπύρος Δαρσινός είπε...

"ΚΥΚΛΑΜΙΝΟ ΤΟΥ ΒΟΥΝΟΥ"
[!!!..ωραίο λουλούδι !!..}
Νέος,κόντεψα να γκρεμιστώ όταν έσκυψα σε ένα βράχο να κόψω ένα γιά την καλή μου.Και ξέρεις τι θα λέγαν ????Ηταν τρελός.
Θα ήμουν ???

Αστοριανή είπε...

Τρέλα γλυκιά κι ηλιόλουστη...
Η Ποίηση κι η Αγάπη...

Ό,τι κι αν λέμε:Η Ποίηση!
σαν αύρα μας τυλίγει!

και η Αγάπη; Είναι συναίσθημα
δίχως ποτέ να λήγει!

Έτσι, χαρούμενα κι αγαπημένα.
ΥΓ. Αύριο, λένε θα κυκλοφορήσει ΙΟ'Σ και θα καταστραφουν εκατομμύρια σκληροί δίσκοι.
ΔΕΝ ανοίγω Κομπιούτερ, ούτε Ιντερνέτ!
Πάρτε το σαν ημέρα... εκλείψεως ηλίου!!!
Δυο μέρες με τη σκέψη μου σε ΟΛΟΥΣ σας, μα μόνο στη σκέψη!
Ηλιόλουστη, Αστοριανή,
με αγάπη,
Υιώτα, ΝΥ

Ανώνυμος είπε...

Τρίκαλα 01.04.2009- καλό μήνα
Αγαπητέ μου φίλε Σπύρο.
Με τη σειρά μου σου στέλνω τα θερμά μου συγχαρητήρια
Εύχομαι να πίνεις συνεχώς από το κρασί των επιτυχιών και πιστεύω πως και οι φίλοι σου θα πίνουν και θα τραγουδούν μαζί σου. Γενικά, οι ποιητικές σου αναλαμπές αλλά και η τακτική σου αλληλογραφία σε φίλους, αντικατοπτρίζει το βάθος της ποιητικής σου ψυχής: γάργαρης και ακούραστης, βαθυστόχαστης και οξυδερκής, απαιτητικής και επιτακτικής με όλα τα στοιχεία της καθαρής σκέψης που πηγάζουν τα ψυχογραφήματα της δικής μας γενιάς. Ακούραστος τραγουδοποιός στη ζωή και στο περιβάλλον, στον πόλεμο και στην ειρήνη, στη συνύπαρξη και στον έρωτα, στο συνειδητό και ασυνείδητο («εργαλεία» των αριστουργηματικών σου ποιημάτων) όλα αυτά και άλλα ακόμα, το έργο σου είναι ρηξικέλευθο και επάξια σου δίνουν τον τίτλο του αγλαού.
Να ’σαι καλά φίλε και να σε διαβάζω.
Φιλικά Βάιος

Ανώνυμος είπε...

Πολύ καλό.

Σπύρος Δαρσινός είπε...

ΒΑΙΕ
Και τα μισά να αξίζω απ'όσα λες πάλι είμαι ...εντάξη.
Σε ευχαριστώ όμως γιά όλα όσα λες
γιά μένα
Γιατ'είναι από εργάτη του λόγου και της ζωής λεγμένα

Αστοριανή είπε...

Σπύρο μου, ευτυχώς που δεν έπεσες από το ...βράχο στην προσπάθειά σουν κόψεις ένα αγριο-κυκλάμινο για την καλή σου!
Σκέψου τί θα είχες/-με χάσει!!!
Φίλησέ μου τις...Σοφίες σου, Φίλε, κι ας τον εγγονό, τον συνονόματό σου κάτω...
οι πολλές αγκαλιές κάνουν τ' αγοράκια... χαδιάρικα!
(μεταξύ μας, πώς θα ήθελα κι εγώ ένα... περιμένω, κάνω υπομονή, μα...αργεί!)
Μ' αστοριανά χαιρετίσματα,
Υιώτα,
ΝΥ

Σπυρος Δαρσινός είπε...

Γιωτα ,εύχομαι νάρθει και το δικό σου το εγγόνι .Μην ξεχνάς πως και εγώ πρόσφατα έγινα παππούς Και μου φάινεται οτ'είσαι νεότερη από μένα.
Το ποίημα σου στον Ε.Κ.για την ΜΑΚΕΔΟΝΙΣΑ ΜΑΝΑ [αν δεν κάνω λάθος στον τίτλο]είναι μεστό ιστορικά,
άριστα δεμένο ποιητικά και υμνικό όσο αρμόζει σε αυτό που αξίζει.
Σε συγχαίρω

Αστοριανή είπε...

Λόγια βγαλμένα απ' τη καρδιά,
και πώς να σας κεράσω!
αγόρασα και ...κερασιά,
για να σας τα μοιράσω!

κι όχι μόνο κερασιά, μα και αχλαδιά!!!
είχα 3 συκιές (μικρές)
και μια ροδακινιά, φέτος είναι γεμάτη μπουμπούκια!!!
Πέρυσι έκανε για πρώτη φορά, 13! ροδάκινα. Δοκιμάσαμε τα 6
(Τζόϋ, ΄Εμπυ, ΄Αντζυ,
Όλγα, Ανδρέας
κι εγώ!) και τα υπόλοιπα ο Δημήτρης στο "Νορθ Σορ Χόσπιταλ" για να γίνει καλά!....
Θα σας τα πω στη συνέχεια.
Είπαμε: Ανοιξη! Ευφορία. Δημιουργία.
Αγάπη!
Υιώτα,
ΝΥ